Amaç: Tükenmişlik
sendromu sağlık çalışanlarında önemli bir sorundur. Bu
çalışma ile birinci ve ikinci basamak sağlık kurumlarında çalışan bir grup
doktorda çalışma yaşam kalitesi ve mesleki tükenmişlik arasındaki ilişkinin
tespit edilmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntemler: Çalışma
2019 yılında Bingöl ilinde çalışan 119 doktor üstünde yapılmış kesitsel tipte
bir çalışmadır. Anket üç bölümden oluşmaktadır; sosyodemografik bölüm, Maslach
Tükenmişlik Ölçeği, Sağlık Çalışanlarında Yaşam Kalitesi Ölçeği. p<0,05
önemli olarak kabul edilmiştir.
Bulgular: Doktorlarda
duygusal tükenme sıklığının %23,5 duyarsızlaşma sıklığının %11,8’tir. olduğu
bulunmuştur. Kadın, hastanede çalışan,
nöbet tutan ve aylık 218 saatin üstünde çalışan doktorlarda duygusal
tükenmişliğinin daha fazla olduğu, duyarsızlaşmanın il merkezinde çalışanlarda,
nöbet tutanlarda ve aylık 218 saatin üstünde çalışanlarda daha fazla olduğu
bulunmuştur. İş kazası-mesleki hastalık riski, işyerinde ayrımcılık, iş yerinde
stres ve zaman baskısı arttıkça duygusal tükenmen ve duyarsızlaşma artmaktadır.
İşyerinde sürekli gelişme ve iyileştirme fırsatları, sosyal entegrasyon
artarken duygusal tükenme ve duyarsızlaşma azalmakta ve kişisel başarının
artmaktadır. Mesleki tükenmişliğe en fazla katkı yapan işle ilgili faktörünün
iş yerinde stres ve zaman baskısı değişkeni olduğu görülmüştür.
Sonuç:
Tükenmişliğe neden olan işle ilgili faktörler; işyerinde stres ve zaman
baskısı, çalışma saatlerinin fazla olması ve vardiyalı çalışmadır.
Aim: Burnout
syndrome is an important problem in health care workers. The aim of this study
was to determine the relationship between quality of work life and professional
burnout in a group of doctors who working in primary and secondary health care
institutions.
Materials and Methods: This
is a cross-sectional study conducted on 119 physicians who working in Bingöl in
2019. The survey consists of three parts; sociodemographic section, Maslach
Burnout Inventory, Quality of Work Life Scale. p <0.05 was considered
significant.
Results:
The frequency of emotional exhaustion was 23.5% and the frequncy of
depersonalization was 11.8% in doctors. Emotional burnout was found to be
higher in women, hospital workers, shift workers and doctors working more than
218 hours per month, and depersonalization was more common in city center
workers, shift workers and workers working more than 218 hours per month. Emotional
exhaustion and depersonalization increase as the risk of occupational
accident-occupational disease, discrimination in the workplace, stress and time
pressure at work increases. While the opportunities for continuous improvement
and improvement in the workplace and social integration increase, emotional
exhaustion and depersonalization decrease and personal success increases. It
has been seen that the most relevant factor contributing to professional
burnout is the stress and time pressure variable in the workplace.
Conclusion: Factors
causing burnout; stress and time pressure in the workplace, excessive working
hours and shift work.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Health Care Administration |
Journal Section | ORIGINAL ARTICLE |
Authors | |
Publication Date | June 13, 2020 |
Acceptance Date | April 25, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 |
This Journal licensed under a CC BY-NC (Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0) International License.