FACTORS AFFECTING THE PROTIFABILITY OF BRANCHES AND INSURANCE SECTOR PROFITABILITY EFFECT OF THESE FACTORS ON TRAFFIC INSURANCE IN TURKEY
Abstract
The Turkish insurance sector has long been a
locomotive in production and is undoubtedly the branch of the Motorways
Compulsory Financial Accountability (Traffic) Insurance of Motor Vehicles. In today’s
modern life, people’s economic assets which are the most dangerous for
themselves and third parties are their vehicles on the road. In order to avoid
the destructive effects of the damages that this danger will cause, first of
all, risk, insurance and responsibility concepts must be explained. Therefore,
in our article, between the years 2010-2017 traffic premiums written in the
insurance industry in Turkey, earned premiums, claims, claims/premium ratio were
examined. The effect of sectoral losses in this period on the profitability of
the sector was analyzed. As a result of the sector’s profitability in the first
part of our study, definitions and general information about risk and insurance
are discussed and in the second part, traffic insurance data are examined. The
performance values of the traffic branch varying from year to the year
2010-2017 were examined by accepting data in the conclusion section, and suggestions
were made to increase the profitability of the sector which is negatively
affected by the damages of the branch as the spare parts prices can be easily
reflected to the cost of the damaged file, in spite of the decreasing prices
due to free tariffs and competition.
References
- Acinan, H. (1998). Sigortaya giriş. İstanbul: Can Matbaa
- Akyüz, Y., Kaya, Z. (2013). Türkiye’de hayat dışı ve hayat/emeklilik sigorta sektörünün finansal performans analiz ve değerlendirilmesi’’. Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, Sayı 26. 356-371.
- Baskıcı, M. (2002). Osmanlı Anadolu’sunda sigorta piyasası: 1860-1918. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, Cilt 57. Sayı 4. 1-33.
- Baştürk, H. F., Çakmak D., Demirtaş B. (2017) Sigortacılığa giriş, Ankara: Bankacılık Akademisi Yayınları.
- Baykal, K. B., Bülbül S. E. (2016). Türkiye’de trafik sigortalarında optimal ödül-ceza sistemi tasarımı: İyi risk/kötü risk modeli. Finansal Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, Cilt 8. Sayı 14. 17-31.
- Bölükbaşı A., Pamukçu B. (2009). Sigortanın genel prensipleri. İstanbul: Türkmen Yayınevi.
- Can, M. (2005). Sigorta hukuku ders kitabı. Ankara: İmaj Yayınevi.
- Çakar R., Yıldırım İ. (2015). Türkiye’de sigorta dağıtım kanalları ve sigorta acentelerinin sorunlarına yönelik bir araştırma. Sayı 51. 424-435.
- Çeker, M. (2014). 6102 sayılı Türk Ticaret Kanununa göre Sigorta Hukuku. Adana: Karahan Kitabevi.
- Çipil, M. (2013). Risk yönetimi ve sigortacılık. Ankara: Nobel Yayın.
- Emniyet Genel Müdürlüğü. Son 10 yıla ait istatistikler, Erişim tarihi: 08.05.2018, http://www.trafik.gov.tr/Sayfalar/Istatistikler.aspx
- Ererdi, C. (1998). Sigortacılığımızın tarihi. İstanbul: Commercion Union Yayınevi.
- Güvence Hesabı, Erişim Tarihi: 08.06.2018. https://guvencehesabi.org.tr/
- Insurance Information Institute. Erişim Tarihi: 04.06.2018. https://www.iii.org./publications/insurance-handbook/brief-history
- Karayolları Trafik Kanunu. Sayı 18195.
- Kaya, F. (Ed.), (2015). Sigortacılık. İstanbul: Beta Yayıncılık.
- Kayıhan, Ş. (2016). Zorunlu Mali Mesuliyet Sigortasında (ZMMS=Trafik Sigortası sigorta ettirenin kendi tam kusuru ile vefatı halinde mirasçıların üçüncü kişi sıfatıyla müteveffanın sigortacısına başvurmaları durumuna ilişkin hukuki düşünceler. Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi. Cilt 22. Sayı 1. 251-264
- Kırkbeşoğlu, E. (Ed.), (2014). Risk yönetimi ve sigortacılık. Ankara: Gazi Yayınevi.
- Nomer, C. (1997). Sigortanın genel prensipleri ve reasürans. İstanbul: Milli Reasürans Yayınları.
- Orhaner, E. (2013). Sigortacılık. Ankara: Siyasal Kitabevi
- Özüdoğru H. (2017). Türkiye sigortacılık sektörünün değerlendirilmesi, Bankacılık ve Finansal Araştırmalar Dergisi, Cilt 4. Sayı 1. 38-47.
- Petek, H. (2014). Kamu tüzel kişilerinin Karayolları Trafik Kanunu’na göre hukuki sorumluluğu. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. Cilt 16. Özel sayı. 3287-3342.
- T.C. Başbakanlık Hazine Müsteşarlığı. Sigortacılık ve özel emeklilik raporları.
- T.C. Resmi Gazete. Erişim Tarihi: 23.04.2018. www.resmigazete.gov.tr/
- Trafik Sigortası Genel Şartları, Yürürlük tarihi: 01.10.1983
- Tükel, A. (2010). Sigortacılıkta Risk Yönetimi ve AB Uygulamaları.Ankara: Nobel Yayıncılık.
- Türkiye İstatistik Kurumu, Erişim tarihi: 15.05.2018. www.tuik.gov.tr
- Uğur, A.A., Akdemir E (2011). Yeni ekonomi ve gelişen Türk sigorta sektörü: Tramer örneği, Ekonomi Bilimleri Dergisi, Cilt 3. No 2. 21-34.
- Ulaş, I. (1992). Uygulamalı Sigorta Hukuku mal ve sorumluluk sigortaları. Ankara: Turhan Kitabevi.
TÜRKİYE’DE TRAFİK SİGORTALARININ BRANŞ KARLILIĞINI ETKİLEYEN FAKTÖRLER VE BU FAKTÖRLERİN SİGORTA SEKTÖRÜ KARLILIĞINA ETKİSİ
Abstract
Türk sigorta sektörünün uzun zamandan beri
üretimdeki lokomotifi şüphesiz Karayolları Motorlu Araçlar Zorunlu Mali
Sorumluluk (Trafik) Sigortaları branşıdır. Günümüz modern yaşamında insanların
kendileri ve üçüncü kişiler için en çok tehlike yaratan iktisadi kıymetleri,
karayolunda seyir halindeki araçlarıdır. Bu tehlikenin yaratacağı zararların
yıkıcı etkilerinden korunmak için öncelikle risk, sigorta ve sorumluluk
kavramlarının izahı icap etmektedir. Bu nedenle, makalemizde 2010-2017 yılları
arasında Türkiye’de trafik sigortaları branşında yazılan prim, kazanılmış prim,
hasar, hasar/prim oranı incelenmiştir. Bu dönemde oluşan branş zararlarının
sektör karlılığına etkisi irdelenmiştir. Sektör karlılığına etkinin sebebi
olarak çalışmamızın ilk bölümünde risk ve sigortacılık ile ilgili tanımlar ve
genel bilgiler ele alınmış, ikinci bölümde trafik sigortacılığına ait veriler
incelenmiştir. Trafik branşının 2010-2017 yılları arasında yıl bazında değişen
performans değerleri veri kabul edilerek incelenmiş, sonuç bölümünde ise
serbest tarife ve rekabet nedeniyle düşen primlere karşılık, artan yedek parça
fiyatlarının hasar dosyası maliyetlerine kolayca yansıtılabilmesi nedeniyle branşın zarar yazmasından olumsuz etkilenen sektör
karlılığının artırılması yönünde önerilerde bulunulmuştur.
References
- Acinan, H. (1998). Sigortaya giriş. İstanbul: Can Matbaa
- Akyüz, Y., Kaya, Z. (2013). Türkiye’de hayat dışı ve hayat/emeklilik sigorta sektörünün finansal performans analiz ve değerlendirilmesi’’. Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, Sayı 26. 356-371.
- Baskıcı, M. (2002). Osmanlı Anadolu’sunda sigorta piyasası: 1860-1918. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, Cilt 57. Sayı 4. 1-33.
- Baştürk, H. F., Çakmak D., Demirtaş B. (2017) Sigortacılığa giriş, Ankara: Bankacılık Akademisi Yayınları.
- Baykal, K. B., Bülbül S. E. (2016). Türkiye’de trafik sigortalarında optimal ödül-ceza sistemi tasarımı: İyi risk/kötü risk modeli. Finansal Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, Cilt 8. Sayı 14. 17-31.
- Bölükbaşı A., Pamukçu B. (2009). Sigortanın genel prensipleri. İstanbul: Türkmen Yayınevi.
- Can, M. (2005). Sigorta hukuku ders kitabı. Ankara: İmaj Yayınevi.
- Çakar R., Yıldırım İ. (2015). Türkiye’de sigorta dağıtım kanalları ve sigorta acentelerinin sorunlarına yönelik bir araştırma. Sayı 51. 424-435.
- Çeker, M. (2014). 6102 sayılı Türk Ticaret Kanununa göre Sigorta Hukuku. Adana: Karahan Kitabevi.
- Çipil, M. (2013). Risk yönetimi ve sigortacılık. Ankara: Nobel Yayın.
- Emniyet Genel Müdürlüğü. Son 10 yıla ait istatistikler, Erişim tarihi: 08.05.2018, http://www.trafik.gov.tr/Sayfalar/Istatistikler.aspx
- Ererdi, C. (1998). Sigortacılığımızın tarihi. İstanbul: Commercion Union Yayınevi.
- Güvence Hesabı, Erişim Tarihi: 08.06.2018. https://guvencehesabi.org.tr/
- Insurance Information Institute. Erişim Tarihi: 04.06.2018. https://www.iii.org./publications/insurance-handbook/brief-history
- Karayolları Trafik Kanunu. Sayı 18195.
- Kaya, F. (Ed.), (2015). Sigortacılık. İstanbul: Beta Yayıncılık.
- Kayıhan, Ş. (2016). Zorunlu Mali Mesuliyet Sigortasında (ZMMS=Trafik Sigortası sigorta ettirenin kendi tam kusuru ile vefatı halinde mirasçıların üçüncü kişi sıfatıyla müteveffanın sigortacısına başvurmaları durumuna ilişkin hukuki düşünceler. Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi. Cilt 22. Sayı 1. 251-264
- Kırkbeşoğlu, E. (Ed.), (2014). Risk yönetimi ve sigortacılık. Ankara: Gazi Yayınevi.
- Nomer, C. (1997). Sigortanın genel prensipleri ve reasürans. İstanbul: Milli Reasürans Yayınları.
- Orhaner, E. (2013). Sigortacılık. Ankara: Siyasal Kitabevi
- Özüdoğru H. (2017). Türkiye sigortacılık sektörünün değerlendirilmesi, Bankacılık ve Finansal Araştırmalar Dergisi, Cilt 4. Sayı 1. 38-47.
- Petek, H. (2014). Kamu tüzel kişilerinin Karayolları Trafik Kanunu’na göre hukuki sorumluluğu. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. Cilt 16. Özel sayı. 3287-3342.
- T.C. Başbakanlık Hazine Müsteşarlığı. Sigortacılık ve özel emeklilik raporları.
- T.C. Resmi Gazete. Erişim Tarihi: 23.04.2018. www.resmigazete.gov.tr/
- Trafik Sigortası Genel Şartları, Yürürlük tarihi: 01.10.1983
- Tükel, A. (2010). Sigortacılıkta Risk Yönetimi ve AB Uygulamaları.Ankara: Nobel Yayıncılık.
- Türkiye İstatistik Kurumu, Erişim tarihi: 15.05.2018. www.tuik.gov.tr
- Uğur, A.A., Akdemir E (2011). Yeni ekonomi ve gelişen Türk sigorta sektörü: Tramer örneği, Ekonomi Bilimleri Dergisi, Cilt 3. No 2. 21-34.
- Ulaş, I. (1992). Uygulamalı Sigorta Hukuku mal ve sorumluluk sigortaları. Ankara: Turhan Kitabevi.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Tüm Sayı |
| Authors | |
| Publication Date | December 30, 2018 |
| Submission Date | July 13, 2018 |
| Published in Issue | Year 2018 Volume: 5 Issue: 10 |
Cite
MAKALE DEĞERLENDİRME SÜRECİ
Yazar tarafından gönderilen bir makale, gönderim tarihinden itibaren 10 gün içinde dergi sekreteri tarafından makalenin, telif sözleşmesinin ve benzerlik raporunun (Turnitin programı) eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden incelenir. İstenilen bu dosyalar eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilmiş ise makale; ikinci aşamada derginin yayın çizgisine uygun olup olmadığı yönünden değerlendirilir. Bu süreçte makale yayın çizgisine uygun değilse yazara iade edilir. Makale yayın çizgisine uygun ise şablona uygun bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden değerlendirilir. Şayet makale şablona uyarlanıp gönderilmemiş ise değerlendirme sürecine alınmaz. Bu süreçte yazarın derginin belirlediği şartlara uygun bir şekilde sisteme makale yüklemesi beklenir. Makale şablona uygun bir şekilde hazırlanıp gönderilmiş ise son aşamada makale derginin yayın ilkeleri, yazım kuralları, öz, abstract, extented abstract, kaynakça gösterimi vb. yönlerden incelenir. Bu ayrıntılarda makalede bir sorun varsa yazarın bu hususları tamamlaması istenir ve verilen süre içerisinde eksiksiz bir şekilde yeniden makaleyi göndermesi istenir.
Tüm bu aşamaları geçen makale, editör tarafından bilimsel yeterliliğinin denetlenmesi amacıyla ikinci 7 günlük süre içerisinde çalışmaya uygun iki hakeme değerlendirmeleri için gönderilir. Hakemlerin değerlendirme süreleri 15 gündür. Bu süre zarfında hakemlik görevini tamamlamayan bir hakem olursa ilgili hakeme değerlendirmeyi tamamlaması için 7 günlük ek süre verilebilir. Bu süre zarfında hakem görevini yerine getirmezse yerine yeni bir hakem ataması yapılır. En az iki hakemden gelen raporlar olumlu ise makale yayın aşamasına alınır. Hakem raporlarından birisi olumlu diğeri olumsuz ise makale üçüncü bir hakeme gönderilir. Üçüncü hakem raporu da olumsuz ise makale ret edilir. Üçüncü hakemin değerlendirmesi olumlu ise makaleyle ilgili hakem raporları dergi alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından incelenir. Makalenin yayınlanmasıyla ilgili nihai karar alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından verilir. Hakem raporlarının yetersiz ve tatmin etmekten uzak olması veya İngilizce editör tarafından abstract ve extented abstract’ın yetersiz görülmesi hallerinde de yine makaleyle ilgili son karar Editörler Kurulu tarafından verilir. Tüm bu aşamalardan geçen bir makale en yakın sayıya yayınlanmak üzere eklenir. İlgili sayıda yer kalmaması halinde makalenin yayımı bir sonraki sayıya kaydırılır. Bu durumda ve tüm değerlendirme sürecinde yazar isterse makalesini geri çekme hakkına sahiptir. Ancak bu durumu dergiye bildirmesi gerekir. Makale gönderim tarihinden makalenin yayına kabul tarihine kadar tüm bu işlemler için ortalama 3 aylık bir süre öngörülmektedir.