Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Felsefenin Kadim Bir Konusu Olarak Ahlâk ve Ahlaki Eylemin Amacı Olarak “Mutluluk”

Yıl 2017, Cilt: 4 Sayı: 7, 1 - 9, 15.01.2017

Öz

Ahlak, felsefenin temel konularından
birisidir. Ahlak ile ilgilenen felsefe dalına ahlâk felsefesi adı
verilmektedir. Teorik etik (ahlâk) veya yalın etik olarak bilinen ahlâk
felsefesi, eski Yunan ile başlar. Bu makalede, faydacı ahlâk anlayışının İlkçağ
Felsefesinde nasıl ele alındığı çalışılmıştır. Ahlâk, en genel anlamda, insan
davranış ve ilişkilerinin değerlendirilişiyle ilgilidir.  Böyle olunca, davranış ve ilişkileri dikkate
almadan ahlâkı tanımlamak veya anlamaya çalışmak doğru olmaz. Ahlâk, tarihinin
her aşamasında felsefenin ilgi alanında yer almıştır ve bu ilgi her zaman ki
yoğunluğuyla aynen devam etmektedir. Bu ilginin oluşturup, yoğunlaştırdığı ve
sistemli düşüncelere dönüştürdüğü şey, felsefi sistemlerden birisini karşımıza
çıkarıyor: Etik’i, yani Ahlâk felsefesi'ni. Ahlak felsefesinin
konusu insanın eylemleri, yapıp etmelerdir. İnsanın yalnızca iradeli
hareketleri ahlâk felsefesinin konusudur. Ahlaki eylemin anlamlandırılmasında
ise eylemin salt kendisi ile sonucu önemli bir ayrım ölçütü olarak anlam
kazanmaktadır. Bu makalede ahlâki eylemin amaçlı olduğu ve amacının mutluluk
olduğu teorisi ele alınacaktır. 

Kaynakça

  • Aristoteles, (2009), Nikomakhos’a Etik, (Çev: Saffet Babür), Bilgesu Yayınları, Ankara. Arslan, Ahmet (2007). Felsefeye Giriş, Adres Yayınları, Ankara. Billington, Ray, (2011), Felsefeyi Yaşamak, (Çev: Abdullah Yılmaz ), Ayrıntı Yayınları. Ankara. Birand, Kâmuran, (2001), İlk Çağ Felsefe Tarihi, A. Ü İlahiyat Fakültesi Yayınları, Ankara.
  • Cevizci, Ahmet, (2010), Felsefe Sözlüğü, Paradigma Yayınları, İstanbul.
  • Çetinkaya, B. A, (2010), İlkçağ Felsefe Tarihi, İnsan Yayınları, İstanbul.
  • Delius, Herald, (1997), Günümüzde Felsefe Disiplinleri, (Çev: Doğan Özlem), İnkılap Yayınevi, Ankara.
  • Epikuros, (1949), Herotodos’a Mektup, (Çev: Mehmet Karasan), Devlet Kitapları, İstanbul. Epüküros, (1962), Mektuplar ve Maksimler, (Çev: Hayrullah Örs), Remzi Kitabevi, İstanbul.
  • Gökberk, Macit, (1996), Felsefe Tarihi, Remzi Kitabevi, İstanbul.
  • Küçük, Hasan, (1974), İslam ve Batı Felsefelerinde Sistematik Problemler, Dersaadet Yayınları İstanbul.
  • Özlem, Doğan, (2010), Ahlak Felsefesi, Say Yayınları, İstanbul.
  • Platon, (1982), Menon (Çev. Adnan Cemgil), Platon, Diyaloglar-1 İçinde (ss.149-191), Remzi Kitabevi İstanbul. Platon, (1982), Sokrates’in Savunması, (Çev: Teoman Aktürel), Platon, Diyaloglar-1 İçinde (ss. 11-43), Remzi Kitabevi, İstanbul. Platon, (1985), Devlet, (Çev. Sabahattin Eyüpoğlu) Remzi Kitapevi, İstanbul.
  • Platon, (2012), Phaidon. (Çev: Nazile Kalaycı), Kabalcı Yayınevi, İstanbul.
  • Randall, J. Herman, (1985), Felsefeye Giriş, (Çev: Ahmet Arslan), Ege Üniversitesi, İzmir.
  • Tepe, Harun, (1998), “Bir Felsefe Dalı olarak Etik”, Doğu Batı dergisi, Yıl 1, Sayı 4
  • Versenyi, Laszlo, (1995), Sokrates ve İnsan Sevgisi, (Çev. Ahmet Cevizci), Gündoğan Yayınları, Ankara. Weber, Alfred, (1998). Felsefe Tarihi, (Çev: H. Vehbi Eralp), Sosyal Yayınlar, İstanbul.

Morality as one of the basic subjects of philosophy and “happiness” as a goal of moral behavior

Yıl 2017, Cilt: 4 Sayı: 7, 1 - 9, 15.01.2017

Öz

Morality is one of the basic subject of philosophy. The philosophical discipline that deals with morality is called ethics. The philosophy of morality that has been known as theoretical ethics or pure ethics begins with the Ancient Greek. This article studies how pragmatist ethical understanding is worked out in ancient times. In the overall context, ethics is a philosophy for general moral teachings in a society. This term is derived from the Greek word ethos which can mean custom, habit, character. Ethics, in this sense, is the doctrine of human behavior and its best forms. Therefore ethics define the moral values that it is essential for human beings. There are many ethical theories. Eudaimonism, Hedonism are two of them. In this research different moral philosophies will be examined and the difference between them will be discussed.

Kaynakça

  • Aristoteles, (2009), Nikomakhos’a Etik, (Çev: Saffet Babür), Bilgesu Yayınları, Ankara. Arslan, Ahmet (2007). Felsefeye Giriş, Adres Yayınları, Ankara. Billington, Ray, (2011), Felsefeyi Yaşamak, (Çev: Abdullah Yılmaz ), Ayrıntı Yayınları. Ankara. Birand, Kâmuran, (2001), İlk Çağ Felsefe Tarihi, A. Ü İlahiyat Fakültesi Yayınları, Ankara.
  • Cevizci, Ahmet, (2010), Felsefe Sözlüğü, Paradigma Yayınları, İstanbul.
  • Çetinkaya, B. A, (2010), İlkçağ Felsefe Tarihi, İnsan Yayınları, İstanbul.
  • Delius, Herald, (1997), Günümüzde Felsefe Disiplinleri, (Çev: Doğan Özlem), İnkılap Yayınevi, Ankara.
  • Epikuros, (1949), Herotodos’a Mektup, (Çev: Mehmet Karasan), Devlet Kitapları, İstanbul. Epüküros, (1962), Mektuplar ve Maksimler, (Çev: Hayrullah Örs), Remzi Kitabevi, İstanbul.
  • Gökberk, Macit, (1996), Felsefe Tarihi, Remzi Kitabevi, İstanbul.
  • Küçük, Hasan, (1974), İslam ve Batı Felsefelerinde Sistematik Problemler, Dersaadet Yayınları İstanbul.
  • Özlem, Doğan, (2010), Ahlak Felsefesi, Say Yayınları, İstanbul.
  • Platon, (1982), Menon (Çev. Adnan Cemgil), Platon, Diyaloglar-1 İçinde (ss.149-191), Remzi Kitabevi İstanbul. Platon, (1982), Sokrates’in Savunması, (Çev: Teoman Aktürel), Platon, Diyaloglar-1 İçinde (ss. 11-43), Remzi Kitabevi, İstanbul. Platon, (1985), Devlet, (Çev. Sabahattin Eyüpoğlu) Remzi Kitapevi, İstanbul.
  • Platon, (2012), Phaidon. (Çev: Nazile Kalaycı), Kabalcı Yayınevi, İstanbul.
  • Randall, J. Herman, (1985), Felsefeye Giriş, (Çev: Ahmet Arslan), Ege Üniversitesi, İzmir.
  • Tepe, Harun, (1998), “Bir Felsefe Dalı olarak Etik”, Doğu Batı dergisi, Yıl 1, Sayı 4
  • Versenyi, Laszlo, (1995), Sokrates ve İnsan Sevgisi, (Çev. Ahmet Cevizci), Gündoğan Yayınları, Ankara. Weber, Alfred, (1998). Felsefe Tarihi, (Çev: H. Vehbi Eralp), Sosyal Yayınlar, İstanbul.
Toplam 13 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Saniye Vatandaş

Yayımlanma Tarihi 15 Ocak 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2017 Cilt: 4 Sayı: 7

Kaynak Göster

APA Vatandaş, S. (2017). Felsefenin Kadim Bir Konusu Olarak Ahlâk ve Ahlaki Eylemin Amacı Olarak “Mutluluk”. Uluslararası Yönetim Ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(7), 1-9.
AMA Vatandaş S. Felsefenin Kadim Bir Konusu Olarak Ahlâk ve Ahlaki Eylemin Amacı Olarak “Mutluluk”. Uluslararası Yönetim ve Sosyal Araştırmalar Dergisi. Ocak 2017;4(7):1-9.
Chicago Vatandaş, Saniye. “Felsefenin Kadim Bir Konusu Olarak Ahlâk Ve Ahlaki Eylemin Amacı Olarak ‘Mutluluk’”. Uluslararası Yönetim Ve Sosyal Araştırmalar Dergisi 4, sy. 7 (Ocak 2017): 1-9.
EndNote Vatandaş S (01 Ocak 2017) Felsefenin Kadim Bir Konusu Olarak Ahlâk ve Ahlaki Eylemin Amacı Olarak “Mutluluk”. Uluslararası Yönetim ve Sosyal Araştırmalar Dergisi 4 7 1–9.
IEEE S. Vatandaş, “Felsefenin Kadim Bir Konusu Olarak Ahlâk ve Ahlaki Eylemin Amacı Olarak ‘Mutluluk’”, Uluslararası Yönetim ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, c. 4, sy. 7, ss. 1–9, 2017.
ISNAD Vatandaş, Saniye. “Felsefenin Kadim Bir Konusu Olarak Ahlâk Ve Ahlaki Eylemin Amacı Olarak ‘Mutluluk’”. Uluslararası Yönetim ve Sosyal Araştırmalar Dergisi 4/7 (Ocak 2017), 1-9.
JAMA Vatandaş S. Felsefenin Kadim Bir Konusu Olarak Ahlâk ve Ahlaki Eylemin Amacı Olarak “Mutluluk”. Uluslararası Yönetim ve Sosyal Araştırmalar Dergisi. 2017;4:1–9.
MLA Vatandaş, Saniye. “Felsefenin Kadim Bir Konusu Olarak Ahlâk Ve Ahlaki Eylemin Amacı Olarak ‘Mutluluk’”. Uluslararası Yönetim Ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, c. 4, sy. 7, 2017, ss. 1-9.
Vancouver Vatandaş S. Felsefenin Kadim Bir Konusu Olarak Ahlâk ve Ahlaki Eylemin Amacı Olarak “Mutluluk”. Uluslararası Yönetim ve Sosyal Araştırmalar Dergisi. 2017;4(7):1-9.