Bizans İmparatorluğunun uzun tarihi boyunca zaman zaman bazı toplulukların askerî sebeplerle imparatorluğun bir bölgesinden başka bir bölgesine zorunlu olarak göçürüldükleri bilinmektedir. XI. yüzyılın ikinci yansından itibaren Orta ve Doğu Anadolu Bölgesi’ni tedricen Türklere kaptıran Bizans yönetimi, Batı Anadolu’daki son hâkimiyet sahalarını kaybetmemek için büyük çaba sarf etmiştir. Bu doğrultuda alman önlemler çerçevesinde Balkanlardan Kuman ve Alan toplulukları Anadolu’ya getirilerek Türklerin yayılma sahalarına yerleştirildi. Bu makalede Bizans yönetiminin XIII. yüzyılın ortası ve XIV. yüzyılın hemen başında Batı Anadolu’daki Türk yayılışını durdurmak için uyguladığı askerî amaçlı iki büyük nüfus transferi ve bunların sonucu üzerinde durulacaktır.
It is known that during the long history of the Byzantine Empire, some communities who were forced to migrate from a region of the empire to another area occasionally. Byzantine government, losted gradually the Central and Eastern Anatolia to the Turks from the second half of the eleventh century, had made a great effort to stop the Turkish expansion into the last regions of the Byzantine Empire in the Western Anatolia. The measures taken within the framework of this policy, Cumans and Alans from Balkans were brought to Anatolia and was placed to expansion area of the Turks. This article will focus on the two major population transfer in the middle of the thirteenth century and the beginning of the fourteenth century by Byzantine rule for military purposes and the results of this transfer poicy.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ağustos 2012 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2012 |
Belleten Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.