Targeted Temperature Management and Nursing Care

Yıl 2019, Cilt: 23 Sayı: 3, 202 - 209, 31.12.2019

Aycan Kelez Yayık , Semine Aydoğan

Öz

Cardiac arrest is a major health problem that causes several million deaths each year around the world. With successful recovery of spontaneous circulation after cardiac arrest, the Post-Resuscitation Care ”phase begins. Targeted Temperature Management (TTM); is an effective therapeutic strategy for improving survival and neurological functional outcomes in post - resuscitation care.
According to the European Resuscitation Council (ERC) and American Heart Association (AHA) 2015 guidelines; In patients who has recovery spontaneous circulation returns, target temperature management should be started as soon as possible, and the target temperature should be kept at a constant value between 32 ° C and 36 ° C for at least 24 hours.Fever is an indicator of poor prognosis and should be actively prevented. A strict normotherm (<37 ° C) is required for at least 72 hours after spontaneous circulation returns.Rapid heating will cause sudden electrolyte changes, hypoglycemia, higher ICP and sudden vasodilatation.
It is very important that the physiological and possible side effects of cooling and reheating are well known and carefully managed.Intensive care nurse plays a serious role in prevention of shivering, well management of arrhythmias and electrolyte abnormalities, and monitoring of peripheral complications closely.The intensive care nurse needs to improve and improve her knowledge, skills and experience in order to successfully manage treatment, and the complications.

Anahtar Kelimeler

Targeted temperature management, Resuscitation, Cardiac arrest

HEDEFLENMİŞ SICAKLIK YÖNETİMİ (TTM) VE HEMŞİRELİK BAKIMI

Öz

Kardiyak arrest, tüm dünyada her yıl birkaç milyon insanın ölümüne neden olan önemli bir sağlık sorunudur. Kardiak arrest sonrası spontan dolaşımın başarılı şekilde geri dönmesi ile “Resüstasyon Sonrası Bakım” fazı başlar. Hedeflenen Sıcaklık Yönetimi (TTM); resüsitasyon sonrası bakımda sağ kalım oranını ve nörolojik fonksiyonel sonuçları iyileştirmede etkili bir terapötik stratejidir.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi (ERC) ve Amerikan Kalp Derneği (AHA) 2015 kılavuzlarına göre; spontan dolaşımı geri dönen hastalarda mümkün olan en kısa sürede soğutma başlanmalı, hedef sıcaklık 32 oC ve 36oC arasında sabit bir değerde en az 24 saat tutulmalıdır. Ateş kötü prognozun göstergesidir ve aktif olarak önlenmelidir. Spontan dolaşım geri döndükten sonra en az 72 saate kadar sıkı bir normatermi (< 37oC) uygulanması gereklidir. Yeniden ısıtma ise yavaş ve kontrollü yapılmalı, saatte 0.25-0.5 °C olacak şekilde ayarlanmalıdır. Hızlı ısıtma ani elektrolit değişikliklerine, hipoglisemiye, daha yüksek KİB ve ani vazodilatasyona neden olacaktır.
Soğutma ve yeniden ısıtmanın fizyolojik etkilerinin ve olası yan etkilerinin iyi bilinmesi, dikkatli bir şekilde yönetilmesi son derece önemlidir. Titremenin önlenmesi, aritmilerin ve elektrolit anormalliklerinin iyi yönetilmesi, periferik komplikasyonların yakından izlenmesi gibi noktalarda yoğun bakım hemşiresinin ciddi rolleri vardır. Bu tedavinin başarılı şekilde yürütülmesi, yönetilmesi ve komplikasyonlarla baş edilebilmesi için yoğun bakım hemşiresinin bilgi, beceri ve tecrübesini arttırması ve geliştirmesi gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler

Hedeflenmiş Sıcaklık Yönetimi, Resüstasyon, Kardiak Arrest

Kaynakça

• 1. Uslu Y, Demir Korkmaz F. Kardiyopulmoner Resüsitasyon Sonrası Hasta Yönetimi. Kardiyovasküler Hemşirelik Dergisi 2015; 6(10): 99-111
• 2. Carwell M. Targeted Temperature Management for Improved Outcomes: Are We 1There Yet?. Critical Care Nursing Quarterly 2018 Apr/Jun; 41(2): 102-108
• 3. Ergenoğlu P. Kardiyak Arrest Sonrasi Hedefe Yönelik Sıcaklık Yönetimi. Anestezi Dergisi 2017; 25 (1): 6 – 10
• 4. Nolan J.P, Soar J, Cariou A, Cronberg T, at al. European Resuscitation Council and European Society of Intensive Care Medicine Guidelines for Post-resuscitation Care 2015 Section 5 of the European Resuscitation Council Guidelines for Resuscitation 2015. Resuscitation 95 (2015) 202–222
• 5. “Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2015 Resüsitasyon Rehberi (Geniş Özet)”. Resüsitasyon Derneği. Web. 31.03.2018.
• 6. Leong SHB, Chan E, Choon Heng Ho B, Yeo C, at al. Therapeutic temperature management (TTM): post-resuscitation care for adult cardiac arrest, with recommendations from the National TTM Workgroup). Singapore Medical Journal 2017 Jul; 58(7): 408–410.
• 7. Callaway CW, Donnino MW, Fink EL, Geocadin RG, Golan E, Kern KB, Leary M, Meurer WJ, Peberdy MA, Thompson TM, Zimmerman JL. Part 8: Post-Cardiac Arrest Care: 2015 American Heart Association Guidelines Update for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care. Circulation. 2015 Nov 3;132(18 Suppl 2):465-482
• 8. Frydland M, Kjaergaard J, Erlinge D, Wanscher M, at al. Target temperature management of 33 ◦C and 36 ◦C in patients with out-of-hospital cardiac arrest with initial non-shockable rhythm – A TTM sub-study. Resuscitation 89 (2015) 142–148
• 9. Scirica BM. Therapeutic Hypothermia After Cardiac Arrest. Circulation. 2013; 127 (2): 244-250
• 10. Winters SA, Wolf KH, Kettinger SA, Seif EK, Jones JS, Bacon-Baguley T. Assessment of risk factors for post-rewarming "rebound hyperthermia" in cardiac arrest patients undergoing therapeutic hypothermia. Resuscitation 2013;84(9):1245-1249.
• 11. Perman SM, Goyal M, Neumar RW, Topjian AA, Gaieski DF. Clinical applications of targeted temperature management. Chest. 2014 Feb;145(2):386-393
• 12. Açıkalın A, Gülen M, Acehan S, Sebe A. Terapötik Hipotermi. ARŞİV Kaynak Tarama Dergisi. 2011; 20 (1) : 20-35
• 13. S.D.J. van Beek. Successful Temperature Management A Practical guide on how to prevent and treat hypothermia. The 37 Company. Second edition-2013
• 14. Terzi B. Yoğun Bakım Ünitesinde Hemofiltrasyondaki Hastanın Hemşirelik Bakımı. Türk Nefroloji, Diyaliz ve Transplantasyon Hemşireleri Derneği Nefroloji Hemşireliği Dergisi. 2017:1(12)
• 15. Terzi B. Kaya N. Yoğun Bakım Hastasında Hemşirelik Bakımı. Yoğun Bakım Dergisi. 2011; 1: 25-21
• 16. Roper N. Logan W. Tierney A. A Model For Nuesing Based on a Model Living. Roper N, Logan W,. Tierney A, ed. 4th ed. Newyork: Churcill Living Stone Publish; 1996. p. 15-200
• 17. Birol L. Hemşirelik Süreci. 9. Baskı. İzmir: Etki Yayınları. 2009. s.10-100
• 18. Kazan EE. Soğuk Uygulamalarda Hemşirelik Bakımı. Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Dergisi. 2011; 72-82
• 19. Bulechek G. Butche H. Dochterman J. Wagner C. Hemşirelik Girişimleri Sınıflaması (NIC). 6. Baskı. Erdemir F. Kav S. Yılmaz A. (Ed.). 2017.s.10-200
• 20. Erdemir F. Hemşirelik Tanıları El Kitabı. 2015. s. 50-300