Türkiye, Almanya ve Finlandiya Öğretmen Yetiştirme Sistemlerinin İncelenmesi

Yıl 2019, Cilt: 2 Sayı: 2, 204 - 218, 27.12.2019

Kevser Çınar Cemile Dogan

Öz

Toplumların sürdürülebilirliği, eğitim
öğretimin ana ögesi öğretmenlerin yetiştirilmesine verilen önemle doğru
orantılıdır. Türkiye’ de 2012 yılında yürürlüğe konulan 4+4+4 zorunlu eğitim her
alanda olduğu gibi öğretmen yetiştirme programlarında da bir takım
değişiklikleri beraberinde getirmiştir. Dikey yaklaşım modelini temel alan bu
karşılaştırmalı çalışmanın amacı, öğretmen eğitimi konusunda başarılı ülkeler
arasında ilk sıralarda yer alan Finlandiya ve Almanya’nın öğretmen yetiştirme
programlarını inceleyerek Türkiye’de var olan öğretmen yetiştirme
programlarının yeni eğitim sistemiyle uyumluluğunun sağlanması yolunda kaynak
oluşturmaktır. Üzerinde çalışılan üç ülkenin öğretmen yetiştirme programları,
öğretmen yeterliliklerinin 4+4+4 eğitim sistemine uygunluğu, doküman analizi
yöntemi kullanılarak incelenmiştir. Analiz sonuçlarına dayanarak, Türkiye'de
öğretmen yetiştirme programları üzerine, diğer ülkelerde olduğu gibi
öğretmenler arası farklılıkların ortadan kaldırılması ve öğretmenlerin
kendilerini yenilemelerini teşvik eden unsurların artırılmasına yönelik
önerilerde bulunulmuştur. 

Anahtar Kelimeler

Eğitim programları, Öğretmen eğitimi, Karşılaştırmalı eğitim

Kaynakça

• Amann, M. (2003). Das Lehrerbild İn Der Öffentlichkeit İm Vergleich Finland, Schweiz Und Österreich-Ursachen Und Massnahmen Zur Verbesserung. Diplomarbeit. Berufspadagogische Akademie Des Bu Üniversitesis İn Tirol. http://www.studienbibliothek.at/admin/diplarb.htm adresinden 25 Aralık 2013 tarihinde alınmıştır.
• Arslan, M. M. ve Kılıç, Ç. (2000). Bazı Avrupa ülkelerinde ve Türkiye’de zorunlu eğitimde yönlendirme çalışmalarının değerlendirilmesi, Millî Eğitim Dergisi, 148, http://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/148/10.htm adresinden 14 Aralık 2013 tarihinde alınmıştır.
• Balbay, S., & Pamuk, Ġ., Temir, T. Doğan, C. (2018). Issues in pre-service and in-service teacher training programs for university English instructors in Turkey. Journal of Language and Linguistic Studies, 14(2), 48-60.
• Dogan, C. (2016). Sustaining professional development of English language practitioners. In Teachers Engaging in Research, 79-88, Kent: IATEFL Publications.
• Dogan, C. (2018). Empowering Teacher-Researchers, Empowering Learners in Teachers Research!, 9-19, Kent: IATEFL Publications.
• Börekçi M. (2009). Türk dili edebiyatı ve Türkçe öğretmenlerinin yetiştirilmesi sürecinde dilbilim ve Türkçe öğretimi, Turkish Studies, (4), 419-429.
• Çelikten M., Şanal M. ve Yeni Y. (2005). Öğretmenlik mesleği ve özellikleri, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (19), 207-237.
• Delibaş, H. (2007). Türkiye, İngiltere, Almanya ve Finlandiya Biyoloji öğretmeni yetiştirme programlarının karşılaştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Erginer, A. (2006). Avrupa birliği eğitim sistemleri. Ankara: Pegem Yayınevi.
• Eurydice (2003a). The Education System of Finland. http://www.minedu. fi/minedu/Education/iÜniversitesix.html adresinden 25 Aralık 2013 tarihinde alınmıştır.
• Eurydice (2011). Nationalsystemoverview on educationsystems in Europe andongoingreforms,2011edition. http://eacea.ec.europa.eu/education/eurydice/documents/eurybase/national_summary_sheets/047_DE_EN.pdf adresinden 1 Aralık 2013 tarihinde alınmıştır.Keklik, S. (2013). Yeni eğitim sistemi (4+4+4) değişikliği kapsamında Türkçe öğretmenliği lisans programının incelenmesi ve öneriler. Turkish Studies . International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(1), 1911-1930.
• Küçükahmet, L. (2003). Öğretmenlik mesleğine giriş. Ankara: Nobel Yayınevi.
• Lewis, R. (2005) Finland ,cultural lone wolf. Intercultural pres. Minister of Education in Finland (2006). http://www.minedufi adresinden 25 Aralık 2013 tarihinde alınmıştır.
• Moon, B. , Vlasceau, L. , Barrows, L. C. (2003). Institutional Approaches to Teacher Education within Higher Education in Europe: Current Models and New Developments (Unesco, CEPES). http://www.cepes.ro/publications/pdf/teacher.pdf adresindenn 26 Aralık 2013 tarihinde alınmıştır.
• OECD (2007). Reviews of National Policies for Education: Basic Education in Turkey Background Report. (doi: 10.1787/9789264030206-en ). OECD, Paris.
• OECD (2010). Education at a Glance 2010 (doi:10.1787/eag-2010-en). OECD, Paris. Rapor 2012: Tespitler ve öneriler (2012). Türk Matematik Derneği, İstanbul.http://www.tmd.org.tr/wp-content/uploads/2012/05/rapor2012.pdf adresinden 16 Aralık 2013 tarihinde alınmıştır.
• Simola, H. (2005). The Finnish miracle of PİSA . Historical and sociological remarks on teaching and teacher education. Journal of Education Policy. 22, No:X.
• TÜİK, (2012). Eğitim istatistikleri. http://www.tuik.gov.tr/Gosterge.do?id=3642vemetod=IlgiliGosterge adresinden 10 Aralık 2013 tarihinde alınmıştır.
• TÜİK, (2018). Haber bülteni, (sayı: 13140) http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=13140 adresinden 18 Eylül 2019 tarihinde alınmıştır.
• Uzerli, U. (2002). Initial Teacher Education and Continuous Professional Education in Germany. In O. Gassner (Ed.). Strategies of Change in Teacher Education European Views.
• YÖK (1998). Eğitim Fakülteleri Öğretmen Yetiştirme Programlarının Yeniden Düzenlenmesi. Ankara. http://www.yok.gov.tr/egitim adresinden 22 Aralık 2013 tarihinde alınmıştır.
• YÖK, (2007). Öğretmen yetiştirme ve eğitim fakülteleri (1982-2007). Ankara: Yükseköğretim Kurulu.