Declaration of Divan Literature from Abdülbaki Gölpınarlı to Hilmi Yavuz

Yıl 2010, Cilt: 11 Sayı: 20, 325 - 336, 01.12.2010

Ayşe Yıldız

Öz

The most well-know and unexpected classical Turkish poetry
criticism since the Tanzimat Reforms Period is the criticism book titled
“Divan Edebiyatı Beyanındadır” (Declaration of Divan Literature) written
by Abdülbaki Gölpınarlı. After its publication in 1945, it created broad
repercussions in the literature world and was criticized, sometimes with a
very strong and harsh language.
This article aimed at analyzing the following criticisms of “Divan Edebiyatı
Beyanındadır”: (i) “Bu da Divan Edebiyatı Beyanındadır” (This Is Also a
Declaration of Divan Literature) article written by Orhan Şaik Gökyay, (ii)
“Abdülbaki Gölpınarlı'ya Mektup” (A Letter to Abdülbaki Gölpınarlı) article
written by Nurullah Ataç and (iii) “Divan Edebiyatı Beyanındadır”
(Declaration of Divan Literature) poem and “Mazmunları Gerçeklik
Saymak” (Deeming Concepts a Reality) article of Hilmi Yavuz.

Anahtar Kelimeler

Divan Edebiyatı Beyanındadır, reality, classical Turkish Literature, Abdülbaki Gölpınarlı, Nurullah Ataç, Hilmi Yavuz

Abdülbaki Gölpınarlı’dan Hilmi Yavuz’a “Divan Edebiyatı Beyanındadır”

Öz

Tanzimat'tan beri görülen klasik Türk şiiri eleştirilerinin en bilineni ve
en umulmadık yerden geleni Abdülbaki Gölpınarlı'nın “Divan Edebiyatı
Beyanındadır” adlı kitabı olmuştur. Eser, 1945'te yayımlanmasının ardından
geniş yankı uyandırmış ve kitaba yönelik, kimi zaman sertleşen bir üslûpla,
eleştiri yazıları kaleme alınmıştır.
Bu makalede, “Divan Edebiyatı Beyanındadır”a eleştiri mahiyetinde yazılmış
olan Orhan Şaik Gökyay'ın “Bu da Divan Edebiyatı Beyanındadır”,
Nurullah Ataç'ın “Abdülbaki Gölpınarlı'ya Mektup” yazıları ile Hilmi
Yavuz'un “Divan Edebiyatı Beyanındadır” şiiri ve “Mazmunları Gerçeklik
Saymak” yazısındaki eleştirilerin değerlendirilmesi amaçlanmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Divan Edebiyatı Beyanındadır, gerçeklik, klasik Türk edebiyatı, Abdülbaki Gölpınarlı, Nurullah Ataç, Hilmi Yavuz

Kaynakça

• Ahmet Kutsi (1930), “Eski ve Yeni Edebiyat”, Görüş, I, 2: 96-107.
• ATAÇ Nurullah (1998), “Abdülbaki Gölpınarlı‟ya Mektup”; Günlerin Getirdiği- Sözden Söze, İstanbul.
• AYVAZOĞLU Beşir (1993), Aşk Estetiği, İstanbul.
• CEVİZCİ Ahmet (2003), Felsefi Terimler Sözlüğü, İstanbul.
• ÇETİŞLİ İsmail (2003), Batı Edebiyatında Edebî Akımlar, Ankara.
• ÇİĞDEM Ahmet (1997), Aydınlanma Düşüncesi, İstanbul.
• ELBİR Bilal - KARAKAŞ Ömer (2007), “Cumhuriyet Dönemi Türk Kültür ve Edebiyatında Hümanizm Etkileri”, Turkish Studies, II/IV: 384-386.
• ERBAY Erdoğan (1997), Eskiler ve Yeniler: Tanzimat ve Servet-i Fünûn Neslinin Divan Edebiyatına Bakışı, Erzurum.
• GÖKYAY Orhan Şaik (1982), “Bu da Divan Edebiyatı Beyanındadır”, Destursuz Bağa Girenler, İstanbul.
• GÖLPINARLI Abdülbaki (1945), Divan Edebiyatı Beyanındadır, İstanbul.
• GÖLPINARLI Abdülbaki (1976), Divan Edebiyatı Müzesi‟nin Tarihçesi ve Divan Şiirinden Günümüze Kalanlar”, Milliyet Sanat, 165: 12-15.
• KAHRAMAN Mehmet (1996), Divan Edebiyatı Üzerine Tartışmalar, İstanbul 1996.
• KAHRAMANOĞLU Kemal (2006), Divan Şiiri, Konya.
• KORTANTAMER Tunca (1999), Türk Edebiyatında Gelenek ve Modernlik Üzerine, Kitap- lık, 38: 162-174.
• LEVEND Agah Sırrı (1984), Divan Edebiyatı, İstanbul.
• MACİT Muhsin (2006), “Divan Edebiyatı Tartışmaları ve Gelenekten Yararlanma Sorunu”, Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 77-78: 20-32.
• MACİT Muhsin (1996), Gelenekten Geleceğe, Ankara.
• YAVUZ Hilmi (2004), “Mazmunları Gerçeklik Saymak”, Zaman Gazetesi, 25 Şubat.
• YAVUZ Hilmi (2006), Büyü’sün Yaz, İstanbul, İstanbul.
• YAVUZ Hilmi (2005), Edebiyat ve Sanat Üzerine Yazılar, İstanbul.