Bir Eğitim ve Araştırma Hastanesinde Hekimlerin Klinik Kalite Uygulamalarına Bakışının Kesitsel Olarak İncelenmesi

Yıl 2023, Cilt: 6 Sayı: 1, 1 - 7, 29.04.2023

Mehmet Koca Alev Köksal Serdar Deniz

https://doi.org/10.54537/tusebdergisi.1213118

Öz

Amaç: Bu çalışma ile Klinik Kalite Rehberinde göstergesi olan kliniklerde çalışan hekimlerin, klinik kalite göstergeleri hakkındaki bilgi ve algılarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Araştırma, Klinik Kalite Rehberinde göstergesi olan ve anket doldurmayı kabul eden hekimlerin katılımı ile gerçekleştirilmiş olup örneklem büyüklüğü 103’dür. Veriler yazarlar tarafından hazırlanan anket “Klinik Kalite Bilgi ve Algı Düzeyi” aracılığı ile toplanmıştır. Veriler SPSS 25 programı ile analiz edilmiştir. Araştırma anketinin cronbach alfa değeri 0,97 olarak bulunmuştur. Bulgular: Çalışmaya katılanların %72,5’i erkek (n=75), %27,2’si kadındır. Katılımcıların en fazla katıldığı anket ifadesi %69,41’i uluslararası kurumsal tanınırlığı ve güvenirliliği etkilediğine katılmışlar, en az katıldıkları ifade ise, %25,24 ile Klinik Kalite iyileştirme komitesinde gönüllü olarak görev yapmak ifadesidir. Sonuç: Hekimlerin klinik kalite ile ilgili yetersiz bilgiye sahip oldukları bunu gidermek için bölgesel ve kurumsal bazda eğitimlerin arttırılması gerekmektedir. Klinik kalite, kanıta dayalı tıp uygulamaları, güncellenen klinik rehberlerin ilerleyen dönemlerde asistan eğitimlerine eklenmesi, klinik kalite çalışmaları hem maliyeti azalttığı hem de sağlık bakım hizmetleri kalitesini arttırdığı için klinik kalite gösterge değerine göre branş ve hekim bazlı performans değerlendirmesi yapılarak performans ödemedeki katsayının buna göre belirlenmesi yönünde çalışmaların yapılması gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Klinik kalite, sağlık hizmetlerinde kalite, kanıta dayalı tıp

Kaynakça

• Ata A.N., Toraman, A. (2021). Klinik Kalite Kavramı ve Önemi, Sağlık Akademisyenleri Dergisi, 8(4): 342-349.
• Baykul,Y. (1979). Örtük Özellikler ve Klasik Test Kuramları Üzerine Bir Karşılaştırma (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Ankara: Hacettepe Üniversitesi.
• Dereli, Y., Yılmaz, A.Ö., İnanç, G., Bayrakal, V., Baskın, H. (2015). Diabetes Mellitus Klinik Göstergeleri Üzerine Retrospektif Bir Araştırma: Nasıl Veri Toplamalı? Nasıl Değerlendirilmeli? Sağ. Perf. Kal. Derg., 9(1), 38-50.
• Donabedian, A. (2005). Evaluating The Quality of Medical Care. Milbank Q., 83(4):691-729.
• Koca M., İnceoğlu F., Köksal A., Deniz S. (2023). Hekimlerin Klinik Kaliteye Bakış Açısını Ölçmeye Yönelik Bir Ölçek Geliştirme: Metodolojik Çalışma. Sağlık Akademisyenleri Dergisi, 10 (1) , 28-35. https://doi.org/10.52880/sagakaderg.1162723
• Özdamar, K. (2002). Paket Programlarla İstatistiksel Veri Analizi-1. 4. Baskı. Eskişehir: Kaan Kitabevi.
• Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü Sağlıkta Kalite ve Akreditasyon Daire Başkanlığı (2021). Klinik Kalite Ölçme ve Değerlendirme Rehberi, https://shgmklinikkalite.saglik.gov.tr/TR-82311/klinik-kalite-olcme-ve-degerlendirme-rehberi.html adresinden elde edildi. Erişim Tarihi: (12.04.2022).
• Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü Sağlıkta Kalite ve Akreditasyon Daire Başkanlığı (2015). Sağlıkta Kalite Standartları-Hastane (Versiyon 5.0), Ankara.
• Shortell, S.M., Rundall, T.G.& Hsu, J. (2007). Improving patient care by linking evidence-based medicine and evidence-based management. JAMA. 298(6):673–676.
• Şahin, H., Çildağ, S., Çelebi, M. (2016). Klinik Kalite Yönetimi Uygulamalarına Hekimlerin Yaklaşımı, Sağlıkta Performans ve Kalite Dergisi, 2016; (12): 27-51
• Toraman, A., Aslantaş Ateş, B. (2021). Sağlık Maliyeti ve Klinik Kalite İlişkisi; Prostat Kanseri Sağlık Olgusu Örneği, Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 10(4): 597 – 609.