TÜRK MÜZİĞİNDE ÇOKSESLİLİK YAKLAŞIMLARINA GENEL BİR BAKIŞ

Year 2020, Volume: VI Issue: ÖZEL SAYI, 374 - 398, 22.09.2020

Aytekin Albuz

Abstract

Bu çalışmada; “Geleneksel Türk Müziğine İlişkin Temel Özellikler”, “Müzikte Çoksesliliğin Tarihsel Gelişim Süreci”, “Çoksesli Türk Müziğinin Tarihsel Gelişin Süreci”, “Türk Müziğinde Çokseslilik Yaklaşımları” ve “Çokseslilik Yaklaşımlarına İlişkin Örnek Denemeler” başlıkları adı altında genel bilgilere değinilmiş ve mevcut durum değerlendirmesi yapılmıştır. Araştırma kısmen betimsel, kısmen de deneme boyutunda düşünüldüğü için karma modelde ele alınıp düzenlenmiştir. Çokseslilik yaklaşımlarına ilişkin olarak ise Hüseyni ve Karcığar makamları ekseninde; tonal sistemde, dörtlü sistemde, karma sistemlerde ve Türk Müziği ses sistemi ekseninde homofonik ve polifonik denemeler yapılmıştır. Araştırma sonucunda bazı genellemelerde bulunarak; yapılacak denemelerde makamsal etkiyi bozmaksızın belli bir sistematik içerisinde çalışmanın önemi vurgulanmıştır.

Keywords

Çoksesli Türk Müziği, ,Makamsal Çokseslilik, Çokseslilik Yaklaşımları

Supporting Institution

Yok

Project Number

Yok

Thanks

Yok

References

• Albuz, A., 2001, Viyola Öğretiminde Türk Müziği Ses Sistemine İlişkin Dizilerin Kullanımı ve Bu Sistem Kaynaklı Çokseslilik Yaklaşımları, Gazi Üni. Fen Bilimleri Enst. Basılmamış Doktora Tezi, Ankara.
• Alimdar; S., 2016, Osmanlı’da Batı Müziği, İş Bankası Yayınları, İstanbul.
• Arel, H, S., 1991, Türk Musikisi Kimindir? Kültür Bakanlığı/865, Kültür Eserleri/112, Gaye matbaası, Ankara.
• Ayas, G., 2014, Musiki İnkılabının Sosyolojisi , Kültür ve Turizm Bakanlığı, İstanbul.
• Ayangil, R., 1988, Geleneksel Türk Müzik Türlerinde Çoksesli Çalışmalar, Kültür ve Turizm Bakanlığı, Ankara.
• Bayraktar, E., 1988, Geleneksel Müziklerimiz ve Çokseslilik Çalışmaları, Kültür ve Turizm Bakanlığı, Ankara.
• Budak, O., 2000, Türk müziğinin kökeni, gelişimi, kültür bakanlığı yayınları, sanat müziği eserleri, 263/9 Barışcan ofset ltd, şti, Ankara.
• Cangal, N., 1999, Armoni, Arkadaş yayınevi, Aydan veb tesisleri, Ankara.
• Gedikli, N., 1999, Ülkemizdeki Etki ve Sonuçlarıyla Uluslar arası Sanat müziği, Ege Üni. Basımevi, İzmir.
• Güzel, M., 1994, Türk Müziği Ezgi ve Dizilerinin Gitara Uygulanabilirliği, basılmamış master tezi, Marmara Üniversitesi Fen Blm. Enstitüsü, İstanbul.
• İlerici, K., 1974, İş halinde üçlü sistem armoni, devlet kitapları, M.E.B. Basımevi, İstanbul.
• İlerici, K., 1970, Bestecilik Bakımından Türk Müziği ve Armonisi, Devlet Kitapları, M.E.B. basımevi, İstanbul.
• Korsakof, N.R., 1996, Kuramsal ve Uygulamalı Armoni, çev: A.M.Ataman, Levent matbaası, İzmir.
• Kütahyalı, Ö., 1981, Çağdaş Müzik Tarihi, Başkent Müzikevi, Varol matbaası, Ankara.
• Necdet, L., 1995, Çağdaş Türk Müziğinde Dörtlü Armoni, Piyasa matbaası, İzmir.
• Özkan, İ. H., 1998, Türk Musikisi Nazariyatı ve Usulleri, Ötüken Neşriyat, İstanbul.
• Özkan, İ.H., 2020, İslam Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/
• Özdemir A., 1996 Mart, Türk Halk Müziğinin Eğitimdeki Yeri, flarmoni sanat dergisi, yardımcı grafik baskı, sayı: 138, Ankara.
• Say, A.,1 995, Müzik Tarihi, Müzik Ansk. Yayınları, Basmet matbaacılık, Ankara.
• Saygun, A. A., 1983, Atatürk ve Musiki, Sevda Cenap And Müzik Vakfı, Ajans Türk matbaacılık, Ankara.
• Sun, M., 1988, Türk Toplumunun müzik sorunlarının çözümünde temel görüş ne olmalıdır?, Kültür ve Turizm Bakanlığı, I. Müzik Kongresi bildirileri, Ankara.
• Yavuzoğlu, N., 2000, Caz Müziğinde Akor Dizileri, Pan yayıncılık, İstanbul.
• Yener, S., 1997 mayıs, Türk Müziğinde Çokseslilik, Flarmoni Sanat Dergisi, sel ofset baskıcılık, sayı: 144, Ankara.