Marka Kişiliği ve Karar Verme Tarzlarının Demografik Özellikler Açısından İncelenmesi

Year 2019, Volume: 6 Issue: 5, 543 - 558, 31.05.2019

Gül Banu Dayançkıyat , Merve Ayyıldız

Abstract

Her tüketicinin fikir sahibi olduğu bir ürün, hizmet
veya marka vardır. Ayrıca her markanın kendine ait bir kişiliği de vardır. Bu
kişilik özelliklerine göre kişiler kendilerine yakın hissettikleri markayı
seçerler. Ancak firmalar, tüketicinin ilgili markayı seçerken,  hangi karar verme tarzına göre seçim yaptığını
çok iyi bilmesi gerekir. Tüketiciler, yaptıkları seçimlerde karar vermelerine
etkili olan unsurlar; sadece ihtiyaçları doğrultusunda satın alma eğilimleri
olan rasyonel davranış tarzı değil, aynı zamanda sezgisel, bağımlı, spontane ve
kaçınmacı eğilimler de gösterebilmektedir. Bu bağlamda satın alma noktasında
karar vermeye sebep olan bu tarzlar sayesinde tüketicilerin satın alma
niyetinin ne yönde olacağı belirlenmektedir. Bu çalışmada marka kişiliği
kavramının işletmeler için ne kadar önemli olduğu ve tüketicilerin de karar verme
anında sergilemiş oldukları tarzlar üzerinde durulmuştur. Dolayısıyla bu iki
değişken arasındaki ilişki incelenmiştir. 

Keywords

Marka kişiliği, Karar Verme Tarzları, tüketici davranışları

References

• Aaker, D. (1991). Managing Brand Equity. New York: The Free Press.Adair, J. (2000). Karar Verme ve Problem Çözme. Ankara: Gazi Kitabevi.Aktuğlu, I. (2004). Marka Yönetimi:Güçlü ve Başarılı Markalar için Temel İlkeler. İstanbul: İletişim Yayınları.Blackston, M. (2000). building Brand Equity by Managing The Brand's Relationship. Journal of Advertising Research , 102-104.Çoban, A., & Hamamcı, Z. (2006). Kontrol Odakları Farklı Olan Ergenlerin Karar Stratejileri Açısından İncelenmesi. Gazi Üniversitesi Kastamonu Eğitim Dergisi , 14, 394-396.Dayanç Kıyat, G., & Şimşek, H. (2018). Algılanan Kurumsal İtibarın Satın Alma Niyeti Üzerine Etkisi: Mercedes-Chanel Örneği. Verimlilik Dergisi , 199-234.Hulderman, A. (2003). Decision-Making Styles and Learning Strategies of Police Officers; Implications for Community Policing. Oklahoma: Oklahoma State University, Faculty of The Graduate College of The Oklahoma State University, Doctorate Thesis.İslamoğlu, A. (2003). Tüketici Davranışları. İstanbul: Beta Basım/Yayım.Öneren, M., & Çiftçi, G. (2013). Yöneticilerin Öz Yeterlilik ve Karar Verme Tarzlarına İlişkin Özel Bankalarda Bir Araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari bilimler Dergisi , 27 (3), 307-310.Şimşek, B. (2015). Marka Kişiliği:Gıda Perakende Sektöründe Bir Uygulama. İstanbul: İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Yüksek Lisans Programı.Thunholm, P. (2004). Decision-Making Scale: Habit, Style or Both. Personality and Individual Differences , 36 (4), 931-944.Tığlı, M. (2003). Marka Kişiliği. Öneri Dergisi , 20, 68-70.Torlak, Ö., & Uzkurt, C. (2005). Kola Markası Kişiliklerinin Üniversite Öğrencileri Tarafından Algılanması. Dokuz Eylül Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi , 15-31.Yılmaz, K. (2010). Yönetim Süreçleri; türk Eğitim sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara: Pegem Akademi.