The Effect of Positive Psychological Capital on Organizational Dissent: A Study in the Education Sector

Year 2018, , 83 - 91, 15.12.2018

Ali Acaray

https://doi.org/10.18506/anemon.452607

Cited By: 6

Abstract

Employees
may experience disagreements and difference of opinion with their managers
regarding various situations, policies or practices in their professional
lives. The expression of this disagreement and opposing views is expressed as
an organizational dissent. The individual, relational and organizational
factors affect organizational dissent behavior. In the context of this study,
positive psychological capital is considered as independent variable which is
employees' measured, developed, and managed constructs. The main purpose of
this study is to examine the effect of positive psychological capital on
organizational dissent. The data of this study collected from 267 teachers
working full time in various institutions of education sector in Istanbul by
convenience sampling method were analyzed by structural equation modeling
method. The results of this study revealed that; positive psychological capital
had a positive effect on articulated dissent, latent dissent and displaced
dissent. 

Keywords

Organizational Dissent, Communication, Positive Psychological Capital, Education Sector

Örgütsel Muhalefet Üzerine Pozitif Psikolojik Sermayenin Etkisi: Eğitim Sektöründe Bir Çalışma

Abstract

Çalışanlar çalışma yaşamında çeşitli durum, politika
ya da uygulamalarla ilgili olarak yöneticileriyle anlaşmazlıklar ve görüş
farklılıkları yaşayabilmektedir. Bu anlaşmazlığın ve karşıt görüşlerin dile
getirilmesi örgütsel muhalefet olarak ifade edilmektedir. Örgütsel muhalefet
davranışı üzerinde bireysel, ilişkisel ve örgütsel faktörler etkili olmaktadır.
Bu çalışma bağlamında ise çalışanların ölçülebilir, geliştirilebilir ve
yönetilebilir bir özelliği olarak pozitif psikolojik sermaye bağımsız değişken
olarak değerlendirilmiştir. Çalışmanın temel amacı, örgütsel muhalefet
davranışı üzerine pozitif psikolojik sermayenin etkisini incelemektir. Bu amaca
yönelik olarak kolayda örnekleme yöntemiyle İstanbul ilindeki eğitim sektörünün
çeşitli özel kurumlarında tam zamanlı çalışan 267 öğretmenden toplanan veriler
yapısal eşitlik modellemesi ile analiz edilmiştir. Araştırmanın sonuçları;
pozitif psikolojik sermayenin dikey muhalefet, yatay muhalefet ve yer
değiştirmiş muhalefet boyutları üzerinde pozitif bir etkiye sahip olduğunu
ortaya koymaktadır. 

Keywords

Örgütsel Muhalefet, İletişim, Pozitif Psikolojik Sermaye, Eğitim Sektörü

References

• Avtgis, T. A., Thomas-Maddox, C., Taylor, E., & Patterson, B. R. (2007). The Influence of Employee Burnout Syndrome on the Expression of Organizational Dissent. Communication Research Reports, 24, 97-102.
• Bakan, İ., Doğan, İ. F., & Yılmaz, Y. S. (2017). Çalışanlarda Mesleki Öz Yeterlilik Algısı ile Örgütsel Muhalefet İlişkisi. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 9(2), 54-70.
• Biçkes, D. M. (2017). Konaklama İşletmelerinde Örgütsel Muhalefetin Bireylerarası Saldırganlık Üzerindeki Etkisi: Kapadokya’daki Otellerde Bir Araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 31(4), 957-973.
• Buckner, M. M., & Finn, A. N. (2013). Academic Locus of Control as an Individual Factor Influencing Student Dissent. Communication Research Reports, 30(4), 333-341.
• Cenkci, T., & Ötken, A. B. (2012). The Influence of Organizational Climate on Employee Dissent in Turkey. University of Riverside, Global Mindset Development in Leadership and Management Conference Proceedings, Los Angeles, CA, U.S.A, 106-130.
• Chin, W. W., Marcolin, B. L., & Newsted, P. R. (2003). A Partial Least Squares Latent Variable Modeling Approach For Measuring Interaction Effects: Results From a Monte Carlo Simulation Study and an Electronic-Mail Emotion/Adoption Study. Information Systems Research, 14(2), 89-217.
• Croucher, S. M., Braziunaite, R., Homsey, D., Pillai, G., Saxena, J., Saldanha, A., Joshi, V., Jafri, I., Choudhary, P., Bose, L., & Agarwal, K. (2009). Organizational Dissent and Argumentativeness: A Comparative Analysis between American and Indian Organizations. Journal of Intercultural Communication Research, 38(3), 175-191.
• Çakıcı, A. (2010). Örgütlerde İşgören Sessizliği: Neden Sessiz Kalmayı Tercih Ediyoruz?. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Çetin, F., Şeşen, H., & Basım, H. N. (2013). Örgütsel Psikolojik Sermayenin Tükenmişlik Sürecine Etkileri: Kamu Sektöründe Bir Araştırma. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(3), 95-108.
• Çilenti, K. (1979). Eğitim Teknolojisi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
• Çubukçu, Z., & Girmen, P. (2007). Öğretmen Adaylarının Sosyal Öz-Yeterlik Algılarının Belirlenmesi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(1), 57-74.
• Dağtekin, G. (2017). The Relationship Between Psychological Capital and Organizational Silence: A Research on Telecommunications Sector. Master Thesis. İstanbul: Marmara Üniversitesi.
• De Dreu, C. K. W., & West, M. A. (2001). Minority Dissent and Team Innovation: The Importance of Participation in Decision Making. Journal of Applied Psychology, 86(6), 1191-1201.
• Erdoğmuş, N. (1995). Örgütlerde Yetki Devrinden Personelin Güçlendirilmesine Geçişte Yöneticilerde Koçluk (Coaching) Becerilerinin Geliştirilmesi. 21. Yüzyılda Liderlik Sempozyumu (5-6 Haziran) Bildiriler, İstanbul.
• Erkuş, A., & Fındıklı, M. A. (2013). Psikolojik Sermayenin İş Tatmini, İş Performansı ve İşten Ayrılma Niyeti Üzerindeki Etkisine Yönelik Bir Araştırma. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 42(2), 302-318.
• Fornell, C., & Larcker, D. F. (1981). Evaluating Structural Equation Models With Unobservable Variables and Measurement Error. Journal of Marketing Research, 18, 39-50.
• Garner, J. T. (2016). Open Doors and Iron Cages: Supervisors’ Responses to Employee Dissent. International Journal of Business Communication, 53(1), 27-54.
• Goldman, Z. W., & Myers, S. A. (2015). The Relationship between Organizational Assimilation and Employees’ Upward, Lateral, and Displaced Dissent. Communication Reports, 28(1), 1-12.
• Goodboy, A. K., Chory, R. M., & Dunleavy, K. N. (2008). Organizational Dissent as a Function of Organizational Justice. Communication Research Reports, 25(4), 255-265.
• Graham, J. W. (1986). Principled Organizational Dissent: A Theoretical Essay. Research in Organizational Behavior, 8, 1-52.
• Güler, B. K. (2012). Pozitif Psikolojik Sermaye: Tanımı, Bileşenleri ve Yönetimi. İçinde: A. Keser, G. Yılmaz, S. Yürür (Ed.), Çalışma Yaşamında Davranış: Güncel Yaklaşımlar (s.137-166). Kocaeli: Umuttepe Yayıncılık.
• Hair, J. F., Hult, T. M., Ringle, C. M., & Sarstedt, M. (2013). A Primer on Partial Least Squares Structural Equation Modeling (Pls-Sem). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Halis, M. (2000). Örgütsel İletişim ve İletişim Tatminine İlişkin Bir Araştırma. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 14(1), 217-230.
• Kadı, A., & Beytekin, O. F. (2015). Okul Kültürü ve Örgütsel Muhalefet Davranışları Arasındaki İlişkinin Mesleki Değerler Aracılığıyla Araştırılması. Kalem Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 5(1), 71-97.
• Kahya, C. (2015). Mesleki Özyeterlilik ve Örgütsel Sessizlik İlişkisini Belirlemeye Yönelik Ampirik Bir Çalışma. Çankırı Karatekin Üniversitesi İİBF Dergisi, 5(1), 293-314.
• Kassing, J. W. (1997). Articulating, Antagonizing, and Displacing: A Model of Employee Dissent. Communication Studies 48(4), 311-332.
• Kassing, J. W. (1998). Development and Validation of the Organizational Dissent Scale. Management Communication Quarterly, 12(2), 183-229.
• Kassing, J. W. (2000a). Exploring the Relationship Between Workplace Freedom of Speech, Organizational Identification and Employee Dissent. Communication Research Reports, 387-396.
• Kassing, J. W. (2000b). Investigating the Relationship Between Superior-Subordinate Relationship Quality and Employee Dissent. Communication Research Reports, 17, 58-70.
• Kassing, J. W. (2002). Speaking Up: Identifying Employees’ Upward Dissent Strategies. Management Communication Quarterly, 16(2), 187-209.
• Kassing, J. W. (2008). Consider This: A Comparison of Factors Contributing to Employees’ Expressions of Dissent. Management Communication Quarterly, 56(3), 342-355.
• Kassing, J. W., & Armstrong, T. A. (2002). Someone’s Going to Hear About This; Examining the Association Between Dissent-Triggering Events and Employees’ Dissent Expression. Management Communication Quarterly, 16(1), 39-65.
• Kassing, J. W., & Avtgis, T. A. (1999). Examining the Relationship between Organizational Dissent and Aggressive Communication. Management Communication Quarterly, 13(1), 100-115.
• Kaya, Ç. (2016). Kontrol Odağı ve Örgütsel Muhalefet Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, 12(46), 81-96.
• Koçel, T. (2007). İşletme Yöneticiliği. İstanbul: Beta Basım Yayın.
• Kutanis, R. Ö., & Oruç, E. (2014). Pozitif Örgütsel Davranış ve Pozitif Psikolojik Sermaye Üzerine Kavramsal Bir İnceleme. The Journal of Happiness & Well-Being, 2, 145-159.
• Landier, A., Sraer, D., & Thesmar, D. (2009). Optimal Dissent in Organizations. The Review of Economic Studies, 76(2), 761-794.
• Larson, M., & Luthans, F. (2006). Potential Added Value of Psychological in Predicting Work Attitudes. Journal of Leadership and Organizational Studies, 13(2), 75-92.
• Luthans, F. (2002). The Need for and Meaning of Positive Organizational Behavior. Journal of Organizational Behavior, 23(6), 695-706.
• Luthans, F., & Youssef, C. M. (2004). Human, Social and Now Positive Psychological Capital Management: Investing in People for Competitive Advantage. Organizational Dynamics, 33(2), 143-160.
• Luthans, F., Avey, J. B., & Patera, J. I. (2008b). Experimental Analysis of a Webbased Training Intervention to Develop Positive Psychological Capital. Academy of Management Learning & Education, 7(2), 209-221.
• Luthans, F., Avey, J. B., Avolio, B. J., Norman, S. M., & Combs, G. M. (2006b). Psychological Capital Development: Toward a Micro-intervention. Journal of Organizational Behavior, 27, 387-393.
• Luthans, F., Avolio, B. J., Avey, J. B., & Norman, S. M. (2007). Positive Psychological Capital: Measurement and Relationship with Performance and Satisfaction. Personnel Psychology, 60, 541-572.
• Luthans, F., Luthans, K. W., & Luthans, B. C. (2004). Positive Psychological Capital: Beyond Human and Social Capital. Business Horizons, 47(1), 45-50.
• Luthans, F., Norman, S. M., Avolio, B. J., & Avey, J. B. (2008a). The Mediating Role of Psychological Capital in the Supportive Organizational Climate-employee Performance Relationship. Journal of Organizational Behavior, 28, 219-238.
• Luthans, F., Youssef, C. M., & Avolio, B. J. (2006a). Psychological Capital: Developing The Human Competitive Edge. Oxford University Press.
• Masten, A., & Reed, M. J. (2002). Resilience in Development. In R. Synder & S. Lopez (Ed.), Handbook of Positive Psychology (s.72-82). Oxford: Oxford University Press.
• Milliken, F. J., Morrison, E. W., & Hewlin, P. F. (2003). An Exploratory Study of Employee Silence: Issues that Employees Don’t Communicate Upward and Why. Journal of Management Studies, 40(6), 1453-1476.
• Nunnally, J. C. (1978). Psychometric Theory. New York: McGraw Hill.
• Ötken, A. B., & Cenkci, T. (2013). Beş Faktör Kişilik Modeli ve Örgütsel Muhalefet Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma. Öneri, 10(39), 41-51.
• Özdemir, M. (2010). Ankara İli Kamu Genel Liselerinde Görev Yapan Yönetici ve Öğretmenlerin Örgütsel Muhalefete İlişkin Görüşleri. Doktora Tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi.
• Özer, P. S., Topaloğlu, T., & Özmen, Ö. N. T. (2013). Destekleyici Örgüt İkliminin, Psikolojik Sermaye ile İş Doyumu İlişkisinde Düzenleyici Etkisi. Ege Akademik Bakış, 13(4), 437-447.
• Özgen, I., & Sürgevil, O. (2009). Örgütsel Sessizlik Olgusu ve Turizm İşletmeleri Açısından Değerlendirilmesi. İçinde Z. Sabuncuoğlu (Ed.), Turizm İşletmelerinde Örgütsel Davranış. Bursa: MKM Yayıncılık.
• Özkalp, E. (2009). Örgütsel Davranışta Yeni Bir Boyut: Pozitif (Olumlu) Örgütsel Davranış Yaklaşımı ve Konuları. Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir 17. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildiri Kitabı, 491-497.
• Payne, H. J. (2007). The Role of Organization-Based Self-Esteem in Employee Dissent Expression. Communication Research Reports, 24(3), 235-240.
• Püsküllüoğlu, E. L., & Altınkurt, Y. (2018). Öğretmenlerin Eleştirel Düşünme Eğilimleri ile Örgütsel Muhalefet Davranışları Arasındaki İlişki. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, doi: 10.16986/HUJE.2018037422
• Redding, W. C. (1985). Rocking Boats, Blowing Whistles, and Teaching Speech Communication. Communication Education, 34(3), 245-258.
• Sadykova, G., & Tutar, H. (2014). Örgütsel Demokrasi ve Örgütsel Muhalefet Arasındaki İlişki Üzerine Bir İnceleme. İşletme Bilimi Dergisi, 2(1), 1-16.
• Schneider, S. L. (2001). In Search of Realistic Optimism Meaning, Knowledge, and Warm Fuzziness. American Psychologist, 56(3), 250-263.
• Shahinpoor, N., & Matt, B. F. (2007). The Power of One: Dissent and Organizational Life. Journal of Business Ethics, 74(1), 37-48.
• Snyder, C. R. (2002). Hope Theory: Rainbows in the Mind. Psychological Inquiry, 13, 249-276.
• Sprague, J. A., & Ruud, G. L. (1988). Boat-rocking in the High Technology Culture. American Behavioral Scientist, 32(2), 169-193.
• Stajkovic, A. D., & Luthans, F. (1998). Social Cognitive Theory and Self-Efficacy: Going Beyond Traditional Motivational and Behavioral Approaches. Organizational Dynamics, 26(4), 62-74.
• Stewart, M., Reid, G., & Mangham, C. (1997). Fostering Children’s Resilience. Journal of Pediatric Nursing, 12(1), 21-31.
• Tınaztepe, C. (2012). Örgüt İçi Etkin İletişimin Örgütsel Sinizme Etkisi. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 4(1), 53-63.
• Tutar, H. (2003). Örgütsel İletişim. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Vakola, M., & Dimitris, B. (2005). Antecedents and Consequences of Organizational Silence: An Empirical Investigation. Employee Relations, 27(4-5), 441-458.
• Yeniçeri, Ö. (2006). Yönetim Süreçlerinin Etkinleştirilmesinde Açık Yönetim Anlayışının Rolü. İçinde Ö. Yeniçeri (Ed.), Yönetimde Yeni Yaklaşımlar. İstanbul: IQ Kültür Sanat Yayıncılık.