Quantification of Projects Done on Special Education

Year 2015, Volume: 15 - Volume 15 Issue Özel, - , 01.03.2015

Sunay Yıldırım Doğru , Özge Özlü , Cansu Kançeşme Süleyman Doğru

https://doi.org/10.17240/aibuefd.2015.15.0-5000128663

Cited By: 2

Abstract

This study aims to state the distribution of the special education projects done in Turkey between the years 2000-2012 according to different criteria. This study is thought to be useful to see the general framework of the projects by examining them from different aspects. Descriptive method is used, and content analysis is done for special education projects done between the years 20002012 in Turkey. While analyzing the data, projects are encoded. Document review is done and these projects are collected under six headings; according to their (1) institutions and organizations that supports, (2) subjects, (3) years, (4) sustainability-generalization, (5) target audience, (6) originality.As a result of this study, it is determined that the 38.5% of the projects were concluded via European Union grants, 43.5% were about the education of disabled individuals, 88% were awareness projects that can only be applied once, 95.7% were on classical subjects and 45.8% were held between the years 2008-2011

Keywords

disabled, special education, projects *Bu makale 23. Ulusal Özel Eğitim Kongresi’nde bildiri olarak sunulmuştur

Özel Eğitim Üzerine Yapılan Proje Çalışmalarının Değerlendirilmesi

Abstract

Çalışmanın amacı, Türkiye’de özel eğitimle ilgili olarak hazırlanmış olan projelerin 2000–2012 yılları arasında farklı kriterlere göre nasıl bir dağılım gösterdiğini ifade etmektir. Çalışmanın, özel eğitim alanında hazırlanmış olan projeleri çeşitli açılardan inceleyerek bu alanda yapılan projelerin genel çerçevesini görmek bakımından yararlı olacağı düşünülmektedir. Araştırmada betimsel yöntem kullanılmıştır. Çalışma sürecinde, Türkiye’de 2000–2012 yılları arasında çalışılan özel eğitimle ilgili projelerin içerik analizi yapılmıştır. Verilerin çözümlenmesinde, projeler türüne göre kodlanmıştır. Bu çerçevede doküman incelemesi yapılmış ve ülkemizdeki özel eğitim üzerine yapılmış projeler ; (1) destek aldığı kurum ve kuruluşlara göre, (2) konularına göre, (3) yıllarına göre, (4) sürdürülebilirlik- genellemelerine göre, (5) projenin ulaştığı kitleye göre, (6) orijinallik durumuna göre dağılımı şeklinde altı ana başlık altında toplanmıştır. Araştırmanın sonucunda projelerin %38,5’inin Avrupa Birliği Hibe projeleri, % 43,5’inin engelli bireylerin eğitimleriyle ilgili projeler, % 88’inin en çok tek uygulamalık farkındalık projeleri, %95,7’sinin farkındalık, kaynaştırma eğitimi aile görüşleri, öğretmen görüşleri vb. tarama modeli çalışma konularından seçilen projeler olduğu ve %48,5’inin 2008–2011 yılları arasında yapıldığı saptanmıştır

Keywords

engelli, özel eğitim, projeler

References

• Akçamete, G. ve Kaner, S. (1999). Cumhuriyetin 75. yılında çocuğa yönelik özel eğitim çalışmaları. 2. Ulusal Çocuk Kültürü Kongresi: Cumhuriyet ve Çocuk, Ankara: Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları, No: 2, 395-405.
• Ataman A. (Editör) (2003) Özel Gereksinimli Çocuklar ve Özel Eğitime Giriş. Gündüz Eğt. ve Yay. Ankara
• Ataman, A. (2013). Özel Eğitim. (Ed.).Cavkaytar, A., Özel Eğitimin Amacı ve Anlamı (s. 3-19). Ankara: Vize Yayıncılık
• Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı (1999) Çağdaş toplum ve özürlüler. I. Özürlüler Şurası. Komisyon Raporları Genel Kurul Görüşleri - Ankara.
• Baykoç, N. ve Şahin, S. (2011). Özel Eğitimin Tarihi Gelişimi.(Ed). Baykoç. N., Özel Gereksinimli Çocuklar ve Özel Eğitim (s. 31-50).Ankara: Eğiten Kitap.
• Bilgin, N. (2006). Sosyal Bilimlerde İçerik Analizi Teknikler ve Örnek Çalışmalar. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Akgün, Ö., Karadeniz, Ş., ve Demirel, F.(2010). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (5. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Cavitt, M. E. (2006). A Content Analysis of Doctoral Research in Beginning Band Education, 1958-2004. Journal of Band Research, 42(1), 42-58.
• Cavkaytar, A. (2000) Zihin engellilerin eğitim amaçları., Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt: 10, Sayı: 1, Sayfa: 115-121.
• Cavkaytar, A. (2013). Özel Eğitime Gereksinim Duyan Çocuklar ve Özel Eğitim. (Ed.) Diken, H. İ., Ankara: Pegem Akademi.
• Çitil, M. (2012). Yasalar ve Özel Eğitim. Ankara: Vize Yayıncılık. Devlet İstatistik Enstitüsü (2002). http://kutuphane.tuik.gov.tr/pdf/0014899.pdf (Erişim Tarihi: 19.09.2013). Türkiye Özürlüler Araştırması.
• Ergenekon, Y. (2012). Özel gereksinimli bireylerin toplumsal yaşama katılımı ve ilgili yasal düzenlemeler.(Ed.) Tekin-İftar, E. Özel Gereksinimli Bireyler ve Bakım Hizmetleri (s.156-191). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Fırat, A. (2000). Özel Eğitimde Aile Eğitimi ve Danışmanlığı. Özel Eğitimde Aile Eğitimi Sempozyumu. MEB Özel Eğitim Rehberlik Ve Danışma Hizmetleri Genel Müdürlüğü. Ankara.
• Gürsel, O. (2003). Programdan programa geçiş. Bireyselleştirilmiş Eğitim Programlarının Geliştirilmesi. (Ed.) Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Okulöncesi Öğretmenliği Lisans Programı, Açıköğretim Fakültesi Yayını No:794, Eskişehir,
• Karasar, N. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Lee, M., Wu, T., & Tsai, C. (2009). Research trends in science education from 2003 to 2007: a content analysis of publications in selected journals. International Journal of Science Education, 31(15), 1999-2020.
• MEB (1997). 573 Sayılı Özel Eğitim Hakkında Kanun Hükmünde Kararname. http://mevzuat.meb.gov.tr/html/1041.html (Erişim Tarihi: 20.9.2013) MEB (2005). Özel Eğitim Yönetmeliği,.http://mevzuat.meb.gov.tr/html/2551_2.html (Erişim Tarihi: 20.9.2013). Okulları Çerçeve
• MEB (2006). Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği.
• http://orgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2012_10/10111226_ozel_egitim_hizmetleri_ yonetmeligi_son.pdf (Erişim Tarihi: 24.08.2013). MEB (2011) 573 KHK ve Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği. http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2011/09/20110914-1.htm(Erişim Tarihi:18.09.2013).
• MEB (2013). Millî Eğitim Bakanlığı Özel Eğitim ve Rehberlik Hizmetleri Genel Müdürlüğü. http://orgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2012_10/10111226_ozel_egitim_h izmetleri_yonetmeligi_son.pdf (Erişim Tarihi: 18.09.2013).
• Özyürek, M. (1997). Engelli Çocukların Eğitiminde Neredeyiz? Yedinci Özel Eğitim Günleri,. Bildiriler.Ankara: Karatepe Yayınları, 7-13.
• Stemler, S. (2001). An overview of content analysis. Practical Assessment, Research & 7 Evalation, http://PAREonline.net/getvn.asp?v=7&n=17 adresinden indirilmiştir.
• Şimşek, A., Özdamar, N., Becit, G., Kılıçer, K., Akbulut, Y., ve Yıldırım, Y. (2007). Türkiye’deki Eğitim Teknolojisi Araştırmalarında Güncel Eğilimler. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19, 439-458.
• Tsai, C. C., & Wen, L. M. C. (2005). Research and trends in science education from 1998 to 2002: a content analysis of publication in selected journals. International Journal of Science Education, 27, 3–14.
• Vuran, S. ve Ünlü, E. (2013). Türkiye’de özel gereksinimli çocukların eğitimi ile ilgili örgütlenme ve mevzuat. (Ed.) Vuran, S.. Özel Eğitim (s. 57-79). Ankara: Maya Akademi.