Amaç: Bakım veren yükü, zihinsel yetersizliği (ZY) olan bireylerde yaşam beklentisinin artması ile
yetişkinlerle ilgili giderek ilgi çeken bir araştırma konusu olmuştur. Ülkemizde yetişkinlerin bakım
yükü ile ilgili yeterli bilgi yoktur. Bu çalışmanın amacı ZY’li yetişkinlerin aileleri üzerindeki bakım
verme yükünü ölçmek ve bakım yükü ile sosyodemografik ve klinik parametrelerin ilişkisini incelemektir.
Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya 102 ZY’li yetişkin ve bunların bakım veren aileleri; poliklinikler, rehabilitasyon
merkezleri ve okullar aracılığıyla ulaşılarak dahil edilmiştir. Veriler çalışma için hazırlanıp
yapılandırılmış bir form, Zarit Bakıcı Yükü Ölçeği ve Gelişimsel Bozukluğu Olan Yetişkinlerde
Psikiyatrik Tarama Ölçeği aracılığıyla toplanmıştır.
Bulgular: Ortalama bakım yükü puanı 54,68±13,8 idi. Bakım yükünü artıran en önemli etken ZY’li
bireyde otizm spektrum bozukluğu eştanısı olmasıydı (p=0,001). ZY’li kişide davranış sorunları-
nın olması da yükü artıran diğer bir etkendi (p=0,031). En yüksek bakım yükü puanının üniversite
mezunu bakım verenlere ait olduğu görüldü. ZY’li bireylerin yaşı, cinsiyeti, bakım süresi, fiziksel
ve ruhsal hastalıkları, inkontinans durumu, ev dışı etkinlik düzeyi ve sözel becerisi ile bakım yükü
arasında anlamlı bir ilişki bulunmadı.
Tartışma ve Sonuç: Davranış sorunlarının önlenmesi ve uygun yönetimi ile otizm spektrumundaki
ZY’li bireylerin ailelerinin ihtiyaç ve beklentilerinin belirlenmesi ailelerin bakım yükünü hafifletmede
önemli bir adım olacaktır. Ayrıca en yüksek bakım yükünün, sorunların daha çok farkında olması
muhtemel üniversite mezunu aileler tarafından bildirilmesi de dikkat çekici bir husustur.
Aim: In the literature there has been growing interest in caregiving burden of adults with intellectual disability (ID), following the increase in life expectancy of adults with ID. There is no adequate data concerning the caregiving burden of this age group in Turkey. In this study we aimed to determine family caregiving burden of adults with ID and to investigate the relationship between caregiving burden and various clinical and sociodemographic parameters.
Materials and Methods: One-hundred and two adults with ID and their families were included in this study, all of whom were reached through polyclinics, rehabilitation centers, and schools. The data were collected by using a specifically designed, structured form, the Zarit Caregiver Burden Scale, and the Psychiatric Assessment Scale for Adults with Developmental Disabilities.
Results: The mean caregiving burden score was 54.68±13.83. The primary factor increasing the caregiving burden was found to be a comorbid diagnosis of an autism spectrum disorder (ASD) in the individual with ID (p=0.001). Presence of behavioral problems was another factor increasing the caregiving burden (p=0.031). The highest caregiving burden score was observed in university graduate caregivers. No significant relationship was found between caregiving burden and gender, age, physical and mental illnesses, incontinence status, physical disability status, community services attendance, and verbal ability level of people with ID as well as the duration of the care given.
Discussion and Conclusion: Prevention and appropriate management of behavioral problems, in addition to determining the needs and expectations of families of people with ID on the autism spectrum will be a critical step in lessening the caregiving burden on the families. Another remarkable point is that the highest caregiving burden reported belonged to university-graduate caregivers, who are likely to have a greater awareness of problems
Subjects | Health Care Administration |
---|---|
Journal Section | ORIGINAL ARTICLE |
Authors | |
Publication Date | September 25, 2017 |
Acceptance Date | August 13, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 |
This Journal licensed under a CC BY-NC (Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0) International License.