Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Pre-Service Science Teachers’ Skills and Experience on Designing Educational Games: A Case Study

Yıl 2018, Sayı: 29, 536 - 573, 31.08.2018
https://doi.org/10.14520/adyusbd.364051

Öz

The purpose of this study was to investigate pre-service science teachers’ skills and experience on designing educational games. Holistic single case approach – one of the qualitative research methods – was used in this study. Research sample consists of 57 pre-service teachers enrolled in the 3rd year science teaching program at Eskisehir Osmangazi University in year 2017. As a quantitative data collection tool researchers used a four-dimensional rubric to evaluate the educational games. In addition, the researchers also prepared semi-structured questions to interview with 18 pre-service science teachers. The interviews revealed that designing and evaluating the educational games have promoted the pre-service teachers’ science teaching skills on a given subject matter. However, they encountered with some difficulties before writing the educational game scenarios, such as finding a subject matter, selection of the appropriate materials, etc.

Kaynakça

  • Açıkgöz, K. (2003). Aktif Öğrenme. İzmir: Kan Yılmaz Matbaası.
  • Altunay, D. (2004). Oyunla desteklenmiş matematik öğretiminin öğrenci erişişine ve kalıcılığa etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Altman, D. G. (1991). Practical statistics for medical research. London: Chapman and Hall/CRC Press.
  • Atasoy, E. ve Ertürk, H. (2008). İlköğretim öğrencilerinin çevresel tutum ve çevre bilgisi üzerine bir alan araştırması. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(1), 105-122.
  • Ayan, S. ve Dündar, H. (2009). Eğitimde Okulöncesi Yaratıcılığın ve Oyunun Önemi. Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 63-74.
  • Bayat, S., Kılıçarslan, H. ve Şentürk, Ş. (2014). Fen ve Teknoloji dersinde eğitsel oyunların yedinci sınıf öğrencilerinin akademik başarısına etkisinin incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(2), 204-216.
  • Bayırtepe, E. ve Tüzün, H. (2007). Oyun-Tabanlı öğrenme ortamlarının öğrencilerin bilgisayar dersindeki başarıları ve öz-yeterlik algıları üzerine etkileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33, 41-54.
  • Cohen, J. (1960). A coefficient of agreement for nomoinal scales. Educational and Psychological Measurement, 20, 37-46.
  • Creswell, J. (2013). Qualitative inquiry and research design: Choosing among five approaches (3rd edition). USA: Sage.
  • Çankaya, S. ve Karamete, A. (2008). Eğitsel bilgisayar oyunlarının öğrencilerin matematik dersine ve eğitsel bilgisayar oyunlarına yönelik tutumlarına etkisi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(2), 115-127.
  • Coşkun, H., Akarsu, B., & Kariper, İ. A. (2012). Bilim öyküleri içeren eğitsel oyunların fen ve teknoloji dersindeki öğrencilerin akademik başarılarına etkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(1), 93-109.
  • Demirel, Ö. (2015). Öğretim ilke ve yöntemleri: Öğrenme sanatı. Ankara: Pegem Akademi.
  • Gençer, S. ve Karamustafaoğlu, O. (2014). Durgun elektrik konusunun eğitsel oyunlarla öğretiminde öğrenci görüşleri. Araştırma Temelli Etkinlik Dergisi, 4(2), 72-87.
  • Giannakos, M. N. (2013). Enjoy and learn with educational games: Examining factors affecting learning performance. Computers & Education, 68, 429-439.
  • Güven, Y. (2002). Okulöncesi matematik etkinlikler ile ilgili kavramların kazandırılmasında kullanılan yöntem ve teknikler. Özdaş, A. (Edt.), Okul Öncesinde Fen ve Matematik Öğretimi (277-288). Eskişehir: Açık Öğretim Fakültesi Dizgi Ekibi.
  • Karamustafaoğlu, O. ve Kaya, M. (2013). Eğitsel oyunlarla "Yansıma ve Aynalar" konusunun öğretimi: Yansımalı koşu örneği. Araştırma Temelli Etkinlik Dergisi, 3(2), 41-49.
  • Kaya. S. ve Elgün, A. (2015). Eğitsel oyunlar ile desteklenmiş fen öğretiminin ilkokul öğrencilerinin akademik başarısına etkisi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23(1), 329-342.
  • Kebritchi, M. and Hirumi, A. (2008). Examining the pedagogical foundations of modern educational computer games to inform research and practice. Computers & Education, 51(4), 1729-1743.
  • Lee, J. J., & Hammer, J. (2011). Gamification in education: What, how, why bother? Academic exchange quarterly, 15(2), 146.
  • Mangır, M. (1993). Çocuğun gelişiminde oyunun önemi. Yasadıkça Eğitim, 26(16), 14-19.
  • Miles, M. B., & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded source book (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
  • Moon, J. (2000). Children learning English. Oxford: MacMillan Heinemann.
  • Önen, F., Demir, S. ve Şahin, F. (2012). Fen öğretmen adaylarının oyunlara ilişkin görüşleri ve hazırladıkları oyunların değerlendirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(3), 299-318.
  • Ören, F. Ş. ve Avcı, D. E. (2004). Eğitsel oyunla öğretimin fen bilgisi dersi "güneş sistemi ve gezegenler" konusunda akademik başarı üzerine etkisi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 67-76
  • Özer, A., Gürkan, A. C. ve Ramazanoğlu, M. O. (2006). Oyunun çocuk gelişimi üzerine etkileri. Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları, 5(6), 67-79.
  • Pehlivan, H. (2005). Oyun ve öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Schumann, B. (2004). Effect of child-centered play therapy and curriculum-based small-group guidance on the behaviours of children referred for agression in an elementary scholl setting. University of North Texas, Degree of Doctor of Philosophy.
  • Seferoğlu, S. S. (2004). Öğretmen yeterlikleri ve mesleki gelişim. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 58, 40-45.
  • Taşlı, F. (2003). İlköğretimde İngilizce Öğretiminde Oyun Tekniğinin Erişiye Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Niğde.
  • Tural, H. (2005). İlköğretim matematik öğretiminde oyun ve etkinliklerle öğretimin erişi ve tutuma etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
  • Tuzcuoğlu, N., Güven, G. & Efe, K. (2006). 4-6 yaş grubu çocuklarında oyuncak tercihlerini etkileyen faktörlerin incelenmesi. 1. Uluslararası Okul Öncesi Eğitim Kongresi, 1, 455-474.
  • Ural, M. N. (2009). Eğitsel bilgisayar oyunlarının eğlendirici ve motive edici özelliklerinin akademik başarıya ve motivasyona etkisi, (Yayımlanmamış doktora tezi), Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
  • Vos, N., Van Der Meijden, H., & Denessen, E. (2011). Effects of constructing versus playing an educational game on student motivation and deep learning strategy use. Computers & Education, 56(1), 127-137.
  • Watson, W. R., Mong, C. J., & Harris, C. A. (2011). A case study of the in-class use of a video game for teaching high school history. Computers & Education, 56(2), 466-474.
  • Yağmur Şahin, E. (2013). Materyal destekli eğitsel oyunların sokakta çalıştırılan çocukların Türkçe dil bilgisi başarı ve tutumlarına etkisi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(28), 459-468.
  • Yıldıran, N. (2004). Fen Bilgisi Dersinde Atomun Yapısı ve Periyodik Çizelge Konusunun Oyun ve Modellerle Öğretilmesinin Başarıya Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık.
  • Yin, R. K. (2009). Case study research: Design and methods (4th ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.

Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Eğitsel Oyun Tasarlamaları ve Sürece İlişkin Görüşleri: Bir Durum Çalışması

Yıl 2018, Sayı: 29, 536 - 573, 31.08.2018
https://doi.org/10.14520/adyusbd.364051

Öz

Bu çalışmada fen bilgisi öğretmen
adaylarının eğitsel oyun tasarlama becerilerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu
araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden olan durum çalışması desenlerinden
biri olan bütüncül tek durum deseni kullanılmıştır. Çalışmaya Eskişehir
Osmangazi Üniversitesi’nde üçüncü sınıfta öğrenim gören 57 fen bilgisi öğretmen
adayı katılmıştır. Fen bilgisi öğretmen adaylarının eğitsel oyun tasarlama
sürecini değerlendirmelerini sağlamak amacıyla 4 boyuttan ve 17 maddeden oluşan
bir rubrik geliştirilmiştir. Ayrıca araştırmacılar tarafından yarı
yapılandırılmış görüşme formu geliştirilmiştir. 18 fen bilgisi öğretmen
adayıyla görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Fen bilgisi öğretmen adaylarının
görüşleri incelendiğinde fen bilgisi öğretmen adayları eğitsel oyunların kalıcı
ve yaparak yaşayarak öğrenme sağladığını belirtmişlerdir. Öğretmen adayları
derslerde eğitsel oyunların kullanımının artırılmasına yönelik olarak
öğretmenlere eğitim verilmesi gerektiği ve öğretmen adaylarının oyun bulma
konusunda sıkıntı yaşadığı konusunda görüş bildirmişlerdir. Sonuç olarak bu
çalışmanın fen bilgisi öğretmen adaylarının eğitsel oyun tasarlama becerilerine
katkı sağladığı düşünülmektedir.

Kaynakça

  • Açıkgöz, K. (2003). Aktif Öğrenme. İzmir: Kan Yılmaz Matbaası.
  • Altunay, D. (2004). Oyunla desteklenmiş matematik öğretiminin öğrenci erişişine ve kalıcılığa etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Altman, D. G. (1991). Practical statistics for medical research. London: Chapman and Hall/CRC Press.
  • Atasoy, E. ve Ertürk, H. (2008). İlköğretim öğrencilerinin çevresel tutum ve çevre bilgisi üzerine bir alan araştırması. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(1), 105-122.
  • Ayan, S. ve Dündar, H. (2009). Eğitimde Okulöncesi Yaratıcılığın ve Oyunun Önemi. Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 63-74.
  • Bayat, S., Kılıçarslan, H. ve Şentürk, Ş. (2014). Fen ve Teknoloji dersinde eğitsel oyunların yedinci sınıf öğrencilerinin akademik başarısına etkisinin incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(2), 204-216.
  • Bayırtepe, E. ve Tüzün, H. (2007). Oyun-Tabanlı öğrenme ortamlarının öğrencilerin bilgisayar dersindeki başarıları ve öz-yeterlik algıları üzerine etkileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33, 41-54.
  • Cohen, J. (1960). A coefficient of agreement for nomoinal scales. Educational and Psychological Measurement, 20, 37-46.
  • Creswell, J. (2013). Qualitative inquiry and research design: Choosing among five approaches (3rd edition). USA: Sage.
  • Çankaya, S. ve Karamete, A. (2008). Eğitsel bilgisayar oyunlarının öğrencilerin matematik dersine ve eğitsel bilgisayar oyunlarına yönelik tutumlarına etkisi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(2), 115-127.
  • Coşkun, H., Akarsu, B., & Kariper, İ. A. (2012). Bilim öyküleri içeren eğitsel oyunların fen ve teknoloji dersindeki öğrencilerin akademik başarılarına etkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(1), 93-109.
  • Demirel, Ö. (2015). Öğretim ilke ve yöntemleri: Öğrenme sanatı. Ankara: Pegem Akademi.
  • Gençer, S. ve Karamustafaoğlu, O. (2014). Durgun elektrik konusunun eğitsel oyunlarla öğretiminde öğrenci görüşleri. Araştırma Temelli Etkinlik Dergisi, 4(2), 72-87.
  • Giannakos, M. N. (2013). Enjoy and learn with educational games: Examining factors affecting learning performance. Computers & Education, 68, 429-439.
  • Güven, Y. (2002). Okulöncesi matematik etkinlikler ile ilgili kavramların kazandırılmasında kullanılan yöntem ve teknikler. Özdaş, A. (Edt.), Okul Öncesinde Fen ve Matematik Öğretimi (277-288). Eskişehir: Açık Öğretim Fakültesi Dizgi Ekibi.
  • Karamustafaoğlu, O. ve Kaya, M. (2013). Eğitsel oyunlarla "Yansıma ve Aynalar" konusunun öğretimi: Yansımalı koşu örneği. Araştırma Temelli Etkinlik Dergisi, 3(2), 41-49.
  • Kaya. S. ve Elgün, A. (2015). Eğitsel oyunlar ile desteklenmiş fen öğretiminin ilkokul öğrencilerinin akademik başarısına etkisi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23(1), 329-342.
  • Kebritchi, M. and Hirumi, A. (2008). Examining the pedagogical foundations of modern educational computer games to inform research and practice. Computers & Education, 51(4), 1729-1743.
  • Lee, J. J., & Hammer, J. (2011). Gamification in education: What, how, why bother? Academic exchange quarterly, 15(2), 146.
  • Mangır, M. (1993). Çocuğun gelişiminde oyunun önemi. Yasadıkça Eğitim, 26(16), 14-19.
  • Miles, M. B., & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded source book (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
  • Moon, J. (2000). Children learning English. Oxford: MacMillan Heinemann.
  • Önen, F., Demir, S. ve Şahin, F. (2012). Fen öğretmen adaylarının oyunlara ilişkin görüşleri ve hazırladıkları oyunların değerlendirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(3), 299-318.
  • Ören, F. Ş. ve Avcı, D. E. (2004). Eğitsel oyunla öğretimin fen bilgisi dersi "güneş sistemi ve gezegenler" konusunda akademik başarı üzerine etkisi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 67-76
  • Özer, A., Gürkan, A. C. ve Ramazanoğlu, M. O. (2006). Oyunun çocuk gelişimi üzerine etkileri. Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları, 5(6), 67-79.
  • Pehlivan, H. (2005). Oyun ve öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Schumann, B. (2004). Effect of child-centered play therapy and curriculum-based small-group guidance on the behaviours of children referred for agression in an elementary scholl setting. University of North Texas, Degree of Doctor of Philosophy.
  • Seferoğlu, S. S. (2004). Öğretmen yeterlikleri ve mesleki gelişim. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 58, 40-45.
  • Taşlı, F. (2003). İlköğretimde İngilizce Öğretiminde Oyun Tekniğinin Erişiye Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Niğde.
  • Tural, H. (2005). İlköğretim matematik öğretiminde oyun ve etkinliklerle öğretimin erişi ve tutuma etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
  • Tuzcuoğlu, N., Güven, G. & Efe, K. (2006). 4-6 yaş grubu çocuklarında oyuncak tercihlerini etkileyen faktörlerin incelenmesi. 1. Uluslararası Okul Öncesi Eğitim Kongresi, 1, 455-474.
  • Ural, M. N. (2009). Eğitsel bilgisayar oyunlarının eğlendirici ve motive edici özelliklerinin akademik başarıya ve motivasyona etkisi, (Yayımlanmamış doktora tezi), Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
  • Vos, N., Van Der Meijden, H., & Denessen, E. (2011). Effects of constructing versus playing an educational game on student motivation and deep learning strategy use. Computers & Education, 56(1), 127-137.
  • Watson, W. R., Mong, C. J., & Harris, C. A. (2011). A case study of the in-class use of a video game for teaching high school history. Computers & Education, 56(2), 466-474.
  • Yağmur Şahin, E. (2013). Materyal destekli eğitsel oyunların sokakta çalıştırılan çocukların Türkçe dil bilgisi başarı ve tutumlarına etkisi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(28), 459-468.
  • Yıldıran, N. (2004). Fen Bilgisi Dersinde Atomun Yapısı ve Periyodik Çizelge Konusunun Oyun ve Modellerle Öğretilmesinin Başarıya Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık.
  • Yin, R. K. (2009). Case study research: Design and methods (4th ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
Toplam 38 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Munise Seçkin Kapucu

Serdar Çağlak

Yayımlanma Tarihi 31 Ağustos 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018 Sayı: 29

Kaynak Göster

APA Seçkin Kapucu, M., & Çağlak, S. (2018). Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Eğitsel Oyun Tasarlamaları ve Sürece İlişkin Görüşleri: Bir Durum Çalışması. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(29), 536-573. https://doi.org/10.14520/adyusbd.364051