Halk Eğitim Kurslarına Katılan Bireylerin Rekreatif Etkinliklere Katılımları İle Yaşam Kalitesi Arasındaki İlişkinin Incelenmesi: Afyonkarahisar İli Örneği

Yıl 2020, , 9 - 20, 25.06.2020

Şeniz Karagöz , Yunus Tortop , Halime Dinç

https://doi.org/10.32706/tusbid.704720

Öz

Bu araştırmanın amacı; halk eğitim kurslarına katılan bireylerin rekreatif etkinliklere katılımları ile yaşam kalitesi arasındaki ilişkiyi incelenmektir. Araştırmanın evrenini Afyonkarahisar il merkezinde bulunan halk eğitim merkezi oluşturmuştur. Araştırmanın örneklem gurubunu ise; halk eğitim merkezine çeşitli kurslara katılan 176 sı kadın, 28 erkek toplam 204 kursiyer oluşturmuştur. Bireylere rekreatif etkinliklere katılım ölçeği ve dünya sağlık örgütünün yaşam kalitesi ölçeğinin kısa formu uygulanmıştır. Veriler SSPS paket programında analiz edilmiştir. Elde edilen verilerin çözümlenmesinde betimsel istatistik yöntemleri (frekans, yüzde, ortalama, standart sapma) pearson korelasyon katsayısı ve çoklu doğrusal regresyon analizi kullanılmıştır. Rekreatif etkinliklere katılımla yaşam kalitesi arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Bireylerin kurslara katılım amaçlarıyla ölçekler arasındaki ilişkiyi incelediğimizde iş bulmak amaçlı kurslara katılan bireyler arasında ve boş zamanları değerlendirmek amacıyla kurslara katılanlar arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Sonuç olarak; Farklı türlerdeki rekreatif etkinliklere katılım artıkça yaşam kalitesinde pozitif yönde artış olduğu görüldü. Halk eğitim merkezlerindeki kurslara katılan bireylerin kurslara katılım amaçlarının daha çok iş bulmak ve boş zamanlarını değerlendirmek olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

: Rekreatif Etkinlikler, yaşam kalitesi, halk eğitim kusrları

Destekleyen Kurum

yok

Proje Numarası

yok

Investigation Of The Relationship Between The Participation To Recreational Activities At Public Education Centers And The Quality Of Life Of People Attending These Courses: Afyonkarahisar Example

Öz

The aim of this study is to investigate the relationship between the quality of life and the participation of individuals to recreational activities in public education courses. The population of the study was formed from the public education center in Afyonkarahisar. The sample group of the study consisted of individuals (176 female and 28 male) who attended various courses in the public education center on the basis of volunteering principle. Participation in recreational activities scale and the short form of quality of life scale by World Health Organization were applied to participants. The data were analyzed in SSPS package program. Descriptive statistical methods for analyzing the obtained data (frequency, percentage, mean, standard deviation) Pearson correlation coefficient and multiple linear regression analysis was used. A significant positive correlation was found between participation in recreational activities and quality of life. When we examine the relationship between the individuals’ participation in the courses and the scales, a positive meaningful relationship was found between the individuals who participated in the courses with an intention to find a job and the ones who participated in the courses in order to make use of their leisure time.As a result; ıt was observed that quality of life increased positively as participation in different types of recreational activities increased. It was found that the purpose of the individuals participating in public education courses was to find more jobs and to make use of their leisure time.

Anahtar Kelimeler

Recreational Activities, Quality of Life, , Public Training Cours

Proje Numarası

yok

Kaynakça

• Altunay, B. R., & Balcı, V. (2015). Ankara İli Keçiören İlçesindeki İlköğretim Okullarında Görev Yapan Öğretmenlerin Boş Zaman Etkinliklerine Katılım Motivasyonu. Spor Ve Performans Araştırmaları Dergisi, 9(1), 50-63. Ankara
• Aydın, İ., Çelik, Y., & Uğurluoğlu, Ö. (2011). Sağlık Personeli Çalışma Yaşam Kalitesi Ölçeği: Geliştirilmesi, Geçerliliği Ve Güvenilirliği. Toplum Ve Sosyal Hizmet, 22(2), 79-100.
• Aydin, N. A. (2019). Sakarya Serdivan İlçesinde Bulunan Spor Yapan Ev Kadınlarının Yaşam Kalite Düzeylerinin İncelenmesi. Turan-Sam, 11(42), 221-227.
• Aytaç, Ö. (2002). Boş Zaman Üzerine Kuramsal Yaklaşimlar. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimer Dergisi Cilt, 12, 231-260.
• Baştuğ, G., Zorba, E., Duyan, M., & Çakır, Ö. (2017). Recreation In Different Cultures: Analysis Of Leisure Time Activities Farklı Kültürlerde Rekreasyon: Serbest Zaman Aktivitelerinin Incelenmesi. Journal Of Human Sciences, 14(4), 3895-3904.
• Boud Bm, Lawson F. (2002). Tourism And Recreation: Handbook Of Planning And Design. Architectural Press, P: 1
• Broadhurst, R. (2002). Managing Environments For Leisure And Recreation. Routledge.
• Çakır, V. O. (2017). Üniversite Öğrencilerin Serbest Zaman Doyum Düzeyleri İle Serbest Zaman Yönetimleri Arasındaki İlişki. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 2(3), 17-27.
• Demirel, M., & Harmandar, D. (2009). Üniversite Öğrencilerinin Rekreasyonel Etkinliklere Katılımlarında Engel Oluşturabilecek Faktörlerin Belirlenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 6(1), 838-846.
• Diener, E., & Suh, E. (1997). Measuring quality of life: Economic, social, and subjective indicators. Social indicators research, 40(1-2), 189-216.
• Dinç, Y. (2005). Boş Zaman, Rekreasyon Yönetimi, Ankara: Detay Yayıncılık.
• Eser, E., Fidaner, H., Fidaner, C., Eser, S. Y., Elbi, H., & Göker, E. (1999). Whoqol-100 Ve Whoqol-Bref'in Psikometrik Özellikleri. Psikiyatri Psikoloji Psikofarmakoloji (3p) Dergisi, 7(Suppl 2), 23-40.
• Gumus, H., & Isik, O. (2018). The Relationship of Physical Activity Level, Leisure Motivation and Quality of Life in Candidate Teachers. International Journal of Progressive Education, 14(5), 22-32.
• Gülmez, H. (2013). Çalışanların Yaşam Kalitesini Etkileyen Faktörler. Turkish Journal Of Family Medicine And Primary Care, 7(4).
• Gümüş, H. Işık, Ö., Karakullukçu, Ö., Yıldırım, İ. (2016).Ortaöğretim Kurumlarında Serbest Zaman Fiziksel Aktivite Kısıtlayıcıları. International Journal of Sport Culture and Science, 2 (Special Issue 1), 814-825. DOI: 10.14486/IJSCS152
• Henderson, K. (2010). Leisure Studies İn The 21st Century: The Sky İs Falling?. Leisure Sciences: An Interdisciplinary Journal, 32(4): 391-400.
• Howe, C. Z., & Carpenter, G. M. (1985). Programming Leisure Experiences. A Cyclical Approach. Prentice-Hall Inc..
• Karaküçük, S. (2005). Rekreasyon: Boş Zamanları Değerlendirme. Ankara: Gazi Kitabevi
• Karasar, N. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemi. 24. Baskı, Nobel Akademik Yayıncılık Eğitim Danışmanlık Ticaret Ltd. Şti., Ankara. Milli Eğitim Bakanlığı(2018) Milli Eğitim İstatistikleri Örgün Eğitim.
• Karlı, Ü., Polat, E., Yılmaz, B., & Koçak, S. (2008). Serbest Zaman Tatmin Ölçeği'nin (Sztö-Uzun Versiyon) Geçerlilik Ve Güvenilirlik Çalışması. Spor Bilimleri Dergisi, 19(2), 80-91.
• Kaya, H. E. (2015). Türkiye’de Halk Eğitimi Merkezleri. International Journal Of Sport Culture And Science, 3(Special Issue 3), 268-277.
• Kılıç, E. (1981). Halk Eğitiminde Kuram Ve Uygulama. Türkiye Ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü.
• Kurar, İ., & Baltacı, F. (2014). Halkın Boş Zaman Değerlendirme Alışkanlıkları: Alanya Örneği. International Journal Of Sport Culture And Science, 2(Special Issue 2), 39-52.
• Lapa, T. Y. (2013). Life Satisfaction, Leisure Satisfaction And Perceived Freedom Of Park Recreation Participants. Procedia-Social And Behavioral Sciences, 93, 1985-1993.
• Miser, R., & Arslan, S. (2015). Halk Eğitim Merkezlerinin Rekreatif Kullanımı. Eğitim Ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 1, 38.
• Procidona Me, Heler K. (1983). Measures Of Perceived Social Support From Friends And From Family. Three Validation Studies, American Journal Of Community Psychology, 11(1):1-24.
• Sevil, T. (2015). Terapatik Rekreasyonel Aktivitelere Katılımın Yaşlıların Algıladıkları Boş Zaman Tatmini, Yaşam Tatmini Ve Yaşam Kalitesine Etkisi.
• Solakumur, A , Özen, G , Yıldız, N , Ünlü, Y . (2019). Üniversite Öğrencilerinin Boş Zaman Engellerinin İncelenmesi (Bartın İli Örneği). Türkiye Spor Bilimleri Dergisi , 3 (1) , 33-41 . DOI: 10.32706/tusbid.556262
• Tekin M (1991). Dünya’da Ve Türkiye’de Halk Eğitimi Alanının Temel Sorunları. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 24 (1), 1-13.
• Theofilou, P. (2013). Quality of Life: Definition and Measurement. Europe's journal of psychology, 9(1).
• Türkoğlu, A., & Sanem, U. Ç. A. (2011). Türkiye’de Halk Eğitimi: Tarihsel Gelişimi, Sorunları Ve Çözüm Önerileri. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(2), 48-62.
• Tüzün, E. H. ve Eker, L. (2003). “Sağlık Değerlendirme Ölçütleri ve Yaşam Kalitesi”, Sağlık ve Toplum Dergisi, 13(2), 3-8.
• Vural, Ö., Eler, S. ve Atalay Güzel, N. (2010). “Masa Başı Çalışanlarda Fiziksel Aktivite Düzeyi ve Yaşam Kalitesi İlişkisi”, Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 8(2), 69-75.
• World Health Organization (Who), (1997). Whoqol, Measuring Quality Of Life, Programme On Mental Health, Who Publications, Http://Www.Who.Int/Mental_Health/Media/68.Pdf, Web Erişim: 30.01.2012.
• World Health Organization. (1996). Whoqol-Bref: İntroduction, Administration, Scoring And Generic Version Of The Assessment: Field Trial Version, December 1996 (No. Whoqol-Bref). Geneva: World Health Organization.
• Yerlisu Lapa. T., Ağyar, E., & Bahadir, Z. (2012). Yaşam Tatmini, Serbest Zaman Motivasyonu, Serbest Zaman Katılımı: Beden Eğitimi Ve Spor Öğretmenleri Üzerine Bir Inceleme (Kayseri Ili Örneği). Spormetre Beden Eğitimi Ve Spor Bilimleri Dergisi, 10(2), 53-59.