Celâleddin Karatay, Vakıfları ve Vakfiyeleri

Yıl 1948, Cilt: 12 Sayı: 45, 17 - 172, 20.01.1948

Osman Turan

Öz

Türkiye Selçuklularının en parlak devrini idrâk eden Celâleddin Karatay, 1.Alaeddin Keykubâd'ın ölümünden (1237), hususiyle Kösedağ bozgunundan (1243) sonra, devletin iç ve dış hadiseler karşısında uğradığı sarsıntıları yatıştırmak ve önlemek suretiyle temâyüz etmiş mühim bir devlet adamıdır. Bu devirdeki sultanların yaşça küçük veya zayıf şahsiyetler olması ve dışardan gittikçe artan Moğol müdahalesi, devlet adamları arasında şiddetli bir ihtiras ve mevki mücadelelerine zemin hazırlayıp memleketi sarstığı zamanlarda Karatay, şahsi kudreti ve yüksek ahlaki meziyetleri neticesi olarak, her tarafta kazandığı büyük bir sevgi ve saygı sayesinde, Selçuk Sultanlığının şeref ve birliğini korumağa çalışmış ve bunda da oldukça muvaffak olmuş bir sima olarak göze çarpar. O, Selçuk Türkiyesi'nin birçok yerlerinde yaptırdığı hayır müesseseleri dolayısıyla de üzerinde durulması gereken bir şahsiyettir. Ortaçağ Türkiyesi tarihine ait kaynakların kifayetsizliği yüzünden, bu devrin tarihi ve bu arada ricali gibi, maalesef Karatay'ın hayatına dair bilgilerimiz de azdır.

Anahtar Kelimeler

I. Gıyaseddin Keyhüsrev, Ibn Bibi, Anadolu Selçuklu Devleti, Celâleddin Karatay