KENTLERİN BELLEK MEKANLARI: KENT MÜZELERİ VE EYÜPSULTAN KENT MÜZESİ ÇALIŞMASI

Yıl 2021, Cilt: 4 Sayı: 1, 10 - 20, 19.06.2021

Ali Cantürk

Öz

Sanayi Devrimi ile birlikte hayat kentlere kaymıştır. Yaşamın, ekonominin ve değişimin merkezi olan kentler dünya nüfusunun büyük bir kısmını barındırmakta ve daimi olarak göç almaktadır. Kente göç edenlerin kent aidiyetlerinin bulunmaması ve kentin yerlilerinin de kentin değişmesi sonucunda aidiyet duygularının sarsılmasıyla kentlerde huzursuzluk başlamıştır. Bu durumda kente aidiyet duygusunun oluşturulması hem göç edenler hem de kentin yerlileri için en doğru çözümlerden birisi olarak ortaya çıkmaktadır.
Kentli kimliğini yaratmak ve canlı tutmak için önkoşul kentin veya o kentin ilçesinin gelişimini ve serüvenini canlı tutmaktır. Bu durum kent kimliğini ayakta tutacak ve aidiyet duygusunu pekiştirecektir. Bunu başarmanın en kolay yolu ise kent müzelerinden geçmektedir. Kent müzeleri önemli kişilikleri, savaş kahramanlarını veya siyasi kişilikleri anlatmaz. Kent müzelerinin figürleri o kentin sıradan yaşayanlarıdır. Kent müzeleri sivil tarihtir ve bu tarih yerel ve sıradan insanlar tarafından ortaya konmuştur.
Bu makalede kent müzelerinin önemi ve Türkiye’de geçmişten günümüze kadar kurulan kent müzeleri incelenecektir. Aynı zamanda şu sorulara cevap aranacaktır: Eyüpsultan ilçesinde kurulması planlanan kent müzesi kent ve ilçe için yararlı olur mu? Bu ilçeye Kent Müzesi kurulması kente ve ilçeye aidiyeti pekiştirir mi?

Anahtar Kelimeler

Kent müzeleri, kentli kimliği, Eyüpsultan Kent Müz

Kaynakça

• Çizgen, N. (1994). Kent ve Kültür. İstanbul: Say Yayınları.
• Doğu, T., & Varkal-Deligöz, M. (2017). Hafıza Kutusu: Bir Kentsel Kolektif Bellek Deneyi(mi). Megaron, 12(4), 545-552.
• Erbay, M., & Erbay, F. (2006). Cumhuriyet Dönemi (1923 - 1398) Atatürk'ün Sanat Politikası. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
• Forster, P., Hurles, M. E., Jansen, T., Levine, M., & Renfrew, C. (2012). Origins of The Domestic Horse. Proceedings of the National Academy of Sciences of The United States of America, 109(46), 3148.
• Halbswachs, M. (1992). On Collective Memory. Chicago: University of Chicago Press.
• Hebditch, M. (2008). Gelişen Anlayış: Londra Kent Müzesi’nin Otuz Yılı. O. Silier içinde, Kentler ve Kent Müzeleri. Antalya: Retma.
• Kaypak, Ş. (2010). Antakya’nın Kent Kimliği Açısından İrdelenmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(14), 373-392.
• Keleş, V. (2003). Modern Müzecilik ve Türk Müzeciliği. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(1-2), 1-17.
• Keskin, N. (2014). Kentlerde Yeni Bellek Mekânları: Kent Müzeleri. Uluslararası Kıbrıs Üniversitesi Folklor/Edebiyat Dergisi, 79(3), 25-39.
• Kuran, Abdullah (1986). Mimar Sinan. Hürriyet Vakfı Yayınları. İstanbul.
• Milletlerarası Müzeler Konseyi (ICOM) Türkiye Milli Komitesi Yönetmeliği. (1970, Aralık 11). Temmuz 24, 2020 tarihinde Mevzuat Web Sitesi: https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/3.5.71600.pdf adresinden alındı
• Ocak, E. (1996). Kentin Değişen Anlamı. Birikim(86-87), 32-41.
• Olick, J. K. (2014). Kolektif Bellek: İki Farklı Kültür. Moment Dergi, 1(2), 175-211.
• Pušıć, L. (2004). Sustainable Development And Urban Identity: A Social Context. Jurnal Spatium(11), 1-6.
• Silier, O. (2007). Kent Müzeleri ve Türkiye‟de Kent Müzelerine Duyulan İhtiyaç. İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları.
• Şenel, A. N. (2013). City Museums and Globalization. İdeal Kent Dergisi, 4(8), 74-85.
• Şenel-Fidangenç, A. N. (2014). City Museums in Turkey. İdeal Kent Dergisi, 5(13), 171-188.
• Yaraş, A. (1994). Anadolu’da İlk Koleksiyonculuk ve Müzecilik Faaliyetleri. II. Müzecilik Semineri, Bildiriler. İstanbul: Askeri Müze Yayınları.
• Yücel, E. (1999). Türkiye’de Müzecilik. İstanbul: Arkeoloji ve Sanat Yayınları.