Aim: The aim of this study was to investigate the effects of 3 different warm-up phases on endurance performance.
Method: The subjects in U-15 and U-17 soccer players participated in the study. Athletes were made to perform 3 different warm-up phases including traditional, 1x5 minutes 5:5 SSG and 1x5 minutes SSG plus 40+40 m sprint lasting 20 minutes in total. After each warm-up phase, the intensity of the warm-up was recorded with the degree of rate of perceived exertion (RPE) with a Borg scale of 20, and endurance performances of the athletes were determined by applying 30-15 intermittent fitness test (30-15IFT). RPE, maximal aerobic running speed (MAS) and maximum oxygen consumption capacity (VO2max) were determined after 30-15IFT.
Results: While there was a significant difference between the RPE values after warm-up, MAS and VO2max values after 30-15IFT (p<0.05), there was no significant difference between the RPE values obtained after 30-15IFT (p>0.05). In U-17 team athletes, statistical significance was obtained between RPE after 3 different warm-ups, RPE after 30-15IFT, MAS and VO2max values (p<0.05). Statistically, although SSG and SSG+sprint warm-ups were more difficult than traditional warm-ups, they were found to have a more positive effect on MAS and VO2max. In addition, although the addition of 40+40 m sprint practice to the warm-ups applied with SSG caused the intensity of the warm-up to increase more, and positive effect on endurance performance.
Conclusion: The SSG game by adding 5 minutes of sprint practice in traditional warm-ups may have a positive effect on endurance performance.
Amaç: Bu çalışmanın amacı, 3 farklı ısınma aşamasının dayanıklılık performansı üzerindeki etkilerini araştırmaktır.
Yöntem: Çalışmaya U-15 ve U-17 yaş grubu futbolcular katılmıştır. Sporculara geleneksel, 1x5 dakika 5:5 küçük oyun (SSG) ve 1x5 dakika küçük oyun artı 40+40 m sprint içeren toplam 20 dakikalık üç farklı ısınma aşaması uygulanmıştır. Her ısınma aşamasından sonra, ısınmanın şiddeti, 20’lik Borg ölçeği kullanılarak algılanan efor derecesi (RPE) ile kaydedilmiş ve sporcuların dayanıklılık performansları 30-15 aralıklı fitness testi (30-15IFT) ile belirlenmiştir. 30-15IFT sonrasında RPE, maksimal aerobik koşu hızı (MAS) ve maksimum oksijen tüketim kapasitesi (VO2max) değerleri tespit edilmiştir.
Bulgular: Isınma sonrası RPE değerleri ile 30-15IFT sonrası MAS ve VO2max değerleri arasında anlamlı bir fark bulunmuştur (p<0.05). Ancak, 30-15IFT sonrası elde edilen RPE değerleri arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır (p>0.05). U-17 yaş grubundaki sporcular arasında, 3 farklı ısınma protokolü sonrası RPE, 30-15IFT sonrası RPE, MAS ve VO2max değerleri açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar elde edilmiştir (p<0.05). Küçük oyun (SSG) ve küçük oyun + sprint içeren ısınmalar, geleneksel ısınmalara kıyasla daha zorlayıcı bulunmasına rağmen, MAS ve VO2max üzerinde daha olumlu bir etki göstermiştir. Ayrıca, küçük oyunla birlikte uygulanan 40+40 m sprint çalışmasının ısınmanın şiddetini artırdığı ve dayanıklılık performansı üzerinde olumlu bir etki sağladığı belirlenmiştir.
Sonuç: Geleneksel ısınmalara ek olarak 5 dakikalık sprint çalışması içeren küçük oyun uygulaması, dayanıklılık performansı üzerinde olumlu bir etkiye sahip olabilir.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Antrenman |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 27 Mart 2025 |
Gönderilme Tarihi | 18 Aralık 2024 |
Kabul Tarihi | 22 Mart 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 11 Sayı: 1 |