Amaç: Bu çalışma erkek çocukların hipermobilite oranını belirlemek ve dinamik dengeleri arasındaki farkı karşılaştırmak amacıyla yapılmıştır.
Materyal ve Yöntem: Şanlıurfa ilinde yaşayan 156 sedanter erkek çocuk (yaş ortalamaları: 11,7±0,672 yıl) Helsinki kriterleri’ne göre hazırlanmış bilgilendirilmiş olur alma formları ile gönüllük esasına dayalı, velilerinden izin alınarak çalışmaya katılmıştır. Hipermobilite ölçümleri Beighton kriterlerine göre değerlendirilmiş, kesim noktası 4 olarak alınarak 4 ve üzeri puan alan katılımcılar hipermobil diğerleri non-hipermobil olmak üzere iki grup oluşturulmuştur. Dinamik denge, düzeltilmiş bacak boyu oranı dikkate alınarak uygulanan ‘Y Denge Testi’ ile değerlendirilmiştir. Verilerin değerlendirilmesinde hücre başına düşen kişi sayısı paralellik varsayımını sağlayamamasından dolayı Mann Whitney U Testi kullanılmıştır.
Bulgular: Beighton skorlamasına kullanılarak yapılan veri analizi sonuçlarına göre; araştırmaya katılan 156 katılımcının 21’i (%13,5) 4 ve üzeri puan alarak “hipermobil” 135’i ise (%86,5) 0-3 puan alarak ‘non-hipermobil’ olarak bulunmuştur. Grupların dinamik denge özelliğini ölçen Y denge testi sonuçları analizine göre üç erişim yönünün toplamının, sağ bacak (U=1179, p>0,05)) ve sol bacak (U=1371, p>0,05) bacak birleşik skorlarına göre anlamlı bir farkın olmadığı görülmektedir (p>0,05).
Aim: This study was conducted to determine the ratio of male children to hypermobility and to compare the difference between their dynamic balances.
Method:156 sedentary boys (mean age:11.7±0.672 years) living in the province of Şanlıurfa participated in the study with ‘the informed consent form’ prepared according to the Helsinki criteria and voluntarily taken ‘parents consent forms’. The hypermobility measurements were evaluated according to the Beighton criteria, and the cut-off point was taken as 4 and the participants who scored 4 and above were divided into two groups: hypermobile and non-hypermobile. The dynamic balance was measured using Y Balance Test. Mann Whitney U Test was used to evaluate the data due to non-parametric distribution.
Result: As a result of data analysis using Beighton scoring; twenty-one of the 156 participants participated in the study were found to be hypermobile taking 4 points or more points (%13,5) and 135 (%86.5) of them to be non-hypermobile with 0-3 points. According to the results of Y balance test measured the dynamic balance of the groups, it is seen that there is no significant difference between the total of three reach points, the right leg (U=1179, p>0.05) and left leg (U=1371, p>0.05) leg combined scores (p>0.05).
Conclusion: This result shows that there is no significant difference between the dynamic balance characteristics of hypermobile and non-hypermobile boys and also, hypermobility has no effect on dynamic balance.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Spor Hekimliği |
Bölüm | HAREKET ve ANTRENMAN BİLİMİ |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Mart 2019 |
Gönderilme Tarihi | 8 Ocak 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 5 Sayı: 1 |