ORTAÖĞRETİM ÖĞRENCİLERİNİN ÖZEL DERS ALMA NEDENLERİNİN İNCELENMESİ

Year 2020, , 1008 - 1023, 02.06.2020

Ayşe Betül Akdemir , Abdurrahman Kılıç

https://doi.org/10.17240/aibuefd.2020..-589261

Cited By: 5

Abstract

Özel ders dünya genelinde olduğu gibi ülkemizde de oldukça yaygın bir eğitim uygulamasıdır. Araştırmada öğrencilerin özel ders alma nedenlerini belirlemeye yönelik, nitel araştırma desenlerinden durum çalışması deseni kullanılmıştır. Çalışma grubu amaçlı örnekleme yöntemlerinden maksimum çeşitlilik yöntemine göre belirlenmiştir. Çalışma grubunu 2017-2018 eğitim-öğretim yılında Batı Karadeniz Bölgesi’nde yer alan bir ilin özel ve devlet okullarında çalışmakta olan farklı branşlardan 17 öğretmen, özel ve devlet okullarında öğrenim gören 24 öğrenci ve 4 veli oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak görüşme tekniği kullanılmıştır. Görüşmelerde araştırmacı tarafından hazırlanan yarı yapılandırılmış görüşme formları kullanılmıştır. Verilerinin analizinde içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Analiz sonucu elde edilen kodlar, alt temalar ve temalar araştırma alt problemlerine göre tablolar şeklinde hazırlanmış, doğrudan alıntılarla ulaşılan bulgular yorumlanmıştır. Özel derste öğrenci ihtiyacına ve seviyesine yönelik etkili ve sistemli eğitim sağlandığı, öğrencinin derse aktif katılımı ile kısa sürede kolay öğrenme gerçekleştiği, konunun kavratıldığı, bu bağlamda okul derslerinin ve sınavların desteklendiği, ayrıca derslerin seviyeye göre olmasının öğrencinin sıkılmasını önlediği görülmektedir. Bunun yanında öğrencinin birebir eğitimde öğrenmenin sorumluluğunu aldığı ve zorunluluk hissettiği vurgusu da dikkat çekicidir. Bulgulardan hareketle okulun, öğrencilerin akademik ve sosyal beklentilerini karşılayamadığı, derslerin desteklenmesi ve merkezi sınavlarda avantaj sağlanması bağlamında özel dersin zorunluluk olarak görüldüğü ve öğrencilerin eğitim ihtiyaçlarını tamamlamak amacıyla özel derse yöneldiği sonucuna ulaşılmıştır.

Keywords

Özel ders, birebir öğrenme, öğretim programı, ortaöğretim öğrencileri

References

• Aslanargun, E. (2007). Okul-aile işbirliği ve öğrenci başarısı üzerine bir tarama çalışma. Sosyal Bilimler Dergisi, 18, 119-135.
• Baker, C. (2013). Zorunlu eğitime hayır [Insoumission a l'ecole obligatoire]. (A. Sönmezay, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. (Orijinal kitabın basım tarihi 1985)
• Bray, M. (2007). The shadow education system: private tutoring and its implications for planners. 2nd ed. UNESCO International Institute for Educational Planning, Paris. https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000118486 adresinden edinilmiştir.
• Bray, M. and Kwo, O. (2014). Regulating private tutoring for public good -policy options for supplementary education in Asia. Comparative Education Researc Centre (CERC) No.10 Hong Kong, China.
• Bray, M. and Lykins, C. (2012). Shadow education: private supplementary tutoring and its implications for policy makers in Asia. Asian Development Bank, Mandaluyong City and Comparative Education Research Centre, No 9 The University of Hong Kong, Hong Kong.
• Bümen, N. T. (2015). Çoklu zekâ kuramı ve eğitimi. Özcan Demirel (Ed). Eğitimde yeni yönelimler içinde (ss. 1-38). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıççakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri (21. Basım). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Chan, C. and Mongkolhutthi, P. (2017). The factors effecting students choice in studying English at private tutoring schools: A case of Thaı upper-secondary school students. Journal of Nusantara Studies, 2(2), 44-52.
• Creswell, J. W. (2017). Nitel araştırmacılar için 30 temel beceri [30 Essential skills for the qualitative researcher]. (H. Özcan, Çev.Ed.). Ankara: Anı Yayıncılık. (Orijinal kitabın yayın tarihi 2016)
• Creswell, J. W. (2018). Nitel araştırma yöntemleri beş yaklaşıma göre nitel araştırma ve araştırma deseni [Qualitative inquiry & research design choosing among five approaches] (M. Bütün ve S. B. Demir, Çev.). Ankara: Siyasal Kitapevi. (Orijinal kitabın yayın tarihi 2013)
• Christensen, L. B., Johnson and R. B, Turner, L. A. (2015). Araştırma yöntemleri desen ve analizi [Research methods design and analysis] (A. Aypay, Çev.Ed.). Ankara: Anı Yayıncılık. (Orijinal kitabın yayın tarihi 2014)
• Demir Ö. ve Doğanay A. (2010). Bilişsel koçluk yöntemiyle öğretilen bilişsel farkındalık stratejilerinin altıncı sınıf sosyal bilgiler dersinde bilişsel farkındalık becerilerine ve kalıcılığa etkisi. Elementary Education Online, 9(1), 106-127.
• Glesne, C. (2015). Nitel araştırmaya giriş [Becoming qualitative researchers] (A. Ersoy ve P. Yalçınoğlu, Çev.Ed.). Ankara: Anı Yayıncılık. (Orijinal kitabın yayın tarihi 2011)
• Ghosh, P. and Bray, M. (2018) Credentialism and demand for private supplementary tutoring: A comparative. study of students following two examination boards in India, International Journal of Comparative Education and Development, 20(1), 33-50.
• Ha, Y. and Park, H.J (2017). Can after-school programs and private tutoring help improve students’ achievement? Revisiting the effects in Korean secondary schools. Asia Pacific Education, 18, 65–79.
• Hajar, A. (2018). Exploring year 6 pupils’ perceptions of private tutoring: evidence from three mainstream schools in England, Oxford Review of Education, 44(4).
• Hamid, M.O., Khan, A. and Islam M.M. (2017). The spread of private tutoring in English in developing societies: Exploring students’ perceptions. Discourse: Studies in the Cultural Politics of Education, 39(6).
• Kaplan, H. (2013). Genel liselerde İngilizce öğretimindeki başarısızlık nedenleri hakkında öğrenci, öğretmen ve veli görüşlerinin incelenmesi (Antalya ili örnekliği) (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Akdeniz Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Antalya.
• Kışla, T. ve Şahin, M. (2015). Kişiselleştirilmiş (kişiye özgü) öğrenme öğretme yaklaşımı. Gülay Ekici (Ed.). Etkinlik örnekleriyle güncel öğrenme öğretme yaklaşımları-II. içinde (ss. 171-209) Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Liu, J. and Bray, M. (2017). Determinants of demand for private supplementary tutoring in China: Findings from a national survey. Education Ecomonics, 25(2), 205–218.
• McCrae, R. R. and Costa, P.T. (1986). Clinical assessment can benefit from recent advences in personality psychology. American Psychologist, 41,171-181.
• McGraw Hill-Renner, T. and Feldman, R.S. (2016). Aklımın Aklı: Psikoloji [PsychSmart] (M. Durak, E. Ş. Durak ve U. Kocatepe, Çev.Ed.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. (Orijinal kitabın yayın tarihi 2013)
• Melese, W. and Abese M. (2017). Demand and supply of supplementary private tutoring in upper primary schools of Ethiopia. International Online Journal of Educational Sciences, 9(3), 629 – 640.
• Miles, M. B. and Huberman, A. M. (2016). Genişletilmiş bir kaynak kitap: Nitel veri analizi [Qualitative data analysis] (S. Akbaba Altun ve A. Ersoy, Çev.Ed.). Ankara: Pegem Akademi.
• Olson, M. H. and Hergenhahn, B.R. (2016). Öğrenmenin kuramları [Theories of learning] (M. Şahin, Çev.Ed.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. (Orijinal kitabın yayın tarihi 2013)
• Ornstein, A. C. and Hunkins, F.P. (2016). Eğitim programı temeller ilkeler ve sorunlar [Curriculum: Foundations, principles and ıssues] (A. Arı, Çev.Ed.). Konya: Eğitim Yayınevi. (Orijinal kitabın yayın tarihi 1988)
• Özerbaş, M. A. (2007). Yapılandırmacı öğrenme ortamının öğrencilerin akademik başarılarına ve kalıcılığa etkisi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(4), 609-635.
• Pajak, E. F., Stotko, E., Mascı, F. (2016). (Göreve) yeni başlayan öğretmenlerin farklı (öğretim) tarzlarına itibar etmek (N. Bümen, Çev. Ed.). Eğitim Programlarında Güncel Sorunlar. Ankara: Pegem Akademik Yayıncılık, 103-110.
• Pallegedara, A. and Mottaleb, K.A. (2018). Patterns and determinants of private tutoring: The case of Bangladesh households. International Journal of Educational Development. 59, 43-50.
• Pritchard, A. (2015). Öğrenme yolları-sınıfta öğrenme teorileri ve öğrenme stilleri [Ways of learning theories and learning styles in the classroom] (M. Çevikbaş ve S. Çevikbaş, Çev. Ed.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. (Orijinal kitabın yayın yılı 2015)
• Rancière, J. (2017). Cahil hoca -Zihinsel özgürleşme üzerine beş ders [Le maître ignorant] (S. Kılıç, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları. (Orijinal kitabın yayın yılı 1987)
• Robson, C. (2017). Bilimsel araştırma yöntemleri gerçek dünya araştırmaları [Real world research] (Ş. Çımkır ve N. Demirkasımoğlu, Çev.Ed.). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Santrock, J.W. (2018). Eğitim psikolojisi [Educational psychology] (D. M. Siyez, Çev.Ed). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. (Orijinal kitabın yayın yılı 2011)
• Senemoğlu, N. (2018). Gelişim öğrenme ve öğretim (25. Basım). Ankara: Anı Yayıncılık
• Schunk, D.H. (2014). Eğitimsel bir bakışla öğrenme teorileri [Learning theories an Educational perspective] (M. Şahin, Çev.Ed.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. (Orijinal kitabın yayın yılı 2008)
• Sieverding, M., Krafft C. and Elbadawy A. (2017). The teacher does not explain in class: An exploration of the drivers of private tutoring in Egypt, GLO Discussion Paper, 135.
• Slavin, R. E. (2017). Eğitim psikolojisi kuram ve uygulama [Educational Psychology theory and practice] (G. Yüksel, Çev.Ed). Ankara: Nobel Akademik Yayınları. (Orijinal kitabın yayın yılı 2012)
• Sönmez, V. ve Alacapınar, F. (2016). Örneklendirilmiş bilimsel araştırma yöntemleri (4. Basım). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Sternberg, R. J. (2009). Düşünme stilleri [Thinking styles] (E. Gürsoy, Çev.). İstanbul: Redhouse Eğitim Kitapları, SEV Yayınları.
• Şahin, A. E. (2014). Öğrenci izleme sistemi sonuçları temelinde öğretimin farklılaştırılması. Cito Eğitim: Kuram ve Uygulama, 23, 21-30.
• Şentürk, C. (2010). Yapılandırmacı yaklaşım ve 5E öğrenme döngüsü modeli. Eğitime Bakış, 6(17) 58-62.
• Tan, C. (2017). Private supplementary tutoring and parentocracy in Singapore. Interchange, 48, 315–329.
• Terry, W. S. (2013). Öğrenme ve bellek temel ilkeler, süreçler ve işlemler [Learning & memory basic principles, processes, and procedures] (B. Cangöz, Çev.). Ankara: Anı Yayıncılık. (Orijinal kitabın yayın yılı 2007)
• Teyfur, M. ve Teyfur, E. (2012). Yapılandırmacı öğretim programına yönelik öğretmen ve yönetici görüşlerinin değerlendirilmesi (İzmir il örneği). Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 3(2), 66-82.
• Topkara, E. Z. ve Çelik, H. (2009). Eğitimde bireysel farklılıklar. Eğitimde Kuram ve Uygulama Journal of Theory and Practice in Education. 5(2), 289-297.
• Tsiplakides, L. (2018). Shadow education and social class inequalities in secondary education in Greece: The case of teaching English as a foreign language. International Journal of Sociology of Education, 7(1), 71-93.
• Wagner, T. (2016). Yenilikçiler yaratmak -Dünyayı değiştirecek gençler yetiştirmek. (A. Özer, Çev.). İstanbul: İKÜ Yayınevi.
• Walberg, H. J. (2016). Üretken öğretmenler: Bilgi temelini belirleme [Contemporary issues in curriculum] (N.T. Bümen, Çev.Ed.). Eğitim Programlarında Güncel Sorunlar içinde (ss. 87-102) Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Yetim, H. (2017). Öğrenme stilleri. Şeref Tan (Ed.). Öğretim İlke ve Yöntemleri içinde (ss. 195-269) Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Yin, R. K. (2017). Durum çalışması araştırması uygulamaları [Aplications of case study research] (İ. Günbayı, Çev.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. (Orijinal kitabın yayın yılı 2012)
• Zhang, W. and Bray, M. (2018). Equalising schooling, unequalising private supplementary tutoring: Access and tracking through shadow education in China, Oxford Review of Education, 44(2), 221-238.
• Zhang, L. F. and Sternberg, R. J. (2011). Learning in cross-cultural perspective. In T. Husen and T.N. Postlethwaite (Eds.), International Encyclopedia of Education (3rd ed.) 450-456. New York: Elsevier. DOI: 10.1016/B978-0-08-044894-7.00523-6