Evaluation of Local Chickpea Populations Collected in the Western Black Sea Region (Cicer arietinum L.) for Blight Disease (Ascochyta rabiei (Pass.) Labr.

Year 2024, Volume: 34 Issue: 2, 188 - 195, 31.12.2024

Arslan Uzun , Ümit Eser , Oral Düzdemir , Hatice Bozoğlu , Sezai Gökalp

https://doi.org/10.18615/anadolu.1521566

Abstract

The aim of this study was to determine the blight disease (Ascochyta rabiei (Pass.) Labr.) responses of local chickpea populations collected from small-scale enterprises in marginal areas in the Western Black Sea Region. In the study, 200 sub-samples obtained by classifying 51 seed samples collected from chickpea growing areas in five provinces in the Western Black Sea region (Karabük, Kastamonu, Samsun, Sinop and Amasya) and four registered varieties (Azkan, Canıtez, Çağatay and Gökçe) were used. The study was carried out in Tokat using an augmented trial design and controlled greenhouse conditions were carried out in Samsun. While the development of the disease was left to natural conditions in the field, pathogen inoculation was performed in controlled greenhouse conditions. Under field conditions plants were grown in parcels with dimensions of 40 cm x 5 m (row spacing x row length), with 200 sub-samples. As a result of the disease evaluations made according to a 1-9 scale, it was determined that three sub-samples had 1-3 (durable), 14 had 4-5 (tolerant), and 133 had 6-9 (sensitive) disease scores. As a result of the evaluation made according to the 1-9 scale in viols under controlled greenhouse conditions, it was determined that two subpopulations were moderately sensitive, 31 subpopulations were sensitive and the remaining 167 subpopulations were non-durable.

Keywords

Chickpea, blight disease, Ascochyta rabiei, resistance to diseases

Project Number

118O860

Batı Karadeniz Bölgesinde Toplanan Yerel Nohut (Cicer arietinum L.) Populasyonlarının Yanıklık Hastalığı (Ascochyta rabiei (Pass.) Labr.) Bakımından Değerlendirilmesi

Abstract

Batı Karadeniz Bölgesinde marjinal alanlarda küçük ölçekli işletmelerden toplanan yerel nohut popülasyonlarında yanıklık hastalığına (Ascochyta rabiei (Pass.) Labr.) karşı tepkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada, Batı Karadeniz Bölgesinde yer alan beş ilde (Karabük, Kastamonu, Samsun, Sinop ve Amasya) nohut yetiştirilen alanlardan toplanan 51 adet köy populasyon tohumluğunun tasnifiyle elde edilen 200 adet alt örnek ile 4 adet tescilli çeşit (Azkan, Canıtez, Çağatay ve Gökçe) kullanılmıştır. Çalışma Tokat’ ta Augmented deneme deseninde tarla denemesi koşullarında ve Samsun’da kontrollü sera şartlarında yürütülmüştür. Hastalık gelişimi tarla şartlarında doğal şartalara bırakılırken, kontrollü sera şartlarında suni bulaştırma sağlanmıştır. Tarla şartlarındaki çalışmada; 40 cm x 5 m (sıra arası x sıra uzunluğu) ebatlarındaki parsellerde 1-9 skalasına göre yapılan değerlendirme sonucunda 200 adet alt örnekten; 3 adedinin 1-3 (dayanıklı), 14 adedinin 4-5 (toleranslı), 133 adedinin 6-9 (hassas) değerlerini aldıkları belirlenmiştir. Kontrollü sera şartlarında, viyollerde 1-9 skalasına göre yapılan değerlendirme sonucunda çalışmada dayanıklı ve toleranslı alt popülasyonun olmadığı 2 adet alt popülasyonun orta hassas, 31 alt popülasyonun hassas, geri kalan 167 adet alt popülasyonun ise dayanıksız oldukları saptanmıştır.

Keywords

Nohut, yanıklık hastalığı, Ascochyta rabiei, dayanıklılık

Supporting Institution

TUBİTAK

Project Number

118O860

Thanks

İlginizden ve Sabrınızdan Dolayı Teşekkür Ederim.

References

• Abbo, S., D. Shtienberg, J. Lichtenzveig, S. Lev-Yadun, and A. Gopher. 2003. The chickpea, summer cropping, and a new model for pulse domestication in the ancient Near East. The Quarterly Review of Biology 78 (4): 435-448.
• Açıkgöz, N. 1994. Evaluation of chickpea lines for resistance to Ascochyta blight. 9th Congress of the Mediterranean Phytopathological Union. 18-24 September 1994 Kusadasi, Turkey. pp: 261-264.
• Açıkgöz, N., ve İ. Demir. 1984. Nohut antraknozu Ascochyta rabiei pass. Labr’nın dayanıklılık kaynakları ve dayanıklılığın kalıtımı üzerine araştırmalar. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 10: 145-156.
• Anonim. 2024. Tarım Ürünleri Piyasaları. Tarımsal Ekonomi ve Politika Geliştirme Enstitüsü. https://arastirma.tarimorman.gov.tr/tepge/Belgeler/PDF%20Tar%C4%B1m%20%C3%9Cr%C3%BCnleri%20Piyasalar%C4%B1/2024-Temmuz
• Anonymous. 1993. Descriptors for Chickpea (Cicer arietinum L.) IBPGR/ICRİSAT/ICARDA Rome https://cgspace.cgiar .org/items/ c23ae5cb-1a48-430e-9aa5-30382e527b99
• Anonim. 2001. Tohumluk Tescil ve Sertifikasyon Merkezi Müdürlüğü. Tarımsal Değerleri Ölçme Denemeleri Teknik Talimatı. https://www.tarimorman.gov.tr/BUGEM/TTSM/Belgeler/Tescil/Teknik%20Talimatlar/Yemeklik%20Tane %20Baklagiller/yemeklik%20tane%20baklagiller.pdf
• Bayraktar, H., F.S. Dolar, M. Tör. 2007. Determination of Genetic Diversity within Ascochyta rabiei (Pass.) Labr., The Cause of Ascochyta Blight of Chickpea in Turkey. Journal of Plant Pathology 89(3): 341-347.
• Bedi, K.S., and D.S. Athwal. 1962. C 235 is the answer to blight. Indian Fmg. 12: 20–22.
• Berger, J., S. Abbo, and N.C. Turner. 2003. Ecogeography of annual wild Cicer species: the poor state of the world collection. Crop Science 43: 1076-1090.
• Bremer, H. 1948. Türkiye Fitopatolojisi. Tarım Bakanlığı Neşriyat Müdürlüğü. Cilt 2. Sayı: 657.
• Chongo, G., L. Buchwaldt, B. D. Gossen, G. P. Lafond, W. E. May, E. N. Johnson, T. Hogg, 2003. Foliar fungicides to manage ascochyta blight (Ascochyta rabiei) of chickpea in Canada. Can. J. Plant Pathol. 25: 135–142.
• Dolar, F.S., A. Gürcan, 1992. Pathogenic variability and race appearance of Ascochyta rabiei (Pass.) Labr. in Turkey. Journal Turk. Phythopath. 21: 61-65.
• Eser, D. 1981. Yemeklik Tane Baklagiller. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi. Teksir No: 59. Ankara
• Haq, M.A, A. Shakoor, M. Sadiq, M. Hussain. 1981. Induction of Ascochyta blight resistant mutants in chickpea. Mutation Breeding Newsletter 17: 506.
• Hawtin, G.C., K.B. Singh. 1984. Prospects and potential of Winter sowing of chickpea in the Mediterranean Region. In: M.C. Saxena and K.B. Singh (Eds.), Ascochyta Blight and Winter Sowing of Chickpeas. pp. 7-16. Martinus Nijhoff/ Dr. W. Junk. The Hague, The Netherlands.
• Iqbal, S.M., S. Hussain, B.A. Malik. 1994. Screening of chickpea lines against Ascochyta blight. Int. Chickpea and Pigeonpea Newsletter 1: 21.
• Iqbal, S.M., I.A. Khan, M. Bashir. 1989. Screening of chickpea cultivars against Ascochyta blight in Pakistan. Int. Chickpea Newsletter 20: 16.
• Iqbal, S.M., S. Hussain, A. Bakhsh and M. Bashir. 2002. Sources of resistance in chickpea against Ascochyta blight disease. International Journal of Agriculture & Biology 4 (4): 488-490.
• Küsmenoğlu, İ. 1990. Ascochyta blight of chickpea: inheritance and relationship to seed size, morphological traits and isozyme variation. M.S. Thesis. Washington State University. Pullman, U.S.A.
• Li, H.; M. Rodda, A. Gnanasambandam, M. Aftab, R. Redden, K. Hobson, G. Rosewarne, M. Materne, S. Kaur, A.T. Slater. 2015. Breeding for biotic stress resistance in chickpea: Progress and prospects. Euphytica 204: 257–288.
• Mart, D., E. Anlarsal, D. Yücel, M. Türkeri, A.G. Öktem, N. Çankaya, T. Karaköy, S. Dumlu. 2016. Nohutta Ascochyta yanıklığı etmeninin popülasyon karakterizasyonu ve moleküler İşaretleyiciler kullanılarak bu etmene karşı dayanıklı genotiplerin araştırılması. Tubitak 1003. Proje No:113O070
• McDonald, B.A., C. Linde. 2002. Pathogen population genetics, evolutionary potential, and durable resistance. Ann. Rev. Phytopathol 40: 349–379.
• Nene, Y.L., M.V. Reddy. 1987. Chickpea diseases and their control. Pp: 233–270 In: Saxena, M.C. and K.B. Singh (Eds.). The Chickpea. CABI, Oxon, UK.
• Nene, Y.L., V.K. Sheila, S.B. Sharma. 1996. A World List of Chickpea and Pigeonpea Pathogens. 5th Edition. International Crops Research Institute for the Semi Arid Tropics. Patoncheru 502 324, Andhra Pradesh, India. p. 27.
• Ouji A., S. Chekali, N. Chaieb, R. Hajri, M. Ben Younes. 2021. Effect of row spacing and seed rate on ascochyta blight severity and yield of chickpea (Cicer arietinum L.) in Tunisia. Legume Research-An International Journal 44 (12): 1443-1448.
• Özer, G. 2009. Nohut yanıklık etmeni Ascochyta Rabiei (Pass.) Labr. patotiplerinin moleküler yöntemlerle belirlenmesi. Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü Bitki Koruma Ana Bilim Dalı Ankara
• Pande, S., K.H.M. Siddique, G.K. Kishore, B. Bayaa, P.M. Gaur, C. L. L. Gowda, T. W. Bretag, J. H. Crouch. 2005. Ascochyta blight of chickpea (Cicer arietinum L.): a review of biology, pathogenicity, and disease management, Australian Journal of Agricultural Research 56: 317¬-332.
• Redden, R.J., and J.D. Berger. 2007. History and origin of chickpea. pp. 1-13. In S.S. Yadav, R.J. Redden, W. Chen, and B. Sharma (Eds.) Chickpea Breeding and Management (Wallingford: CAB International).
• Sharma M. and R. Ghosh. 2016. An Update on Genetic Resistance of Chickpea to Ascochyta Blight. Agronomy 6 (1): 18. https://doi.org/10.3390/agronomy6010018
• Singh K.B., G.C. Hawtin, Y.L. Nene, M.V. Reddy. 1981. Resistance in chickpea to Ascochyta rabiei, Plant Disease 65: 586-587.
• Singh, G., Y.R. Sharma. 1998. Ascochyta blight of chickpea. pp. 163–195. In R.K Upadhyay, K.G. Mukherji (Eds). IPM System in Agriculture: Pulses. Aditya Books Pvt. Ltd.: New Delhi, India.
• Singh, G., Singh, K., Kapoor, S. 1982. Screening for sources of resistance to Ascochyta blight of chickpea. Int. Chickpea Newsl. 6: 15–17.
• Singh, G., M.M. Verma, A.S. Gill, T.S. Sandhu, H.S. Brar, S.S. Sra, S. Kapoor. 1984. Screening of gram varieties against Ascochyta blight. Crop Improv. 11: 153–154.
• Singh, K.B., M.V. Reddy. 1991. Advances in disease resistance breeding in chickpea. Adv. Agron. 45: 191–222.
• Solomon, K. F., I. Martin, A. Zeppa. 2011. Genetic effects and genetic relationships among shrunken (sh2) sweet corn lines and F1 hybrids. Euphytica 185: 385–394. https://doi.org/10.1007/s10681-011-0555-2
• Soran, H. 1977. The Fungus Disease Situation of Edible Legumes in Turkey. The Journal of Turkish Phytopathology 6(1): 1-7.
• Şehirali, S. 1988. Yemeklik Tane Baklagiller. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No: 1089. Ders Kitabı: 314. Ankara. 435 s.
• Toker, C., M.İ. Çağırgan, 2004. The use of phenotypic correlations and factor analysis in determining characters for grain yield selection in chickpea (Cicer arietinum L.). Hereditas 140: 226 −228
• Türkkan, M. 2008. Türkiye’deki Ascochyta rabiei (Pass) Labr. patotiplerinin ürettiği solanapyrone toksinlerinin belirlenmesi. Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi. Ankara.
• Udupa, S.M., M. Baum. 2003. Genetic dissection of pathotypespecific resistance to Ascochyta blight disease in chickpea (Cicer arietinum L.) using microsatellite markers. Theor. Appl. Genet. 106: 1196–1202.
• Van der Maesen, L.J.G. 1984. Taxonomy, distribution and evolution of the chickpea and its wild relatives. In Genetic Resources and Their Exploitation—Chickpeas, Faba beans and Lentils (Springer), pp. 95-104.
• Vavilov, N.I. 1951. The origin, variation, immunity and breeding of cultivated plants; translated from the Russian by K. Starr Chester. In F. Verdoorn (Ed).Chronica Botanica Waltham, Massachusetts, US: The Chronica Botanica Co. pp. 1-366.
• Yadav, S. S., R. Redden, W. Chen and B. Sharma. 2007. Chickpea Breeding and Management. CAB International Publishing. Wallingford, UK. p. 638. ISBN -13: 978-1-84593-213-8.
• Zaluski, W.L., M.V. Faria, J.C. Rosa, R.S. Uhdre, V.S. Sagae, N.R. Chiquito, E. Gava, E.A.P. Paiva, PR. Silva. 2021. Yield related key traits in the selection of super sweetcorn hybrids. Bragantia 80: e3321. https://doi.org/10.1590/1678-4499.20200484