Object-individual relations in Recep Seyhan’s stories

Yıl 2019, - RumeliDE 2019.Ö5 - II. Rumeli [Dil, Edebiyat, Çeviri] Sempozyumu Bildirileri, 198 - 208, 21.08.2019

İsmail Turan

https://doi.org/10.29000/rumelide.606123

Cited By: 1

Öz

Recep Seyhan, who started his writing career in
1979 in the Türk Edebiyatı magazine; He is the author of several books as well
as many journal articles and independent works. Our writer, who succeeded in
successfully synthesizing the modern story with the traditional story, brings
modern interpretations to ancient feelings and ancient tools. For this purpose,
a strong staff of the staff who founded Seyhan'in especially at Azazil’in Kapısında and Metal Çubukların Dansı of the story books offer us a large field of
study. The aforementioned works are decorated with stories in which Seyhan made
ontological observations and examined the relationship between human and
object. In our study, we will examine the objects that form the stories in
their books and sit in the center of the texts. In the stories, objects that
appear to have strong communication with people: mirror and screen, metal bars
(knitting shafts), stones, doors, toys and knives. Working from these objects
will reveal that the individual and the collective unconscious are projected
from the human to the article.

Anahtar Kelimeler

Recep Seyhan, individual, object, story, psychoanalysis

Recep Seyhan’ın hikâyelerinde nesne-birey ilişkileri

Öz

Yazın hayatına 1979’da Türk Edebiyatı dergisinde başlayan Recep Seyhan; onlarca dergi
yazısı ve müstakil çalışmanın yanı sıra birçok kitabın da müellifidir.
Geleneksel hikâyeyle modern hikâyeyi başarılı şekilde sentezlemeyi başaran
yazarımız kadim hislere, kadim araçlarla modern yorumlar getirmektedir. Bu
amaçla güçlü bir nesneler kadrosu kuran Seyhan’ın özellikle Azazil’in Kapısında ve Metal Çubukların Dansı adlı öykü
kitapları bize geniş çalışma alanı sunar. Bahsi geçen eserler Seyhan’ın eşya
üzerinden ontolojik incelemeler yaptığı ve insan-nesne ilişkisini irdelediği
hikâyelerle bezenmiştir. Çalışmamızda, kitaplarındaki hikâyeleri oluşturan ve
metinlerin merkezine oturan nesneleri inceleyeceğiz. Hikâyelerde, yazarın
insanlarla güçlü iletişimlere soktuğu görülen nesneler: ayna ve perde, metal
çubuklar (örgü milleri), taş, kapı, oyuncak ve çakı olarak sıralanabilir. Bu nesnelerden
hareketle yapacağımız çalışma, bireysel ve kolektif bilinçdışının insandan
eşyaya yansıtılarak açığa çıkarıldığını gözler önüne serecektir. 

Anahtar Kelimeler

Recep Seyhan, birey, nesne, hikâye, psikanaliz

Kaynakça

• Barthes, R. (1990). Çağdaş Söylenler. (T. Yücel, Çev.) İstanbul: Hürriyet Vakfı. Can, A. (2010). "Necip Fazıl'da Ayna İmgesi". Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi (34). Çalık, E. (1993). "Mustafa Necati Sepetçioğlu: Hayatı, Sanatı ve Eserleri". Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Everdi, M. (2018). Mazbut Çocukların Dansı. Türk Edebiyatı Dergisi (532). Kocabaş, Ş. (2006, 06. 25). Recep Seyhan'dan İyi Bir Öykü: Metal Çubukların Dansı. www.dunyabizim.com adresinden alınmıştır Mungan, M. (1999). Üç Aynalı Kırık Oda. İstanbul: Metin. Salman, Y. (2004). "İmge, Zor Yakalanır Bir Görselleştirme". Kitap-lık (74). Seyhan, R. (2015). Azazil'in Kapısında. İstanbul: Bilge Kültür Sanat. Seyhan, R. (2016). Metal Çubukların Dansı. İstanbul: Bilge Kültür Sanat. Tanpınar, A. H. (2002). Mücevherlerin Sırrı: Derlenmiş Yazılar, Anket ve Röportajlar. (İ. Dirin, T. Anar, & Ş. Özdemir) İstanbul: Yapı Kredi. Uçar, A. (2012). "Teselliyi Eşyada Aramak: Türkçe Romanda Nesneler." Doktora Tezi, Ankara: İhsan Doğramacı Bilkent Üniversitesi. Zambak, F. (2007). "Türk Romanında Mekân." Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Muğla Üniversitesi.