Migratory Beekeeping Activities in Hakkâri

Yıl 2020, Cilt: 30 Sayı: 4, 712 - 720, 31.12.2020

Mesut Kanakan Cengiz Erkan

https://doi.org/10.29133/yyutbd.735034

Cited By: 2

Öz

In this study which was carried out in order to determine direction, intensity and beekeeping activities of migratory beekeeping activities in Hakkâri, survey data of 152 beekeepers; 52 of those who came from different regions to Hakkâri and 100 beekeepers who left Hakkâri were evaluated. In the study, it was revealed that 40.00% of beekeepers who come to Hakkâri are beekeepers of Hatay, this is followed by beekeepers from Adana with 28.85% and beekeepers from Şanlıurfa with 19.23%. According to results, while great majority of beekeepers (34.62%) who start to transfer their colony from the beginning of nectar flow arrive to Hakkâri in the last week of May, beekeepers from Hakkâri who plans to wintering their colonies in temperate regions leave the region in the middle of September (48.00%). Migratory beekeeping which enables to make more use of nectar resources has become one of the basic requirements of beekeeping recently. However, depending on negative cases such as loss of local genotypes due to causing uncontrolled hybridization, it is compulsory to take control of colony movements. In this case, results of this study would contribute to the arrangement of colony movements for the region.

Anahtar Kelimeler

Beekeeping, Migratory beekeeping, Hakkâri, Problems

Hakkâri İlinde Gezgin Arıcılık Faaliyetleri

Öz

Hakkâri’deki gezgin arıcılık hareketlerinin yönünü, yoğunluklarını ve bazı arıcılık faaliyetlerini belirlemeyi amaçlayan bu araştırmada, Hakkâri’ye farklı bölgelerden gelen 52 ve Hakkâri’den giden 100 olmak üzere toplam 152 arıcı ile yapılan anketlerden elde edilen veriler değerlendirilmiştir. Araştırmada, Hakkâri’ye gelen arıcıların % 40.00’ının Hatay, % 28.85’inin Adana ve % 19.23’ünün ise Şanlıurfa arıcıları olduğu belirlenmiştir. Çalışmada, nektar akımı başlangıcından itibaren kolonilerini nakletmeye başlayan arıcıların büyük çoğunluğu (% 34.62) Hakkari'ye Mayıs ayının son haftasında gelmekte iken, kolonilerini ılıman bölgelerde kışlatmayı hedefleyen Hakkârili arıcıların % 48.00’inin yöreden eylül ayı ortasında ayrıldığı sonucuna varılmıştır. Nektar kaynaklarından daha fazla yararlanmayı sağlayan gezgin arıcılık, yakın zamanda arıcılığın temel gereklerinden biri haline gelmiştir. Bununla birlikte denetimsiz melezlenmelere sebep olması nedeniyle yerel genotiplerin kaybolması gibi olumsuzluklara bağlı olarak, koloni hareketlerinin kontrol altına alınması zorunluluk arz etmektedir. Bu bakımdan sunulan bu çalışma sonuçları, yöre için koloni hareketlerinin düzenlenmesine yardımcı olabilecek niteliktedir.

Anahtar Kelimeler

Arıcılık, Gezgin arıcılık, Sorunlar, Hakkari

Kaynakça

• Ağar, S. (2004). Van İli Bahçesaray İlçesi Arıcılık İşletmelerinin Ekonomik Analizi ve Arı Ürünlerinin Pazarlanması. (Yüksek lisans tezi), Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Van, Türkiye.
• Akdemir, Ş., Kumova, U., Yurdakul, O., & Kaftanoğlu, O. (1990). Adana İli’nde arı yetiştiriciliğinin ekonomik yapısı. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 5 (1): 123-136.
• Albayrak, M., Taşdan, K., Güneş, E., Saner, G., Atış, E., Çukur, F., & Pezikoğlu, F. (2010, Ocak). Küresel rekabet açısından Türkiye’de tarım ve gıda ürünleri pazarlama sistemlerine bakış: mevcut yapı, sorunlar, fırsatlar, hedefler. TMMOB Ziraat Mühendisleri odası Ziraat Mühendisliği VII. Teknik Kongresi, Ankara.
• Cengiz, M. M. (1999). Erzurum Yöresinde Arıcılığın Yapısal Analizi. (Yüksek lisans tezi), Atatürk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum, Türkiye.
• Cengiz, M. M., & Genç, F. (1999, Eylül). Erzurum’da arıcıların ve arıcılık işletmelerinin nitelikleri. Türkiye’de Arıcılık Sorunları ve I. Ulusal Arıcılık Sempozyumu. Kemaliye, Erzincan.
• Çağlar, Y. Ş., & Öner, L. (2001). TKV Araştırması ülkemizde arıcılığın durumuna ışık tutuyor. Teknik Arıcılık Dergisi, 74: 2–8.
• Çelik, H. (1994). Kalecik İlçesinde Gezginci Arıcıların Sorunları ve Arıcılıkta Yararlanılan Bilgi Kaynakları Üzerine Bir Araştırma. (Yüksek lisans tezi), Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
• Erkan, C. (1998). Van İli Bahçesaray İlçesi Arıcılık Faaliyetleri ve Sorunları. (Yüksek lisans tezi), Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Van, Türkiye.
• Erkan, C. (2006). Van Gölü Havzası Bal Arısı (Apis mellifera L.) Genotiplerinin Morfolojik Özelliklerinin Belirlenmesi ve Van Ekolojik Koşullarında Kafkas Arısı (A.m. caucasica G.) ile Performanslarının Karşılaştırılması. (Doktora tezi), Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Van, Türkiye.
• Fıratlı, Ç., Gençer, H.V., 1995. Dünya arıcılığı ve Türkiye’nin yeri. Türkiye II. Teknik Arıcılık Kongresi. 8–9 Şubat 1994. Ankara. 20–28.
• Fıratlı, Ç., Genç, F., Karacaoğlu, M., & Gençer, H.V. (2000, Ocak). Türkiye arıcılığının karşılaştırmalı analizi, sorunlar, öneriler. Türkiye Ziraat Mühendisliği V. Teknik Kongresi, Ankara.
• Fıratlı, Ç., Gençer, H.V., Karacaoğlu, M., & Koç, A. (2005, Ocak). Türkiye arıcılığına ilişkin değerlendirmeler ve öneriler. Türkiye Ziraat Mühendisliği VI. Teknik Kongresi, Ankara.
• Genç, F., Dülger, C., Dodoloğlu, A., & Kutluca, S., (1997). Kafkas, Anadolu ve Erzurum balarısı (Apis Mellifera L.) genotiplerinin bazı morfolojik özelliklerinin belirlenmesi. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 28: 683–697.
• Genç, F., & Kaftanoğlu, O. (1993). Erzurum Koşullarında Balarısı (Apis mellifera L.) Kolonilerinde En Uygun Kışlatma Yöntemlerinin Saptanması. TÜBİTAK, Proje No: VHAG-868, Erzurum.
• Güler, A. (1995). Türkiye’deki Önemli Balarısı (Apis mellifera L.) Irk ve Ekotiplerinin Morfolojik Özellikleri ve Performanslarının Belirlenmesi Üzerinde Araştırmalar. (Doktora tezi), Çukurova Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Adana, Türkiye.
• Günbey, V. (2007). Van İli Gezginci Arıcılık Hareketlerinin Belirlenmesi. (Yüksek lisans tezi), Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Van, Türkiye.
• Gürel, F. (1995). Kimi Ana Arı İşletmelerindeki Arıların (Apis mellilfera L.) Morfolojik Özellikleri ve Bunlardan Hibrit Ebeveyn Hatların Geliştireme Olanakları. (Doktora tezi), Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
• Kaftanoğlu, O., Kumova, U., Yeninar, H., & Özkök, D. (1995). Türkiye’de balarısı ( Apis mellifera L. ) hastalıklarının dağılımı, koloniler üzerindeki etkileri ve entegre kontrol yöntemlerinin uygulanması. Türkiye Bilimsel ve Teknik Araştırma Kurumu Veterinerlik ve Hayvancılık Araştırma Grubu Proje No: VHAG-925, Kesin Sonuç Raporu, Ankara.
• Kaya, T. (2004). Gezginci arıcılık nedir? Gezginci arıcıların sorunları ve hukuki durumu. Teknik Arıcılık Dergisi, 84: 2-8.
• Kumova, U., & Özkütük, K. (1988). Çukurova Bölgesi arı yetiştiriciliğinin yapısı. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 3(1): 26-40.
• Ruttner, F., 1988. Biogeography and Taxonomy of Honeybees. Springer-Verlag, Berlin.
• SAS. (2013). SAS/STAT Software:Hangen and Enhanced, Version 9.2, SAS, Inst. Inc., Cary, N.C. USA.
• Soysal, M. İ., & Gürcan, E.K. (2005). Tekirdağ İli arı yetiştiriciliği üzerine bir araştırma. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 2(2): 161-165.
• Şahinler, N., & Şahinler, S. (1996). Hatay İlinde arıcılığın genel durumu sorunları ve çözüm yolları üzerine bir araştırma. MKÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 1(1): 17-28.
• Tunca, R. İ., & Çimrin, T. (2012). Kırşehir ilinde bal arısı yetiştiricilik aktiviteleri üzerine anket çalışması. Iğdır Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 2(2): 99-108.
• Tuncel, H. (1992). Türkiye’de (1966-1986 yılları arasında) arıcılığa genel bir bakış. Türkiye Coğrafyası Uygulama ve Araştırma Merkezi Dergisi, 1: 97-126.
• Yılmaz, B. (1996). Türkiye’de seyyar arıcılığın avantajları. Teknik Arıcılık Dergisi, 52: 24–28.