The father image exerts a profound influence on the identity formation of fictional characters within their narrative worlds. The interaction between paternal authority and individual identity has been a pivotal theme in literature, art, and science since the time of Sophocles. This interaction, especially from the 19th century onward -an era where the effects of modernity became markedly pronounced- has been intricately and often negatively portrayed in the works of towering modernist figures such as Fyodor M. Dostoevsky, Franz Kafka, Virginia Woolf, William Faulkner, D.H. Lawrence, and James Joyce. Based on this context, this study meticulously examines the negative father image in Oğuz Atay’s novels, situating this phenomenon within an expansive socio-psychological framework. Employing Sigmund Freud’s psychoanalytic theories as a foundation, the analysis delves into how these adverse paternal images resonate with the fragmented and atomized reality of modern or ‘late-modern’ periods. This scholarly analysis is further enriched by incorporating Ihab Hassan's perspectives, which are fundamental in the discourse of modernist and postmodernist literature. In this regard, the study comprehensively analyses the primary characters in Atay's novels.
Modernity Literature Turkish Literature Oğuz Atay Psychoanalysis
Baba imgesi, kurgusal karakterler ve onların kurgusal evren içerisindeki kimlik oluşumlarında belirleyici bir etkiye sahiptir. Baba otoritesi ile bireysel kimlik arasındaki etkileşim Sophocles’ten bu yana edebiyat, sanat ve bilimin konusu olmuştur. Bu etkileşimin özellikle 19. Yüzyıldan itibaren, yani modernitenin etkilerinin iyice belirginlik kazandığı dönemin ardından, karmaşık bir şekilde edebiyata yansıdığı ve özellikle de Fyodor M. Dostoyevski, Franz Kafka, Virginia Woolf, William Faulkner, D.H. Lawrence, James Joyce gibi modernist edebiyatın anıtsal örneklerinde olumsuz bir biçimde işlendiği bilinmektedir. Bu olgudan hareketle bu çalışma Oğuz Atay'ın romanlarındaki olumsuz baba imgesine odaklanmakta ve bu olguyu geniş bir toplumsal ve psikolojik çerçevede ele almaktadır. Olumsuz baba imgeleri bu makalede Sigmund Freud’un psikanalitik yaklaşımları merkez alınarak incelenmekte, bu olumsuz imgelerin toplumsal alanla da (kişiliğin parçalandığı ve gerçekliğin adeta atomize edilen alanlara sıkıştırıldığı modern yahut ‘geç modern’ bir dönemle) bağlantılarından ötürü modern-postmodern edebi tartışmalarda son derece önemli bir yer tutan Ihab Hassan’ın yaklaşımlarından yararlanılmakta ve bu çerçevede Atay’ın romanlarındaki ana karakterler kapsamlı bir biçimde analiz edilmektedir.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Türkiye Sahası Yeni Türk Edebiyatı, Edebiyat Sosyolojisi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 4 Aralık 2024 |
Gönderilme Tarihi | 28 Temmuz 2024 |
Kabul Tarihi | 8 Eylül 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Sayı: 56 |