Siyasal Zehirlenme, Semptomları ve Sosyal Medya

Yıl 2020, , 143 - 169, 17.10.2020

Şevki Işıklı , Şirvan Önce

https://doi.org/10.5824/ajite.2020.03.006.x

Öz

Bu metinde, John Naisbitt’in yüksek teknoloji toplumlarındaki teknolojik olarak zehirlenmiş bölgeleri tanımlamak için geliştirdiği teknolojik zehirlenme nosyonundan hareketle siyasal zehirlenme nosyonu geliştirilmiştir. Siyasal zehirlenme, tüm toplumsal süreçleri etkisi altına alan ve semptomları önceden tespit ve teşhis edilebilen bir toplumsal anomali durumudur; apolitik süreçleri bile aşırı, yoğun ve hızlı biçimde siyasallaştırır. Bu metinde tanımlanan siyasal zehirlenme ve semptomları, bürokrasi başta olmak üzere medya, iletişim ve dinde kolayca tespit edilebilir. Çünkü bu kurumlar tarihsel geçmişleri yüzünden aşırı siyasallaşmaya daha açıktır. Semptomların tümünü sergilen bir toplum, virüsle enfekte olmuş bir bünye gibidir; paralize olmuş halde kendinden beklenen işlevlerini yerine getiremez. Tümüyle gözlenebilir olan bu altı semptom, kişisel ve apolitik olanın siyasallaşma seviyesini ve siyasal zehirlenme yoğunluğunu da tanımlarlar. Üstelik aşırı siyasallaşmanın sosyal medya ve toplumsal ilişkiler üzerindeki etkisini, teknolojik bağlamda görünür kılar. Yatay mimarisi ve etkileşimlilik karakterleriyle ana akım medyadan farklılaşmış olsa da sosyal medya, siyasal zehirlenmeye karşı bağışık değildir. Kullanıcılarını zehirleyen yüksek sanallık teknolojileri gibi güçlü, yaygın ve popüler siyasal etki de kitle iletişim kanalları ve sosyal medya aracılığıyla kişi ve kurumları zehirlemektedir. Siyasal zehirlenme, internet tabanlı iletişim teknolojileriyle yalnızca yayılmaz, aynı zamanda medyanın kendisini de zehirler. Teknoloji ile siyaset arasındaki ilişkiye odaklanan bu araştırmada elde edilen sonuçlar, siyasal zehirlenmenin yaygın internet ağları ve teknolojik zehirlenmeye paralel işleyen bir süreç olduğunu göstermektedir. Bu yüzden siyasal zehirlenme nosyonu, yeni türden sosyoteknik ve dijital olgular listesine dahil edilebilir.

Anahtar Kelimeler

Siyasal Zehirlenme,, Teknolojik zehirlenme, siyaset felsefesi, toplum felsefesi, bilişim teorisi

Kaynakça

• Altunbaş, F. (2014). Sosyal Medya ve Toplumsal Olaylar: Gezi Parkı Olayları. 05 07, 2020 tarihinde https://www.academia.edu/ adresinden alındı.
• Uylaş Aksu, Z. ve Işıklı, Ş. (2019). Teknolojik zehirlenme, semptomları ve teknolojik düzen. ISophos: Uluslararası Bilişim, Teknoloji ve Felsefe Dergisi, Yıl 2019, Sayı, 2, ss. 57-87.
• Aristoteles. (2017). Politika. (F. Akderin, Çev.) Ankara: Say Yayınları.
• Arklan, Ü. (2016). Sosyal Medyanın Siyasal Amaçlı Kullanımı: Ağ Kuşağının Kullanım Alışkanlıkları Üzerine Bir Araştırma. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elktronik Dergisi, 4(2), 618-657.
• Babacan, M., Haşlak, İ., & Hira, İ. (2014). Sosyal Medya ve Arap Baharı. Akademik İncelemeler Dergisi, 6(2), 63-92.
• Başlar, G. (2013). Yeni Medyanın Gelişimi ve Dijitalleşen Kapitalizm. Akademik Bilişim Konferansı, (s. 823-831). Antalya.
• Baudrillard, J. (2010). Sessiz Yığınların Gölgesinde Toplumsalın Sonu. (O. Adanır, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Berkman, B. (2014). Teknoloji Söylemi ve Yeni Medyanın Ekonomi Politiği. Erciyes İletişim Dergisi, 3(3), 44-54.
• Bostancı, M. (2015). Sosyal Medya ve Siyaset. Konya: Palet Yayınları.
• Carroll, D. (2020). Toxic Politics Aren’t New, But Poisoned Relationships Are. 05 08, 2020 tarihinde https://www.waltontribune.com/opinion/article_c942d2fa-5c8d-11ea-957d-07a03c99346e.html adresinden alındı
• Castells, M. (2004). The Network Society: A Cross-cultural Perspective. Cheltenham: Edward Elgar Publishing Limited.
• Çetin, S. (2015). 2014 Yerel Seçimlerinde Belediye Başkan Adaylarının Twitter Kullanımı Üzerine Karşılaştırmalı Analiz. Global Media Journal TR Edition, 87-119.
• Çildan, C., Ertemiz, M., Timuçin, H. K., Küçük, E., & Albayrak, D. (2012). Sosyal Medyanın Politik Katılım ve Hareketlerdeki Rolü. Akademik Bilişim Konferansı. Uşak.
• Duggan, M. (2017). How Platforms Are Poisoning Conversations. 05 08, 2020 tarihinde https://www.theatlantic.com/technology/archive/2017/05/how-platforms-are-poisoning-conversations/524031/ adresinden alındı
• Dursunoğlu, İ. (2017). Sosyal Medya ve Siyasal Davranış İlişkisi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22(15), 1579-1585.
• Engin, B. (2011). Yeni Medya ve Sosyal Hareketler. Edt. Binark ve Fidaner, Cesur Yeni Medya (s. 33-38). İstanbul.
• Heidegger, M. (1998). Tekniğe İlişkin Bir Soruşturma. Çeviren Doğan Özlem, İstanbul: Paradigma Yayınları.
• İzci, İ. (2014). Gündelik Hayat ve Siyaset. Sosyal Demokrat Dergisi.
• Kaplan, A. M., & Haenlein, M. (2010). Users Of The World Unite The Challenges and Opportunities of Social Media. Business Horizons, 59-68. doi:DOI: 10.1016/j.bushor.2009.09.003
• Kışlalı, A. T. (1987). Siyaset Bilimi. Ankara: Ankara Üniversitesi Basın Yayın Yüksekokulu Yayınları.
• Köseoğlu, Y., & Al, H. (2013). Bir Siyasal Propaganda Aracı Olarak Sosyal Medya. Akademik İncelemeler Dergisi, 8(3), 103-125.
• Languages, O. (2018). Word of the Year 2018. 05 08, 2020 tarihinde https://languages.oup.com/word-of-the-year/2018/ adresinden alındı
• Lutz, C., Meckel, M., & Hoffman, C. P. (2014). Beyond Just Politics: A Systematic Literatüre Review of Online Participation. First Monday, 19(7), 1-36.
• Naisbitt, J. (2001). İnsan ve Teknoloji. İstanbul: CSA Global Yayın Ajansı.
• Narmanlıoğlu, H. (2010). İnternette Yıkıcı Gemeinshaft: Okuyucu Tartışmalarında Albay Çiçek Olayı. Selçuk İletişim Dergisi, 56-67.
• Özcan, A., & Işıklı, Ş. (2014). Sosyal Medyanın Ekonomi Politik Yönü: Blackberry Çetelerinden Twitter Devrimlerine. International Trends and Issues in Communication & Media Conference, (s. 145-152).
• Sennett, R. (2010). Kamusal İnsanın Çöküşü. (A. Y. Serpil Durak, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Sey, A., & Castells, M. (2004). From Media Politics to Networked Politics: The Internet and the Political Process. M. Castells içinde, The Network Society A Cross-cultural Perspective (s. 363-384).
• Staab, P. (2016). The Rise of Digital Capitalism. 05 05, 2020 tarihinde https://www.aspenreview.com/article/2017/the-rise-of-digital-capitalism/ adresinden alındı UluslararasıPolitikaAkademisi. (2019). Fransız Devrimi ve Osmanlı İmparatorluğu'na Etkisi. 05 09, 2020 tarihinde http://politikaakademisi.org/2019/10/06/fransiz-devrimi-ve-osmanli-imparatorluguna-etkisi/ adresinden alındı
• Wintrobe, R. (2002). Politicial Extremism and Rationality. New York: Cambridge Universty Press.
• Yankın, H. (2013). Jürgen Habermas Kamusallığın Yapısal Dönüşümü. 05 02, 2020 tarihinde https://www.academia.edu/ adresinden alındı
• Zeng, D. D., Chen, H.-c., & Lusch, R. (2011). Social Media Analytics and Intelligence. Intelligent Systems, IEEE, 13-16. doi:10.1109/MIS.2010.151
• Zorn, E. (2020). 3 Easy Ways To Preserve Your Serenity During This Toxic Political Year. 05 08, 2020 tarihinde https://bangordailynews.com/2020/01/07/opinion/contributors/3-easy-ways-to-preserve-your-serenity-during-this-toxic-political-year/ adresinden alındı