In the last century, the Turkish Republic was one of the countries, where migration movements occur to a large degree. Migration wave began in the 19th century after the Crimean War. The Rumelian Turks, who suffered by the ethnic cleansing campaign of Bulgarian guerillas after the Ottoman-Russian War in the years 1877–1878, had to abandon their homes. Migrations from Rumelia started again after the Balkan Wars of 1912-1913. These migration movements continued on and off during the First World War and early years of the Turkish Republic and occasionally caused difficult political, social and economic troubles to solve for the young Republic. The experiences of the Bulgarian Turks were a long migration history. Forcing these Turkish people, who once had migrated from Anatolia to Rumelian soil and had lived there for many years, to migrate back to their mother soil due to changed conditions, has continued to be a bleeding wound from 19th century to our present time. These migration activities of the Bulgarian Turks were sometimes increased and sometimes decreased, but never ceased to exist. The second biggest mass migration movement of the Bulgarian Turks during the 20th century occurred in the years of 1950–1951. The Turks were the largest minority group in Bulgaria and the Bulgarian government saw them as an obstacle to their “creation of one nation” policy and forced approximately 200.000 Turkish citizens to migrate. In this study, factors which caused the 1950–1951 migration, policy of the Turkish Republic during this migration and problems emerged, problems of immigrant citizens will be discussed.
Türkiye Cumhuriyeti, geçtiğimiz yüzyıl içerisinde, topraklarında göç hareketlerinin geniş ölçüde cereyan ettiği ülkelerden birisi olmuştur. XIX.yy’da Kırım Savaşı sonrasında Kafkaslardan başlayan göç dalgasını 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı’ndan sonra Bulgar çetelerinin imha hareketiyle karşılaşan Rumeli Türkleri yaşadıkları toprakları terk etmek zorunda kalmışlardır. 1912-1913 Balkan Savaşları ertesinde Rumeli’den gelen göçler tekrar başlamıştır. Balkan Savaşları’nın akabindeki I. Dünya Savaşı ve Milli Mücadele Hareketi sonrasında kurulan Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk yıllarında bu göç olgusu aralıklarla devam etmiş ve zaman zaman genç cumhuriyet için çözülmesi güç siyasi, sosyal ve ekonomik sorunlar yaratmıştır. Türkiye’ye yapılan göçler konusunda Bulgaristan Türklerinin durumu bir bakıma upuzun bir göç tarihi olarak cereyan etmiştir. Vaktiyle Anadolu topraklarından Rumeli’ye göç etmiş olan ve uzun yıllar bu topraklarda yaşayan Türklerin, zaman içerisinde değişen şartlar nedeniyle tekrar ata topraklarına zorunlu göçe zorlanması, kanayan bir yara gibi, XIX.yy’dan günümüze kadar sürüp gitmiştir. Bulgaristan Türklerinin uzun bir zamana yayılan bu göç hareketi kimi zaman artmış, kimi zaman azalmış ama hiç eksilmemiştir. Bulgaristan Türklerinin XX.yy’daki ikinci büyük kitlesel göç hareketi 1950-1951 yılları arasında gerçekleşmiştir. Dönemin Bulgar yönetiminin uyguladığı “Tek bir ulusun yaratılması” siyasetine en büyük engel olarak Bulgaristan’da yaşayan en büyük azınlık olan Türkler görülmüş ve yaklaşık 200.000 Türk vatandaşı zorunlu göçe tabii tutulmuştur. Bu çalışmada, 1950-1951 göçünü hazırlayan etkenler, göç sürecinde Türkiye Cumhuriyeti’nin tavrı ve yaşadığı sorunlar, göçmen vatandaşların yaşadıkları sorunlarla birlikte ele alınarak incelenmeye çalışılmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2012 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Cilt: 2013 Sayı: XIV |