Öz
Araştırma aktif
spor yapan amatör sporcuların spor ortamında fair play ( sportmen)
davranışlarının incelenmesi amacıyla yapılmaktadır. Araştırmanın evreni Isparta
ili Gençlik ve Spor İl Müdürlüğünde lisanslı olarak amatör sporla ilgilenen sporculardan,
örneklem gurubu ise bu sporculardan gönüllülük esasına göre tesadüfi örneklemle
seçilmiş 700 sporcudan oluşmaktadır. Bu sporcular cinsiyet açısından 247 kadın,
453 erkek, spor dalları açısından ise, 417 takım,283 bireysel sporcudur. Araştırmada
veriler teorik kısım yazılı kaynaklardan, çalışma alanındaki veriler ise anket
yöntemiyle elde edilmiştir. Anket olarak Koç,
(2013) tarafından geliştirilmiş olan “Beden eğitimi dersi sportmenlik davranışı
ölçeği, kullanılmıştır. Ölçek geliştirme sürecinde ölçeğin Alpha güvenirlik
katsayısı 0.85 olarak hesaplanmıştır. Anketler katılımcılarla birebir
görüşülerek konu hakkında bilgi verildikten sonra doldurtulmuştur. Elde edilen
veriler istatistik işlem için bilgisayar ortamına aktarılmış ve uygun
istatistik programda değerlendirilmiştir. İstatistik işlem olarak Frekans (%),Chi-Square (X2),
Independent Samples T Test işlemleri
yapılmıştır. Değişkenler arası farklılıkların tespitinde 0,05 güven aralığı
olarak kabul edilmiştir.Elde edilen verilere göre; katılımcıların spor yarışmalarında
çoğunlukla Fair play (sportmen) davranış içerisinde yarıştıkları, değişkenler
arasında yapılan karşılaştırmalı istatistiksel analizde, kadınların erkelere
göre, bireysel spor yapanların, takım sporcularına göre daha (Fair Play)
sportmen davrandıkları görülmektedir. Yani 0,05 manidarlık düzeyinde anlamlı
bir ilişki bulunmaktadır(p<0,05). Sonuç olarak; aktif spor yapan amatör
sporcuların çoğunlukla yarışmalarında Fair Play(sportmen) kurallara göre
yarıştıklarını, değişkenlerden kadınların erkeklere göre, bireysel spor
yapanların, takım sporcularına göre daha (Fair Play) sportmen davrandıklarını
söyleyebiliriz.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akandere, M., Baştuğ, G., Güler, D., (2009). Orta Öğretim Kurumlarında Spora Katılımın Çocuğun Ahlaki Gelişimine Etkisi. Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi Cilt 3, Sayı 1.Büyükkaragöz, S., Kesici, Ş., (1996). Öğretmenlerin Hoşgörü ve Demokratik Tutumları. Eğitim Yönetimi, Sayı 3,s. 353-365.Cabagno GC, Rascle O.(2006). Team Sports Players’ Observed Aggresion as a Function of Gender Competitive Level and Sport Type, Jour of App Soc Psych 2006, 36 (8), 1980-2000.Dodge A.(1991). Varsity Athletes' Justifications For Unethical Behaviour in Sport. Master Thesis. Acadia University.Donuk, B., Şenduran, F.S. (2006). Futbolun Anatomisi, Ötüken Yayınları, s.57- 65.İstanbul.Güven, Ö.(1999). Türklerde Spor Kültürü. Geliştirilmiş 2. Baskı. Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı Yayınları, Ankara.Koç, Y.(2013). Beden Eğitimi Dersi Sportmenlik Davranışı Ölçeği (BEDSDÖ), Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması, Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi Cilt-Sayı: 15-1,s.96-114. Lee MJ, Whitehead J, Ntoumanis N, et al.(2007). Development of the Attitudes to Moral Decision-Making in Youth Sport Questionnaire (AMDYSQ). Psych of Spo and Exer, 8: 369-392.Oxford İngilizce-Türkçe Sözlük. (1985).Güneş Yayınları. Oxford University Press. s: 594.Pehlivan, Z.(2004). Fair-Play Kavramının Geliştirilmesinde Okul Sporunun Yeri ve Önemi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. Iı (2) 49-53.Satcher ND.(2006). Social and Moral Reasoning of High School Athletes and Non-Athletes. Doctorate Thesis. The University of Southern Mississippi.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 24 Aralık 2019 |
| Gönderilme Tarihi | 15 Ekim 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 |