Aim: The purpose of the study was to investigate the effects of functional balance training on static and dynamic balance performance, kicking velocity and to define the relationship between balance ability and kicking velocity of adolescent soccer players.
Material and Methods: Sixteen male players randomly divided into 2 groups (Control Group: age 14,23±0,44; Training Group: age 14,31±0,48). While the control group (n=8) followed regular soccer training, the training group (n=8) performed a functional balance training program additively. The balance training was performed on both stable ground and unstable surface (BOSU ball). SportKat2000 system were used to elicit static and dynamic balance scores of right, left and both leg stance of the soccer players.
Results: All static balance variables (dominant, non-dominant and both leg) of training group and one variable (non-dominant leg) of control group showed statistically significant differences (p<0,05) after training. Dynamic dominant leg scores of training group and dynamic non-dominant leg scores of control group were statistically significant as well. Ball velocity of training group improved %5.6 in training group and %3.7 in control group. Besides, dominant leg ball velocity correlated with dynamic dominant (p<0.05; r: -0,767) and both leg (p<0.05; r: -0,787) balance ability for training group. Non-dominant ball velocity also correlated with dynamic dominant (p<0.01; r: -0,844) and dynamic non-dominant leg (p<0.05; r: -0,778) balance ability in training group after training period.
Conclusion: As a conclusion, functional balance training performed three times in a week positively affect the balance ability and kicking performance of adolescent soccer players.
Balance ability Kicking performance; Dominant leg; Nondominant leg; Ball velocity;
Amaç: Bu çalışmanın amacı fonksiyonel denge antrenmanının adölesan futbolcuların statik-dinamik denge performansları ve vuruş hızları üzerine etkilerini incelemek ve denge yeteneği ile vuruş hızı arasındaki ilişkiyi ortaya koymaktır.
Materyal ve Yöntem: Onaltı erkek futbolcu rastgele iki gruba ayrıldı (Kontrol Grubu: yaş 14,23±0,44; Antrenman Grubu: yaş 14,31±0,48). Kontrol Grubu (n=8) rutin futbol antrenmanlarına devam ederken Antrenman Grubu (n=8) buna ek olarak fonksiyonel denge antrenmanı uyguladı. Denge antrenmanları hem sert zemin hem de BOSU topları üzerinde gerçekleştirildi. Futbolcuların sağ, sol ve çift bacak statik ve dinamik denge skorlarını belirlemek için SportKat 2000 denge ölçüm sistemi kullanıldı.
Bulgular: Antrenman sonrası deney grubunun tüm değişkenlere (dominant, dominant olmayan, çift bacak) ilişkin statik denge skorları ve dominant bacağa ilişkin dinamik denge skorları, kontrol grubunun ise dominant olmayan bacağa ait hem statik hem de dinamik denge skorları istatiksel olarak anlamlıydı (p<0,05). Antrenman grubunun top hızı değerleri %5.6 oranında kontrol grubunun ise %3.7 oranında gelişim gösterdi. Antrenman grubunun dominant bacak top hızları dinamik dominant (p<0.05; r: -0,767) ve çift bacak (p<0.05; r: -0,787) denge skorları ile; dominant olmayan bacak top hızları ise dinamik dominant (p<0.01; r: -0,844) ve dinamik dominant olmayan (p<0.05; r: -0,778) denge skorları ile ilişki gösterdi.
Sonuçlar: Sonuç olarak, haftada üç kez yapılan fonksiyonel denge antrenmanlarının adölesan futbolcuların denge yetenekleri ve vuruş performanslarını olumlu yönde geliştirdiği görüldü.Denge yeteneği Vuruş performansı; Dominant bacak; Dominant olmayan bacak; Top hızı;
Konular | Spor Hekimliği |
---|---|
Bölüm | HAREKET ve ANTRENMAN BİLİMİ |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 9 Haziran 2016 |
Gönderilme Tarihi | 5 Nisan 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 |