Kaynaştırma Öğrencilerini Eğiten Ortaokul Öğretmenlerinin Yeterlikleri Üzerine

Year 2016, , 138 - 160, 28.06.2016

Zühal Gün Şahin , Ramazan Gürbüz

https://doi.org/10.17984/adyuebd.89881

Cited By: 10

Abstract

Bu araştırmanın amacı; kaynaştırma öğrencilerini eğiten öğretmenlerin, yeterliklerini ortaya çıkarmak ve karşılaştırmaktır. Özel durum çalışması yöntemiyle yürütülen araştırma, üç farklı okulda(il, ilçe ve köyden birer okul) kaynaştırma eğitimi veren 15 öğretmenle gerçekleştirilmiştir. Veri toplamak amacıyla, öğretmenlerle mülakat yapılmıştır. Elde edilen veriler betimsel analiz tekniği kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonunda, öğretmenlerin kaynaştırma eğitimi konusunda genel olarak kendilerini yetersiz gördükleri söylenebilir. İl, ilçe ve köyde çalışma durumlarına göre ise, köyde çalışan öğretmenlerin öğrencilerine karşı daha duyarlı oldukları saptanmıştır. Ayrıca kaynaştırma öğrencileri için herhangi bir kaynak kitabın olmaması öğretmenler için en önemli eksikliklerden biri olarak görülmüştür. Öğretmenlere verilen kaynaştırma eğitimi seminerlerinin arttırılması ve bu seminerlerin daha çok uygulamaya dönük olması, öğretmenlerin yeterliklerini arttırabilmek için üniversite eğitimlerinde özel eğitim ders saatlerinin arttırılması, MEB tarafından kaynaştırma eğitimi için kaynak kitaplar yayınlanması önerilebilir. 

Anahtar Kelimeler: Kaynaştırma Eğitimi, Öğretmen Yeterliliği, Kaynaştırma Öğrencileri, Bireyselleştirilmiş Eğitim Planı

Keywords

Kaynaştırma eğitimi, öğretmen yeterliliği, kaynaştırma öğrencileri, bireyselleştirilmiş eğitim planı

References

• Angelides, P., Stylianou, T. ve Gibbs, P. (2006). Preparing teachers for inclusive education in Cyprus. Teaching And Teacher Education, 22(4), 513-522.
• Ataman, A., (2002). Kaynaştırmada Sınıf Öğretmeninin Rolleri ve Yetiştirme Sorunları. XI.Uluslar Arası Özel Eğitim Kongresi Bildirileri. Konya: Eğitim Kitabevi Yayınları.
• Atay, M. (1995). Özürlü Çocukların Normal Yaşıtlarıyla Birlikte Eğitim Aldıkları Kaynaştırma Programlarına Karşı Öğretmen Tutumları Üzerine Bir İnceleme. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara; Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Babaoğlan, E., & Yılmaz, Ş. (2010). Sınıf Öğretmenlerinin Kaynaştırma Eğitimindeki Yeterlikleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 18(2), 345-354.
• Batu, E. S. (2008). Başarılı Bir Kaynaştırma Uygulaması İçin Öğretmenlerin Sınıflarında Yapabilecekleri. İlköğretmen Eğitimci Dergisi, 18, 26-28.
• Battal, İ. (2007). Sınıf öğretmenlerinin ve branş öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine ilişkin yeterliliklerinin değerlendirilmesi. Afyonkarahisar Kocatepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Afyon.
• Cankaya, Ö., Korkmaz, İ. (2012). İlköğretim I. kademede kaynaştırma eğitimi uygulamalarının sınıf öğretmenlerinin görüşlerine göre değerlendirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 13( 1), 1-16.
• Chow, S. H. L. (1976). Effects of a mediated training course on teachers and students in mainstreaming programs.
• Çuhadar, Y. (2006). İlköğretim 1-5 Sınıflarda Kaynaştırma Eğitimine Tabi Olan Öğrenciler İçin Bireyselleştirilmiş Eğitim Programlarının Hazırlanması, Uygulanması, İzlenmesi ve Değerlendirilmesi İle İlgili Olarak Sınıf Öğretmenleri ve Yöneticilerin Görüşlerinin Belirlenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Karaelmas Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Zonguldak.
• Demir, M. K. ve Açar, S. (2011). Kaynaştırma Eğitimi Konusunda Tecrübeli Sınıf Öğretmenlerinin Görüşleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 19 (3), 719-732.
• Ekiz, D. (2009) Bilimsel Araştırma Yöntemleri (Geliştirilmiş 2. Baskı) , Ankara: Anı Yayıncılık.
• Eripek, S., (2004). Türkiye’de Zihin Engelli Çocukların Kaynaştırılmasına İlişkin Olarak Yapılan Araştırmaların Gözden Geçirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5 (2), 25-32.
• Gözün, Ö., Yıkmış, A. (2004). Öğretmen Adaylarının Kaynaştırma Konusunda Bilgilendirilmelerinin Kaynaştırmaya Yönelik Tutumlarının Değişimindeki Etkililiği, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5 (2), 65-77.
• İzci, E. (2005). Sınıf öğretmeni adaylarının “özel eğitim” konusundaki yeterlikleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4(14), 106-114.
• Jordan, A., Schwartz, E., McGhie-Richmond, D., (2009). Preparing teachers for ınclusive classrooms. Teaching and Teacher Education, 25(4), 535-542.
• Kargın, T., (2004). Baş Makale: Kaynaştırma: Tanımı, Gelişimi ve İlkeleri, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5(2), 1-13.
• Kırcaali, İ. G., (1998). Kaynaştırma ve Destek Özel Eğitim Hizmetleri. ( Ed: S. Eripek) Özel Eğitim, (s.17-22).
• Kilgore, A. M. (1982). Implementing educational equity practices in a field-based teacher education. Nebraska: The National Conference of the Association of Teacher Educators.
• Leyser, Y., & Abrams, P.D.(1983). A shifttothepositive: An effective programme for changing pre-service teachers’ attitudes toward the disabled. Educational Review, 35(1), 35-43.
• Lindsay, G., (2007). Educational psychology and the effectiveness of inclusive education/ mainstreaming. British Journal of Educational Psycology, 77(1), 1-24.
• MEB (2000). Özel eğitim hakkında kanun hükmünde kararname ve özel eğitim hizmetleri yönetmeliği ile ilgili ilçe milli eğitim müdürlükleri emir yazıları. Ankara.
• MEB 2010. Özel Eğitim Rehberlik ve Danışma Hizmetleri Genel Müdürlüğü, Ankara, Milli Eğitim Basımevi.
• Milli Eğitim Bakanlığı, (2000). Özel eğitim hakkında kanun hükmünde kararname ve özel eğitim hizmetleri yönetmeliği. Ankara. Milli Eğitim Bakanlığın Basımevi.
• Morgalis, H. & Mccobe, P. (2004). Self-Efficiency A Key To_mproving The Motivation Of Struggling Learners. Clearing House. 70.
• Özbaba, N., (2000). Okul öncesi eğitimcilerin ve ailelerin özel eğitime muhtaç çocuklar ile normal çocukların entegrasyonuna (kaynaştırılmasına) karşı tutumları. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Özgür, İ. (2004). Engelli Çocuklar ve Eğitimi & Özel Eğitim. Adana: Karahan Kitapevi. 1. Baskı.
• Rakap, S. ve Kaczmarek, L. (2010). Teachers Attitudes Towards Inclusion in Turkey. European Journal of Special Needs Education, 25,1, 59 – 75.
• Saraç, T. ve Çolak, A. (2012). Kaynaştırma Uygulamaları Sürecinde İlköğretim Sınıf Öğretmenlerinin Karşılaştıkları Sorunlara İlişkin Görüş ve Önerileri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8 (1), 13-28.
• Sarı, H. ve Bozgeyikli, H. (2003). Öğretmen adaylarının özel eğitime yönelik tutumlarının incelenmesi: karşılaştırmalı bir araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9, 183-203.
• Strain, P., & Kerr, M.M. (1981). Mainstreaming of Children in Schools. Research and Programmatic Issues. Academic PressInc. New York.
• Sucuoğlu, B. ve Kargın, T., (2006). İlköğretimde Kaynaştırma Uygulamaları Yaklaşımlar Yöntemler Teknikler. İstanbul: Morpa Yayınları.
• Şahbaz, Ü. (2008). Kaynaştırma Hakkında Doğru Bildiğimiz Yanlışlar. İlköğretmen Eğitimci Dergisi, 18, 28-30.
• Temel, Z. F. (2000). Okul Öncesi Eğitimcilerinin Engellilerin Kaynaştırılmasına İlişkin Görüşleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 148-155.
• Uysal, A. (2003). Kaynaştırma uygulaması yapan öğretmenlerin kaynaştırmaya ilişkin Görüşleri. 13. Ulusal Özel Eğitim Kongresi Bildirileri. Ankara: Kök Yayıncılık,121-135.
• Vural, M. (2008). Kaynaştırma Sınıfı Öğretmenlerinin Öğretimin Uyarlanmasına İlişkin Yaptıkları Çalışmaların Belirlenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.
• Yehuda, S.B., Leyser, Y., ve Last, U. (2010). Teacher Educational Beliefs and Sociometric Status of Special Educational Needs (SEN) Students in Inclusive Classrooms. International Journalof Inclusive Education, 14 (1), 17 – 34.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (6.baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.