Öz
Kaynakça
- ASPA, (2019) ASPA Code of Ethics. Erişim Tarihi: 01.02.2019. http://www.aspanet.org /public/ASPA/Resources/Code_of_Ethics
- Aykaç, B. (1990). “Personel Yönetiminde Yeterlik İlkesi”, Amme İdaresi Dergisi, c.24, S. 4, ss. 91-109.
- Balanuye, Ç. (2001)“ Etik Ne Anlatır? ya da Ortak Anlatımızın Etiği Nedir?”.Virgül, 42, Haz.- Ağ. ss. 26-27.
- Barut, B. (2015). ”İşyerinde İrrasyonel Davranışlar: “Nepotizm, Favorizm, Kronizm” Algısı Üzerine Nitel Araştırma”, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 3, Sayı: 20, ss. 382-394.
- Becker, G. S. (1983). “A Theory of Competition Among Pressure Groups for Political Influence”. Quarterly Journal of Economics, v. 98, n.3, ss.371-400.
- Bowman, J. S. (2000). “From Codes of Conduct to Codes of Ethics.The ASPA Case”, Handbook of Administrative Ethics, Terry, L. Cooper (ed.), ss. 335-354. 2nd. Edition, New York: Marcel Dekker.
- Bowman, J. S. (1998). “The Professional Edge”, The Ethics Edge. E. Berman, J. West, S. Bonczek (eds), ss.159-163. Washington: DC: International City/County Management Association.
- Canman, D. (1995). Çağdaş Personel Yönetimi. Ankara: TODAİE Yayınları.
- Cutting, R.F. (1900) “Public Ownership and the Social Conscience", Municipal Affairs, March, iv,3-12. (1900), İçinde: Waldo, D. (1948). The Administrative State. A Study Of The Political Theory of American Public Administration, New York:The Ronald Press Company. s. 25. Dunn, C.W. , Martin W. Slann (1994). American Government. A Comparatative Approach. New York: Harper Collins College Publishers.
- Eaton, D. B.(1880). Civil Service In Geeat Britain. A History of Abuses and Reforms and Their Bearing Upon American Politics. New York:Harper & Brothers. Erişim Tarihi: 03.02.2019. http://archive.org/details/civilserviceing02eatogoog
- Freeman, C. (2010) Mısır, Yunan ve Roma. Antik Akdeniz Uygarlıkları, Ankara: Dost Kitabevi.
- Güran, S. (1980). Memur Hukukunda Kayırma ve Liyakat Sistemleri, İstanbul: Fakülteler Matbaası.
- Makrydemetres, A. (2002). “Dealing with Ethical Dilemmas in Public Administration: the 'ALIR' Imperatives of Ethical Reasoning”. International Review of Administrative Sciences, V. 68, June, n. 2, ss. 251-266.
- Marshall, M.K. (1977). “Will The Victor Be Denied The Spoils? The Constitutional Challanges To Patronaj Dismissals”, Hastings Constitutional Law Quarterly, v.4, ss.165-185.
- Nadler, J., M. Schulman (2012). Favoritsm, Cronyism and Nepotism. Erişim Tarihi: 04.05.2019. http://www.scu.edu/ethics/practicingfocusareas/ government_ethics/introduction/cronyism.html#
- Özkanan, A. ve R. Erdem (2014). “Yönetimde Kayırmacı Uygulamalar: Kavramsal Bir Çerçeve” Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Yıl:2, Sayı:20, ss. 179-206.
- Özlem, D. (2010). Etik: Ahlak Felsefesi. 2. Baskı. Ankara: Say Yayınları.
- Öztekin, A. (1998). Türk Kamu Yönetiminde Personel Sorunları ve Çözüm Önerileri, Ankara: DPB Yayın No: 275. PBS, The Roman Empire in The First Century. Social Order. Erişim Tarihi: 01.02.2019. http://www.pbs.org/empires/romans/empire/ order.html
- Remini, R.V. (1989). The Jacksonian Era, 2nd Ed. Wheeling: Harlan Davidson Inc.
- Roberts, R. (2001) “Federal Ethics Management and Public Trust ”, Handbook of Administrative Ethics, Terry, L. Cooper (ed.), ss.367-386, 2nd. Edition, New York: Marcel Dekker.
- Roosevelt, T. (2019). American Government: Acomparative Approach, The Merit System versus Patronaj System, Erişim Tarihi:10.05.2019. www.theodore-roosevelt.com
- Rosenbloom, D. (2008). “The Politics-Administration Dichtomy in U.S. Historical Context”, Public Administration Review, v.1, January February, ss.57-60.
- Sayan, İ. Ö. (2010) “Yolsuzluk ve Kamu Etiği”, Prof. Dr. Kurthan Fişek İçin Yönetim Üzerine, İpek Özkal Sayan (ed.), ss. 143-168, Ankara: SBF Yayın No:600.
- Stahl, O. G. (1962). Public Personnel Administration. New York: Harper and Row. Cohen, S. ve Eimicke W.B. (1998) “Trends In 20th Century United States Government Ethics”, Erişim Tarihi:03.05.2019, http://www.columbia.edu/~sc32/documents/ethiclsur1.pdf
- Stewart, D.W. (1991). “Theoretical Foundations of Ethics in Public Administration: Approaches to Understanding Moral Action”, Administration and Society, N.23. ss: 357-373.
- TDK (2019). Güncel Türkçe Sözlük. Erişim Tarihi: 05.05.2019. http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts& arama=gts&guid= TDK.GTS.4fbccf7e7b2a20.88470548
- Tortop, N. vd. (2006). İnsan Kaynakları Yönetimi. Ankara: Nobel Yayınları.
- Tortop, N. (1992). Personel Yönetimi, Ankara: DİE Matbaası.
- Van Mart, M. ve Denhardt K.G. (2001), “Organizational Structure. A Reflection of Society's Values and a Context for Individual Ethics”, Handbook of Administrative Ethics, Terry, L. Cooper (ed.), ss.227-242. 2nd. Edition, New York: Marcel Dekker.
Öz
Kamu yönetiminde yağma sistemi dâhil liyakat dışı uygulamaların yanlış
ve etik dışı, liyakat sisteminin ise etik, doğru ve adil bir personel rejimi
olarak değerlendirilmesi yaygın olarak kabul gören bir ilkedir. Bu çalışmada bu yaygın kabulün kamu etiği
açısından bir analizinin yapılması amaçlanmıştır. Bunun için yağma sistemi ve
liyakat dışı diğer uygulama tipleri bu konudaki terimler karmaşası da analiz
edilerek açıklanmış ve bu terimler tekrar sınıflandırılmıştır. Daha sonra
kayırmacılık, yağma sistemi ve liyakatin kamu etiği ana akım kuramlarında nasıl
ele alındığı karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. ASPA Kodunda liyakat
ilkelerinin öne çıktığı, bürokratik etik yaklaşımında ise kayırmacılığın en
düşük etik nokta olarak ele alındığı görülmüştür. Ayrıca “iyi nedenler etiği”
ve “kamu profesyoneli etiği” gibi çağdaş yaklaşımlarda da liyakat ilkesinin
koşullu veya koşulsuz savunulduğu görülmüştür. Çalışma sonucunda göreceliği ve
değişkenliği savunan etik kuramlarının kayırmacılık ve yağma sistemini doğrudan
etik dışı olarak yaftalama konusunda temkinli olduğu anlaşılmıştır. Bununla
birlikte küreselleşme ve standartlaştırma yolunda olan kamu etiğinin normatif
yapısının liyakati tek etik doğru olarak kodladığı nihai sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- ASPA, (2019) ASPA Code of Ethics. Erişim Tarihi: 01.02.2019. http://www.aspanet.org /public/ASPA/Resources/Code_of_Ethics
- Aykaç, B. (1990). “Personel Yönetiminde Yeterlik İlkesi”, Amme İdaresi Dergisi, c.24, S. 4, ss. 91-109.
- Balanuye, Ç. (2001)“ Etik Ne Anlatır? ya da Ortak Anlatımızın Etiği Nedir?”.Virgül, 42, Haz.- Ağ. ss. 26-27.
- Barut, B. (2015). ”İşyerinde İrrasyonel Davranışlar: “Nepotizm, Favorizm, Kronizm” Algısı Üzerine Nitel Araştırma”, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 3, Sayı: 20, ss. 382-394.
- Becker, G. S. (1983). “A Theory of Competition Among Pressure Groups for Political Influence”. Quarterly Journal of Economics, v. 98, n.3, ss.371-400.
- Bowman, J. S. (2000). “From Codes of Conduct to Codes of Ethics.The ASPA Case”, Handbook of Administrative Ethics, Terry, L. Cooper (ed.), ss. 335-354. 2nd. Edition, New York: Marcel Dekker.
- Bowman, J. S. (1998). “The Professional Edge”, The Ethics Edge. E. Berman, J. West, S. Bonczek (eds), ss.159-163. Washington: DC: International City/County Management Association.
- Canman, D. (1995). Çağdaş Personel Yönetimi. Ankara: TODAİE Yayınları.
- Cutting, R.F. (1900) “Public Ownership and the Social Conscience", Municipal Affairs, March, iv,3-12. (1900), İçinde: Waldo, D. (1948). The Administrative State. A Study Of The Political Theory of American Public Administration, New York:The Ronald Press Company. s. 25. Dunn, C.W. , Martin W. Slann (1994). American Government. A Comparatative Approach. New York: Harper Collins College Publishers.
- Eaton, D. B.(1880). Civil Service In Geeat Britain. A History of Abuses and Reforms and Their Bearing Upon American Politics. New York:Harper & Brothers. Erişim Tarihi: 03.02.2019. http://archive.org/details/civilserviceing02eatogoog
- Freeman, C. (2010) Mısır, Yunan ve Roma. Antik Akdeniz Uygarlıkları, Ankara: Dost Kitabevi.
- Güran, S. (1980). Memur Hukukunda Kayırma ve Liyakat Sistemleri, İstanbul: Fakülteler Matbaası.
- Makrydemetres, A. (2002). “Dealing with Ethical Dilemmas in Public Administration: the 'ALIR' Imperatives of Ethical Reasoning”. International Review of Administrative Sciences, V. 68, June, n. 2, ss. 251-266.
- Marshall, M.K. (1977). “Will The Victor Be Denied The Spoils? The Constitutional Challanges To Patronaj Dismissals”, Hastings Constitutional Law Quarterly, v.4, ss.165-185.
- Nadler, J., M. Schulman (2012). Favoritsm, Cronyism and Nepotism. Erişim Tarihi: 04.05.2019. http://www.scu.edu/ethics/practicingfocusareas/ government_ethics/introduction/cronyism.html#
- Özkanan, A. ve R. Erdem (2014). “Yönetimde Kayırmacı Uygulamalar: Kavramsal Bir Çerçeve” Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Yıl:2, Sayı:20, ss. 179-206.
- Özlem, D. (2010). Etik: Ahlak Felsefesi. 2. Baskı. Ankara: Say Yayınları.
- Öztekin, A. (1998). Türk Kamu Yönetiminde Personel Sorunları ve Çözüm Önerileri, Ankara: DPB Yayın No: 275. PBS, The Roman Empire in The First Century. Social Order. Erişim Tarihi: 01.02.2019. http://www.pbs.org/empires/romans/empire/ order.html
- Remini, R.V. (1989). The Jacksonian Era, 2nd Ed. Wheeling: Harlan Davidson Inc.
- Roberts, R. (2001) “Federal Ethics Management and Public Trust ”, Handbook of Administrative Ethics, Terry, L. Cooper (ed.), ss.367-386, 2nd. Edition, New York: Marcel Dekker.
- Roosevelt, T. (2019). American Government: Acomparative Approach, The Merit System versus Patronaj System, Erişim Tarihi:10.05.2019. www.theodore-roosevelt.com
- Rosenbloom, D. (2008). “The Politics-Administration Dichtomy in U.S. Historical Context”, Public Administration Review, v.1, January February, ss.57-60.
- Sayan, İ. Ö. (2010) “Yolsuzluk ve Kamu Etiği”, Prof. Dr. Kurthan Fişek İçin Yönetim Üzerine, İpek Özkal Sayan (ed.), ss. 143-168, Ankara: SBF Yayın No:600.
- Stahl, O. G. (1962). Public Personnel Administration. New York: Harper and Row. Cohen, S. ve Eimicke W.B. (1998) “Trends In 20th Century United States Government Ethics”, Erişim Tarihi:03.05.2019, http://www.columbia.edu/~sc32/documents/ethiclsur1.pdf
- Stewart, D.W. (1991). “Theoretical Foundations of Ethics in Public Administration: Approaches to Understanding Moral Action”, Administration and Society, N.23. ss: 357-373.
- TDK (2019). Güncel Türkçe Sözlük. Erişim Tarihi: 05.05.2019. http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts& arama=gts&guid= TDK.GTS.4fbccf7e7b2a20.88470548
- Tortop, N. vd. (2006). İnsan Kaynakları Yönetimi. Ankara: Nobel Yayınları.
- Tortop, N. (1992). Personel Yönetimi, Ankara: DİE Matbaası.
- Van Mart, M. ve Denhardt K.G. (2001), “Organizational Structure. A Reflection of Society's Values and a Context for Individual Ethics”, Handbook of Administrative Ethics, Terry, L. Cooper (ed.), ss.227-242. 2nd. Edition, New York: Marcel Dekker.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Tüm Sayı |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 26 Aralık 2019 |
| Gönderilme Tarihi | 3 Temmuz 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 6 Sayı: 12 |
Kaynak Göster
MAKALE DEĞERLENDİRME SÜRECİ
Yazar tarafından gönderilen bir makale, gönderim tarihinden itibaren 10 gün içinde dergi sekreteri tarafından makalenin, telif sözleşmesinin ve benzerlik raporunun (Turnitin programı) eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden incelenir. İstenilen bu dosyalar eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilmiş ise makale; ikinci aşamada derginin yayın çizgisine uygun olup olmadığı yönünden değerlendirilir. Bu süreçte makale yayın çizgisine uygun değilse yazara iade edilir. Makale yayın çizgisine uygun ise şablona uygun bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden değerlendirilir. Şayet makale şablona uyarlanıp gönderilmemiş ise değerlendirme sürecine alınmaz. Bu süreçte yazarın derginin belirlediği şartlara uygun bir şekilde sisteme makale yüklemesi beklenir. Makale şablona uygun bir şekilde hazırlanıp gönderilmiş ise son aşamada makale derginin yayın ilkeleri, yazım kuralları, öz, abstract, extented abstract, kaynakça gösterimi vb. yönlerden incelenir. Bu ayrıntılarda makalede bir sorun varsa yazarın bu hususları tamamlaması istenir ve verilen süre içerisinde eksiksiz bir şekilde yeniden makaleyi göndermesi istenir.
Tüm bu aşamaları geçen makale, editör tarafından bilimsel yeterliliğinin denetlenmesi amacıyla ikinci 7 günlük süre içerisinde çalışmaya uygun iki hakeme değerlendirmeleri için gönderilir. Hakemlerin değerlendirme süreleri 15 gündür. Bu süre zarfında hakemlik görevini tamamlamayan bir hakem olursa ilgili hakeme değerlendirmeyi tamamlaması için 7 günlük ek süre verilebilir. Bu süre zarfında hakem görevini yerine getirmezse yerine yeni bir hakem ataması yapılır. En az iki hakemden gelen raporlar olumlu ise makale yayın aşamasına alınır. Hakem raporlarından birisi olumlu diğeri olumsuz ise makale üçüncü bir hakeme gönderilir. Üçüncü hakem raporu da olumsuz ise makale ret edilir. Üçüncü hakemin değerlendirmesi olumlu ise makaleyle ilgili hakem raporları dergi alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından incelenir. Makalenin yayınlanmasıyla ilgili nihai karar alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından verilir. Hakem raporlarının yetersiz ve tatmin etmekten uzak olması veya İngilizce editör tarafından abstract ve extented abstract’ın yetersiz görülmesi hallerinde de yine makaleyle ilgili son karar Editörler Kurulu tarafından verilir. Tüm bu aşamalardan geçen bir makale en yakın sayıya yayınlanmak üzere eklenir. İlgili sayıda yer kalmaması halinde makalenin yayımı bir sonraki sayıya kaydırılır. Bu durumda ve tüm değerlendirme sürecinde yazar isterse makalesini geri çekme hakkına sahiptir. Ancak bu durumu dergiye bildirmesi gerekir. Makale gönderim tarihinden makalenin yayına kabul tarihine kadar tüm bu işlemler için ortalama 3 aylık bir süre öngörülmektedir.