Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

TÜRKİYE’DE SİVİL TOPLUM KURULUŞLARININ KARAR MEKANİZMALARINA KATILIMI

Yıl 2024, Cilt: 11 Sayı: 24, 98 - 119, 27.04.2024

Ayşegül Güler

https://doi.org/10.58884/akademik-hassasiyetler.1332682

Öz

Sivil toplum kuruluşları, kuruluş şartları kanunla belirlenen toplum yararına hizmet gösteren kuruluşlardır. Zaman zaman amaçlarının dışında faaliyet sürdürdükleri görülse de bu, sivil toplum kuruluşu geleneğinin kökleşmemesinden kaynaklanmaktadır. Türkiye’de sivil toplum kuruluşlarının tarih içindeki yeri, işlevi, gelişim süreci, batı toplumlarındaki sivil toplum kuruluşlarının oluşumundan farklılık göstermektedir. Sivil toplum kuruluşlarının faaliyetleri, etkileri ve toplum içindeki rolü önemlidir. Çalışmada Türkiye’de faaliyet sürdüren sivil toplum kuruluşlarının gerçekte sivil toplumu temsil edip etmediği, etkinliği ve gelişimi önündeki engellere yer verilmiştir. Bu doğrultuda veri toplama araçları kullanılarak ulaşılan bilgiler içerik olarak incelenmiştir. Türkiye’de sivil toplum kuruluşları henüz toplumda olması gereken rolü üstlenebilecek şartlara sahip değildir. Sivil toplum kuruluşu sayı ve çeşit olarak fazla olmasına rağmen toplumla karar mercileri arasında gerekli iletişimi sağlayamamaktadır. Oysa bu kurumların işleyişinin kurumsallaşıp şahıslar yerine kitlelerini temsil etme misyonunu üstlenmesi beklenmektedir. Bu çalışmanın amacı sivil toplum kuruluşlarının karar mekanizmalarına katılımı noktasında hangi aşamada olduğunu özellikle Türkiye bazında ele almaktır. Karar mekanizmalarına katılımın artması için sivil toplum kuruluşlarının bilgi birikimi açısından daha donanımlı hale getirilip daha etkili olması gerekmektedir. Çalışmada sırasıyla, sivil toplum kuruluşu kavramı ve tarihsel gelişimi açıklanmış, sivil toplum kuruluşlarının faaliyet alanları, işlevleri, karar mercilerine etkileri, topluma yansımaları, sivil toplum kuruluşlarının araçsallaştırılması ve sivil toplum kuruluşlarının sivilleşmesi önündeki engeller incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Sivil Toplum Kuruluşu Devlet Toplum

Kaynakça

  • Akatay, A. & Yelkikalan, N. (2007). Sivil toplum kuruluşlarında gönüllülük insan kaynakları yönetimi. Ekin Yayınları.
  • Aksoy, N. (2008). Sivil toplum ve baskı grupları. Kaknüs Yayınları.
  • Aktay, Y. (2005). Sivil toplum ve sıkıntıları: oryantalizm, şiddet, vesaire. L. Sunar (Ed.), Sivil toplum: farklı bakışlar içinde (s. 9-28). Kaknüs Yayınları.
  • Aktay, Y. (2008). Doğu-Batı ekseninde sivil toplum. M. Şentürk & A. Erdoğan (Ed.), “Sivil” toplum kavramı tartışmaları içinde (s. 53-71). Kaknüs Yayınları.
  • Atay, F. R. (1968). Çankaya Atatürk’ün doğumundan ölümüne kadar, Pozitif Yayınları.
  • Ayata, A. (2016). Human rights aspects of European foreign policy, Global Journal on Humanites & Social Sciences. 04, 01-07.
  • Bachani, A.M., Tran, N. T., Agrawal, S. & Hyder, A. A. (2015). The role of NGOs in child injury prevention: anorganizational assessment of one network of NGOs. Health Policy 119, 74-81, https://doi.org/10.1016/j.healthpol.2014.10.010
  • Barry, N. (1999). Sivil toplum, din ve İslam. Ö. Demir (Ed.), İslam, sivil toplum, piyasa ekonomisi içinde (s.1-20). Liberte Yayınları.
  • Barry, N. (2005). Klasik liberalizm ve sivil toplum. L. Sunar (Ed.), Sivil toplum ve demokrasi içinde (s.55-60). Kaknüs Yayınları.
  • Benhabib, S. (2002). Transformations of citizenship: the case of contemporary Europe. Government and Opposition, 4(37), 439-465.
  • Bottomore, T. (2017). Siyaset sosyolojisi (Çev. E. Mutlu), İletişim Yayınları.
  • Cihan, A. (2007). Osmanlı toplum yapısı ve sivil toplum. 3 F Yayınevi.
  • Çaha, Ö. (2005). Sivil toplum üstüne. L. Sunar (Ed.), Sivil toplum ve demokrasi içinde (s.17-20). Kaknüs Yayınları.
  • Demir, Ö. (1999), Giriş. Ömer Demir (Ed.), İslam, sivil toplum, piyasa ekonomisi içinde (s.v-xxvii). Liberte Yayınları.
  • Doering, D. (1999). Dinler ve sivil toplum. Ö. Demir (Ed.), İslam, sivil toplum, piyasa ekonomisi içinde (s.45-54). Liberte Yayınları.
  • Doğan, İ. (2000). Sivil toplum ondan bizde de var. Sistem Yayıncılık.
  • Doğan, İ. (2002). Özgürlükçü ve totaliter düşünce geleneğinde sivil toplum. Alfa Basım Yayım.
  • Doğan, İ. (2013). Sivil toplum anlayışı ve siyasal sistemler. Astana Yayınları.
  • Duran, B. (2005). Türkiye’de sivil toplum ve siyaset. L. Sunar (Ed.), Sivil toplum: farklı bakışlar içinde (s.189-223). Kaknüs Yayınları.
  • Duran, B. (2008). 28 Şubat’ın gölgesinde “sivil” toplumu ve siyaseti düşünmek. M. Şentürk & A. Erdoğan (Ed.), “Sivil” toplum kavramı tartışmaları içinde (s. 249-262). Kaknüs Yayınları.
  • Emre, A. (2008). Sivil toplum taleplerinin içinde ekonomik ve sınıfsal talepler yoktur ve ekonomik adaletsizliğe hiç yer verilmez. M. Şentürk & A. Erdoğan (Ed.), “Sivil” toplum kavramı tartışmaları içinde (s.87-96). Kaknüs Yayınları.
  • Ensaroğlu, Y. (2001). Tamamlanmamış bir değer insan hakları. Şehir Yayınları.
  • Erözden, O. (2005). Sivil toplumun karanlık yüzü: demokrasiye geçiş sürecinde sivil toplumun farklı görünümleri, Hırvatistan örneği. L. Sunar (Ed.), Sivil toplum: farklı bakışlar içinde (s.175-187). Kaknüs Yayınları.
  • Falk, R. (2002). Yırtıcı küreselleşme bir eleştiri (Çev. A. Çaksu), Küre Yayınları.
  • İbrahim, F. & Wedel, H. (1997). Giriş. F. İbrahim & H. Wedel (Ed.), Ortadoğu’da sivil toplumun sorunları içinde (s.11-29). İletişim Yayınları.
  • Joachim, J. M. (2007). Agenda setting, the UN, and NGOS gender violence and reproductive rights. Georgetown University Press.
  • Kamu görevlileri sendikaları ve toplu sözleşme kanunu. (2001, 12 Temmuz). Resmî Gazete.
  • Karagöz Yerdelen, B. (2021). Sivil toplum ve demokrasi, R. Keleş & E. Alacadağlı (Ed.), Sivil toplum, demokrasi ve kent yönetimi içinde Astana Yayınları.
  • Keleş, R. (2021). Demokrasi, sivil toplum ve kent yönetimi, R. Keleş & E. Alacadağlı (Ed.), Sivil toplum, demokrasi ve kent yönetimi içinde Astana Yayınları.
  • Keyman, E. F. (2006). Türkiye’de sivil toplumun serüveni: imkânsızlıklar içinde bir vaha. STGM (Sivil Toplum Geliştirme Merkezi) Yayınları.
  • Kırılmaz, M. (2013). Güven ve güvenliğin sağlanmasında sivil toplum kuruluşları. Adalet Yayınevi.
  • Koçak, B. & Can, H. (2023). Toplumsal güven kavramının sivil toplum kuruluşları açısından önemi. S. Sarıbaş & T. Akkuş (Ed.), Sosyal, insan ve idari bilimlerde yenilikçi çalışmalar içinde (s.2179-2195). Duvar Yayınları.
  • Kong, N., Salzmann, O., Steger, U. & Ionescu-Somers, A. (2002). Moving business/ındustry towards sustainable consumtion: the role of NGOs, European Management Journal, 20 (2), 109-127.
  • Kukathas, C. (1999). İslam, demokrasi ve sivil toplum. Ö. Demir (Ed.), İslam, sivil toplum, piyasa ekonomisi içinde (s.21-44). Liberte Yayınları.
  • Küçükömer, İ. (2009). Cuntacılıktan sivil topluma. Profil Yayıncılık.
  • Ortaylı, İ. (2020). Avrupa ve biz. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
  • Ottaway, M. (2001). Corporatism goes global: international organizations, nongovernmental organization network, and transnational business. Global Governance, 7(3), 265-292.
  • Paker, C. (1998). Açılış oturumu. E. Altınoğlu & A. Gür (Ed.), Yoksulluğu önleme stratejileri, sivil toplum kuruluşları diyaloğu içinde (s.11-12). TESEV Boyut Matbaacılık.
  • Poret, S. (2019). Label wars: competition among NGOS as sustainability standard setters. Journal of Economics Behavior and Organization, 160, 1-18, https://doi.org/10.1016/j.jebo.2019.02.015
  • Saran, U. (2004). Kamu yönetiminde yeniden yapılanma “kalite odaklı bir yaklaşım”. Atlas Yayıncılık.
  • Sarıbay, A. Y. (1998). Türkiye’de demokrasi ve sivil toplum. E. F. Keyman & A. Y. Sarıbay (Ed.), Küreselleşme sivil toplum ve İslâm Türkiye üzerine yansımalar içinde (s.88-110). Vadi Yayınları.
  • Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanunu. (2012, 7 Kasım). Resmî Gazete.
  • Sharma, K., L. (2001). Hint devleti ve STÖ’ler: bazı düşünceler. (Çev. I. Ergüden), Sivil toplum örgütleri neoliberalizmin araçları mı, halka dayalı alternatifler mi? içinde (s.150-155). Dünya Yerel Yönetim ve Demokrasi Akademisi (WALD). Kros Matbaacılık.
  • Sunar, L. (2005). Sivil toplum: farklı bakışlar. Kaknüs Yayınları.
  • Tabakoğlu, B. (2002). Türkiye’de sivil toplum söylemleri STK’lar, yerelleşme ve yerel yönetimler. A. Çakmak (Ed.), Türkiye’de sivil toplum kuruluşları sempozyumu-xi içinde. Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı Yayını.
  • Tarhanlı, T. (1998). Birinci oturum: Dünyada ve Türkiye’de sivil toplum kuruluşlarının gelişimi. Üç sempozyum sivil toplum kuruluşları. Türkiye’de sivil toplum kuruluşları sempozyumu 16-17 Aralık 1994. Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı Yayınları.
  • T.C. İçişleri Bakanlığı Sivil Toplumla İlişkiler Genel Müdürlüğü (2023a, 22 Temmuz). Dernek sayıları. 22 Temmuz 2023 tarihinde https://www.siviltoplum.gov.tr/dernek-sayilari adresinden edinilmiştir.
  • T.C. İçişleri Bakanlığı Sivil Toplumla İlişkiler Genel Müdürlüğü (2023b, 22 Temmuz). Vakıfların türlerine göre dağılımı. 22 Temmuz 2023 tarihinde https://cdn.vgm.gov.tr/genelicerik/genelicerik_945_290519/vakif-istatistikleri/yeni-vakiflar2023-sorasi/01-vakiflarin-turlerine-gore-dagilimi--14072023.pdf adresinden edinilmiştir.
  • T.C. İçişleri Bakanlığı Sivil Toplumla İlişkiler Genel Müdürlüğü (2023c, 22 Temmuz). 5253 sayılı dernekler kanuna göre Türkiye’de faaliyet göstermesine izin verilen yabancı STK’lar. 22 Temmuz 2023 tarihinde https://www.siviltoplum.gov.tr/kurumlar/siviltoplum.gov.tr/istatistikler/YabanciSTK/izin_verilen_listesi_tr.pdf adresinden edinilmiştir.
  • T.C. Ticaret Bakanlığı (2023, 2 Mayıs). Türkiye’de kooperatifçilik. 2 Mayıs 2023 tarihinde https://ticaret.gov.tr/kooperatifcilik/bilgi-bankasi/kooperatifler-hakkinda/turkiyede-kooperatifcilik adresinden edinilmiştir.
  • T.C. Yüksek Seçim Kurulu (2023). 14 Mayıs 2023 Cumhurbaşkanı ve 28. dönem milletvekili genel seçimleri seçim istatistikleri bülteni. 10 Haziran 2023 tarihinde https://www.ysk.gov.tr/doc/dosyalar/docs/14Mayis2023CBSecimIstatistik.pdf adresinden edinilmiştir.
  • TESK (2023, 22 Temmuz). İllere göre esnaf, işyeri, nüfus ve oda bilgileri. 22 Temmuz 2023 tarihinde https://www.tesk.org.tr/resimler/sicil/4.pdf, adresinden edinilmiştir.
  • Tosun, G. E. (2001). Demokratikleşme perspektifinden devlet-sivil toplum ilişkisi (Türkiye örneği). Alfa Basım Yayın Dağıtım.
  • Tosun, G. E. (2005). Türkiye’de devlet-sivil toplum ilişkisi ve demokrasinin pekişmesinin önündeki engeller. L. Sunar (Ed.), Sivil toplum ve demokrasi içinde (s. 123-143). Kaknüs Yayınları.
  • Tosun, G. E. (2008). “Sivillik, karşılıklılık ve diğerkâmlık eğilimlerinin gözlenebildiği sivil toplum demokratikleşme sürecinin tamamlayıcısı olacaktır”. M. Şentürk & A. Erdoğan (Ed.), “Sivil” toplum kavramı tartışmaları içinde (s.87-96). Kaknüs Yayınları.
  • TÜİK, (2022). Adrese dayalı nüfus kayıt sistemi sonuçları. 20 Haziran 2023 tarihinde https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Adrese-Dayali-Nufus-Kayit-Sistemi-Sonuclari-2022-49685 adresinden edinilmiştir.
  • Yıldırım, İ. (2004). Demokrasi sivil toplum kuruluşları ve yönetişim. Seçkin Yayıncılık.
  • Wedel, H. (1997). Türkiye Cumhuriyeti’nde sivil toplumun nüveleri-demokratikleşmenin taşıyıcısı mı, yeni bir seçkinler örgütlenmesi mi? F. İbrahim & H. Wedel (Ed.), Ortadoğu’da sivil toplumun sorunları içinde (s.137-162) (Çev. E. Özbek). İletişim Yayınları.

PARTICIPATION OF NON-GOVERNMENTAL ORGANIZATIONS IN DECISION MAKING IN TURKIYE

Yıl 2024, Cilt: 11 Sayı: 24, 98 - 119, 27.04.2024

Ayşegül Güler

https://doi.org/10.58884/akademik-hassasiyetler.1332682

Öz

Non-governmental organizations are organizations serving for the benefit of society, the conditions of establishment of which are determined by law. Although it is sometimes seen that they continue to operate outside of their aims, this is due to the non-establishment of the tradition of non-governmental organizations. The historical place, function and development process of civil society organizations in Türkiye differ from the formation of civil society organizations in western societies. The activities, effects and role of civil society organizations in society are important. In the study, whether the non-governmental organizations operating in Türkiye actually represent civil society, the barriers to their effectiveness and development are included. In this direction, the information obtained by using data collection tools was examined as content. Non-governmental organizations in Türkiye do not yet have the conditions to assume the role they should play in society. Although non-governmental organizations are numerous and diverse, they are unable to provide the necessary communication between society and decision-makers. However, the functioning of these institutions is expected to be institutionalized and undertake the mission of representing their masses instead of individuals. The aim of this study is to examine the stage of participation of civil society organizations in decision-making mechanisms, especially in Türkiye. In order to increase participation in decision mechanisms, non-governmental organizations should be better equipped in terms of knowledge and become more effective. In the study, the concept of non-governmental organizations and its historical development will be explained respectively, the fields of activity of non-governmental organizations, their functions, their effects on decision-makers, their reflections on society, the instrumentalization of non-governmental organizations and the obstacles to civilization of non-governmental organizations will be examined.

Anahtar Kelimeler

Non-Governmental Organizations (NGO) State Society

Kaynakça

  • Akatay, A. & Yelkikalan, N. (2007). Sivil toplum kuruluşlarında gönüllülük insan kaynakları yönetimi. Ekin Yayınları.
  • Aksoy, N. (2008). Sivil toplum ve baskı grupları. Kaknüs Yayınları.
  • Aktay, Y. (2005). Sivil toplum ve sıkıntıları: oryantalizm, şiddet, vesaire. L. Sunar (Ed.), Sivil toplum: farklı bakışlar içinde (s. 9-28). Kaknüs Yayınları.
  • Aktay, Y. (2008). Doğu-Batı ekseninde sivil toplum. M. Şentürk & A. Erdoğan (Ed.), “Sivil” toplum kavramı tartışmaları içinde (s. 53-71). Kaknüs Yayınları.
  • Atay, F. R. (1968). Çankaya Atatürk’ün doğumundan ölümüne kadar, Pozitif Yayınları.
  • Ayata, A. (2016). Human rights aspects of European foreign policy, Global Journal on Humanites & Social Sciences. 04, 01-07.
  • Bachani, A.M., Tran, N. T., Agrawal, S. & Hyder, A. A. (2015). The role of NGOs in child injury prevention: anorganizational assessment of one network of NGOs. Health Policy 119, 74-81, https://doi.org/10.1016/j.healthpol.2014.10.010
  • Barry, N. (1999). Sivil toplum, din ve İslam. Ö. Demir (Ed.), İslam, sivil toplum, piyasa ekonomisi içinde (s.1-20). Liberte Yayınları.
  • Barry, N. (2005). Klasik liberalizm ve sivil toplum. L. Sunar (Ed.), Sivil toplum ve demokrasi içinde (s.55-60). Kaknüs Yayınları.
  • Benhabib, S. (2002). Transformations of citizenship: the case of contemporary Europe. Government and Opposition, 4(37), 439-465.
  • Bottomore, T. (2017). Siyaset sosyolojisi (Çev. E. Mutlu), İletişim Yayınları.
  • Cihan, A. (2007). Osmanlı toplum yapısı ve sivil toplum. 3 F Yayınevi.
  • Çaha, Ö. (2005). Sivil toplum üstüne. L. Sunar (Ed.), Sivil toplum ve demokrasi içinde (s.17-20). Kaknüs Yayınları.
  • Demir, Ö. (1999), Giriş. Ömer Demir (Ed.), İslam, sivil toplum, piyasa ekonomisi içinde (s.v-xxvii). Liberte Yayınları.
  • Doering, D. (1999). Dinler ve sivil toplum. Ö. Demir (Ed.), İslam, sivil toplum, piyasa ekonomisi içinde (s.45-54). Liberte Yayınları.
  • Doğan, İ. (2000). Sivil toplum ondan bizde de var. Sistem Yayıncılık.
  • Doğan, İ. (2002). Özgürlükçü ve totaliter düşünce geleneğinde sivil toplum. Alfa Basım Yayım.
  • Doğan, İ. (2013). Sivil toplum anlayışı ve siyasal sistemler. Astana Yayınları.
  • Duran, B. (2005). Türkiye’de sivil toplum ve siyaset. L. Sunar (Ed.), Sivil toplum: farklı bakışlar içinde (s.189-223). Kaknüs Yayınları.
  • Duran, B. (2008). 28 Şubat’ın gölgesinde “sivil” toplumu ve siyaseti düşünmek. M. Şentürk & A. Erdoğan (Ed.), “Sivil” toplum kavramı tartışmaları içinde (s. 249-262). Kaknüs Yayınları.
  • Emre, A. (2008). Sivil toplum taleplerinin içinde ekonomik ve sınıfsal talepler yoktur ve ekonomik adaletsizliğe hiç yer verilmez. M. Şentürk & A. Erdoğan (Ed.), “Sivil” toplum kavramı tartışmaları içinde (s.87-96). Kaknüs Yayınları.
  • Ensaroğlu, Y. (2001). Tamamlanmamış bir değer insan hakları. Şehir Yayınları.
  • Erözden, O. (2005). Sivil toplumun karanlık yüzü: demokrasiye geçiş sürecinde sivil toplumun farklı görünümleri, Hırvatistan örneği. L. Sunar (Ed.), Sivil toplum: farklı bakışlar içinde (s.175-187). Kaknüs Yayınları.
  • Falk, R. (2002). Yırtıcı küreselleşme bir eleştiri (Çev. A. Çaksu), Küre Yayınları.
  • İbrahim, F. & Wedel, H. (1997). Giriş. F. İbrahim & H. Wedel (Ed.), Ortadoğu’da sivil toplumun sorunları içinde (s.11-29). İletişim Yayınları.
  • Joachim, J. M. (2007). Agenda setting, the UN, and NGOS gender violence and reproductive rights. Georgetown University Press.
  • Kamu görevlileri sendikaları ve toplu sözleşme kanunu. (2001, 12 Temmuz). Resmî Gazete.
  • Karagöz Yerdelen, B. (2021). Sivil toplum ve demokrasi, R. Keleş & E. Alacadağlı (Ed.), Sivil toplum, demokrasi ve kent yönetimi içinde Astana Yayınları.
  • Keleş, R. (2021). Demokrasi, sivil toplum ve kent yönetimi, R. Keleş & E. Alacadağlı (Ed.), Sivil toplum, demokrasi ve kent yönetimi içinde Astana Yayınları.
  • Keyman, E. F. (2006). Türkiye’de sivil toplumun serüveni: imkânsızlıklar içinde bir vaha. STGM (Sivil Toplum Geliştirme Merkezi) Yayınları.
  • Kırılmaz, M. (2013). Güven ve güvenliğin sağlanmasında sivil toplum kuruluşları. Adalet Yayınevi.
  • Koçak, B. & Can, H. (2023). Toplumsal güven kavramının sivil toplum kuruluşları açısından önemi. S. Sarıbaş & T. Akkuş (Ed.), Sosyal, insan ve idari bilimlerde yenilikçi çalışmalar içinde (s.2179-2195). Duvar Yayınları.
  • Kong, N., Salzmann, O., Steger, U. & Ionescu-Somers, A. (2002). Moving business/ındustry towards sustainable consumtion: the role of NGOs, European Management Journal, 20 (2), 109-127.
  • Kukathas, C. (1999). İslam, demokrasi ve sivil toplum. Ö. Demir (Ed.), İslam, sivil toplum, piyasa ekonomisi içinde (s.21-44). Liberte Yayınları.
  • Küçükömer, İ. (2009). Cuntacılıktan sivil topluma. Profil Yayıncılık.
  • Ortaylı, İ. (2020). Avrupa ve biz. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
  • Ottaway, M. (2001). Corporatism goes global: international organizations, nongovernmental organization network, and transnational business. Global Governance, 7(3), 265-292.
  • Paker, C. (1998). Açılış oturumu. E. Altınoğlu & A. Gür (Ed.), Yoksulluğu önleme stratejileri, sivil toplum kuruluşları diyaloğu içinde (s.11-12). TESEV Boyut Matbaacılık.
  • Poret, S. (2019). Label wars: competition among NGOS as sustainability standard setters. Journal of Economics Behavior and Organization, 160, 1-18, https://doi.org/10.1016/j.jebo.2019.02.015
  • Saran, U. (2004). Kamu yönetiminde yeniden yapılanma “kalite odaklı bir yaklaşım”. Atlas Yayıncılık.
  • Sarıbay, A. Y. (1998). Türkiye’de demokrasi ve sivil toplum. E. F. Keyman & A. Y. Sarıbay (Ed.), Küreselleşme sivil toplum ve İslâm Türkiye üzerine yansımalar içinde (s.88-110). Vadi Yayınları.
  • Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanunu. (2012, 7 Kasım). Resmî Gazete.
  • Sharma, K., L. (2001). Hint devleti ve STÖ’ler: bazı düşünceler. (Çev. I. Ergüden), Sivil toplum örgütleri neoliberalizmin araçları mı, halka dayalı alternatifler mi? içinde (s.150-155). Dünya Yerel Yönetim ve Demokrasi Akademisi (WALD). Kros Matbaacılık.
  • Sunar, L. (2005). Sivil toplum: farklı bakışlar. Kaknüs Yayınları.
  • Tabakoğlu, B. (2002). Türkiye’de sivil toplum söylemleri STK’lar, yerelleşme ve yerel yönetimler. A. Çakmak (Ed.), Türkiye’de sivil toplum kuruluşları sempozyumu-xi içinde. Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı Yayını.
  • Tarhanlı, T. (1998). Birinci oturum: Dünyada ve Türkiye’de sivil toplum kuruluşlarının gelişimi. Üç sempozyum sivil toplum kuruluşları. Türkiye’de sivil toplum kuruluşları sempozyumu 16-17 Aralık 1994. Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı Yayınları.
  • T.C. İçişleri Bakanlığı Sivil Toplumla İlişkiler Genel Müdürlüğü (2023a, 22 Temmuz). Dernek sayıları. 22 Temmuz 2023 tarihinde https://www.siviltoplum.gov.tr/dernek-sayilari adresinden edinilmiştir.
  • T.C. İçişleri Bakanlığı Sivil Toplumla İlişkiler Genel Müdürlüğü (2023b, 22 Temmuz). Vakıfların türlerine göre dağılımı. 22 Temmuz 2023 tarihinde https://cdn.vgm.gov.tr/genelicerik/genelicerik_945_290519/vakif-istatistikleri/yeni-vakiflar2023-sorasi/01-vakiflarin-turlerine-gore-dagilimi--14072023.pdf adresinden edinilmiştir.
  • T.C. İçişleri Bakanlığı Sivil Toplumla İlişkiler Genel Müdürlüğü (2023c, 22 Temmuz). 5253 sayılı dernekler kanuna göre Türkiye’de faaliyet göstermesine izin verilen yabancı STK’lar. 22 Temmuz 2023 tarihinde https://www.siviltoplum.gov.tr/kurumlar/siviltoplum.gov.tr/istatistikler/YabanciSTK/izin_verilen_listesi_tr.pdf adresinden edinilmiştir.
  • T.C. Ticaret Bakanlığı (2023, 2 Mayıs). Türkiye’de kooperatifçilik. 2 Mayıs 2023 tarihinde https://ticaret.gov.tr/kooperatifcilik/bilgi-bankasi/kooperatifler-hakkinda/turkiyede-kooperatifcilik adresinden edinilmiştir.
  • T.C. Yüksek Seçim Kurulu (2023). 14 Mayıs 2023 Cumhurbaşkanı ve 28. dönem milletvekili genel seçimleri seçim istatistikleri bülteni. 10 Haziran 2023 tarihinde https://www.ysk.gov.tr/doc/dosyalar/docs/14Mayis2023CBSecimIstatistik.pdf adresinden edinilmiştir.
  • TESK (2023, 22 Temmuz). İllere göre esnaf, işyeri, nüfus ve oda bilgileri. 22 Temmuz 2023 tarihinde https://www.tesk.org.tr/resimler/sicil/4.pdf, adresinden edinilmiştir.
  • Tosun, G. E. (2001). Demokratikleşme perspektifinden devlet-sivil toplum ilişkisi (Türkiye örneği). Alfa Basım Yayın Dağıtım.
  • Tosun, G. E. (2005). Türkiye’de devlet-sivil toplum ilişkisi ve demokrasinin pekişmesinin önündeki engeller. L. Sunar (Ed.), Sivil toplum ve demokrasi içinde (s. 123-143). Kaknüs Yayınları.
  • Tosun, G. E. (2008). “Sivillik, karşılıklılık ve diğerkâmlık eğilimlerinin gözlenebildiği sivil toplum demokratikleşme sürecinin tamamlayıcısı olacaktır”. M. Şentürk & A. Erdoğan (Ed.), “Sivil” toplum kavramı tartışmaları içinde (s.87-96). Kaknüs Yayınları.
  • TÜİK, (2022). Adrese dayalı nüfus kayıt sistemi sonuçları. 20 Haziran 2023 tarihinde https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Adrese-Dayali-Nufus-Kayit-Sistemi-Sonuclari-2022-49685 adresinden edinilmiştir.
  • Yıldırım, İ. (2004). Demokrasi sivil toplum kuruluşları ve yönetişim. Seçkin Yayıncılık.
  • Wedel, H. (1997). Türkiye Cumhuriyeti’nde sivil toplumun nüveleri-demokratikleşmenin taşıyıcısı mı, yeni bir seçkinler örgütlenmesi mi? F. İbrahim & H. Wedel (Ed.), Ortadoğu’da sivil toplumun sorunları içinde (s.137-162) (Çev. E. Özbek). İletişim Yayınları.
Toplam 58 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Uluslararası İlişkiler (Diğer)
Bölüm Tüm Sayı
Yazarlar

Ayşegül Güler 0000-0002-5014-4825

Yayımlanma Tarihi 27 Nisan 2024
Gönderilme Tarihi 25 Temmuz 2023
Yayımlandığı Sayı Yıl 2024 Cilt: 11 Sayı: 24

Kaynak Göster

APA Güler, A. (2024). TÜRKİYE’DE SİVİL TOPLUM KURULUŞLARININ KARAR MEKANİZMALARINA KATILIMI. Akademik Hassasiyetler, 11(24), 98-119. https://doi.org/10.58884/akademik-hassasiyetler.1332682
AMA Güler A. TÜRKİYE’DE SİVİL TOPLUM KURULUŞLARININ KARAR MEKANİZMALARINA KATILIMI. Akademik Hassasiyetler. Nisan 2024;11(24):98-119. doi:10.58884/akademik-hassasiyetler.1332682
Chicago Güler, Ayşegül. “TÜRKİYE’DE SİVİL TOPLUM KURULUŞLARININ KARAR MEKANİZMALARINA KATILIMI”. Akademik Hassasiyetler 11, sy. 24 (Nisan 2024): 98-119. https://doi.org/10.58884/akademik-hassasiyetler.1332682.
EndNote Güler A (01 Nisan 2024) TÜRKİYE’DE SİVİL TOPLUM KURULUŞLARININ KARAR MEKANİZMALARINA KATILIMI. Akademik Hassasiyetler 11 24 98–119.
IEEE A. Güler, “TÜRKİYE’DE SİVİL TOPLUM KURULUŞLARININ KARAR MEKANİZMALARINA KATILIMI”, Akademik Hassasiyetler, c. 11, sy. 24, ss. 98–119, 2024, doi: 10.58884/akademik-hassasiyetler.1332682.
ISNAD Güler, Ayşegül. “TÜRKİYE’DE SİVİL TOPLUM KURULUŞLARININ KARAR MEKANİZMALARINA KATILIMI”. Akademik Hassasiyetler 11/24 (Nisan 2024), 98-119. https://doi.org/10.58884/akademik-hassasiyetler.1332682.
JAMA Güler A. TÜRKİYE’DE SİVİL TOPLUM KURULUŞLARININ KARAR MEKANİZMALARINA KATILIMI. Akademik Hassasiyetler. 2024;11:98–119.
MLA Güler, Ayşegül. “TÜRKİYE’DE SİVİL TOPLUM KURULUŞLARININ KARAR MEKANİZMALARINA KATILIMI”. Akademik Hassasiyetler, c. 11, sy. 24, 2024, ss. 98-119, doi:10.58884/akademik-hassasiyetler.1332682.
Vancouver Güler A. TÜRKİYE’DE SİVİL TOPLUM KURULUŞLARININ KARAR MEKANİZMALARINA KATILIMI. Akademik Hassasiyetler. 2024;11(24):98-119.
 Kapak Resmi İndir

MAKALE DEĞERLENDİRME SÜRECİ

Yazar tarafından gönderilen bir makale, gönderim tarihinden itibaren 10 gün içinde dergi sekreteri tarafından makalenin, telif sözleşmesinin ve benzerlik raporunun (Turnitin programı) eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden incelenir. İstenilen bu dosyalar eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilmiş ise makale; ikinci aşamada derginin yayın çizgisine uygun olup olmadığı yönünden değerlendirilir. Bu süreçte makale yayın çizgisine uygun değilse yazara iade edilir. Makale yayın çizgisine uygun ise şablona uygun bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden değerlendirilir. Şayet makale şablona uyarlanıp gönderilmemiş ise değerlendirme sürecine alınmaz. Bu süreçte yazarın derginin belirlediği şartlara uygun bir şekilde sisteme makale yüklemesi beklenir. Makale şablona uygun bir şekilde hazırlanıp gönderilmiş ise son aşamada makale derginin yayın ilkeleri, yazım kuralları, öz, abstract, extented abstract, kaynakça gösterimi vb. yönlerden incelenir. Bu ayrıntılarda makalede bir sorun varsa yazarın bu hususları tamamlaması istenir ve verilen süre içerisinde eksiksiz bir şekilde yeniden makaleyi göndermesi istenir.
Tüm bu aşamaları geçen makale, editör tarafından bilimsel yeterliliğinin denetlenmesi amacıyla ikinci 7 günlük süre içerisinde çalışmaya uygun iki hakeme değerlendirmeleri için gönderilir. Hakemlerin değerlendirme süreleri 15 gündür. Bu süre zarfında hakemlik görevini tamamlamayan bir hakem olursa ilgili hakeme değerlendirmeyi tamamlaması için 7 günlük ek süre verilebilir. Bu süre zarfında hakem görevini yerine getirmezse yerine yeni bir hakem ataması yapılır. En az iki hakemden gelen raporlar olumlu ise makale yayın aşamasına alınır. Hakem raporlarından birisi olumlu diğeri olumsuz ise makale üçüncü bir hakeme gönderilir. Üçüncü hakem raporu da olumsuz ise makale ret edilir. Üçüncü hakemin değerlendirmesi olumlu ise makaleyle ilgili hakem raporları dergi alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından incelenir. Makalenin yayınlanmasıyla ilgili nihai karar alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından verilir. Hakem raporlarının yetersiz ve tatmin etmekten uzak olması veya İngilizce editör tarafından abstract ve extented abstract’ın yetersiz görülmesi hallerinde de yine makaleyle ilgili son karar Editörler Kurulu tarafından verilir. Tüm bu aşamalardan geçen bir makale en yakın sayıya yayınlanmak üzere eklenir. İlgili sayıda yer kalmaması halinde makalenin yayımı bir sonraki sayıya kaydırılır. Bu durumda ve tüm değerlendirme sürecinde yazar isterse makalesini geri çekme hakkına sahiptir. Ancak bu durumu dergiye bildirmesi gerekir. Makale gönderim tarihinden makalenin yayına kabul tarihine kadar tüm bu işlemler için ortalama 3 aylık bir süre öngörülmektedir.