COLLECTIVE BARGAINING STRATEGIES OF THE TRADE UNIONS IN TURKEY

Yıl 2022, Cilt: 9 Sayı: 18, 79 - 101, 30.04.2022

Gökhan Güllü

Öz

It is seen that the collective bargaining process, which can be described as the core of industrial relations, has undergone a transformation in the last 30 years. It is observed that this change did not only occur in the process of collective bargaining, but also in the workers, one of the most important actors of the process. The new working class, which has different demands and expectations, is expected to be the driving force in the possible exchange of trade unions, which have a voice in collective bargaining. The aim of this study was to determine how the collective bargaining strategies of trade unions in Turkey changed. To do this, in-depth interviews were conducted with 34 trade union officials. In summary, this study revealed the unions' responses to changing conditions and the speed of the re-determined collective bargaining process, the new technologies involved in the production process in the strategy-building phase without sitting at the bargaining table, how strong the trade unions are in relation to the modern strategies in the bargaining process. The most significant result of the study was that government's relationship with the unions should be strengthened to regulate the labor market, to create social policies that are beneficial to the society and to create a positive psycho-sociological impact in order to ensure peace of work between the parties.

Anahtar Kelimeler

Collective Bargaining, Strategy, Workers, Game Theory

TÜRKİYE’DE İŞÇİ SENDİKALARINDA TOPLU PAZARLIK STRATEJİLERİ

Öz

Geçtiğimiz 30 yıllık süreçte endüstri ilişkilerinin özü olarak ifade edebileceğimiz toplu pazarlık sürecinin dönüşüme uğradığı görülmektedir. Bu değişimin sadece toplu pazarlık sürecinde oluşmadığı aynı zamanda sürecin en önemli aktörlerinden biri olan işçilerin de değiştiği gözlemlenmektedir. Bu kapsamda küreselleşmenin baş aktör olduğu bu değişim sürecinde Türkiye’deki işçi sendikalarının toplu pazarlık stratejilerinin nasıl değişiklikler gösterdiğini tespit etmek amacıyla 34 işçi sendikası yetkilisi ile derinlemesine mülakatlar gerçekleştirilmiştir. Bu çalışma özetle; işçi sendikalarının değişen koşullara uyum sağlamalarını ve yeniden belirlenen toplu pazarlık sürecindeki hızlarını, pazarlık masasına oturmadan strateji oluşturma safhasında üretim sürecine dahil olan yeni teknolojilere karşı tepkilerini, işçi sendikaları için eğitim, strateji ve toplu pazarlık bağının ne kadar kuvvetli olduğunu ve işçi sendikalarının pazarlık sürecinde modern stratejiler ile ilişkilerini ortaya koymaktadır. Bu çalışmanın en çarpıcı sonucu; taraflar arasındaki çalışma barışının sağlanması için toplu pazarlık sürecinde işçi sendikalarının en önemli paydaşı olarak görülen hükümetin sendikalarla olan ilişkisinin güçlendirilmesi, emek piyasasının düzenlenmesi, topluma yararlı sosyal politikaların oluşturulması ve olumlu bir psiko-sosyolojik etkinin yaratılmasının önemli olduğudur. 

Anahtar Kelimeler

Toplu Pazarlık, Strateji, İşçi Sendikaları, Oyun Teorileri.

Kaynakça

• Aykaç, M. (2000). “Sendikaların Geleceği: Küreselleşme ve Yapısal Değişiklikler Açısından Bir Analiz”, TUHİS Yayınları, Yayın No: 38; Prof. Nusret Ekin’e Armağan, Ankara.
• Balcı, Y. (1999). Sendikacılık ve Toplu Pazarlık Ekonomisi, İstanbul: Alfa Yayınevi.
• Çalış Ş. (2018). “Endüstri İlişkilerinde Yeni Gelişmeler”, Endüstri İlişkileri, (Ed. Uçkan Hekimler B. ve Çaliş Ş.), Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir, Yayın No:1608.
• Çelik, N., Caniklioğlu & Canbolat. (2019). İş Hukuku Dersleri, 32. Bası, İstanbul: Beta.
• Delican M. (2012). Endüstri İlişkileri, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Açık ve Uzaktan Eğitim Fakültesi Yayınları.
• Ekin N. (1994). Endüstri İlişkileri, İstanbul: Beta Yayınevi.
• Demirbilek, T. (1996). Toplu Pazarlığın Davranışsal Boyutu, İzmir: Basisen Yayınevi.
• Güllü, G. (2019). “Yeni Teknolojiler, Değişen Endüstri İlişkileri ve İşçi Sendikalarındaki Dönüşüm”, Marmara Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt: 41, Sayı:2, Aralık 2019, ISSN:2149-1844, s.432-452.
• Güllü G. (2020). Toplu Pazarlık Stratejileri Ders Notları.
• ILO (2016). Non-Standard Employment Around The World: Understanding Challenges, Shaping Prospects, Geneva.
• Jenkins, C. ve Sherman, B. (1977). Collective Bargaining, London: Macmillan.
• Kağnıcıoğlu, D. (2018). “Toplu pazarlık Stratejileri”, Endüstri İlişkileri, (Ed. Uçkan Hekimler B. ve Çaliş Ş.), Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir, Yayın No:1608.
• Katz, H. Kochan, T. ve Calvin, A. (2017). An Introduction to U.S. Collective Bargaining and Labor Relations, London: Cornell University Press.
• Keune, M. ve Schmidt, V. (2009). “Global Capital Strategies and Trade Unions Responses: Towards Transnational Collective Bargaining”, International Journal of Labor Research, Vol:1 Issue:2, 9-27.
• Öcal, A. T. (2005). “Sendikal Kimlik”, Sosyal Siyaset Konferansları Prof. Dr. Nevzat Yalçıntaş’a Armağan Özel Sayısı, İstanbul: İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi, 564-573.
• Porter, M. E. (1996). “What is Strategy?”, Harward Business Review, November-December.
• Şayin, C. (2013). Pazarlık Stratejisi Toplu Pazarlığa Oyuncu Bir Yaklaşım, İstanbul: Legal Kitabevi.
• Tokol, A. (2017). Endüstri İlişkileri ve Yeni Gelişmeler, Bursa: Dora Yayınevi, 7.Baskı.
• Tokol, A. (2005). Türk Endüstri İlişkileri Sistemi, Ankara: Nobel Yayınevi.
• Tuncay, C. ve Savaş Kutsal, B. (2019). Toplu İş Hukuku, 7. Bası, İstanbul: Beta.
• Yıldırım, E. ve Uçkan, B. (2010). İşverenin Sendikasızlaştırma Modelleri ve Türkiye Örneği, Çalışma ve Toplum Dergisi, 2010/2, 163-184.