The governance of the Ottoman Empire was founded upon the principles of Islam and its legal system. The Ottoman war law mirrored the legitimate approach to war in Islam, which was grounded in legal and moral principles, emphasizing the concept of a just war. Consequently, warfare had to possess legitimacy both in its execution and its justifications. Throughout all stages of conflict, specific principles needed to be upheld, ensuring humanitarian, legal, and moral considerations were respected.
The Ottoman Empire, deeply rooted in Islamic traditions, engaged in numerous conflicts throughout its existence. While the empire experienced victories and held decisive positions in wars during its early establishment, it faced a series of major defeats in the latter half of the 19th century, as explored in this article. Despite these losses, the Ottoman Empire demonstrated a steadfast commitment to upholding humanitarian, moral, and legal principles in warfare. It consistently implemented regulations to safeguard the rights of civilians and non-combatants, both during and after conflicts. In order to ensure compliance with these principles on the battlefield and beyond, the empire pursued a policy that occasionally issued warnings to its own officials and even imposed punishments for violations. Simultaneously, it endeavored to protect Ottoman citizens who maintained religious and ethnic ties with states against which it fought. Upon examining archival records, it becomes evident that the Ottoman Empire sought to strike a delicate balance between its pursuit of victory in war and the preservation of fundamental human values.
Osmanlı Devleti, yönetim anlayışında İslam dini ve hukuk sistemini esas almıştır. İslam dininin meşruiyet nedenleri itibarıyla haklı; gözettiği hukuki ve ahlaki ilkeler ile adil bir savaş yaklaşımı, Osmanlı savaş hukukuna da yansımıştır. Buna göre savaş, gerekçeleri gibi gerçekleştiriliş biçimi bakımından da meşruiyet taşımalıdır. Savaşın tüm safhalarında insani, hukuki, ahlaki açıdan belli prensiplere uyulması gerekmektedir. İtidale riayet, haddi aşmayı, ve aşırılığa yönelmeyi reddetmektedir.
İslam dininin ve Türk devlet geleneğinin en önemli uygulayıcılarından biri olan Osmanlı Devleti, hüküm sürdüğü dönem boyunca yüzlerce savaşın içinde yer almıştır. Kuruluş Devrinde iştirak ettiği savaşlardan genel olarak galip veya belirleyici taraf olarak ayrılan Osmanlı Devleti, özellikle incelediğimiz XIX. yüzyılın ikinci yarısından itibaren bölgesel savaşlar dışında büyük savaşların tamamına yakınını kaybetmiştir. Ancak Osmanlı Devleti, her şeye rağmen savaşta insani, ahlaki ve hukuki ilkeleri gözetme hususunda azami gayret göstermiştir. Bilhassa savaş esnasında ve sonrasında kadınlar ve çocuklar başta olmak üzere sivillerin, gayrı muharip unsurların haklarının korunması amacıyla mütemadiyen düzenlemelere gitmiştir. Savaş meydanında ve sonrasında bu ilkeleri gözetmeye çalışırken zaman zaman kendi yetkililerini uyaran, hatta aksine davrananları cezalandıran bir siyaset izlemiştir. Öte yandan karşı karşıya geldiği herhangi bir devletle dinî ve ırkî bağları olan Osmanlı vatandaşlarının da güvenliğini sağlamaya çabalamıştır. Arşiv belgeleri tetkik edildiğinde Osmanlı Devleti’nin, kazanma gayretleri ile insani değerler arasında bir denge kurmaya çalıştığı görülmektedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Arkeoloji (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 8 Ağustos 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 87 Sayı: 309 |
Belleten Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.