Tarih boyunca devletin mutlak otoritesi, idari ve hukuki yaptırımları karşısında toplum içerisinde yer alan fert ve gruplar bir takım yollar ihdas etmek suretiyle kaçış yolları aramışlardır. Şeyh merkezli teşkilatlı yapılar olan tarikatların, şeyh ve dervişlerin de mutlak iktidar karşısında tabi/mâdun kesimlerden birisi olarak oldukça çeşitli metis yol ve yöntemleri geliştirdikleri görülmektedir. Meşâyihin bazen rasyonel, pratik ve pragmatik yani zahiri kanalları bazen de kendine has dinî, mistik yani bâtıni yolları kullanarak -dönemsel farklılıkları yadsımamak kaydıyla- otoritenin kurallarından, kurumlarından ve uygulayıcılarından kaçtıkları anlaşılmaktadır. Osmanlı arşiv vesikalarından yola çıkıldığında tarikat çevrelerinde gizlenme, kılık değiştirme, kaçma, savuşturma, devlet kurumlarına ve bürokrasi kanallarına nüfuz etmek suretiyle fayda sağlama, gerçek dışı beyanda bulunma, uzlaşma, çatışma, kanun boşluklarından faydalanma, simülasyon, taktik geliştirme, kurnazlık, hile vb. olmak üzere çok çeşitli metis yöntemlerinin kullanıldığı görülmüştür. Devlet-tarikat, toplum-tarikat ilişkilerindeki çok yönlülüğe işaret eden bu olaylar aynı zamanda söz konusu kesimlerin bir birlerine karşı geliştirdikleri davranış ve tutumların analitik bir yöntemle daha sağlıklı değerlendirilebilmesi için de ayrıca bir önem arz etmektedir. Osmanlı modernleşmesinin geleneksel kurum ve kuralların tasfiyesini dayattığı, merkezileşmenin hemen her alanda devlet güç ve otoritesini -modern anlamda- yeniden inşa ettiği bir dönemde meşâyihin kendisine çıkış yolu olarak gördüğü kaçış yolları kendi ikballleri kadar devlet ve toplumla olan ilişkilerinde de belirleyici olmuştur.
On dokuzuncu yüzyılda tarikatlar Mâdun Gizlenme Savuşturma taktikleri Osmanlı Metis
Throughout history, individuals involved in the community and groups against the absolute authority of the state, administrative and legal sanctions; has sought to escape routes by creating a number of ways. It has been observed that sects which sheikh based organized structures, sheiks and dervishes as the parts of subject /subordinate against the absolute authority of the state developed many various metis ways and means. It is understood that sages sometimes by using rational, practical and pragmatic namely virtual ways and sometimes by using idiosyncratic religious, mystical namely esoteric ways escaped the rules of authority, instutions and practitioners, on condition that not abnegate periodical differences. When it has departed from the Ottoman archive documents it has been observed that they used many various metis ways such as hiding in the sect environment, disguise, escape, parry, benefitting by penetrating to bureaucracy channel and state institutions, unreal statements, compromise, conflict, take advantage of the loophole in the law, simulation, strategy development, cunning and trickery. These events pointing to versatility in state-sect, society- sect relationships at the same time it has great importance to be evaluated healthier to being talked about the sections’ behavior and attitudes develop towards each other in an analytical way. Ottoman modernization that imposed the elimination of traditional instutions and rules when the centralization in almost every area rebuilt state power and authority- in modern meaning- escape routes that sages he saw himself as a way out have been decisive for its relations with the state and society and as well as own prosperities.
Sects in XIX. century Subordinate Hiding Tactics of parry Ottoman Metis
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Nisan 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 81 Sayı: 290 |
Belleten Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.