Öz
Hızlı nüfus artışı ve plansız kentleşmenin etkisiyle, kentsel peyzajda farklı yaş gruplarındaki çocuklara hitap eden çocuk oyun alanları yetersiz kalmaktadır. Bu çalışmanın amaçları; oyunun çocuk için önemi ve kentsel peyzajda çocuk oyun alanlarının önemini ortaya koymak, çocuk oyun alanlarını peyzaj planlama kapsamında değerlendirerek, Didim (Aydın) ilçesindeki çocuk oyun alanlarının mevcut durumunu ortaya koymaktır.
Didim (Aydın) ilçesindeki çocuk oyun alanları, kantitatif analizlerle yeterlilikleri incelenmiştir. Çocuk oyun alanlarının mevcut ve geleceğe (2022’den 2035 yılına kadar) yönelik durumları ortaya konulmuştur. Kentsel peyzajda çocuk oyun alanlarının bir planlama sistemi ile değerlendirilmesinin gerektiği vurgulanarak, kent içindeki sayılarının artırılması ile ilgili öneriler sunulmuştur.
Anahtar Kelimeler
Çocuk oyun alanları Çocuk Oyun alanlarında planlama Çocuk ve Oyun Didim Aydın
Teşekkür
İmar planı verilerinden dolayı Aydın ili Didim İlçe belediyesine sonsuz teşekkürlerimizi sunarız.
Kaynakça
- Abdullah U., (2003), Aydın Şejrinin Kuruluşu ve Gelişme Evreleri, Coğrafi Bilimler Dergisi, 1(2), 41-62.
- Aksoy Y., (2009), Çocuk Oyun Alanları Üzerine Bir Araştırma İstanbul, Isparta, Eskişehir, Erzurum, Kayseri, Ankara, Zonguldak Ve Trabzon İlleri Örneği, İstanbul Aydın Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Mimarlık Bölümü.
- Anonim, (2022), https://tr.wikipedia.org/wiki/Didim, (Erişim Tarihi: 22.04.2022).
- Anonim, (2022), https://www.aksam.com.tr/pazar/ufacik-tefecik-ici-dolu-evcilik-evleri/haber- 360813 Erişim Tarihi: 22.04.2022.
- Anonim, (2022), Kalaycıoğlu H., Tarihten Günümüze Oyuncak Ve Eğitim Araçları, https://www.mobiad.org.tr/blogs/duyurular/tarihten-gunumuze-oyuncak-ve-egitim-araclari Erişim Tarihi: 22.04.2022.
- Bal A., (2005). Zonguldak kenti yeşil alan sistemindeki çocuk oyun alanlarının durumunun peyzaj mimarlığı ilkeleri açısından irdelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Mimarlık Tezi, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı- Zonguldak.
- Buharalı S., (2019), Çocukların Sosyal Uyum ve Duygu Düzenleme Düzeylerinin Gelişiminde Çocuk Merkezli Oyun Terapisinin Etkililiği, Uygulamalı Psikoloji Yüksek Lisans Programı, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
- Canlı S., Demirarslan D., 2020, Çocuk Oyun Alanlarının Tarihi Gelişimi, Çocuk ve Gelişim Dergisi 2020, Cilt 3, Sayı 6, 60-75.
- Dinç H., (1993), Çocuk Oyun İşlevi ve Öğeleri, Yıldız Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Mimarlık Fakültesi, Peyzaj Planlama Bölümü, İstanbul.
- Greenman J., (1993), It ain’t easy being green. Beginnings workshop. Child Care Information Exchange. 91: 336-37 (May-June).
- Gülay T., (2010), Sokağın günümüz koşullarında çocuk oyun alanı olarak ele alınması ve değerlendirilmesi (Doctoral dissertation, DEÜ Fen Bilimleri Enstitüsü).
- Gültekin, A., (2014), Çocuk Oyun Alanları ve Oyun Araçlarının Tasarım Ölçütlerinin İrdelenmesi.
- Hart R., (1992), “Children’s Paricipation: From Tokenism to Citizenship”, UNICEF International Child Development Centre Press.
- Jansson, (2010), Playground Planning And Management: An Evaluation Of Standard-İnfluenced Provision Through User Needs, Urban Forestry & Urban Greening
- Karakuş H., (2017), Çocukluğun Tarihsel Gelişimi Üzerine Düşünceler, Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Sayı 13 Ekim 2017.
- Karaküçük S., (2014), Rekreasyon: boş zamanları değerlendirme. Suat KARAKÜÇÜK. Kaymakoğlu G., M. (2013), Kentsel Rekreasyon Alanlarında Spor ve Aktivite Ağı.
- Kay H. (1991) Geçmişte Ve Günümüzde Oyuncaklar. http://egitimvebilim.ted.org.tr/index.php/EB/article/view/5867 Erişim: 07.12.2019.
- Koçan N., (2012), Çocuk Oyun Alanlarının Yeterliliği Üzerine Bir Araştırma: Uşak Kenti Kemalöz Mahallesi Örneği, Koçan, Erciyes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 28(4): 315-321.
- Mekânsal Planlar Yapım Yönetmeliği, (MPYY), (2014), Resmi Gazete, 29030 Md5.9, (Erişim Tarihi 20.01.2022).
- Mustafaoğlu R., Zirek E., Yasacı Z., Razak A., (2018 Dijital Teknoloji Kullanımının Çocukların Gelişimi ve Sağlığı Üzerine Olumsuz Etkileri Addıcta: The Turkısh Journal On Addıctıons, http://dx.doi.org/10.15805/addicta.2018.5.2.0051 , Yaz 2018, 5(2), 227‒247.
- Ömerbaş Ç., 2016 Oyun Kültürünün Neredeyse Kronolojik Gelişimi, https://manifold.press/oyun-kulturunun-neredeyse-kronolojik-gelisimi Erişim:30.11.2021.
- Rivkin M. S., (1995), The great outdoors: Restoring children's right to play outside. Samur A., Kızıltepe G., 2018, Aydın İlindeki Çocuk Oyun Alanlarının İncelenmesi, Social Sciences Research Journal, Volume 7, Issue 1, 31-46.
- TUIK (Türkiye Istatistik Kurumu) (2012) http://tuikapp. tuik.gov.tr/adnksdagitapp/adnks.zul, (Erişim tarihi 12.04.2013).
- Turan R., Kırpık G., (2016), Selçuklu Dönemi Türklerde Sosyal ve Ekonomik Hayat 2016/1 s:27 manevi sosyal hizmet http://www.manevisosyalhizmet.com/wp- content/uploads/2016/01/selcuklu-donemiturklerde-sosyal-ve-ekonomik-hayat.pdf Erişim: 06.12.2019.
- Türkan E. E., & ÖNDER S., (2011)., Balıkesir kenti çocuk oyun alanlarının irdelenmesi. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 8(3), 69-80.
- Türkan, E.E., Önder S., (2011), “Balıkesir Kenti Çocuk Oyun Alanlarının İrdelenmesi”, Journal of Tekirdag Agricultural Faculty, 8 (3) 69-80.
- UNICEF (1989), The United Nations Convention on the Rights of the Child http://www.unicef.org/crc/files/rights_overview.pdf, (Erişim tarihi 25.12.2021).
- Uysal A., 2014, Bir Kamusal Mekan Olarak Çocuk Oyun Alanları, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Şehir ve Bölge Planlama Bölümü.
- Uysal A., 2015, Çocuk Oyun Alanlarının Geliştirilmesinde Bir Yerel Katılım Deneyimi, Makale / Artıcle Megaron 2015;10(3):423-439.
- Ünal M., (2009), The Place and Importance of Playgrounds in Child Development, Inonu Unıversıty Journal Of The Faculty Of Educatıon August 2009/ Volume. 10, Issue. 2, Pp. 95- 109. Volume 9, Issue 1, 2010, Pages 33-42
- Wardle F. (1995), Alternatives-Bruderhof education: Outdoor schools. Young Children 50 (3): 68-73.
- Yavuzer H. (2006) Çocuk Psikolojisi, Remzi Kitabevi, İstanbul, 29. Basım.
- Yılmaz S., Bulut Z., (2003), “Kentsel Mekanlarda Çocuk Oyun Alanlarının Yeri ve Önemi: Erzurum Örneği”, Milli Eğitim Dergisi, 158, bahar 2003.
- Yılmaz S., Bulut Z., 2002, Kentsel Mekanlarda Çocuk Oyun Alanları Planlama ve Tasarım İlkeleri, Atatürk Üniv. Ziraat Fak. Derg. 33 (3), 345-351.
- Zorlu A. (2016), Yönlendirici Olmayan Oyun Terapisinin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Belirtileri Çocukların Duygu Ve Davranışları Üzerindeki Etkinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans tezi, İstanbul Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Ziraat Mühendisliği (Diğer) |
| Bölüm | Araştırma |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2022 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 |