Kamu Harcamaları İle Ekonomik Büyüme İlişkisi: Türkiye İçin Keynesyen Görüş Mü? Wagner Kanunu Mu Geçerli? (2006-2015 Dönemi)

Yıl 2016, Cilt: 1 Sayı: 1, 47 - 60, 30.04.2016

Fatmanur Güder Polat Yücekaya Ali Şenyurt

https://doi.org/10.31454/usb.376455

Cited By: 11

Öz

İktisat
literatüründe kamu harcamaları ve ekonomik büyüme ilişkisini konu alan iki
temel görüş bulunmaktadır. Keynesyen görüş ve Wagner Yasası olarak anılan
görüşlerde kamu harcamaları ve ekonomik büyüme arasındaki ilişki incelenmiştir.
Keynesyen görüş, kamu harcamalarında görülen artışın ekonomik büyümeyi
arttıracağını öne sürmüştür. Wagner Kanunu olarak bilinen diğer görüşe göre ise
ekonomik büyümedeki artış kamu harcamalarını arttıracaktır. Çalışmanın amacı bu
ilişkinin son 10 yıllık döneminde Türkiye için geçerli olup olmadığını test
etmektir. Türkiye’nin 2006-2015 dönemi çeyrek verilerinin kullanıldığı
çalışmada Granger Nedensellik yöntemi kullanılmış ve karşılıklı bir nedensellik
ilişkisi bulunmuştur. 2006-2015 döneminde hem Keynesyen Görüş hem de Wagner
Kanunu’nun Türkiye için geçerli olduğu sonucuna ulaşılmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Kamu Harcamaları, Ekonomik Büyüme, Wagner Kanunu, Keynesyen Görüş

The Relationship Between Public Expenditure And Economic Growth Is The Keynesian View Or The Wagner Law Valid For Turkey? (2006-2015 Period)

Öz

There are two basic views about the relationship
between public spending and economic growth in the economic literature. These
views, which is known as Keynesian view and Wagner Law, have examined the
relationship between public spending and economic growth. Keynesian view has
been suggested that the increase in public spending, increasing economic
growth. According to the other view known as the Wagner Law, the increase in
economic growth will increase public spending. The aim of the study is to test
whether this valid for Turkey for the last 10-year period or not. In this
study, which is used the quarter data of Turkey for 2006-2015 period, Granger
Causality method used and was found a mutual causality. It has been reached the
conclusion that both the Keynesian view and Wagner Law is valid for Turkey in
the period of 2006-2015.

Anahtar Kelimeler

Public Spending, Economic Growth, Wagner Law, Keynesian view

Kaynakça

• Akçoraoğlu, A. (1999). Kamu harcamaları, kamu gelirleri ve keynesci politikalar: Bir nedensellik analizi. Gazi Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(2), 51-65. Al-Faris, A.F. (2002). Public Expenditure and Economic Growth in the Gulf Cooperation Council Countries. Applied Economics, 34(9), 1187-1193. Altay, N. O., ve Altın, O. (2008). Türkiye’de kamu harcamalarının ekonomik büyüme ve yatırımlar üzerine etkilerinin analizi. Ege Akademik Bakış Dergisi, 8(1), 267-285. Altunç, Ö. F. (2011). Kamu harcamaları ve ekonomik büyüme ilişkisi: Türkiye’ye ilişkin ampirik kanıtlar. Yönetim Ve Ekonomi, 18(2), 145-157. Anwar, M.S., Davies S., ve Sampath R.K. (1996). Causality Between Goverment Expenditure and Economic Growth: An Examination Using Cointegration Techniques. Public Finance, 51(2), 166-184. Arısoy, İ. (2005). Wagner ve Keynes hipotezleri çerçevesinde Türkiye’de kamu harcamaları ve ekonomik büyüme ilişkisi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(2), 63-80. Artan, S., ve Berber, M. (2004). Kamu kesimi büyüklüğü ve ekonomik büyüme ilişkisi: Çoklu ko-entegrasyon analizi. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 5(2), 13-29. Aytaç, D., ve Güran, M. (2010). Türkiye’de kamu sektörü büyüklüğü ve ekonomik büyüme ilişkisinin ampirik analizi. Sosyo Ekonomi, 6(13), 129-152. Bağdiğen, M., ve Çetintaş, H. (2003). Causality between Public Expenditure and Economic Growth: The Turkish Case. Journal of Economic and Social Research, 6, 53-72. Başar, S., Aksu H., Temurlenk S., ve Polat, Ö. (2009). Türkiye’de kamu harcamaları ve büyüme ilişkisi: sınır testi yaklaşımı. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(1), 301-314. Courakis, A.S., Roque, F.M., ve Tridimias, G. (1993). Public Expenditure Growth in Greece and Portugal: Wagner’s Law and Beyond. Applied Economic, 25, 125-134. Çavuşoğlu, A. T. (2005). Testing the validity of Wagner’s law in Turkey: The bounds testing approach. AÜ Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 60(1), 73-87. Demirbaş, S. (1999). Cointegration analysis - causality testing and Wagner’s law: the case of Turkey 1950-1990. University of Leicster Discussion Papers, 99/2, 1-26. Dickey, D.A., ve Fuller, W.A. (1981). Likelihood Ratio Statistics for Autoregressive Time Series with a Unit Root. Econometrica, 49(4), 1057-1072. Gacaner, A. (2005). Türkiye açısından Wagner kanunu’nun geçerliliğinin analizi. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 20(1), 103-122. Ghali, K.H. (1997). Goverment Spending and Economic Growth in Suudi Arabia. Journal of Economic Development, 22 (2), 165-172. Granger, C.W.J., (1969), “Investigating Causal Relations by Econometric Models and Cross-spectral Methods”, Econometrica, 37(3), 424-438. Gül, E., ve Yavuz, H. (2011). Türkiye’de kamu harcamaları ile ekonomik büyüme arasındaki nedensellik ilişkisi:1963-2008 dönemi. Maliye Dergisi, 160, 72-85. Gürsoy, B. (1975). Kamusal Maliye. S.Yayınları 1.Cilt, 3. Baskı, Ankara. Halıcıoğlu, F. (2003). Testing Wagner’s law for Turkey, 1960-2000. Review of Middle East Economics and Finance, 1(2), 129-140. Işık, N., ve Alagöz, M. (2005). Kamu harcamaları ve büyüme arasındaki ilişki. Erciyes Üniversitesi İİBF Dergisi, 24(1), 63-75. İpek, S. (2014). Kamu Maliyesi. Pozitif Matbaa, Ankara. Kelly, T., (1997). Public Expenditures and Growth. Journal of Development Studies, 34(1), 60-84. Landau, D. (1983). Government and Economic Growth in the Less Developed Countries: An Empirical Study for 1960-1980. Economic Development and Cultural Change, 35(1), 35-75. Lindauer, D., ve Velenchik, A.D. (1992). Government Spending in Developing Countries: Trends, Causes and Concequences. The World Bank Research Observer, 7(1): 59-78. Oxley, L. (1994). Cointegration, Causality and Wagner’s Law: A test for Britain 1870-1913. Scıttish Journal of Political Economy, 41 (3), 286-298. Önder, İ. 1974. Türkiye'de Kamu Harcamalarının Seyri: 1927-1967. Fakülteler Matbaası, İstanbul. Öztürk, N. (2006). Ekonomide Devletin Değişen Rolü. Amme İdaresi Dergisi, Cilt 39, Sayı 1, s.17-38 . Phillips, P., ve Perron, P. (1988). Testing for Unit Root in The Time Series Regression. Biometrika, 75 (2), 336–340. Ram, R. (1986). Government Size and Economic Growth: A New Framework and Some Evidence from Cross-Section and Time-Series Data. The American Economic Review, 76(1), 191-203. Sarı, R. (2003). Kamu harcamalarının Dünyada ve Türkiye’deki gelişimi ve Türkiye’de ulusal gelir ile ilişkisi. İktisat, İşletme ve Finans Dergisi, 18(209), 25-38. Selen, U., ve Eryiğit, K. (2009). Yapısal kırılmaların varlığında, Wagner kanunu Türkiye için geçerli mi? Maliye Dergisi, 156, 177-198. Singh, B., ve Sahn B. (1984). Causality between Public Expenditure and National Income. The Review of Economics and Statistic, 66(4), 630-644. Şimşek, M. (2004). Türkiye’de kamu harcamaları ve ekonomik büyüme. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 18(1), 37 – 52. Stock, J.H, ve Watson, W (2011). Ekonometriye Giriş. Efil Yayınevi, Ankara,. Taşseven, Ö. (2011). The Wagner’s law: Time series evidence for Turkey, 1960-2006. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 12(2), 304-316. Terzi, H. (1998). Kamu harcamaları ve ekonomik kalkınma ilişkisi üzerine ekonometrik bir inceleme. İktisat İşletme ve Finans, 13(142), 67-77. Ulucak R., ve Ulucak Z.Ş. (2014). Kamu Harcamaları Ve Ekonomik Büyüme Arasındaki Nedensellik: Türkiye Örneği. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 10(23), 81-97. Ulutürk, S. (1997). Kamu Harcamalarının Rolü, Gelişimi Ve Etkileşimde Bulunduğu Değişkenler Açısından Kuramsal Ve Ampirik Bir Değerlendirmesi: Türkiye, 1963-1993. s.38, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Hacettepe Üniversitesi Ankara. Ulutürk, S. (2001). Kamu harcamalarının ekonomik büyüme üzerine etkisi. Akdeniz Üniversitesi İİBF Dergisi, 1, 131 – 139. Uysal, D., ve Mucuk, M. (2009). Türkiye ekonomisinde kamu harcamaları ve ekonomik büyüme ilişkisi. Finans Politik ve Ekonomik Yorumlar, 46(527), 39-48. Uzay, N. (2002). Kamu büyüklüğü ve ekonomik büyüme üzerindeki etkileri: Türkiye örneği. Erciyes Üniversitesi İİBF Dergisi, 19, 151 – 172. Yamak, N., ve Küçükkale, Y. (1997). Türkiye’de kamu harcamaları ekonomik büyüme ilişkisi. İktisat İşletme ve Finans Dergisi, 12(131), 5 – 14. Yamak, R., ve Zengin, A. (1997). Kalman filtre yöntemi ve Wagner yasası: Türkiye örneği, 1950-1994. İktisat, İşletme ve Finans Dergisi, 133, 32-42. Yüksel, C., ve Songur, M. (2011). Kamu harcamalarının bileşenleri ile ekonomik büyüme arasındaki ilişki: ampirik bir analiz (1980-2010). Maliye Dergisi, 161, 365-380.