Bu çalışma dil, kültür, siyaset ve medya dörtlüsü arasında ortaya çıkan ilişkileri analiz etmek ve siyaset kurumunu yeniden yapılandıran post modern anlayışa bir eleştiri getirmek amacıyla yapılmıştır. Çalışma, tarama modelli betimsel bir çalışma olarak tasarlanmış ve doğrudan ortaya çıkan örnek tutum ve davranışlar seçen ve seçilen psikolojisi temele alınarak incelenmiştir. Araştırma konusuyla ilişkili olarak var olan kaynaklara ulaşılmaya çalışılmış, dil kültür, siyaset ve medya ayrı ayrı tanımlandıktan sonra, çağımızın toplumsal yapılarını ve özellikle siyaset bilimini etkileme düzeyleri üzerinde durulmuştur. Dil, kültür, siyaset ve medya arasında ortaya çıkan yeni ilişkiler, somut olarak bire bir ortaya çıkan ve yaşanılan örnek durumlar boyutuyla irdelenmiştir. Özellikle yeni “imajmaker” olarak önemli bir toplumsal rol üstlenen medyanın asıl gerçekliklerden doğurttuğu ancak hiçbir zaman aslına benzemeyen yeni imajların, post modern anlayışla beraber yaratılan gösteriş toplumlarının yeniden şekillenen ama halkına ve seçmenlerine asıl gerçekliklerden farklı olmayan ancak geliştirilmiş yenilikler sunamayan gösterişçi siyasetçilerin durumları eleştirel bir bakışla irdelenmeye çalışılmıştır. Sonuçta yaratılan sahte ve kaynağını halkından almayan yeni imajlar yardımıyla halka ve seçmen kitlesine yönlendirilenlerin, tabiri caiz ise; Teyo Pehlivanlaşmış ve Don Kişotlaşmış siyasetçilerin elde ettikleri ve bir daha kaybetmeyi göze alamayacakları anlaşılan yeni postlara oturmak için kendilerini pazarlamaktan başka bir şey olmadığı ortaya çıkmıştır.Ortaya çıkan bu somut durumlardan hareketle sebep ve sonuç analizleri yapılmış, yeniden genel ve ortak kabullerin şekillendirdiği siyaset kurumunun ilke ve yasaları çerçevesinde geleceğe dönük önerilerde bulunulmuştur
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 25 Mayıs 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Cilt: 5 Sayı: 27 |