PERSONAL AND SOCIAL ADAPTATION LEVELS AND SCHOOL DROPOUT SITUATIONS OF SECONDARY SCHOOL GIRL STUDENTS DURING THE PANDEMIC PROCESS

Yıl 2021, Sayı: 7, 1821 - 1834, 25.12.2021

Selma Kahraman , Suzan Havlioğlu

https://doi.org/10.47994/usbad.987014

Öz

This research was conducted as a cross-sectional descriptive study in order to determine the personal and social adjustment levels and dropout status of secondary school female students during the pandemic process. The sample of the study consisted of 94 female students in 3 village schools in Şanlıurfa province, which are considered to be socially and economically disadvantaged. Hacettepe Personality Inventory (HCI) was used in this study. Evaluation of the data The significance of the difference in terms of descriptive statistics and continuous variables in SPSS 22.0 program was investigated with independent samples t-test and F-test (One way ANOVA). A p value below 0.05 was considered significant for all analyses. In this study, it was seen that 59.6% of female students did not attend distance education classes, and 5.3% dropped out of school during the pandemic period. It was observed that the total mean score of adjustment of female students was 73.91±19.56, and this score was lower. The mean score of social cohesion and mean score of personal adjustment of the female students were lower, it was determined that they were not socially and personally compatible. When the students who should be included in the therapeutic mental health practices according to HCI norms, who score 70 in general adjustment, 40 in social adjustment, and 30 and below in personal adjustment, which corresponds to the 25% percentile, were evaluated, It was seen that the mean score of social adjustment of female students participating in the study was at the point that should be taken into therapeutic mental health practices.

Anahtar Kelimeler

Pandemic, Girl Students, Personal/Social Adaptation, School, Health

PANDEMİ SÜRECİNDE ORTAOKUL KIZ ÖĞRENCİLERİN KİŞİSEL VE SOSYAL UYUM DÜZEYLERİ VE OKULU BIRAKMA DURUMLARI

Öz

Bu araştırma pandemi sürecinde ortaokullarda öğrenin gören kız öğrencilerin kişisel ve sosyal uyum düzeyleri ve okulu bırakma durumlarını belirlemek amacıyla kesitsel tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini Şanlıurfa ilinde sosyal ve ekonomik olarak dezavantajlı sayılan 3 köy okulunda bulunan 94 kız öğrenci oluşturmuştur. Bu araştırmada Hacettepe Kişilik Envanteri (HKE) kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesi SPSS 22.0 programında tanımlayıcı istatistik ve sürekli değişkenler yönünden farkın önemliliği bağımsız gruplarda t testi ve F-testi (tek yönlü ANOVA) ile araştırılmıştır. Bu çalışmada kız öğrencilerin %59,6’sı uzaktan eğitimde derslere katılmadığını, %5,3’ü ise pandemi sürecinde okulu bıraktığı görülmüştür. Kız öğrencilerin toplam uyum puan ortalamaları 73,91±19,56 olduğu, bu puanın düşük olduğu görülmüştür. Kız öğrencilerin sosyal uyum puanı ve kişisel uyum puan ortalamasının düşük olması, sosyal ve kişisel olarak uyumlu olmadığı saptanmıştır. HKE normlarına göre tedavi edici ruh sağlığı uygulamalarına alınması gereken, %25 yüzdelik dilimin karşılığı olan genel uyumda 70, sosyal uyumda 40, kişisel uyumda 30 ve altında puan alan öğrenciler değerlendirildiğinde; araştırmaya katılan kız öğrencilerin sosyal uyum puan ortalamalarının tedavi edici ruh sağlığı uygulamalarına alınması gereken puanda olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Pandemi, Kız Öğrenci, Kişisel/Sosyal Uyum, Okul, Sağlık

Kaynakça

• Adıgüzel, A. (2013). Kız Çocuklarının Okullaşma Engelleri ve Çözüm Önerileri (Şanlıurfa Örneği). Ekev Akademi Dergisi 17(56), 325-345.
• Alıcılar, H. E. vd. (2020). Toplumda Covid-19 Pandemisiyle İlgili Farkındalık, Tutum ve Davranışların Değerlendirilmesi. Estüdam Halk Sağlığı Dergisi 5, 1-16.
• Arı, M. & Duman, T. (2020). COVID-19 and Mental Health. Duzce Med J 22(1), 19-22.
• Baykal, E. (2020). Covıd-19 Bağlamında Psikolojik Dayanıklılık, Kaygı ve Yaşam Doyum İlişkisi. International Journal of Social and Economic Sciences 10(2), 68-80.
• Dede, N. vd. (2021). Covid-19 Süreci ile Başlayan Uzaktan Eğitimde Ortaokul Öğrencilerinin Öz Düzenleme ve Derse Katılım İlişkisinin İncelenmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi 39, 126-134.
• Erdem, S. & Arı, A. G. (2021). Çevrim İçi Eğitimde Öğrencilerin Devamsızlık Nedenlerinin Araştırılması. Sosyal Bilimler ve Eğitim Dergisi (JOSSE) 4(1), 57- 79.
• Hacettepe İç Hastalıkları Derneği. (Ed.). İskit, A. T., Tanrıöver, M. D. & Uzun, Ö. Covid-19 Pandemi Raporu (20 Mart-20 Kasım 2020). Ocak. 2021.
• Hamza, A. (2007). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Akademik Yazım Kuralları. Sakarya: Sakarya Yayıncılık.
• Kalyencıoğlu, D & Kutlu, Y. (2010). Ergenlerin Aile İşlevi Algılarına Göre Uyum Düzeyleri. İ.Ü.F.N. Hem Dergisi 18(2), 56-62.
• Karataş, Z. (2020). Covıd-19 Pandemisinin Toplumsal Etkileri, Değişim ve Güçlenme. Türkiye Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi 4(1), 3-15.
• Kaynar, H. vd. (2020). Ortaokul Öğrencilerinin Uzaktan Eğitime İlişkin Görüşleri. Turkish Studies 15(7), 3269-3292.
• Khoury R. & Karam G. (2020). Impact of COVID-19 On Mental Health Care of Older Adults: In Sights From Lebanon (Middle East). International Psychogeriatrics 24, 1-4.
• Özgüven İ. E. (1992). Hacettepe Kişilik Envanteri El Kitabı. İkinci Revizyon. Ankara, 1-62.
• Sarı T. ve Nayır F. (2020). Pandemi Dönemi Eğitim: Sorunlar ve Fırsatlar. Turkish Studies 15(4), 959-975.
• UNESCO. (Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü). COVID-19'un Eğitime Etkisi. Erişim Adresi: https://en.unesco.org/covid19/educationresponse. Erişim Tarihi: 01.07.2021.
• Yakut, S. (2020). Pandemi Sürecinin Lise Öğrencileri Üzerindeki Psikososyal Etkilerinin İncelenmesi. Journal of Social and Humanities Sciences Research 7(58), 2334-2347.
• Yıldırım, S. (2020). Salgınların Sosyal-Psikolojik Görünümü: Covid-19 (Koronavirüs) Pandemi Örneği. Electronic Turkish Studies 15(4), 1331-1351.