During the Byzantine and the Ottoman peri ods Cihangir was a settlement area close to the districts Tophane, Fındıklı, Kabataş, Ayas- paşa and Taksim. Beginning with the sevente enth century there appeared settlement areas in Cihangir. Contemporary engravings display a housing pattern which climb towards the upper part of Tophane. In the mid-nineteenth century there existed a neighborhood area in Cihangir, wheras also in Pera and Galata The mufti storey apartment blocks were inhabited by the non-mus/im and levantin people, turkish Inhabitants usually preferred the tradi tional wooden houses. Catastrophic fires brought modernization in the area when the blocks made from stone and brick replaced the traditional houses. In the nineteenth century the naoclassical style dominated Ci hangir, however after 1925 s the style turned to be Art deco and early modernism. There are common characteristics among the buil dings from the point of floor numbers, gene ral features and façade composition. There fore there appear a façade typology, as a re- suit. After 1930's one can point out the shift at the street pattern
Cihangir Beyoğlu neo-classical siyle arl deco siyle apartment block architecture Pervıütch maps.
Bizans ve Osmanlı devirlerinde Cihangir yerleşmesi Tophane, Fındıklı, Kabataş, Ayaspaşa ve Taksim ile birlikte anılan bir mahalleydi. Yerleşim alanlarının 17. yüzyıldan itibaren geliştiği gözlenen Cihangir'de, dönemin gravürleri incelendiğinde, Tophane'nin tepelerine doğru giderek gelişen bir mahalle dokusu görülmektedir. 19. yüzyılın ortalarından itibaren Pera ve Galata'nın yanı sıra Cihangir'de de apartman dokusu yer almaya başlamıştır. Çok kattı yığma binalarda gayrı Müslim ve Levanten ahali otururken, geleneksel ahşap evlerde daha çok Müslüman ahalinin yerleşik olduğu anlaşılmaktadır. Çıkan yangınlar sonucunda semtte modernleşmeye gidilmiş ve ahşap binalar yerine kargir binalara ağırlık verilmiştir. Bu kargir binalarda ağırlıklı olarak tuğla ve yığma yapım tekniği kullanılmıştır. 19. yüzyılda binalara Neoklasik üslup hâkimken, özellikle 1925'lerden sonra Art Deco ve erken modernizm görülür. Pek çok binada kat sayısı, genel görünüm ve cephe kompozisyonu bakımından ortak özellikler saptanmaktadır. Bu nedenle bir cephe tipoloji-sinden söz etmek mümkündür. 1930'lardan sonra sokak dokusunda da yer yer değişimler tespit edilmiştir.
Cihangir Beyoğlu Naoklasik üslup. Art Dûco üslubu apartman mimarisi Pervititch planları
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Research Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Eylül 2006 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2006 Sayı: 5 |
Bu sistemin içeriği ve TÜBA-KED'de yayınlanan tüm makaleler "Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0" altında lisanslanmıştır.