BibTex RIS Kaynak Göster

Besi Sığırlarında Geleneksel Besi Rasyonları ile Yaş Şeker Pancarı Posası Silajı Ağırlıklı Rasyonun Karşılaştırılması

Yıl 2013, Cilt: 24 Sayı: 2, 55 - 60, 01.06.2013

Öz

This study aims to prolong the quality of sugar beet pulp via use of ensiling, and find out which nutritional process is cheaper and executable, by comparing the traditional beef ration and sugar beet pulp silage based ration in beef cattle according to the weight gains of the beef cattle and cost of the diet. To get proper silage fermentation, sugar beet pulp was ensiled, by adding 4% cracked wheat, and 6% wheat straw in order to increase the level of dry matter above 20%. By that way a mixture of 90% sugar beet pulp, 4% cracked wheat and 6% wheat straw was ensiled. Fattening experiment was done with a control and trial group of 6 each, 12 beef as a total. In the experiment, fattening performances and cost of the feed were explored, moreover serum glucose, urea, total protein, calcium, phosphor and ruminal ammonia levels of animals were recorded. It was noted that DM (dry matter), ash, CP (crude protein), EE (ether extract), NDF (nötral detergent fiber) and ADF (acid detergent fiber) levels of total sugar beet pulp silage (SBPS) were 22.82%, 5.35%, 9.41%, 0.81%, 66.10% and 38.47% respectively. Live weight gain were 101.13 kg, 117.98 kg, 132.83 kg, 149.23 kg and 164.50 kg for control group; 102.70 kg, 117.32 kg, 135.48 kg, 153.49 kg and 171.60 kg for experiment group for 0, 30, 60, 90 and 120 days, respectively (p>0.05). Serum glucose urea, total protein, calcium and phosphor levels were similar but ruminal ammonia level was less in experimental group (p<0.05) compared with the control group. Total live weight gain, and total gains were statically similar between two groups. However, because dressing percentages of the animals fed experimental diet (50.85%) were greater than animals fed traditional diet (48.69%), and also due to lower fed cost of experimental diet, animals fed experimental diet provided better fattening performance (95%) compared with animals fed traditional diet.

Kaynakça

  • Akkılıç M, Sürmen S (1979). Yem Maddeleri ve Hayvan Besleme Laboratuvar Kitabı. Ankara Üniversitesi Basımevi, Ankara.
  • Alawa JP, Hemingway RG (1986). The voluntary intake and digestibility of straw diets and the performance of wether sheep as influenced formaldehyde treatment of soya-bean meal. Anim Prod, 42, 105-109. Altaçli S, Deniz S (2006). Değişik şekillerde hazırlanan yaş şeker pancarı posası silajlarının in vivo ve in vitro sindirilebilirlikleri ile enerji içeriklerinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
  • Altıntaş A, Fidancı UR (1993). Evcil hayvanlarda ve insanlarda kanın biyokimyasal normal değerleri. A.Ü. Vet Fak Derg, 40, 173-186.
  • Avcı M, Akdeniz H, Deniz S (2005). Değişik katkılarla hazırlanan yaş şeker pancarı posası silajlarının kalitesinin belirlenmesi. III. Ulusal Hayvan Besleme Kongresi, 7-10 Eylül, Adana.
  • Balıkçı E, Gürdoğan F (2002). Toklulara tek yönlü kaba yem kaynağı olarak yedirilen yaş şeker pancarı posası silajının bazı hematolojik ve biyokimyasal parametreler üzerine etkisi. YYÜ Vet Fak Derg, 13 (1-2), 50Courtin MG, Spoelstra SF (1989). Counteracting structure loss in pressed sugar beet pulp silage. Anim Feed Sci Technol, 24, 97-109.

Besi Sığırlarında Geleneksel Besi Rasyonları ile Yaş Şeker Pancarı Posası Silajı Ağırlıklı Rasyonun Karşılaştırılması

Yıl 2013, Cilt: 24 Sayı: 2, 55 - 60, 01.06.2013

Öz

Bu çalışma yaş şeker pancarı posasını silolama yöntemi ile muhafaza etmek ve besi sığırlarında geleneksel besi rasyonlarıyla beslenen hayvanlar ile yaş şeker pancarı posası silajı ağırlıklı rasyonla beslenen hayvanların canlı ağırlık artışları ve besinin maliyeti açısından karşılaştırarak, hangi besi yönteminin daha ekonomik ve uygulanabilir olduğunu belirlemek amacıyla yapılmıştır. Bu amaçla yaş şeker pancarı posası uygun bir silaj fermantasyonu elde etmek için %4 buğday kırığı ve kuru maddesi %20’nin üzerine çıkacak şekilde %6 buğday samanı ilave edilerek silolanmıştır. Böylece %90 yaş şeker pancarı posası, %4 buğday kırığı ve %6 buğday samanından oluşan karışım silolanmıştır. Besi denemesi kontrol ve deneme grubunda 6’şar baş hayvan olmak üzere toplam 12 baş hayvanla yürütülmüştür. Denemede hayvanların besi performansı ve besinin maliyeti araştırılmış; ayrıca hayvanların serum glikoz, üre, total protein, kalsiyum ve fosfor düzeyleri ile rumen sıvısı amonyak düzeylerine bakılmıştır. YŞPPS’nın (yaş şeker pancarı posası silajı) yaş KM (kuru madde), KM, HK (ham kül), HP (ham protein), HY (ham yağ), NDF (nötral deterjan fiber) ve ADF (asit deterjan fiber) değerleri sırasıyla %22.82, %97.91, %5.35, %9.41, %0.81, %66.10 ve %38.47 olarak belirlenmiştir. Hayvanların canlı ağırlık artışı, deneme başı, 30. gün, 60. gün ve 120. günlerde kontrol grubu için sırasıyla; 101.13 kg, 117.98 kg, 132.83 kg, 149.23 kg ve 164.50 kg olarak; deneme grubu için ise; 102.70 kg, 117.32 kg, 135.48 kg, 153.49 kg ve 171.60 kg olarak bulunmuştur (P>0.05). Hayvanlardan alınan kan örneklerinde incelenen glikoz, üre, total protein, kalsiyum ve fosfor düzeylerine ait değerler, kontrol ve deneme gruplarında genelde birbirlerine benzer bulunmuştur. Ancak denemenin 60. ve 120. günlerinde, yemleme öncesi ve yemlemeden 3 saat sonra alınan rumen sıvısı örneklerinde NH-N düzeyleri deneme grubunda azalma göstermiştir (P<0.05). Çalışmada, kontrol ve deneme grubu hayvanlardan elde edilen toplam canlı ağırlık artışı, toplam karkas ağırlığı ve toplam kazanç istatistiksel olarak benzer çıkmıştır. Ancak deneme grubuna ait randıman değerinin (%50.85), kontrol grubuna ait randıman değerinden (%48.69) daha yüksek olması, özellikle de deneme grubu hayvanların tüketmiş olduğu rasyon maliyetinin, kontrol grubuna oranla daha düşük olması, denemede hayvan başına elde edilen kâr miktarını önemli düzeyde (P<0.01) etkilemiş ve deneme grubu rasyonunu tüketen hayvanların daha kârlı (%95) bir besi performansı göstermelerine imkân sağlamıştır.

Kaynakça

  • Akkılıç M, Sürmen S (1979). Yem Maddeleri ve Hayvan Besleme Laboratuvar Kitabı. Ankara Üniversitesi Basımevi, Ankara.
  • Alawa JP, Hemingway RG (1986). The voluntary intake and digestibility of straw diets and the performance of wether sheep as influenced formaldehyde treatment of soya-bean meal. Anim Prod, 42, 105-109. Altaçli S, Deniz S (2006). Değişik şekillerde hazırlanan yaş şeker pancarı posası silajlarının in vivo ve in vitro sindirilebilirlikleri ile enerji içeriklerinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
  • Altıntaş A, Fidancı UR (1993). Evcil hayvanlarda ve insanlarda kanın biyokimyasal normal değerleri. A.Ü. Vet Fak Derg, 40, 173-186.
  • Avcı M, Akdeniz H, Deniz S (2005). Değişik katkılarla hazırlanan yaş şeker pancarı posası silajlarının kalitesinin belirlenmesi. III. Ulusal Hayvan Besleme Kongresi, 7-10 Eylül, Adana.
  • Balıkçı E, Gürdoğan F (2002). Toklulara tek yönlü kaba yem kaynağı olarak yedirilen yaş şeker pancarı posası silajının bazı hematolojik ve biyokimyasal parametreler üzerine etkisi. YYÜ Vet Fak Derg, 13 (1-2), 50Courtin MG, Spoelstra SF (1989). Counteracting structure loss in pressed sugar beet pulp silage. Anim Feed Sci Technol, 24, 97-109.
Toplam 5 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Orhan Çokgüler Bu kişi benim

Suphi Deniz Bu kişi benim

Selçuk Altaçlı Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Haziran 2013
Yayımlandığı Sayı Yıl 2013 Cilt: 24 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Çokgüler, O., Deniz, S., & Altaçlı, S. (2013). Besi Sığırlarında Geleneksel Besi Rasyonları ile Yaş Şeker Pancarı Posası Silajı Ağırlıklı Rasyonun Karşılaştırılması. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, 24(2), 55-60.
AMA Çokgüler O, Deniz S, Altaçlı S. Besi Sığırlarında Geleneksel Besi Rasyonları ile Yaş Şeker Pancarı Posası Silajı Ağırlıklı Rasyonun Karşılaştırılması. YYU Vet Fak Derg. Haziran 2013;24(2):55-60.
Chicago Çokgüler, Orhan, Suphi Deniz, ve Selçuk Altaçlı. “Besi Sığırlarında Geleneksel Besi Rasyonları Ile Yaş Şeker Pancarı Posası Silajı Ağırlıklı Rasyonun Karşılaştırılması”. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi 24, sy. 2 (Haziran 2013): 55-60.
EndNote Çokgüler O, Deniz S, Altaçlı S (01 Haziran 2013) Besi Sığırlarında Geleneksel Besi Rasyonları ile Yaş Şeker Pancarı Posası Silajı Ağırlıklı Rasyonun Karşılaştırılması. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi 24 2 55–60.
IEEE O. Çokgüler, S. Deniz, ve S. Altaçlı, “Besi Sığırlarında Geleneksel Besi Rasyonları ile Yaş Şeker Pancarı Posası Silajı Ağırlıklı Rasyonun Karşılaştırılması”, YYU Vet Fak Derg, c. 24, sy. 2, ss. 55–60, 2013.
ISNAD Çokgüler, Orhan vd. “Besi Sığırlarında Geleneksel Besi Rasyonları Ile Yaş Şeker Pancarı Posası Silajı Ağırlıklı Rasyonun Karşılaştırılması”. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi 24/2 (Haziran 2013), 55-60.
JAMA Çokgüler O, Deniz S, Altaçlı S. Besi Sığırlarında Geleneksel Besi Rasyonları ile Yaş Şeker Pancarı Posası Silajı Ağırlıklı Rasyonun Karşılaştırılması. YYU Vet Fak Derg. 2013;24:55–60.
MLA Çokgüler, Orhan vd. “Besi Sığırlarında Geleneksel Besi Rasyonları Ile Yaş Şeker Pancarı Posası Silajı Ağırlıklı Rasyonun Karşılaştırılması”. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, c. 24, sy. 2, 2013, ss. 55-60.
Vancouver Çokgüler O, Deniz S, Altaçlı S. Besi Sığırlarında Geleneksel Besi Rasyonları ile Yaş Şeker Pancarı Posası Silajı Ağırlıklı Rasyonun Karşılaştırılması. YYU Vet Fak Derg. 2013;24(2):55-60.