An Evaluation of the Cultural Domain in Turkey in the Context of Lifelong Learning

Year 2021, , 137 - 166, 27.04.2021

Perihan Tutar

https://doi.org/10.30831/akukeg.804861

Abstract

The cultural domain may be defined as a sphere of influence that involves all cultural activities, whether economic or social in nature. In the context of lifelong learning, cultural and artistic environments represent tools and media of significance for formal and informal adult learning. The availability of learning opportunities in the cultural domain, the achievement of cultural competence by all individuals, and their cultural participation are strongly associated with lifelong learning. The research study employed a descriptive survey model with a view to establishing the data available in Turkey with respect to cultural productivity and participation. The study was structured on the basis of the data in Turkey as pertains to the budget allocated to culture and cultural expenditure, as well as performing arts, printed media, libraries, and museums. In summary, a general evaluation of the present state of productivity and participation in the cultural domain and its course over the years gives way to the argument that the cultural domain in Turkey is far from offering a source of possibilities and tools that would allow for the wider dissemination of the culture of learning.

Keywords

cultural domain, cultural participation, lifelong learning, learning culture, kültürel alan, kültürel katılım, yaşam boyu öğrenme, öğrenme kültürü

References

• Access to Culture Platform (2011). Cultural participation in education and lifelong learning: A catalyst for personal advancement, community development, social change and economic growth, Erişim adresi: http://www.houseforculture.eu
• Adorno, T. W., (2007). Kültür endüstrisi kültür yönetimi. (N. Ülner, M. Tüzel, E. Gen, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Ahponen, P. (2009). Perspectives for cultural political research: Keywords from participation through creativity and alienation to self-expression and competition, İn M. Pyykkönen, N. Simanainen and S. Sokka (Eds.), What about cultural policy? (pp. 75-96). Helsinki: Minerva.
• Altunbaş, A.ve Özdemir, Ç. (2012). Çağdaş müzecilik anlayışı ve ülkemizde müzeler. Erişim adresi: http://teftis.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/4655,makale.pdf, erişim tarihi: 12.11.2018.
• And, M. (1981). Kültürel etkinlikler ve büyük kuruluşlar. (ss. 1-86), M. And, E. Şenlik ve E. Canak (Ed.). Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Bourdieu, P. (2015). Ayrım: Beğeni yargısının toplumsal eleştirisi. (D. F. Şannan ve A. G. Berkkurt, Çev.). Ankara: Heretik Yayınları.
• Büyükyazıcı, D. (2016). Kültür ve sanat ekonomisi kapsamında talep analizleri yardımı ile kültür politikasına teorik yaklaşım: Türkiye örneği. Uluslararası Bilimsel Araştırmalar Dergisi, 1(1), 71-83. doi: 10.21733/IBAD.13
• Canak, E. (1981). Kültürel etkinlikler ve büyük kuruluşlar. (ss: 131-170), M. And, E. Şenlik ve E. Canak (Ed.). Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Cnntürk Gazetesi (2018, 5 Şubat). UNESCO: Türkiye, kitap okuma oranında 86'ıncı sırada. Erişim adresi: https://www.cnnturk.com/dunya/dw/unesco-turkiye-kitap-okuma-oraninda-86incisirada, erişim tarihi: 21.12.2018.
• Çalışlar, A. (1992, 6 Nisan). Kitle kültürüne bakış. Halk Sahnesi Oyuncuları. Erişim adresi: http://www.halksahnesi.org/1992/04/06/kitle-kulturune-bakis-aziz-calislar/,erişim tarihi: 15.12.2019.
• Dinçer, İ., Enlil, Z. ve Ünsal, D. (2011). Tarihi ve kültürel miras. S. Ada (Ed.), Sivil Toplum Gözüyle Türkiye Kültür Politikası Raporu (ss. 35-42). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Enlil, Z., Uşakierali, C., Dinçer, İ., Evren, Y., Dervişoğlu Okandan, G., … Kozaman Som S., (2011). Kültür Endüstrileri. S. Ada (Ed.), Sivil toplum gözüyle Türkiye kültür politikası raporu (ss. 87-103). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Erder, N. (2003). Kültürel gelişme ve devlet. İçinde: Türkiye’de kültür politikaları (2. Basım) (s. 89-115). İstanbul: Doğan Kitapçılık.
• EUCIS-LLL, ACP, CAE (2013). Building synergies between education and culture. Erişim adresi: http://lllplatform.eu/lll/wp-content/uploads/2015/10/EUCIS-LLL_ATC_CAE-Position-paper_Building-synergies-between-education-and-culture.pdf, erişim tarihi: 10.10.2018.
• IFLA, (2004). The role of libraries in lifelong learning, final report of the IFLA project under the Section for Public Libraries, B. M. Häggström (Ed.), Erişim adresi: https://www.ifla.org, erişim tarihi: 03.09.2018.
• Işık, S.Y. (2014). 2000’lerde öğretmenler ve antientelektüalizm. A. Yıldız (Ed.), İdealist öğretmenden sınava hazırlayıcı teknisyene öğretmenliğin dönüşümü (ss.27-55). İstanbul: Kalkedon Yayınları.
• İKSV (2017). Kültür sanatta katılımcı yaklaşımlar. İstanbul: İKSV Yayınları.
• İnci, A. (2011). Günümüz Türkiye’sinde kültür politikaları: Giriş ve genel bakış. S. Ada (Ed.), Sivil toplum gözüyle Türkiye kültür politikası raporu, İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• İPSOS (2018). Türkiye’yi anlama kılavuzu. Erişim adresi: https://www.ipsos.com/tr, erişim tarihi: 10.11.2019.
• Kara, T. (2014). Kültür endüstrisi kavramı çerçevesinde medya ürünleri: Eleştirel yaklaşım. The Turkish Online Journal of Design, Art and Communication – TOJDAC, 4(1), 51-60. doi: 10.7456/10401100/006
• Karakaş, E. (2003). Yaratıcılık ve kültür yaşamına katılım. İçinde: Türkiye’de kültür politikaları (2. Basım) (s. 65-72), İstanbul: Doğan Kitapçılık.
• Kongar, E. (2003). Kültür politikalarının kalkınma stratejisindeki yeri. İçinde: Türkiye’de kültür politikaları (2. Basım) (s. 51-63). İstanbul: Doğan Kitapçılık. Kozan, T. (2016). Popüler sinema neye hizmet ediyor?. Lacivert. Erişim adresi: http://www.lacivertdergi.com/kultur/sinema/2016/05/16/populer-sinema-neye-hizmet-ediyor, erişim tarihi: 10.10.2019.
• KTB (2017). III. Millî kültür şûrası sonuç raporu, Erişim adresi: http://kulturturizm.gov.tr
• Kumar, R. (1999). Research methodology: A step-by-step guide for beginners. London: Sage Publications.
• Kurt, A.Y. (2009). Adorno ve Horkheımer’ın kültür endüstrisi eleştirisi üzerine bir inceleme (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi, İstanbul, Türkiye.
• Kutlu, Ü.Z., ve Aksoy, A. (2011). Kültürel haklar, kültürel çeşitlilik ve katılımcı kültür politikaları. S. Ada (Ed.), Sivil toplum gözüyle Türkiye kültür politikası raporu (ss. 105-112). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Murray, C. (2005). Cultural participation: A fuzzy cultural policy paradigm. In C. Andrew, M. Gattinger, M. S. Jeannotte and W. Straw (Eds.). Accounting for culture: thinking through cultural citizenship (s. 32-52). Ottawa: University of Ottawa Press.
• Öner, M. B. (2018). Ödenekli tiyatroların yıllar itibariyle doluluk oranları, salon sayıları, sahneledikleri eser/oyun seyirci sayısı ve nüfus arasındaki ilişki. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(85), 235-260.
• Smith, A. (2002). The EU memorandum on lifelong learning. In: Integrating lifelong learning perspectives, C. M. Anonueva (Ed.). Germany: UNESCO Institute for Education.
• Şengül, S., Şengül, H., ve Lopçu, K. (2018). Türkiye'de hanehalkının eğlence-kültür harcamalarına katılım kararları. Business and Economics Research Journal, 9(1), 15-24. doi: 10.20409/berj.2018.91
• Şenlik, E. (1981). Kültürel etkinlikler ve büyük kuruluşlar. (ss: 91-117), M. And, E. Şenlik ve E. Canak (Ed.). Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Titmus, C., Buttedahl, P., Ironside, D. ve Lengrand, P. (1985), Yetişkin eğitimi terimleri. (F.Oğuzkan, Trans.) Ankara: UNESCO Türkiye Millî Komisyonu Yayınları.
• Tutar, P. (2019). Bir yaşam boyu öğrenme mecrası olarak Türkiye’de planlı dönem kültür politikaları, Yetişkin Eğitimi Dergisi, 2(2-3), 6-47.
• Türkiye Yayıcılar Birliği (2018). Türkiye kitap pazarı raporu. Erişim Adresi: https://turkyaybir.org.tr/2018-turkiye-kitap-pazari-raporu/#.XXf2tfZuLIU, erişim tarihi: 10.09.2019.
• UNESCO (2012). Measuring cultural participation: 2009 framework for cultural statistics handbook no. 2, Montreal: UNESCO Institute for Statistics.
• Virtinel, E. (2018, 11 Mart). Türkiye sineması: Bütün filmler aynı. Journo. Erişim Adresi: https://journo.com.tr/turkiye-sinemasi-yesilcam-cokuse-gidiyor, erişim tarihi: 15.09.2019.
• Yıldırım, A. ve Şimşek H. (2003). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.