The animal material of the study consisted of native Turkish geese. Regardless of the sex of the chicks, the first 4 wk of age were fed together, and the 5 and 6 week of age were fed ad libitum in groups using the starter feed. From the sixth wk onwards, four fattening method were formed until the 16 week of age as feed, pasture + cracked barley, pasture + feed and pasture. In the feed, pasture + cracked barley, pasture + feed groups, general body weight increase averages are 39.81, 37.46 and 39.90 g, respectively; average feed daily consumption is 426.95, 207.99 and 200.76 g, respectively; feed conversion ratio were 10.72, 5.55 and 5.03, respectively. At the end of the study, body weights were determined as 4209, 4108, 4239 and 3971 g in the feed, pasture + cracked barley, pasture + feed groups and pasture groups, respectively (P<0.01). As a result, the average body weight of geese was found to be similar with some literature data, which is lower than some literature data. This may be due to the fact that the geese used in the study are native Turkish geese and no selection studies have been performed on them. Although the highest body weight increase was determined in the pasture + feed group, it was concluded that it would be more appropriate to make pasture feed since the geese fed economically in the pasture provide body weight increase similar to other groups. It was determined that fattening with only feed is not economical for goose breeding and does not provide much daily weight gain compared to other groups.
Fattening methods fattening performance native Turkish goose sex
Araştırmanın hayvan materyalini yerli Türk kazları oluşturmuştur. Kaz civcivlerinin cinsiyetine bakılmaksızın ilk 4 hafta birlikte, 5 ve 6. haftalar gruplar halinde başlangıç yemi kullanılarak ad libitum olarak beslenmiştir. Altıncı haftadan itibaren 16. haftaya kadar konsantre yem, mera + arpa kırması, mera + konsantre yem ve mera olmak üzere dört besi yöntemi oluşturulmuştur. Konsantre yem, mera+arpa kırması, mera+ konsantre yem gruplarında genel canlı ağırlık artış ortalamaları sırasıyla 39.81, 37.46 ve 39.90 g; ortalama günlük yem tüketimi sırasıyla 426.95, 207.99 ve 200.76 g; yemden yararlanma oranı ise sırasıyla 10.72, 5.55 ve 5.03 olarak bulunmuştur. Çalışma sonunda canlı ağırlıklar konsantre yem, mera+ arpa kırması, mera + konsantre yem ve mera gruplarında canlı ağırlıklar sırasıyla 4209, 4108, 4239 ve 3971 g olarak belirlenmiştir. Sonuç olarak kazların ortalama canlı ağırlıklarının bazı literatür verileriyle benzer ve düşük olduğu tespit edilmiştir. Bunun nedeni, çalışmada kullanılan yerli Türk kazları üzerinde herhangi bir seleksiyon çalışması yapılmamış olması olabilir. En yüksek canlı ağırlık artışı mera+yem grubunda belirlenmekle birlikte merada ekonomik olarak beslenen kazların diğer gruplara benzer şekilde canlı ağırlık artışı sağlaması nedeniyle mera besisi yapılmasının daha uygun olacağı sonucuna varılmıştır. Kaz yetiştiriciliğinde sadece konsantre yemle beslemenin ekonomik olmadığı ve diğer gruplara göre çok fazla günlük canlı ağırlık artışı sağlamadığı belirlenmiştir.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Zootekni, Genetik ve Biyoistatistik |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 26 Nisan 2024 |
Gönderilme Tarihi | 27 Ekim 2023 |
Kabul Tarihi | 17 Ocak 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 19 Sayı: 1 |
Content of this journal is licensed under a Creative Commons Attribution NonCommercial 4.0 International License