Türk edebiyatında hikâye türünde kişiler ve olaylar kadar mekân da temel bir unsur olarak algılanmakta ve dönemin algısı içinde ele alınmaktadır. İnsan üzerindeki işlevi bakımından edebî metinlerdeki mekânın belleği bir hatırlamanın ötesinde kavrama, algıya, anlamlandırmaya, yeniliğe, felsefî ve psikanalistik bakış açılarına göre yorumlanmaktadır. Bellek kavramı sayesinde insanın hatırladıkça geçmişe döndüğü ve yeniyi inşa ettiği imkân, mekân aracılığıyla sağlanmaktadır. Mekân, belleği canlandırır ve hatıralara işaret eden ilişkisiyle geçmişi anlatmaya yardım eder, geleceğe aktarım yapar. Mekânın, insanda duyumları, deneyimleri, algıları, izlenimleri, hisleri, kavrayışları hatırlama eylemiyle muhafaza etmesi, bellek metaforunun nesneleştirmesine olanak sağlamaktadır. Nesneleşen hatırlama metaforu, mekânın farklı yorumlama özelliğini ortaya çıkaran dinamik bir yapı olmuştur.
Bu çalışmada Erken Cumhuriyet Dönemi 1923-1940 yılları arasında öne çıkmış yazarların yayımlanmış hikâyeleri, mekân poetikası çerçevesinde ele alınmıştır. Mekânın çeşitli yansımalarının fark edilmesinin yanında belleğin nesnelleştirilmesi, belleğin öznesi olan mekânın bellekte depolanan hatıralarla bütünleşmesi ortaya konacaktır. Çalışmamız, yapılacak olan hikâye ve mekân çalışmalarına yardımcı olacak kaynak niteliği de taşıyacaktır.
In Turkish literature, setting is perceived as a fundamental element in the short story genre, alongside characters and events, and is addressed within the context of the period’s perception. In terms of its function on humans, the memory of setting in literary texts is interpreted beyond mere recollection, according to perception, understanding, meaning, novelty, and philosophical and psychoanalytical perspectives. The concept of memory enables humans to return to the past and construct the new through the medium of space. Space revives memory and, through its relationship with memories, helps narrate the past and transmit it to the future. The fact that space preserves sensations, experiences, perceptions, impressions, feelings, and understandings in humans through the act of remembering enables the objectification of the metaphor of memory. The objectified metaphor of remembering has become a dynamic structure that reveals the interpretive nature of space.
This study examines the published stories of prominent writers from the Early Republican Period (1923-1940) within the framework of spatial poetics. In addition to identifying various reflections of space, it will reveal the objectification of memory and the integration of space, as the subject of memory, with the memories stored in memory. Our study will also serve as a resource to assist in future studies on stories and space.
Turkish Literature Turkish Story Setting in the Story Memory of Place
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Türkiye Sahası Yeni Türk Edebiyatı |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Gönderilme Tarihi | 13 Ekim 2025 |
| Kabul Tarihi | 18 Kasım 2025 |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 17 Sayı: 34 |