ÇEVRECİ VE DİSTOPİK ROMAN MANVES CITY’E BİR BAKIŞ

Yıl 2019, Sayı: 46, 65 - 87, 16.12.2019

Bilal Kas

Öz

On iki yıllık aradan sonra Sürüklenme ve Manves City
adlarında iki roman yayımlayan Latife Tekin, Manves City’de, Türkiye’ye dair
geniş kapsamlı sembolik eleştirilerde bulunur. Distopik mekânlar, kayıp kişiler
ve karamsar, kötücül izleklerle eklemlenen romanda, ekofeminist ve çevreci bir
eleştiri hâkimdir. İlk romanı Sevgili Arsız Ölüm’den itibaren doğaya
ve topluma yakın duran Latife Tekin’in eserlerinde zamanla çevreci eleştiri
bakış ve bu anlayışla işlerlik kazanan ekofeminist tavır ve bunların sonunda
çevreci bir roman anlayışı yaygınlık kazanmıştır. İşçilerin zor şartlarda
çalışmaları, fabrikaların doğayı tahribi, erki elinde bulunduranların
adaletsizlikleri, insanların yok olan doğayla paralel yozlaşan yapıları üzerine
inşa edilen Manves City romanı, bu
çalışmada özellikle çevreci roman, eleştiri ve ekofeminizm unsurları bağlamında
incelenmiştir.  

Anahtar Kelimeler

çevreci eleştiri, çevreci roman, distopya, ekofeminizm, , Latife Tekin, Manves City

Kaynakça

• AKYILDIZ, Hüseyin (1998), “Bireysel ve Toplumsal Boyutlarıyla Yabancılaşma”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3, s. 163- 176.ATİK, Şerefnur (2011), Latife Tekin’in Romanlarında Yapı, Tema ve Anlatım, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.AYDIN, Metin (Eylül 2008), “Dilim Çığlık, Islık Dili Olsaymış Keşke”, (http://umitzeynep.blogcu.com/dilim-ciglik-islik-dili-olsaymis-keske-3/4098107), (Erişim Tarihi: 27.04.2019).BALIK, Macit (2011), Latife Tekin’in Romancılığı, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Ankara.BALIK, Macit (2013),“Çevreci Eleştiri Işığında Latife Tekin’in Romanları”, Acta Turcica, 5/1, s. 1-16.BELGE, Murat (2006), Edebiyat Üstüne Yazılar, Yapı Kredi Yay., İstanbul.BERKTAY, Fatmagül (1996), “Ekofeminizm ya da Yüreğin İyimserliği”, Kadın Araştırmaları Dergisi, 1996, sayı 4, s.73.DOĞAN, Süreyya (2017), “Ekoeleştiri ve Buket Uzuner’in Romanları”, Kesit Akademi Dergisi, 3/11, s.673-692.GÜNDÜZ, Osman (2007), Türk Edebiyatı Tarihi-IV, (Ed. Talat Sait Halman vd.), Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları, İstanbul.KARAHAN, Burcu (2002), “Yeşillenen Edebiyat Eleştirisi”, Varlık, S. 1138, s. 28-34.KORAT, Gürsel (1998), “1969’dan 1998’e Romanda Yeni Yönelişler”, Cumhuriyet Dönemi Türk Edebiyatı Sempozyumu, 22 Kasım 1998, Edebiyatçılar Derneği Yayınları, Ankara, s. 319- 339. KÜMBET, Pelin (2012), Ekoeleştiri, Çevre ve Edebiyat, “Ekofeminizm: Kadın, Kimlik, Doğa”, Phoenix Yayınları, Ankara.MORAN, Berna (2001), Türk Romanına Eleştirel Bakış- III, İletişim Yayınları, İstanbul.OLGUN, Hakan (2017), “Ekofeminizm: Kadın-Doğa İlişkisi ve Ataerkil Tahakküm”, Yeşil ve Siyaset: Siyasal Ekoloji Üzerine Yazılar (ed. O. İmga ve H. Olgun), Liberte Yayınları, Ankara, s. 388, 398-408.OLLMAN, Bertell (2008), Yabancılaşma/ Marx’ın Kapitalist Toplumdaki İnsan Anlayışı, (Çev. Ayşegül Kars), Yordam Kitap, İstanbul.OPPERMANN, Serpil (Nisan 2009), “Ekoeleştiri, Pen Türkiye GreenPen Projesi” (http://www.pen.org.tr/kategori/haberler/1317/ekoelestiri), (Erişim Tarihi: 25/04/2019). ÖZER, Pelin (2005), Latife Tekin Kitabı, Everest Yayınları, İstanbul. SAVAŞIR, İskender (1987). “Yazı ve Yoksulluk”, Defter Dergisi, S: 1, s: 133.STABLEFORD, Brian (2017). “Ekoloji ve Distopya”, Ütopya Edebiyatı, (Çev. Zeynep Demirsü), İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul, s.359- 390. TAMKOÇ, Günseli (1996), “Ekofeminizmin Amaçları”, Kadın Araştırmaları Dergisi, s.4, s. 77-84.TOPÇU, Türkân (2019), Türk Edebiyatında Çevrecilik, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.