Digital Political Marketing in Turkey

Yıl 2020, Cilt: 2 Sayı: 1, 1 - 14, 19.10.2020

Ahmet Tan , Bariş Armutcu

Öz

The In recent years, political parties and party leaders have turned to digital marketing, making extensive use of political marketing science and technology to gain an advantage over their competitors. The concept of digital marketing has given a different perspective to the relationship between politics and political marketing. Nowadays, political communication has become a popular concept in which propaganda and campaigns are carried out. Digital marketing, which has become an important tool in the political marketing mix, has become an important tool in reaching voters from the point of view of political parties, candidates and leaders. It also provides opportunities for political parties, candidates and leaders to convey ideology and ideas to voters accurately and quickly. In terms of voters learning about political party agendas and policies provides great opportunities to easily reach and communicate with candidates. Nowadays, political parties widely use digital marketing techniques to influence voters, communicate strongly and win in political competition. For example, in Turkey, 74% of the population 62 million people are active internet users. In addition, 94% of this rate was found to spend an average of 7 hours a day actively on the internet. In terms of political marketing, this data becomes very important. In this study, after explaining the concepts of political marketing and digital marketing, the contributions of digital marketing to the field of political marketing will be examined in detail. In addition, content analysis was conducted on the methods of using political digital marketing channels of the first two political parties, which received the votes of 65.2% of the voters in the presidential and Parliamentary General Elections of June 24, 2018 in Turkey. As a result of the evaluation, it is seen that the first two political parties are actively using digital marketing channels in the field of political marketing. As a result, political parties and party leaders have the upper hand over other political parties and political leaders in election campaigns, where they effectively use political marketing and digital marketing elements

Anahtar Kelimeler

Political Marketing, Digital Marketing, Digital Political Marketing, Social Media

Türkiye'de Dijital Politik Pazarlama

Öz

Son yıllarda, siyasi partiler ve parti liderleri rakiplerine karşı avantaj sağlamak için politik pazarlama biliminden ve teknolojiden geniş ölçüde yararlanarak dijital pazarlamaya yönelmektedir. Dijital pazarlama kavramı siyaset ve politik pazarlama ilişkisine farklı bir bakış açısı kazandırmıştır. Günümüzde siyasal iletişim, propaganda ve kampanyaların gerçekleştirildiği popüler bir kavram haline gelmiştir. Politik pazarlama karmasının önemli bir aracı haline gelen dijital pazarlama, siyasi partiler, adaylar ve liderler açısından seçmenlere ulaşma noktasında önemli bir araç haline gelmiştir. Ayrıca siyasi partiler, adaylar ve liderlerin seçmenlere doğru ve hızlı bir şekilde ideoloji ve fikirlerini aktarmasında fırsatlar sunmaktadır. Seçmenler açısından ise siyasi parti ajandalarını ve politikalarını öğrenmek, adaylara kolay bir şekilde ulaşmak ve iletişim kurmak noktasında büyük olanaklar sağlamaktadır. Günümüzde siyasi partiler seçmenleri etkilemek, güçlü iletişim kurmak ve siyasal rekabette kazanmak adına dijital pazarlama tekniklerini yaygın bir şekilde kullanmaktadır. Örneğin Türkiye’de nüfusun %74’ünü oluşturan 62 milyon kişi aktif internet kullanıcısı konumundadır. Ayrıca bu oranın %94’ünün günde ortalama 7 saat internette aktif bir şekilde vakit geçirdiği tespit edilmiştir. Politik pazarlama açısından bu veriler oldukça önem kazanmaktadır. Bu çalışma kapsamında politik pazarlama ve dijital pazarlama kavramları açıklandıktan sonra dijital pazarlamanın politik pazarlama alanına katkıları ayrıntılı bir şekilde incelenmiştir. Ayrıca, Türkiye’de 24 Haziran 2018 Cumhurbaşkanlığı ve Milletvekilliği Genel Seçimlerinde seçmenlerin %65,2’sinin oyunu alan ilk iki siyasi partinin politik dijital pazarlama kanallarını kullanma yöntemleri ile ilgili içerik analizi yapılmıştır. Yapılan değerlendirme sonucunda ilk iki siyasi partinin de dijital pazarlama kanallarını politik pazarlama alanında aktif olarak kullandığı görülmektedir. Siyasi partiler ve parti liderlerinin politik pazarlama ve dijital pazarlama unsurlarını etkin bir şekilde kullandığı seçim kampanyalarında diğer siyasi partilere ve parti liderlerine karşı üstünlük sağladığı görülmektedir

Anahtar Kelimeler

Politik Pazarlama, Dijital Pazarlama, Dijital Politik Pazarlama, Sosyal Medya

Kaynakça

• ADA, Serkan; ÇİÇEK, Bahar ve KAYNAKYEŞİL, Gamze (2013), "Çevrimiçi sosyal ağ sitesi kullanımını etkileyen motive edici faktörler üzerine bir araştırma", Academic Informatics Conference, Antalya. (http://ab.org.tr/ab13/bildiri/206.pdf).
• AYDIN, Kenan ve ÖZBEK, Volkan (2004), “Ailenin Seçmen Davranışları Üzerindeki Etkisi”, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, ss. 144-167.
• AKYÜZ, İrfan (2015), “Siyasal pazarlama”, Türkmen Kitabevi, İstanbul.
• ALAN KOÇAK, Alev; TÜMER KABADAYI, Ebru ve ERİŞKE, Tuğbay (2018), “İletişimin Yeni Yüzü: Dijital Pazarlama Ve Sosyal Medya Pazarlaması”, Electronic Journal of Social Sciences, 17(66).
• ATTOUF, Zouhair ve ÖZDEMİR, Erkan (2016), “Politik Pazarlama İletişimi: 2015 Genel Seçimleri Öncesinde Türkiye’deki Siyasi Partilerin Web Sitelerinin İçerik Analizi Yöntemiyle İncelenmesi”, Paradoks Ekonomi Sosyoloji ve Politika Dergisi, 2016, 12:1, ss.85-106.
• BULUNMAZ, Barış (2016), “Gelişen Teknolojiyle Birlikte Değişen Pazarlama Yöntemleri ve Dijital Pazarlama”, TRT Akademi Dergisi, 1 (2), ss.348-365.
• BOWLER, Shaun; DONOVAN, Todd ve FERNANDEZ, Ken (1996), “The Growth Of The Political Marketing İndustry And The California İnitiative Process”, European Journal of Marketing.
• CERRAH, Lokman (2016), “Sosyal Medya ve Bazı Kurumsal Etkileşimler ve Sosyal Medyaya Eleştirel Yaklaşım”, Journal of Graduate School of Social Sciences, 20(4), ss.1393-1414.
• CWALINA, Wojciech; FALKOWSKI, Andrzej ve NEWMAN, Bruce I (2012), “The Macro And Micro Views Of Political Marketing: The Underpinnings Of A Theory Of Political Marketing”, Journal of Public Affairs, 12.4: ss.54-269.
• ÇAKIR, Hamza ve TUFAN, Seda (2016), "Siyasal iletişim sürecinde sosyal medya: Türkiye’de siyasi liderlerin Instagram kullanım pratikleri üzerine bir inceleme", Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 30.41, ss.7-28.
• ÇATI, Kahraman ve ASLAN, Seyfettin (2003), “Politik Pazarlama Açısından Seçmen Kararlarında Etkili Olan Faktörler ve Sivas Örneği”, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(3-4), ss. 255-270.
• ÇETİN, Filiz ASLAN (2018), “Sosyal Medyada Politik Pazarlama; Kavramsal Bir İnceleme”, IV. Uluslararası Mesleki ve Teknik Bilimler Kongresi, ss.712-721, www.iksadkongre.org .
• ÇİLDAN, Cihan; ERTEMİZ, Mustafa; KÜÇÜK, Evren; TUMUÇİN, H. Kaan ve ALBAYRAK, Duygu (2012), “Sosyal Medyanın Politik Katılım ve Hareketlerdeki Rolü”, Akademik Bilişim Konferansı, ss.1-8. İnternet Adresi: http://ab.org.tr/ab12/bildiri/205.pdf
• ÇOLAKOĞLU, Emre ve TAN, Ahmet (2018), “Siyasal İletişim Araçlarının Oy Verme Davranışı Üzerindeki Etkisi: 2017 Referandumu Üzerine Bir Araştırma”, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 13 (3) , ss.89-102, DOI: 10.17153/oguiibf.423126.
• ÇÖLLÜOĞLU, Mustafa (2017), “Halkla İlişkilerin Sosyal Medyayı Kullanımı: Twitter Üzerinden Yapılan Pr 2.0 Çalışmaları”, T.C. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Halkla İlişkiler Ve Tanıtım Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi.
• DEMİRTAŞ, Mehmet Can (2010), “Seçmen Tercihlerinin Siyasal Pazarlama Karması Açısından Analizi: İzmir İlinde Bir Uygulama”, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Pazarlama Programı, Yüksek Lisans Tezi.
• DİVANOĞLU, Sevilay Uslu (2008), “Seçim Kampanyalarında Siyasal Pazarlama Karması Elemanlarının Yeri ve Önemi”, Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt: 1, Sayı: 2, ss.105-118.
• EKMEKCİ, Dicle Kavak (2017), “Seçim Kampanyalarının Amerikan varileşmesi Sürecinde Politik Pazarlamanın Yeri: ABD, Fransa ve Türkiye Örnekleri”, 6. Türkiye Lisansüstü Çalışmaları Kongresi - Bildiriler Kitabı II, Muş, ss.23-37.
• GÜLSÜNLER, Makbule Evrim (2014), “Siyasal İletişimde Viral Pazarlamanın Yeri ve Önemi”, Selçuk İletişim Dergisi, 8(3), ss. 76-91.
• GÜRBÜZ, Esen ve İNAL, Mehmet Emin (2004), ‘‘Siyasal Pazarlama Stratejik Bir Yaklaşım’’, 1. Baskı, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• GRÖNROOS, C., (1994), "From Marketing MixtoRelationship Marketing", Management Decision, Vol. 32,Iss 2 ss.4–20.
• HARRIS, Phil (2001), “To Spin or Not to Spin, That ise the Question: The Emergence of Modern Political Marketing”, The marketing Review, Vol.2, 2001, ss.35-53.
• İNAL, M. Emin ve KARABACAK, Gürbüz (1997), “ Siyasal Pazarlamanın Gelişmesi ve İlkeleri”, Erciyes Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, (12), ss.153-160.
• İNAL, Mehmet Emin; Cihat Polat, Esen Gürbüz ve Murat Akın (2003), ‘‘Siyasal Reklam Araçlarının Etkinliği Üzerine Bir Çalışma: 3 Kasım 2002 Milletvekili Genel Seçimleri Niğde Örneği’’, 8. Ulusal Pazarlama Kongresi, Kayseri, ss.47-73.
• İSLAMOĞLU, Hamdi A. (2006), “Pazarlama Yönetimi”, Beta Yayıncılık, İstanbul.
• KALENDER, Ahmet (2003), ‘‘Seçmenin Karar Sürecinde İletişim Araç ve Yöntemlerinin Önemi Üzerine Bir Araştırma’’, Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Cilt.2, Sayı.4, ss.30-41.
• KANNAN, P. (2017), “ Digital marketing: A framework, review and research agenda”, International Journal of Research in Marketing, 34(1), ss. 22-45.
• KARABEYOĞLU, Yöndar (2018), “Türkiye’de Dijital Pazarlamada Marka Ve Tüketici İlişkisinin İncelenmesi”, İstanbul Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi.
• KARAÇOR, Süleyman (2006), “Siyasi Katılım Açısından Siyasal Pazarlama ve Seçim Kampanyalarının Önemi”, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Sayı: 25, İstanbul, ss. 81-93.
• KARAÇOR, Süleyman (2009), “Yeni İletişim Teknolojileri, Siyasal Katılım, Demokrasi”, Celal Bayar Üniversitesi İİBF Yönetim ve Ekonomi Dergisi, Cilt:16 Sayı:2, Manisa, ss. 121-131.
• KARAÇOR, Süleyman ve ZENGİN, Esra Çelebi (2009), “Seçim Kampanyalarında Kullanılan Vaatlerin Kaynağının Seçmenler Tarafından Bilinirliliği Üzerine Bir Araştırma: Konya Örneği”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 28/2012, ss.89-107.
• KAUR, Gurneet (2017), “The importance of digital marketing in the tourism industry”, International Journal of Research-Granthaalayah, 5(6), ss.72-77.
• KERESTECİ, Zuhal (2006), “Siyasal Partilerin Politik Pazarlama Uygulamaları İle Bu Uygulamaların Seçmenler Üzerindeki Etkileri Ve Bir Uygulama”, Edirne Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi.
• KESKİN, Hatice Dilara ve KURTULDU, Hüseyin Sabri (2018), “Üniversite Öğrencilerinin Dijital Pazarlamaya Yatkınlık Düzeylerinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma”, Global Journal of Economics and Business Studies, 7(14), ss. 117-128.
• KILIÇASLAN, Emine Çakmak (2008), “Siyasal İletişim”, İstanbul, Kriter Yayınevi.
• KILIÇARSLAN, Menekşe (2019), “Dünyada ve Türkiye’de Sağlık Hizmetlerinin Dijital Pazarlanması”, Avrupa Bilim ve Teknoloji Dergisi, (17), ss.1145-1159.
• KIRIK, A. Murat (2012), “Arap Baharı Bağlamında Sosyal Medya-Birey Etkileşimi ve Toplumsal Dönüşüm”, Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, Cilt 1, Sayı 3, ss.87-98.
• KIRIK, A. Murat ve DOMAÇ, Abdullah (2014), “Sosyal Medya Üzerinde Televizyon Reyting Ölçümlerinin Analizi: Twitter Örneği”, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Sayı 5, Eylül 2014, ss.414-430.
• KOTLER, Philip (1972), “A generic concept of marketing”, Journal of Marketing”, Vol. 36, No. 2 (Apr., 1972), pp. 46-54, American Marketing Association, URL: http://www.jstor.org/stable/1250977,Accessed: 02-07-2017 02:10 UTC
• KOTLER, Philip; KARTAJAYA, Hermawan ve SETİAWAN, Etwan (2016), “Marketing 4.0: Moving From Traditional To Digital”, John Wiley & Sons.
• KÖSEOĞLU, Yakup ve AL, Hamza (2013), “Bir Siyasal Propaganda Aracı Olarak Sosyal Medya”, Akademik İncelemeler Dergisi, 8.3: ss. 103-125.
• LEBARON, David N. (2008), “Essays In Political Marketing”, The Pennyslyvania State University, The Graduate School The Mary Jane And Frank P. Smeal College Of Bussiness, Submitted İn Partial Fılfilment Of The Requirements For The Degree Of Doctor Of Philosophy.
• LEES-MARSHMENT, Jennifer (2003), “Political Marketing”, Journal of Political Marketing, 2:1, ss:1-32.
• LOCK, Andrew and HARRIS, Phil (1996), “Political marketing – vive la différence!”, European Journal of Marketing, Vol. 30, No. 10/11, ss. 14-24.
• MARDER, Ben; MARCHANT, Caroline; ARCHER-Brown, CHRİS; Yau, Amy ve COLLİANDER, Jonas (2018), “Conspicuous Political Brand Interactions On Social Network Sites”, European Journal Of Marketing, ISSN: 0309-0566, Cilt. 52 No. 3/4, s. 702-724. https://doi.org/10.1108/EJM-01-2017-0059
• MAUSER, Gary A. (1983), “Political marketing: An approach to campaign strategy”, Praeger Publishers.
• MENON, Sudha Venu (2008), “Political Marketing: A Conceptual Framework”, https://mpra.ub.uni-muenchen.de/id/eprint/12547.
• MERT, Yener Lütfü (2018), “Dijital pazarlama ekseninde Influencer marketing uygulamaları”, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 6(2), ss.1299-1328.
• ODABAŞI, Yavuz ve OYMAN, Mine (2017), “Pazarlama İletişimi Yönetimi”, 11. Baskı, Kapital Medya Hizmetleri A.Ş. MediaCat Akademi.
• ÖZKAN, Necati (2014), “Seçim Kazandıran Kampanyalar”, İstanbul: Mediacat Yayınları.
• ÖZTÜRK, İlker Doğu (2014), “Siyasal İletişim Aracı Olarak Sosyal Medya: 2012 Amerikan Başkanlık Seçimlerinde Twitter Kullanımı Üzerine Bir Araştırma”, Yeni Medya Araştırmaları: Kavramlar, Uygulamalar, Tartışmalar, (Editör) İdil Sayımer, Literatürk Akademi, Konya.
• PEKTAŞ EROĞLU; Güzide Öncü ve ORMANLI, Fatih (2019), “Yeni Ana Akım Pazarlama: Influencer Pazarlaması”, International EMI Entrepreneurship and Social Sciences Congress, ss. 1398.
• POLAT, Cihat; Esen Gürbüz ve Mehmet Emin İnal (2004), ‘‘Hedef Seçmen’’, 1. Baskı, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• POLAT, Cihat ve KÜLTER, Banu (2008), “Genç Seçmenler Gözüyle Siyasal Ürün (Siyasi Lider) Özellikleri: Ankara’daki Üniversite Öğrencileri Üzerine Bir Çalışma”, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 5/1, ss. 1-31.
• QUINTON, Sarah ve FENNEMORE, Paul (2013), “Missing A Strategic Marketing Trick? The Use Of Online Social Networks By UK Charities”, International Journal of Nonprofit and Voluntary Sector Marketing, 18/1, ss. 36-51.
• SMİTH, Kathereine T. (2011), “Digital Marketing Strategies That Millennials Find Appealing, Motivating, Or Just Annoying”, Journal Of Strategic Marketing, 19(6), ss. 489-499.
• STEİNBERG, Alan (2014), “Genç Seçmenler ve Web 2.0 İle Politik Katılım: Facebook Genç Vatandaşların Seçime Katılımını Artırabilir mi?”, Akın Emre Pilgir (Çev.), Barış Çoban (Ed.), Sosyal Medya Devrimi, İstanbul: Su Yayınevi, ss. 154-171.
• TAN, Ahmet (1998), “Politik Pazarlama ve Kahramanmaraş Örneği”, Cumhuriyet Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Sivas.
• TAN, Ahmet (2002), “Politik Pazarlama”, İstanbul, Papatya Yayıncılık.
• TAŞDEMİR, Nalan (2018), “İhracatta İnternet ve E-Ticaretten Faydalanma Yolları ve Bir Uygulama”, Master's Thesis, İstanbul Ticaret Üniversitesi.
• TİMİSİ, Nilüfer (2003), “Yeni İletişim Teknolojileri ve Demokrasi”, Ankara, Dost Kitabevi.
• TOKGÖZ, Oya (1991), “ANAP’ın Siyasal Reklamları, Seçimlerde İletişim Politikaları”, Editör: Hıfzı Topuz, İstanbul, TÜSES.
• TORLAK, Ömer (2002), “Bir Politik Pazarlama Aracı Olarak Hükümet Pazarlaması”, Akademik Araştırmalar Dergisi, Yıl 4, Sayı 14, ss. 33-47.
• UYGUR, Selma Meydan; SÜRÜCÜ, Çağrı ve SERGEN, Yasemini (2018), “Yiyecek İçecek İşletmelerinin Dijital Pazarlama Açısından İncelenmesi Ankara İli Örneği”, Güncel Turizm Araştırmaları Dergisi, ss. 157-176.
• ÜNAL, Ahmet; GÖKÇE, GÜRAVŞAR, Sinem ve TÜRK, Mevlüt (2015), “Siyasi Pazarlamada Bir Tutundurma Aracı Olarak Kurumsal Web Sitelerinin Kullanımı: Bilgi Sunma Fonksiyonu Üzerine Bir İnceleme”, Turgut Özal Uluslararası Ekonomi ve Siyaset Kongresi – III, 11-13 Haziran 2015 MALATYA.
• ÜNÜVAR, Necdet (2013), “Dijital Siyaset”, İstanbul Pozitif Yayınları.
• We are social (2020), https://wearesocial.com. Erişim Tarihi: 14.09.2020
• WYMBS, Cliff (2011), “Digital marketing: The time for a new “academic major” has arrived”, Journal of Marketing Education, 33(1), ss. 93-106.
• YALCİNKAYA, Neslihan (2018), “Türkiye'deki Siyasi Partilerin Dijital Pazarlama Kanallarını Kullanımı”, Journal of Management ve Economics, 25(1), ss. 199-216.
• ZAFARMAND, Nafiseh (2010), “Halkla İlişkiler Alanında Yeni Mecra Ve Uygulamaların Yeri Ve Önemi: Sosyal Medya ve Pr 2.0”, Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• ZEREN, Deniz ve KAYA, Nagihan (2020), “Dijital Pazarlama: Ulusal Yazının Bibliyometrik Analizi”, Çağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 17, Sayı 1, ss.35-52, ISSN:1304-8392 https://dergipark.org.tr/cagsbd