İki Farklı Lokasyonda 12 Ayçiçeği Helianthus annuus L. Çeşidinin Verim ve Verim Unsurlarının Belirlenmesi

Year 1996, Volume: 02 Issue: 03, 63 - 69, 01.08.1996

H.ahmet Yılmaz Nilgün Bayraktar

https://doi.org/10.1501/Tarimbil_0000000286

Cited By: 2

Abstract

Bu çalışma 1993 y ı l ı nda Şanlitifte ve Kahramanmara ş ekolojik koşullar ı nda yürütülmüştür. Çal ışmada 12 yeni ayçiçeği çeşitinin verimcive.-verim unsurlara-da dikkate al ı narak her iki lokasyonda adaptasyonu amaçlanm ış ve çal ışma "Tesadüf Bloklar ı " deney desenine göre üç lekrarlarnal ı olarak kurulmu ştur. lokasyonda " Edirne 87", "P-6480" , "Basegene ST 117", "Ekiz II" s ı ras ı yla 2685; 2774,2742,2722,2820 kg/ha yüksek verim sağlarken , ikinci lokasyonda " Edirne 87" en yüksek verimi 2236 kg/ha sa ğ lam ışt ı r. Bununla birlikte " Dekalb' EI91 " çe şitinin 1000 tohum a ğı rl ığı 85.5 g en yüksek değeri verirken „Kahramanmara ş koşullar ı nda "V 8931" 71.0 g en yüksek 1000 tohum ağı rl ığı değeri göstermiştir. Yağ içeriği bak ı m ı ndan'" Dekalb TR 3628.'; I.,lokalde % 52.2 oran ı nda en yüksek değeri verirken IL lokalde " Basegene ST• 117 " çeşidi % 51.2 ile en yüksek değeri vermi ştir. Bu sonuçlardan; birinci lokalde " Edirne 87"; "P-6480" çe şitleri s ı ras ı yla 988 ve 977 kg/ ha en yüksek yağ verimi sağlarken ikinci lokasyonda 788 kg/ha Ilk ya ğ verimi ile en yüksek değeri " Edirne 87" çeşidi vermiştir

Keywords

Ayçiçeğ i çeşitleri, adaptasyon, lokasyon, verim„yerim, komponentleri, ya ğ içeriği .

TheStudy on Yield and YieldÖ-OrntiOnent of 12 Sunflower ffielfanthus annuus L. Cottivers

Abstract

T ► is research was carried out in two locations, during in 1993. The aim of this study was determined the adaptaion of 12 new sunflower varieties for yield components and yield in two locations , using randomized complied blok design . The over results showed that in the first location the highest yields were obtained with ,"Edirne 87", "P-6480" , "Ekiz l" , Basegene ST 117" , "Ekiz Il" in the first location were 2685, 2774,2772, 2820 kg / ha respectively while in,the second location the highest yield obtained with " Edirr ıe,87:' 2236 kg/ha , However 1000 seed weight obtained with " Dekalb TR 3891 , 85.5g Şanl ı urfa conditions, but in Kahramanmarşş conditions the greatest seed weight was "V 8931" of 71.0 .Wherease the highest oil content was " Dekalb TR 3628 " of 52,2 % in Şanl ı urfa , in the second location the highest oil content was 51.2 % " Basegene ST 117 " . From the over result 'els° we found that the highest oil yield "Edirne 87" and "P-6480" was 988 and 977 kg/ha respectively the first location . In the second location the highest oil yield production with "Edirne 87" of 788 kg/ha.

Keywords

Sunflower varieties, yield, yield component. oil content, locations.

References

• Anonymous, 1994. Ayçiçe ğ i Raporu. Hasat Dergisi, Y ı l: 10, Say ı 109, S. 32 - 36.
• Camc ı ,H. 1992 Orobanşa Dayan ı kl ı Genetik Erk ı s ı r Ayçiçeğ i (Helianthus annus L.) hatlar ı n ı n Fertilleri ile Erk ı sı r Bitkiler Aras ı nda Melez ve Heterosis. AÜ.Ziraat Fakültesi Tarla BitkileriBölümü Doktora Tezi 61 s. Ankara
• Demir,I. 1990. Genel Bitki Islah ı . Ege üniv. .Ziraat Fakültesi Yay.No.:496 366 s. Bornova İ zmir.
• Ekiz E. 1980 (a.) Ayçiçeği (Helianthus annus L.) karde ş döllerinde Farkl ı Yöntemlerle DölGeli ştirilmesi ve Sentetik Çe şit Elde EdilmesiA.Ü. Ziraat Fakültesi Yay. 736. BilimselAra şt ı rmalarve Inc:427 , 45 s. Ankara
• Ekiz E. 1980 (b) Ayçiçeğ i (Helianthus annus L.) karde ş döllerinde Farkl ı Yöntemlerle DölGeli ştirilmesi ve Sentetik Çeşit Elde Edilmesi, A.Ü. Ziraat Fakültesi Yay. 736, Bilimsel Ara şt ı rmalarve İ nc: 427, 54 s. Ankara
• Er, C. ve O., I şı k, 1988. V.8931 Ayçiçeği Çeşitinde Ekim Zaman ı n ı n Baz ı Tar ımsal Karakterlere Etkisi. Doğ a, T.O.D., Vol. 12 (1) s: 19 - 23, Ankara
• Gumenyuk, A.D. And M.S Sytr ı k, 1976. Breeding Sunflower for High Yield and Oil Content. International Sunflower Conference. Vol. 1., France.
• ilisulu, K., E. Ekiz Ve O. Arslan, 1982. Ayçiçeği Islah ı ve Orabanşa Dayan ı kl ı Çeşitlerin Kurak Şartlara Adaptasyonu. TUBITAK Yay. No. 512, TOAG Seri No. 102, 45 s., Ankara
• Kara, K., 1984. Erzurum Ekolojik Ko şulları nda Bazı Yağl ı k Ayçiçeği (Helianthus annus L.) Çe şitlerinin Fenolojik, Morfolojik Özellikleri ile Verim ve verim Unsurlar ı üzerinde Bir Ara şt ı rma Atatürk Üniv. Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Doktora Tezi
• Kolsar ı c ı , Ö., B. Gürbüz, H. Ar ı oğlu, ve C, Çal ış kan, 1990. Türkiye'de Yağ Bitkileri Üretimi ve Sorunlar ı . T.2.M.O. III. Teknik Kongresi Bildiri Kitab ı , 8 - 12 Ocak, s. 323 - 337, Ankara
• Konstantinous, K., S. Ratkovic, S., Kapor, 1973. Fatty Acid Composition of Sunflower (H.annus) Varieties and F, Plants. Proc.The 6th Int. Sunflower Conf. 22- 24 July. Bucharest-Romania
• Majid, H.R. And A.A., Schneifer, 1987. Yield and Quality of Semidwarf and Standart Height Sunflowers Hybrids at Five Plant Populations. Agronomy Journal, 79 (4), p. 681 - 684.
• Marquard, R., 1980. Einfluss von Standart Factoren und Spezifaschen Klimakonstelationen Auf Felt Gehald. Feldsaurezusamensetzung und tokopherol gehald von raps, sonnen blumen, soja und leinhabilitations scrift an de universitat Gisessen.
• Oral, E. Ve K. Kara, 1989 Erzurum Ekolojik Ko şulları nda Baz ı Yağl ı k Ayçiçeği Çeşitleri Üzerinde Bir Ara şt ı rma. DOĞA, TOAG Dergisi, 13:2, s.342 - 355, Ankara
• Potler, T.D. and P.I., Mcloud, 1985. Evalation of Sunflower Cultivars in South Australia. Australian Journal of Experimental Agriculture, vol. 25 (3) p. 178-182
• Sezer, C. 1991. Oraban şa Dayan ı kl ı Ayçiçeği Hatları ile Dayan ı kl ı Genetik Erk ı s ı r Hatlar Aras ı Melez ve Heterosis. A.Ü. Ziraat Fak. Tarla Bitkileri Bölümü, Doktora Tezi, 65 s, Ankara (Bas ı lmamış)
• Y ı lmaz,H.A., Emiroğ lu, Ş .E. 1995 Hibrit Ayçiçeği ( Helianthus annus L.) lslahı nda Orobanş 'a Dayanıkhhk, Verim, Verim Unsurları ve Bazı Kimyasal Karakterler Üzerinde Araş tırmalar. Tr.J. of Agriculturre and Forestry .19 , s.,397-406.