QUALITY HISTORY EDUCATION PRINCIPLES OF THE COUNCIL OF EUROPE: A CRITIQUE OF TRADITIONAL HISTORY EDUCATION

Year 2021, Volume: 21 Issue: 1, 320 - 333, 15.03.2021

Gökhan Önal

https://doi.org/10.17240/aibuefd.2021.21.60703-847868

Cited By: 1

Abstract

Education should promote to the students the importance of the ideal of living together and the consciousness of being a part of the same universe. In this context, history education is one of the important fields. Traditional history teaching cannot serve this purpose of education because of its current approaches, curricula, textbooks, pedagogical methods, and techniques. This study aims to discuss the understanding of history education of the Council of Europe through its document titled Quality History Education In the 21st Century Principles and Guidelines and by referring to the current practices in some member countries. Document analysis method, one of the qualitative research methods, was used in this study. The council proposes a history education that includes the diversity of a nation, gives place to the historical development of democracy, and adopts a multiperspective approach, and develops historical empathy. Developing analytical, critical, and comparative thinking skills is also considered essential in history education. Then, students should understand that values change in the historical process. In brief, the clear message of the key principles proposed by the Council of Europe is that there is an urgent need for a change of the traditional and heroic history teaching approach of many member countries. The proposed history education would emphasize respect for the diversity of each nation, intercultural dialogue, and a culture of living together.

Keywords

Council of Europe, traditional, quality, history education, principles

AVRUPA KONSEYİ NİTELİKLİ TARİH EĞİTİMİ İLKELERİ: GELENEKSEL TARİH EĞİTİMİNE BİR ELEŞTİRİ

Abstract

Eğitim, birlikte yaşam idealinin önemini kavramış ve aynı evrenin parçası olma yani evrendeşlik bilincine sahip bireyler yetiştirme amacı taşımalıdır. Bu anlamda, tarih eğitimi önemli alanlardan bir tanesidir. Geleneksel olarak nitelenen tarih öğretimi; benimsediği yaklaşım, program, ders kitabı, öğretimde benimsenen pedagojik yöntem ve teknikler bakımından eğitimin bu amacına hizmet edememektedir. Bu çalışmanın amacı, 21. Yüzyılda Nitelikli Tarih Eğitimi için İlkeler ve Rehber (Quality History Education In The 21st Century Principles And Guidelines) isimli belgede Avrupa Konseyi’nin benimsediği tarih eğitimi anlayışını, Konsey üyesi bazı ülkelerdeki uygulamalara da atıfta bulunarak tartışmaktır. Bu çalışmada, nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizi yöntemi kullanılmıştır. Konsey’in önerisi; farklılıkları kapsayıcı, demokrasinin tarihsel gelişimine yer veren, çoklu bakış açısı ve tarihsel empati kazandıran bir tarih eğitimidir. Tarih eğitiminde; analitik, eleştirel ve karşılaştırmalı düşünme becerilerinin geliştirilmesi önemsenmektedir. Öğrencilerin değerlerin tarihsel süreç içerisinde değişebileceğini anlaması bir diğer önemli konudur. Kısaca, Avrupa Konseyi’nin önerdiği tarih eğitiminin, birçok Konsey üyesi ülkedeki dâhil, geleneksel olarak adlandırılan ve hamasi bir söyleme sahip tarih öğretim anlayışına yönelik bir eleştiri ve yenilik çağrısı olduğu söylenebilir. Önerilen tarih eğitiminde; farklılıklara saygı, kültürlerarası etkileşim ve birlikte yaşama kültürüne vurgu yapılmaktadır.

Keywords

Avrupa Konseyi, geleneksel, nitelikli, tarih eğitimi, ilkeler

References

• Alexander, C., & Weekes-Bernard, D. (2017) History lessons: Inequality, diversity and the national curriculum. Race Ethnicity and Education, 20(4), 478-494. https://doi.org/10.1080/13613324.2017.1294571
• Baki Pala, Ç. (2020). Tartışmalı ve hassas konuların sosyal bilgiler öğretimi bağlamında incelenmesi: Bir eylem araştırması [Yayımlanmamış doktora tezi]. Marmara Üniversitesi.
• Banks, J. A. (2008). Diversity, group identity, and citizenship education in a global age. Educational Researcher, 37(3), 129–139. https://doi.org/10.3102/0013189X08317501
• Banks, J. A. (2009). Multicultural education: Dimensions and paradigms. In J. A. Banks (Ed.), Routledge international companion to multicultural education (pp. 9-32). Routledge.
• Barr, H. (1997). Defining social studies. Teachers and Curriculum, 1, 6-12.
• Beck, U. (2002). The cosmopolitan society and its enemies. Theory, Culture & Society, 19(1-2), 17-44. https://doi.org/10.1177/026327640201900101
• Benedict, A. (1991). Imagined communities: Reflections on the origin and spread of nationalism. Verso.
• Bloom, B. S. (1956). Taxonomy of educational objectives – The classification of educational goals – Handbook 1: Cognitive domain. Longman.
• Bromley, P. (2009). Cosmopolitanism in civic education: Exploring cross-national trends, 1970–2008. Current Issues in Comparative Education, 12(1), 33–44. https://files.eric.ed.gov/fulltext/EJ879767.pdf
• Carretero, M., Berger, S., & Grever, M. (2017). Introduction: Historical cultures and education in transition. In Palgrave handbook of research in historical culture and education (pp. 1-35). Palgrave Macmillan.
• Council of Europe (CoE). (2010). Charter on education for democratic citizenship and human rights education recommendation CM/Rec (2010)7 and explanatory memorandum. Council of Europe.
• Council of Europe (CoE). (2011). The Committee of ministers to member states on intercultural dialogue and the image of the other in history teaching. Council of Europe.
• Council of Europe (CoE). (2018). Quality history education in the 21st century principles and guidelines. Council of Europe.
• Crick, B. (1998). Education for citizenship and the teaching of democracy in schools: Final report of the advisory group on citizenship. Qualifications and Curriculum Authority.
• Çayır, K. (2014). Who are we? Identity, citizenship and rights in Turkey’s textbooks. History Foundation Publication.
• Dearden, R. F. (1981). Controversial issues and the curriculum. Journal of Curriculum Studies, 13(l), 37-44. https://doi.org/10.1080/0022027810130105
• EUROCLIO. (2019). Yüksek nitelikli tarih, kültürel miras ve vatandaşlık eğitimi için manifesto: Tarihin genç nesillerin gelişiminde ayırt edici katkısının tanınmasına ilişkin 15 ilke (S. Aktekin, Çev.). Türk Tarih Eğitimi Dergisi, 8(2), 650-655. (Orijinal yayın tarihi 2013).
• Hahn, C. (2015). Teachers’ perceptions of education for democratic citizenship in schools with transnational youth: A comparative study in the UK and Denmark. Research in Comparative and International Education, 10(1), 95-119. https://doi.org/10.1177/1745499914567821
• Harris, I. M. (2004). Peace education theory. Journal of Peace Education, 1(1), 5-20. https://doi.org/10.1080/1740020032000178276
• İbrahimoğlu, Z. (2014). Gayrimüslim azınlıklara göre Türkiye'de vatandaşlık ve vatandaşlık eğitimi [Yayımlanmamış doktora tezi]. Marmara Üniversitesi.
• Kabapınar, Y. & Dinç, T. (2011). Kanıt temelli tarih öğretimi yaklaşımına göre hazırlanmış konuların sınıfta işlenmesi: Ezber, tarih dersinin kaderi midir? Toplumsal Tarih, 213, 66-72.
• Kabapınar, Y. & Yabansu, Y. (2019). Kanıt temelli öğrenme perspektifinden mübadeleye bir bakış: “Küçük tarihçiler” olarak ortaokul öğrencileri. Y. Kabapınar (Ed.), Kimlik belirleyen derslerde kanıt temelli öğrenme içinde (ss.105-128). Pegem Akademi.
• Koldaş, M. (2018). Türkiye’de tarih derslerinde tartışmalı konuların sunumunun incelenmesi [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Marmara Üniversitesi.
• Köse, M. (2015). Tarih öğretiminde kadın imajının yeniden inşası. Birleşik Yayıncılık.
• Kymlicka, W. (2011) Multicultural citizenship within multinational states. Ethnicities, 11(3), 281-302. https://doi.org/10.1177/1468796811407813
• Maalouf, A. (2020). Ölümcül kimlikler (A. Bora, Çev.). Yapı Kredi Yayınları.
• Miles, M. B., Huberman, A. M., & Saldana, J. (2014). Qualitative data analysis: A methods sourcebook (3rd ed.). Sage.
• Millas, H. (2017). History for nation-building: The case of Greece and Turkey. In M. Carretero, S. Berger & M. Grever (Eds.), Palgrave handbook of research in historical culture and education (pp. 355-372). Palgrave Macmillan.
• Mycock, A. (2017). After empire: The politics of history education in a post-colonial world. In M. Carretero, S. Berger & M. Grever (Eds.), Palgrave handbook of research in historical culture and education (pp. 391-410). Palgrave Macmillan.
• Osler, A., & Starkey, H. (2000). Citizenship, human rights, and cultural diversity. In A. Osler (Ed.), Citizenship and democracy in schools: Diversity, identity, equality (pp. 3-17). Trentham Books Ltd.
• Osler, A., & Starkey, H. (2005). Changing citizenship: Democracy and inclusion in education (1st ed.). Open University Press.
• Osler, A., & Starkey, H. (2018). Extending the theory and practice of education for cosmopolitan citizenship. Educational Review, 70(1), 31–40. https://doi.org/10.1080/00131911.2018.1388616
• Önal, G. (2017). İngiltere vatandaşlık eğitimine yönelik bir değerlendirme [Yayımlanmamış doktora tezi]. Marmara Üniversitesi.
• Önal, G. & Arsal, Z. (2015). İlkokul ve ortaokul öğretim programlarında barış eğitimi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(USBES Özel Sayısı I), 176-191.
• Önal, G., Öztürk, C., & Kenan, S. (2018). Teachers’ perspectives on citizenship education in England. Education and Science, 43(196), 243-256. http://dx.doi.org/10.15390/EB.2018.7060
• Potter, J. (2005). Active citizenship in schools: A good practice guide to developing a whole school policy. Taylor & Francis.
• Smith, J. (2017). Discursive dancing: Traditionalism and social realism in the 2013 English history curriculum wars. British Journal of Educational Studies, 65(3), 307-329. https://doi.org/10.1080/00071005.2017.1279274
• Şen, A. (2018). Değişim ve devamlılık: Türkiye’de vatandaşlık ve sosyal bilgiler ders kitaplarında asker-sivil ilişkileri ve darbeler (1950-2012). Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(3), 1099-1119. https://doi.org/10.17860/mersinefd.434454
• UNESCO. (2014). Global citizenship education: Preparing learners for the challenges of the 21st century. UNESCO.
• UNICEF., & UNPF. (2011). Women’s and children’s rights: Making the connection. United Nations Children’s Fund & United Nations Population Fund.
• Wansink, B., Akkerman, S., Zuiker, I., & Wubbels, T. (2018). Where does teaching multiperspectivity in history education begin and end? An analysis of the uses of temporality. Theory & Research in Social Education, 46(4), 495-527. https://doi.org/10.1080/00933104.2018.1480439
• Weare, K. (2000). Promoting mental, emotional, and social health: A whole school approach. Routledge.
• Yazıcı, F. (2019a). Tarih ders kitaplarında azınlıklar: Ermeniler, Rumlar, Yahudiler. A. Şimşek (Ed.), Tarih ders kitaplarında imajlar: Devletler, halklar, kişiler içinde (ss. 393-408). Pegem Akademi.
• Yazıcı, F. (2019b). Güncel tarih öğretim programı ve ders kitaplarında kanıt temelli öğretim: “Türk usulü bir yaklaşım mı?”. Y. Kabapınar (Ed.), Kimlik belirleyen derslerde kanıt temelli öğrenme içinde (ss.75-101). Pegem Akademi.
• Zihnioğlu, Y. (2003). Kadınsız inkılâp. Metis Yayınları.