Abstract
It is seen that the collective bargaining process, which can be described as the core of industrial relations, has undergone a transformation in the last 30 years. It is observed that this change did not only occur in the process of collective bargaining, but also in the workers, one of the most important actors of the process. The new working class, which has different demands and expectations, is expected to be the driving force in the possible exchange of trade unions, which have a voice in collective bargaining. The aim of this study was to determine how the collective bargaining strategies of trade unions in Turkey changed. To do this, in-depth interviews were conducted with 34 trade union officials. In summary, this study revealed the unions' responses to changing conditions and the speed of the re-determined collective bargaining process, the new technologies involved in the production process in the strategy-building phase without sitting at the bargaining table, how strong the trade unions are in relation to the modern strategies in the bargaining process. The most significant result of the study was that government's relationship with the unions should be strengthened to regulate the labor market, to create social policies that are beneficial to the society and to create a positive psycho-sociological impact in order to ensure peace of work between the parties.
Keywords
References
- Aykaç, M. (2000). “Sendikaların Geleceği: Küreselleşme ve Yapısal Değişiklikler Açısından Bir Analiz”, TUHİS Yayınları, Yayın No: 38; Prof. Nusret Ekin’e Armağan, Ankara.
- Balcı, Y. (1999). Sendikacılık ve Toplu Pazarlık Ekonomisi, İstanbul: Alfa Yayınevi.
- Çalış Ş. (2018). “Endüstri İlişkilerinde Yeni Gelişmeler”, Endüstri İlişkileri, (Ed. Uçkan Hekimler B. ve Çaliş Ş.), Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir, Yayın No:1608.
- Çelik, N., Caniklioğlu & Canbolat. (2019). İş Hukuku Dersleri, 32. Bası, İstanbul: Beta.
- Delican M. (2012). Endüstri İlişkileri, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Açık ve Uzaktan Eğitim Fakültesi Yayınları.
- Ekin N. (1994). Endüstri İlişkileri, İstanbul: Beta Yayınevi.
- Demirbilek, T. (1996). Toplu Pazarlığın Davranışsal Boyutu, İzmir: Basisen Yayınevi.
- Güllü, G. (2019). “Yeni Teknolojiler, Değişen Endüstri İlişkileri ve İşçi Sendikalarındaki Dönüşüm”, Marmara Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt: 41, Sayı:2, Aralık 2019, ISSN:2149-1844, s.432-452.
- Güllü G. (2020). Toplu Pazarlık Stratejileri Ders Notları.
- ILO (2016). Non-Standard Employment Around The World: Understanding Challenges, Shaping Prospects, Geneva.
- Jenkins, C. ve Sherman, B. (1977). Collective Bargaining, London: Macmillan.
- Kağnıcıoğlu, D. (2018). “Toplu pazarlık Stratejileri”, Endüstri İlişkileri, (Ed. Uçkan Hekimler B. ve Çaliş Ş.), Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir, Yayın No:1608.
- Katz, H. Kochan, T. ve Calvin, A. (2017). An Introduction to U.S. Collective Bargaining and Labor Relations, London: Cornell University Press.
- Keune, M. ve Schmidt, V. (2009). “Global Capital Strategies and Trade Unions Responses: Towards Transnational Collective Bargaining”, International Journal of Labor Research, Vol:1 Issue:2, 9-27.
- Öcal, A. T. (2005). “Sendikal Kimlik”, Sosyal Siyaset Konferansları Prof. Dr. Nevzat Yalçıntaş’a Armağan Özel Sayısı, İstanbul: İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi, 564-573.
- Porter, M. E. (1996). “What is Strategy?”, Harward Business Review, November-December.
- Şayin, C. (2013). Pazarlık Stratejisi Toplu Pazarlığa Oyuncu Bir Yaklaşım, İstanbul: Legal Kitabevi.
- Tokol, A. (2017). Endüstri İlişkileri ve Yeni Gelişmeler, Bursa: Dora Yayınevi, 7.Baskı.
- Tokol, A. (2005). Türk Endüstri İlişkileri Sistemi, Ankara: Nobel Yayınevi.
- Tuncay, C. ve Savaş Kutsal, B. (2019). Toplu İş Hukuku, 7. Bası, İstanbul: Beta.
- Yıldırım, E. ve Uçkan, B. (2010). İşverenin Sendikasızlaştırma Modelleri ve Türkiye Örneği, Çalışma ve Toplum Dergisi, 2010/2, 163-184.
Abstract
Geçtiğimiz 30 yıllık süreçte endüstri ilişkilerinin özü olarak ifade edebileceğimiz toplu pazarlık sürecinin dönüşüme uğradığı görülmektedir. Bu değişimin sadece toplu pazarlık sürecinde oluşmadığı aynı zamanda sürecin en önemli aktörlerinden biri olan işçilerin de değiştiği gözlemlenmektedir. Bu kapsamda küreselleşmenin baş aktör olduğu bu değişim sürecinde Türkiye’deki işçi sendikalarının toplu pazarlık stratejilerinin nasıl değişiklikler gösterdiğini tespit etmek amacıyla 34 işçi sendikası yetkilisi ile derinlemesine mülakatlar gerçekleştirilmiştir. Bu çalışma özetle; işçi sendikalarının değişen koşullara uyum sağlamalarını ve yeniden belirlenen toplu pazarlık sürecindeki hızlarını, pazarlık masasına oturmadan strateji oluşturma safhasında üretim sürecine dahil olan yeni teknolojilere karşı tepkilerini, işçi sendikaları için eğitim, strateji ve toplu pazarlık bağının ne kadar kuvvetli olduğunu ve işçi sendikalarının pazarlık sürecinde modern stratejiler ile ilişkilerini ortaya koymaktadır. Bu çalışmanın en çarpıcı sonucu; taraflar arasındaki çalışma barışının sağlanması için toplu pazarlık sürecinde işçi sendikalarının en önemli paydaşı olarak görülen hükümetin sendikalarla olan ilişkisinin güçlendirilmesi, emek piyasasının düzenlenmesi, topluma yararlı sosyal politikaların oluşturulması ve olumlu bir psiko-sosyolojik etkinin yaratılmasının önemli olduğudur.
References
- Aykaç, M. (2000). “Sendikaların Geleceği: Küreselleşme ve Yapısal Değişiklikler Açısından Bir Analiz”, TUHİS Yayınları, Yayın No: 38; Prof. Nusret Ekin’e Armağan, Ankara.
- Balcı, Y. (1999). Sendikacılık ve Toplu Pazarlık Ekonomisi, İstanbul: Alfa Yayınevi.
- Çalış Ş. (2018). “Endüstri İlişkilerinde Yeni Gelişmeler”, Endüstri İlişkileri, (Ed. Uçkan Hekimler B. ve Çaliş Ş.), Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir, Yayın No:1608.
- Çelik, N., Caniklioğlu & Canbolat. (2019). İş Hukuku Dersleri, 32. Bası, İstanbul: Beta.
- Delican M. (2012). Endüstri İlişkileri, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Açık ve Uzaktan Eğitim Fakültesi Yayınları.
- Ekin N. (1994). Endüstri İlişkileri, İstanbul: Beta Yayınevi.
- Demirbilek, T. (1996). Toplu Pazarlığın Davranışsal Boyutu, İzmir: Basisen Yayınevi.
- Güllü, G. (2019). “Yeni Teknolojiler, Değişen Endüstri İlişkileri ve İşçi Sendikalarındaki Dönüşüm”, Marmara Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt: 41, Sayı:2, Aralık 2019, ISSN:2149-1844, s.432-452.
- Güllü G. (2020). Toplu Pazarlık Stratejileri Ders Notları.
- ILO (2016). Non-Standard Employment Around The World: Understanding Challenges, Shaping Prospects, Geneva.
- Jenkins, C. ve Sherman, B. (1977). Collective Bargaining, London: Macmillan.
- Kağnıcıoğlu, D. (2018). “Toplu pazarlık Stratejileri”, Endüstri İlişkileri, (Ed. Uçkan Hekimler B. ve Çaliş Ş.), Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir, Yayın No:1608.
- Katz, H. Kochan, T. ve Calvin, A. (2017). An Introduction to U.S. Collective Bargaining and Labor Relations, London: Cornell University Press.
- Keune, M. ve Schmidt, V. (2009). “Global Capital Strategies and Trade Unions Responses: Towards Transnational Collective Bargaining”, International Journal of Labor Research, Vol:1 Issue:2, 9-27.
- Öcal, A. T. (2005). “Sendikal Kimlik”, Sosyal Siyaset Konferansları Prof. Dr. Nevzat Yalçıntaş’a Armağan Özel Sayısı, İstanbul: İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi, 564-573.
- Porter, M. E. (1996). “What is Strategy?”, Harward Business Review, November-December.
- Şayin, C. (2013). Pazarlık Stratejisi Toplu Pazarlığa Oyuncu Bir Yaklaşım, İstanbul: Legal Kitabevi.
- Tokol, A. (2017). Endüstri İlişkileri ve Yeni Gelişmeler, Bursa: Dora Yayınevi, 7.Baskı.
- Tokol, A. (2005). Türk Endüstri İlişkileri Sistemi, Ankara: Nobel Yayınevi.
- Tuncay, C. ve Savaş Kutsal, B. (2019). Toplu İş Hukuku, 7. Bası, İstanbul: Beta.
- Yıldırım, E. ve Uçkan, B. (2010). İşverenin Sendikasızlaştırma Modelleri ve Türkiye Örneği, Çalışma ve Toplum Dergisi, 2010/2, 163-184.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Tüm Sayı |
| Authors | |
| Publication Date | April 30, 2022 |
| Submission Date | January 11, 2022 |
| Published in Issue | Year 2022 Volume: 9 Issue: 18 |
Cite
MAKALE DEĞERLENDİRME SÜRECİ
Yazar tarafından gönderilen bir makale, gönderim tarihinden itibaren 10 gün içinde dergi sekreteri tarafından makalenin, telif sözleşmesinin ve benzerlik raporunun (Turnitin programı) eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden incelenir. İstenilen bu dosyalar eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilmiş ise makale; ikinci aşamada derginin yayın çizgisine uygun olup olmadığı yönünden değerlendirilir. Bu süreçte makale yayın çizgisine uygun değilse yazara iade edilir. Makale yayın çizgisine uygun ise şablona uygun bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden değerlendirilir. Şayet makale şablona uyarlanıp gönderilmemiş ise değerlendirme sürecine alınmaz. Bu süreçte yazarın derginin belirlediği şartlara uygun bir şekilde sisteme makale yüklemesi beklenir. Makale şablona uygun bir şekilde hazırlanıp gönderilmiş ise son aşamada makale derginin yayın ilkeleri, yazım kuralları, öz, abstract, extented abstract, kaynakça gösterimi vb. yönlerden incelenir. Bu ayrıntılarda makalede bir sorun varsa yazarın bu hususları tamamlaması istenir ve verilen süre içerisinde eksiksiz bir şekilde yeniden makaleyi göndermesi istenir.
Tüm bu aşamaları geçen makale, editör tarafından bilimsel yeterliliğinin denetlenmesi amacıyla ikinci 7 günlük süre içerisinde çalışmaya uygun iki hakeme değerlendirmeleri için gönderilir. Hakemlerin değerlendirme süreleri 15 gündür. Bu süre zarfında hakemlik görevini tamamlamayan bir hakem olursa ilgili hakeme değerlendirmeyi tamamlaması için 7 günlük ek süre verilebilir. Bu süre zarfında hakem görevini yerine getirmezse yerine yeni bir hakem ataması yapılır. En az iki hakemden gelen raporlar olumlu ise makale yayın aşamasına alınır. Hakem raporlarından birisi olumlu diğeri olumsuz ise makale üçüncü bir hakeme gönderilir. Üçüncü hakem raporu da olumsuz ise makale ret edilir. Üçüncü hakemin değerlendirmesi olumlu ise makaleyle ilgili hakem raporları dergi alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından incelenir. Makalenin yayınlanmasıyla ilgili nihai karar alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından verilir. Hakem raporlarının yetersiz ve tatmin etmekten uzak olması veya İngilizce editör tarafından abstract ve extented abstract’ın yetersiz görülmesi hallerinde de yine makaleyle ilgili son karar Editörler Kurulu tarafından verilir. Tüm bu aşamalardan geçen bir makale en yakın sayıya yayınlanmak üzere eklenir. İlgili sayıda yer kalmaması halinde makalenin yayımı bir sonraki sayıya kaydırılır. Bu durumda ve tüm değerlendirme sürecinde yazar isterse makalesini geri çekme hakkına sahiptir. Ancak bu durumu dergiye bildirmesi gerekir. Makale gönderim tarihinden makalenin yayına kabul tarihine kadar tüm bu işlemler için ortalama 3 aylık bir süre öngörülmektedir.