A Spatial Analysis on Syrian Refugees: The Case of Elâzığ Province

Year 2024, Volume: 12 Issue: 3, 788 - 799

Mehmet Bozkoyun

https://doi.org/10.18506/anemon.1417249

Abstract

Migration of people to another country by crossing the borders from the country they are in for various reasons is defined as external migration. Turkey is one of the countries that has been exposed to external migration many times due to its location. As a matter of fact, the demonstrations that took place in Syria in March 2011 quickly turned into a civil war. Turkey is one of the countries where the Syrian refugees fleeing the civil war migrate the most. Asylum seekers who came to Turkey were initially taken to temporary accommodation centers established in border provinces. Later, the asylum seekers dispersed to all provinces in our country. Elâzığ is one of the provinces with a high number of Syrian refugees in our country. Therefore, the subject of this research is the province of Elâzığ. Interview and observation (free observation) method, one of the qualitative data collection methods, was used in the research. The aim of the research is to reveal the spatial distribution of Syrian refugees in the province of Elâzığ. As of 2023, the number of Syrian refugees in Elâzığ is 12,130. The vast majority of these refugees live in urban centers. The number of refugees living in rural areas is extremely low. Throughout the province, Syrian refugees are located in the center of Elâzığ, Baskil, Karakoçan, Keban, Kovancılar, Maden, Palu and Sivrice districts. On the other hand, there are no Syrian refugees in Ağın, Alacakaya and Arıcak districts. The urban areas with the highest number of Syrian refugees are Sanayi, İcadiye, Rüstem Paşa, Yeni, Mustafa Paşa, Akpınar, İzzet Paşa etc. in the center of Elâzığ. neighborhoods. The district with the highest number of Syrian refugees in rural areas is Baskil.

Keywords

Elâzığ, Syrian Refugees, Spatial Analysis, Foreign Migration

Suriyeli Sığınmacılar Üzerine Mekânsal Bir Analiz: Elazığ İli Örneği

Abstract

İnsanların, çeşitli nedenlere bağlı olarak bulundukları ülkeden sınırları aşarak başka bir ülkeye göç etmeleri dış göç olarak tanımlanmaktadır. Bulunduğu konum itibariyle birçok kez dış göçlere maruz kalan ülkelerden biri Türkiye’dir. Nitekim, Mart 2011’de Suriye’de meydana gelen gösteriler kısa sürede bir iç savaşa dönüşmüştür. İç savaştan kaçan Suriyeli sığınmacıların en fazla göç ettikleri ülkelerin başında Türkiye bulunmaktadır. Türkiye’ye gelen sığınmacılar ilk başlarda sınır illerinde oluşturulan geçici barınma merkezlerine alınmışlardır. Daha sonraları sığınmacılar ülkemizdeki tüm illere dağılmışlardır. Ülkemizde Suriyeli sığınmacıların fazla olduğu illerden bir tanesi de Elazığ’dır. Dolayısıyla bu araştırmanın konusunu Elâzığ ili oluşturmaktadır. Araştırmada nitel veri toplama yöntemlerinden, görüşme ve gözlem (serbest gözlem) yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın amacı, Suriyeli sığınmacıların Elâzığ ilindeki mekânsal dağılışlarını ortaya koymaktır. 2023 yılı itibari ile Elazığ’da bulunan Suriyeli sığınmacı sayısı 12,130’dur. Bu sığınmacıların büyük çoğunluğu kent merkezlerinde yaşamaktadır. Kırsal alanlarda yaşayan sığınmacı sayısı son derece azdır. İl genelinde Suriyeli sığınmacılar Elâzığ merkez, Baskil, Karakoçan, Keban, Kovancılar, Maden, Palu ve Sivrice ilçelerinde bulunmaktadır. Buna karşılık Ağın, Alacakaya ve Arıcak ilçelerinde herhangi bir Suriyeli sığınmacı bulunmamaktadır. Suriyeli sığınmacıların en fazla olduğu kentsel mahaleler Elâzığ merkezde bulunan Sanayi, İcadiye, Rüstem Paşa, Yeni, Mustafa Paşa, Akpınar, İzzet Paşa vb. mahalleleridir. Kırsal alanlarda Suriyeli sığınmacı sayısının en fazla olduğu ilçe ise Baskil’dir.

Keywords

Elazığ, Suriyeli Sığınmacılar, Mekânsal Analiz, Dış Göç

References

• Akengin, H. (2019). Siyasi coğrafya insan ve mekân yönetimi (6.baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Altunışık, M. B. (2013). Ortadoğu’da bölgesel düzen ve Arap Baharı. Ortadoğu Analiz, 5(53), 71-78.
• Arınç, K. (2016). Doğal, beşeri, iktisadi ve siyasal yönleriyle Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgeleri. Erzurum: Biyosfer Araştırmaları Merkezi Yayın No: 106.
• Aslan, S. (2010). Kovancılar’ın sosyal yapısı (Yayımlanmamış yüksek lisnas tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Bartram, D., Poros, M. V. ve Monforte, P. (2019). Göç meselesinde temel kavramlar (2. Bakı). (I. Ağabeyoğlu Tuncay, Çev.) Ankara: Hece Yayınları.
• Benek, S. ve Şahap, A. (September, 2015). Suriye iç savaşının Türkiye’nin güneydoğusundaki sınır ve sınıra yakın illerinin sosyo-ekonomik yapısına etkisi. Paper presented at the İnternational Science and Technology Conference. Abstract retrieved from https://www.academia.edu/27858907/Suriye
• Bimay, M. (2020). Suriyeli sığınmacıların sosyo-ekonomik ve kültürel uyum düzeylerinin karşılaştırılması: Kilis ve Batman örneği. Journal of Social Sciences of Mus Alparslan University (anemon), 8(6), 1931-1943.
• Bozkoyun, M., Baytar, İ. ve Erginyürek, M. (Mayıs, 2021). Türkiye’de geçici koruma statüsündeki Suriyeliler üzerine genel bir değerlendirme. Uluslararası Göç Araştırmaları Kongresi. Abstract retrieved from https://www.icomir.org/wp-content/uploads/2022/01/icomir-Tam-Metinler-Kitabi-2.pdf
• Çakılcıoğlu, K. (2014). Elazığ ilinde bağcılık (Yayımlanmamış yüksek lisnas tezi). Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
• Doğanay, H. (1993). Coğrafyada metodoloji. İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• Drysdale, A. and Blake, G. H. (1985). The Middle East and North Africa: A political geography. UK: Oxford University Press.
• Elazığ İl Milli Eğitim Müdürlüğü. (2023). Elazığ ilinde eğitim gören Suriyeli öğrenci verileri.
• Erinç, S. (1953). Doğu Anadolu coğrafyası. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları No.572, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Coğrafya Enstitüsü Yayınları No.15.
• Erinç, S. ve Öngör, S. (1978). Türkiye coğrafyası (3.baskı). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Göç İdaresi, (2023). Yıllara göre geçici koruma kapsamındaki Suriyeliler. (Erişim: 21.05.2023), https://www.goc.gov.tr/gecici-koruma5638.
• Gözenç, S., Günal, N. ve Özdemir, Y. (2006). Ortadoğu “Güneybatı Asya” ülkeler coğrafyası. İstanbul: Der Yayın.
• Güner, İ. ve Ertürk, M. (2018). Kıtalar ve ülkeler coğrafyası (8.baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Karaaslan, T. (2006). Ortadoğu’nun coğrafyası (4.baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Karademir, D. ve Doğan, M. (2019). Suriyeli mültecilerin mekânsal analizi: Şanlıurfa örneği. Coğrafya Dergisi, 39, 111-124.
• Karakaş Özür, N. (2020). Coğrafyada araştırma yöntemlerine giriş. İstanbul: Çizgi Kitapevi.
• Kılıç, E., Aktar, E., Erdoğmuş, Y., Ertosun, M., Akadır, K., Kaya, E. ve Hasar, H. (2012). Arap dünyasında entropi: Tunus,
• Mısır, Libya ve Suriye’de halk ayaklanmaları (Rapor No: 1). (Erişim: 15.06.2023), https://www.yumpu.com/tr/document/read/11907685/
• Lewis, B. (2021). Ortadoğu (16. baskı). Ankara: Arkadaş Yayınevi.
• Okur, M. A. (2009). Emperyalizmin Ortadoğu tecrübesinden bir kesit: Suriye’de Fransız mandası. Bilig, 48, 137-156. Osmanlı Belgelerinde Suriye (2013). Ankara: Başbakanlık Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü Osmanlı Arşivi Daire Başkanlığı Yayın Nu: 129.
• Özey, R. (2012a). Asya coğrafyası (2.baskı). İstanbul: Aktif Yayınevi.
• Özey, R. (2012b). Ortadoğu coğrafyası (5.baskı). İstanbul: Aktif Yayınevi.
• Pipes, D. (1989). The Alawi capture of power in Syria. Middle Eastern Studies, 25(4), 429-450.
• Tümertekin, E. ve Özgüç, N. (2015). Beşerî coğrafya insan kültür mekân (15. Baskı). İstanbul: Çantay Kitapevi. Umar, Ö. O. (2002). Suriye’de Fransız emperyalizmi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(1), 297-310.
• UNHCR Türkiye. (2021). (Erişim: 27.03.2023), https://www.unhcr.org/tr/
• Yücel, T. (1987). Türkiye coğrafyası. Ankara: Türk Kültürü Araştırma Enstitüsü Yayınları: 68.
• Zeine, Z. N. (1977). Struggle for Arab independence: Western diplomacy and the rise and fall of Faisal's Kingdom in Syria (2nd ed.). New York: Caravan Books.