Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

THE HYBRID STRUCTURE OF NATIONAL DEVELOPMENT AGENCIES: AN EVALUATION FROM THE PERSPECTIVE OF TRADITIONAL PUBLIC ADMINISTRATION

Yıl 2025, Cilt: 11 Sayı: 1, 25 - 35, 20.06.2025
https://doi.org/10.29131/uiibd.1695908

Öz

This article evaluates the "hybrid" institutional structure of development agencies established in Turkey in 2006, within the framework of traditional public administration principles. While traditional public administration is based on principles such as equality, impartiality, public interest, and accountability, development agencies possess a flexible, multi-actor, and market-oriented structure aligned with neoliberal policies. The study compares the current structure and functioning of these agencies with these principles, highlighting institutional and administrative issues. Document analysis and conceptual analysis methods are employed to question whether the agencies aim for local development or marketization. The study offers a comprehensive evaluation of the compatibility of development agencies with the principles of public interest and democratic oversight.

Etik Beyan

YOK

Destekleyen Kurum

YOK

Teşekkür

YOK

Kaynakça

  • Akçakaya, M. (2016). “Weber’in Bürokrasi Kuramının Bugünü Ve Geleceği”. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(8), 275-295.
  • Aras, E. (2021). “Küçük, Etkin, Çekirdek Bir Teknik Kadro: Kalkınma Ajansı Personeli Rejimi” Çalışma ve Toplum, 2021(69), 1049-1072.
  • Arslan, A. & Türkmen, A. (2023). “Türkiye’de Kalkınma Politikaları ve Bölgesel Kalkınma Planlarının Dönüşümü”, Toplum, Ekonomi ve Yönetim Dergisi, 4(Özel Sayı), 254-265.
  • Ataay, F. (2005). Bölge Kalkınma Ajansları: Nedir, Ne Değildir? BKA Tasarımının Kalkınma Anlayışı Üzerine (Derleyen: Menaf Turan), Paragraf Yayınevi, Ankara. 15–32.
  • Benington, J., & Moore, M. H. (2011). Public Value: Theory and Practice. Palgrave Macmillan Bevir, M. (2013). A Theory of Governance. University of California Press.
  • Efe, A. (2023). “Entegre ve Akıllı Raporlama Gerekliliklerine Göre Kalkınma Ajansları Raporlama Sürecinin Analizi”. İzmir Yönetim Dergisi, 4(2), 1-21. https://doi.org/10.56203/iyd.1250990
  • Eryılmaz, B. (2010). Kamu Yönetimi. Ankara: Okutman Yayıncılık.
  • Eryılmaz, B., & Tuncer, A. (2014). “Avrupa Birliği Uyum Sürecinde Bölgesel Kalkınma Politikaları: Bölgesel Kalkınma Ajansları ve Türkiye Uygulaması”. Akademik İncelemeler Dergisi, 8(1), 165-189.
  • Göymen, K. (2005). Türkiye’de Bölge Politikalarının Evrimi ve Bölgesel Kalkınma Ajansları, İstanbul Politikalar Merkezi Yayını.
  • Hood, C. (2010). “Accountability and Transparency: Siamese Twins, Matching Parts, Awkward Couple?”. West European Politics, 33(5), 989–1009.
  • Jessop, B. (2002). Liberalism, Neoliberalism, and Urban Governance. Antipode, 34(3), 452-472.
  • Jessop, B. (2002). The Future of the Capitalist State. Cambridge: Polity Press.
  • Karasu, K. (2015). “Kalkınma Ajansları: "Modelimi Kaybettim. Hükümsüzdür." [Ölçek Siyasetinin Yerelliği]. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 70(2), 273-316. https://doi.org/10.1501/SBFder_0000002353
  • Köksal, A., & Köse, H. (2019). “Kalkınma Ajanslarının Teşkilat Yapıları ve Yerel Katılım: Zafer Kalkınma Ajansı Örneği”, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (61), 283-298.
  • Lagendijk, A., Kayasu, S., & Yaşar, S. (2009). “The Role of Regional Development Agencies in Turkey: From Implementing EU Directives to Supporting Regional Business Communities”, European Urban and Regional Studies, 16(4), 383–396.
  • Özen, P. (2005), Bölge Kalkınma Ajansları, Tepav Yayınları.
  • Öztürk, K. (2024). “Bölgedeki Tarafların Karar Alma ve Uygulama Süreçlerine Katılımını Sağlamak Açısından Kalkınma Ajanslarının Rolü: Zafer Kalkınma Ajansı Örneği”. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi(79), 24-37. https://doi.org/10.51290/dpusbe.1319044
  • Peck, J. & Tickell, A. (2002). "Neoliberalizing Space." Antipode, 34(3), 380–404.
  • Pehlivan, P. (2013). “Türkiye’de Kalkınma Ajanslarının Yerel Ekonomi Üzerine Etkileri: Zafer Kalkınma Ajansı Örneği”, Celal Bayar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 11, Sayı: 3.
  • Peters, B. G. (2001). The Future of Governing: Four Emerging Models. University Press of Kansas.
  • Peters, B. G. (2010). The Politics of Bureaucracy: An Introduction to Comparative Public Administration. London: Routledge.
  • Peters, B. G. (2015). Pursuing Horizontal Management: The Politics of Public Sector Coordination. University Press of Kansas.
  • Pierre, J., & Peters, B. G. (2000). Governance, Politics and the State. Palgrave Macmillan.
  • Rhodes, R. A. W. (1997). Understanding Governance: Policy Networks, Governance, Reflexivity and Accountability. Open University Press.
  • Sadıç, V., & İşler, İ. İ. (2020). “Kalkınma Ajansları ve Kamu Tüzel Kişiliği Kavramı”. Fiscaoeconomia, 4(3), 722-735. https://doi.org/10.25295/fsecon.783925
  • Serka. (2011). 50 Soruda Kalkınma Ajansları, https://www.serka.gov.tr/assets/upload/dosyalar/50-soruda-kalkinma-ajanslari.pdf
  • T.C. Cumhurbaşkanlığı Strateji ve Bütçe Başkanlığı – On İkinci Kalkınma Planı Hazırlıkları ile İlgili 2022/10 Sayılı Genelge.
  • T.C. Resmî Gazete. (2006). Kalkınma Ajanslarının Kuruluşu, Koordinasyonu ve Görevleri Hakkında Kanun (5449). RG: 25.01.2006/26085.
  • Yılmaz, A. (2010). “Kalkınma Ajansları ve Yerel Yönetim”, Türk İdare Dergisi, (466) 175-195.

ULUSAL KALKINMA AJANSLARININ MELEZ YAPISI: GELENEKSEL KAMU YÖNETİMİ PERSPEKTİFİNDEN BİR DEĞERLENDİRME

Yıl 2025, Cilt: 11 Sayı: 1, 25 - 35, 20.06.2025
https://doi.org/10.29131/uiibd.1695908

Öz

This article evaluates the "hybrid" institutional structure of development agencies established in Turkey in 2006, within the framework of traditional public administration principles. While traditional public administration is based on principles such as equality, impartiality, public interest, and accountability, development agencies possess a flexible, multi-actor, and market-oriented structure aligned with neoliberal policies. The study compares the current structure and functioning of these agencies with these principles, highlighting institutional and administrative issues. Document analysis and conceptual analysis methods are employed to question whether the agencies aim for local development or marketization. The study offers a comprehensive evaluation of the compatibility of development agencies with the principles of public interest and democratic oversight.

Kaynakça

  • Akçakaya, M. (2016). “Weber’in Bürokrasi Kuramının Bugünü Ve Geleceği”. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(8), 275-295.
  • Aras, E. (2021). “Küçük, Etkin, Çekirdek Bir Teknik Kadro: Kalkınma Ajansı Personeli Rejimi” Çalışma ve Toplum, 2021(69), 1049-1072.
  • Arslan, A. & Türkmen, A. (2023). “Türkiye’de Kalkınma Politikaları ve Bölgesel Kalkınma Planlarının Dönüşümü”, Toplum, Ekonomi ve Yönetim Dergisi, 4(Özel Sayı), 254-265.
  • Ataay, F. (2005). Bölge Kalkınma Ajansları: Nedir, Ne Değildir? BKA Tasarımının Kalkınma Anlayışı Üzerine (Derleyen: Menaf Turan), Paragraf Yayınevi, Ankara. 15–32.
  • Benington, J., & Moore, M. H. (2011). Public Value: Theory and Practice. Palgrave Macmillan Bevir, M. (2013). A Theory of Governance. University of California Press.
  • Efe, A. (2023). “Entegre ve Akıllı Raporlama Gerekliliklerine Göre Kalkınma Ajansları Raporlama Sürecinin Analizi”. İzmir Yönetim Dergisi, 4(2), 1-21. https://doi.org/10.56203/iyd.1250990
  • Eryılmaz, B. (2010). Kamu Yönetimi. Ankara: Okutman Yayıncılık.
  • Eryılmaz, B., & Tuncer, A. (2014). “Avrupa Birliği Uyum Sürecinde Bölgesel Kalkınma Politikaları: Bölgesel Kalkınma Ajansları ve Türkiye Uygulaması”. Akademik İncelemeler Dergisi, 8(1), 165-189.
  • Göymen, K. (2005). Türkiye’de Bölge Politikalarının Evrimi ve Bölgesel Kalkınma Ajansları, İstanbul Politikalar Merkezi Yayını.
  • Hood, C. (2010). “Accountability and Transparency: Siamese Twins, Matching Parts, Awkward Couple?”. West European Politics, 33(5), 989–1009.
  • Jessop, B. (2002). Liberalism, Neoliberalism, and Urban Governance. Antipode, 34(3), 452-472.
  • Jessop, B. (2002). The Future of the Capitalist State. Cambridge: Polity Press.
  • Karasu, K. (2015). “Kalkınma Ajansları: "Modelimi Kaybettim. Hükümsüzdür." [Ölçek Siyasetinin Yerelliği]. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 70(2), 273-316. https://doi.org/10.1501/SBFder_0000002353
  • Köksal, A., & Köse, H. (2019). “Kalkınma Ajanslarının Teşkilat Yapıları ve Yerel Katılım: Zafer Kalkınma Ajansı Örneği”, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (61), 283-298.
  • Lagendijk, A., Kayasu, S., & Yaşar, S. (2009). “The Role of Regional Development Agencies in Turkey: From Implementing EU Directives to Supporting Regional Business Communities”, European Urban and Regional Studies, 16(4), 383–396.
  • Özen, P. (2005), Bölge Kalkınma Ajansları, Tepav Yayınları.
  • Öztürk, K. (2024). “Bölgedeki Tarafların Karar Alma ve Uygulama Süreçlerine Katılımını Sağlamak Açısından Kalkınma Ajanslarının Rolü: Zafer Kalkınma Ajansı Örneği”. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi(79), 24-37. https://doi.org/10.51290/dpusbe.1319044
  • Peck, J. & Tickell, A. (2002). "Neoliberalizing Space." Antipode, 34(3), 380–404.
  • Pehlivan, P. (2013). “Türkiye’de Kalkınma Ajanslarının Yerel Ekonomi Üzerine Etkileri: Zafer Kalkınma Ajansı Örneği”, Celal Bayar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 11, Sayı: 3.
  • Peters, B. G. (2001). The Future of Governing: Four Emerging Models. University Press of Kansas.
  • Peters, B. G. (2010). The Politics of Bureaucracy: An Introduction to Comparative Public Administration. London: Routledge.
  • Peters, B. G. (2015). Pursuing Horizontal Management: The Politics of Public Sector Coordination. University Press of Kansas.
  • Pierre, J., & Peters, B. G. (2000). Governance, Politics and the State. Palgrave Macmillan.
  • Rhodes, R. A. W. (1997). Understanding Governance: Policy Networks, Governance, Reflexivity and Accountability. Open University Press.
  • Sadıç, V., & İşler, İ. İ. (2020). “Kalkınma Ajansları ve Kamu Tüzel Kişiliği Kavramı”. Fiscaoeconomia, 4(3), 722-735. https://doi.org/10.25295/fsecon.783925
  • Serka. (2011). 50 Soruda Kalkınma Ajansları, https://www.serka.gov.tr/assets/upload/dosyalar/50-soruda-kalkinma-ajanslari.pdf
  • T.C. Cumhurbaşkanlığı Strateji ve Bütçe Başkanlığı – On İkinci Kalkınma Planı Hazırlıkları ile İlgili 2022/10 Sayılı Genelge.
  • T.C. Resmî Gazete. (2006). Kalkınma Ajanslarının Kuruluşu, Koordinasyonu ve Görevleri Hakkında Kanun (5449). RG: 25.01.2006/26085.
  • Yılmaz, A. (2010). “Kalkınma Ajansları ve Yerel Yönetim”, Türk İdare Dergisi, (466) 175-195.
Toplam 29 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil İngilizce
Konular Kamu Sektörü Organizasyonu ve Yönetimi
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Emine Özlem Köroğlu 0000-0001-6710-3790

Gönderilme Tarihi 9 Mayıs 2025
Kabul Tarihi 13 Haziran 2025
Yayımlanma Tarihi 20 Haziran 2025
Yayımlandığı Sayı Yıl 2025 Cilt: 11 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Köroğlu, E. Ö. (2025). THE HYBRID STRUCTURE OF NATIONAL DEVELOPMENT AGENCIES: AN EVALUATION FROM THE PERSPECTIVE OF TRADITIONAL PUBLIC ADMINISTRATION. Uluslararası İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 11(1), 25-35. https://doi.org/10.29131/uiibd.1695908

ARAŞTIRMA VE YAYIN ETİĞİNE İLİŞKİN DERGİ POLİTİKAMIZ

Etik Kurul izni gerektiren çalışmalar (anket ya da ölçek uygulamayı gerektiren, görüşme ve gözlem içeren; doküman, resim, anket vb. diğerleri tarafından geliştirilen ve kullanım izni gerektiren çalışmalar) için etik kurullardan ya da komisyonlardan gerekli izinlerin araştırma yapılmadan önce alınmış olması, bunların makale içeriğinde belirtilmesi ya da ek olarak sunulması gerekmektedir. Bu izinlerin olmaması durumunda yayın ön inceleme safhasında yazara iade edilir.  

Diğer yandan, Araştırma Makalelerinde verisi 2020 yılından önce toplanmış makaleler için ETİK KURUL İZNİ istenmemektedir. Ancak yine bu makalelerde de yöntem kısmında verilerin toplanma tarihlerine ilişkin bilgilere yer verilmesi gerekmektedir.

Hakem değerlendirmelerinde olan araştırmalara ilişkin ham verilerin hakemler tarafından talep edildiğinde sunulması şarttır. Verilerin makalenin yayımı sonrasında da gerektiğinde sağlanması zorunludur. 

MAKALE BENZERLİK RAPORU VE BENZERLİK ORANI HAKKINDA DERGİ POLİTİKAMIZ


Aday makaleler akademik intihal engelleme programından (Örneğin: Turnitin, Ithenticate, intihal.net vb.) alınmış orijinallik raporu ile birlikte gönderilmelidir. Bu oran %20'ye kadar kabul edilmektedir. %20'nin üzerinde benzerlik oranı olan çalışmalar ön kontrol aşamasında iade edilecektir.

ISSN: 2149 - 5823